Ontsnappingen van Philippe De Staerke

De ontsnapping van de eeuw: 16 September 1983

Begin jaren ’80 pleegde Philippe De Staerke enkele overvallen en zware diefstallen. Op 8 december 1982 werd hij in Antwerpen schuldig bevonden aan diefstal. Op 16 september 1983 – de laatste dag van de werkweek – slaagt Philippe De Staerke erin om samen met 38 medegedetineerden te ontsnappen uit de gevangenis van Doornik. Op het moment dat de cipiers een loonstaking voeren, en de bewaking overgenomen was door een rijkswachtpeleton van 10 man, was een gedetineerde erin geslaagd een groot gat te maken in de celmuur.

Met behulp van ladders en touwen raakten ze over de vier meter hoge gevangenismuur. Omstreeks 19u45 vond de ‘ontsnapping van de eeuw’ plaats. Pas om 21u00 werd alarm gegeven. De meeste vluchters werden vrij snel terug opgepikt na een grootscheepse zoekactie. Philippe De Staerke niet. Hij slaagde erin om, samen met een medevluchter, een zekere Jean-Claude De Smet, door te stoten tot in Brussel. Daar had hij onmiddellijk contact met Leopold van Esbroeck, een goede bekende van Philippe. Leopold van Esbroeck zou De Staerke helpen om onder te duiken, hij bracht hem naar het appartement van Sotirios. Minder dan een maand later zou hij opnieuw gearresteerd worden.

De tweede ontsnapping: 13 Maart 1985

Nadat Philippe De Staerke op 5 oktober 1983 terug was gearresteerd, werd hij naar de gevangenis van Sint-Gillis gebracht. Daar zou hij normaal gezien de rest van zijn straf moeten uitzitten, maar op die bewuste 13e maart verleende de gevangenisdirecteur hem een penitentiair verlof. Uit dat verlof, dat 48 uur duurt, keerde hij natuurlijk niet terug.

Sinds dat moment was De Staerke voor de tweede maal voortvluchtig. Vanaf dat hij terug was ontsnapt had hij een groep geroutineerde ‘gunmen’ rond zich verzameld waarmee hij geregeld een gewapende overval pleegde. Bij die overvallen nam hij de hoofdrol. De bende van Baasrode was geboren.