Figurant in cafémoppen, personage in een Nero-strip. Maar voor alles de meest gezochte man van de jaren 80.
De mythe van de ‘reus’ ontstaat op 5 oktober 1983. Twee dagen eerder heeft de Bende van Nijvel toegeslagen in de Delhaize in Beersel. Filiaalhouder Freddy Vermaelen is zonder pardon van dichtbij doodgeschoten, nog voor hij de kans kreeg de kassa’s te openen. De Bende van Nijvel is tegen die tijd al aan z’n elfde overval toe. Freddy Vermaelen is het twaalfde dodelijke slachtoffer.
Nu stuurt de Brusselse onderzoeksrechter Guido Bellemans voor het eerst een opsporingsbericht de wereld in, op basis van getuigenissen van overlevenden in Beersel. Er staat: “Een van de daders meet ongeveer 1,90 meter.”
De reus wordt van hieraf een mythe, doet shoppers in warenhuizen bezorgd achterom kijken naar elke man met een zekere gestalte. De reus wordt zelfs een personage in een Nero-strip. Voor de modale Belg is het onbegrijpelijk dat het de politie maar niet wil lukken een crimineel met een zo uitgesproken lichaamskenmerk geïdentificeerd te krijgen.
Na de overval in Beersel vermoordt de Bende op 1 december 1983 nog een Pools juwelierskoppel in Anderlues. Het blijft daarna bijna twee jaar stil.
Lukraak
Op 27 september 1985 is de Bende van Nijvel terug, moorddadiger dan ooit tevoren. Bij een dubbele raid op de Delhaize-grootwarenhuizen in eerst Eigenbrakel en een halfuur later Overijse worden net voor sluitingsuur op vrijdagavond drie en daarna nog eens vijf mensen geëxecuteerd.
De modus operandi is identiek aan de vorige overvallen. De drie daders schieten in de supermarkt lukraak mensen dood. Ze dragen carnavalsmaskers, een met het gelaat van de latere Franse president Jacques Chirac. Ze verplaatsen zich met een snelle Golf GTI, met opengesperde achterruit van waaruit een van de drie daders tijdens de vlucht.
Een vertrouwelijk opsporingsbericht aan alle politiediensten vermeldt een dag later: “Eén dader is zeker 1,90 meter. De dader van 1,90 meter zou de ‘chef’ zijn.”
Rijkswachtsnorretje
Wat later staart hij je overal in het land aan in post- en politiekantoren. De robotfoto toont een atletisch gezicht achter een volumineuze bril en een hoedje. Met een rijkswachtsnorretje ook, merken veel mensen in die tijd al op. België is collectief in de ban van de “reus”.
Op 9 november 1985, met het bloedbad in Aalst, is hij er weer. In een opsporingsbericht wordt enkele dagen later de getuigenis van een kind van 10 weergegeven: “Gestalte 1,90 meter, type bodybuilder, sprak Nederlands en Frans.”
Opnieuw de Reus. Om na Aalst te verdwijnen in de anonimiteit en langzaam ook uit de collectieve geheugens.
Bron » De Morgen | Douglas De Coninck