David Van De Steen was negen toen hij geconfronteerd werd met De Bende van Nijvel in de Delhaize van Aalst. Zijn ouders en zus werden voor zijn ogen doodgeschoten. De aanslagen van 22 maart waren een stukje herbeleving voor hem, ondanks dat het allemaal anders was. “Ik wist al waar deze mensen voorstonden,” zegt hij.

David Van De Steen vreest voor de administratieve rompslomp en het gebrek aan begeleiding waar de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart mee geconfronteerd zullen worden. Die mensen zijn onschuldig en verwachten niet dat hun leven er van de ene op de andere moment zal veranderen. Het minste dat er zou kunnen zijn, is dat die mensen begeleid worden in heel het proces dat nadien komt. “Dat is juist waar er geen begeleiding is en men alleen komt te staan,” zegt David. Het is een heel groot doolhof waarin je verloren loop. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd.

David hoopt voor deze mensen dat zij anders behandeld zullen worden dan hij. “Voor ons was er niks, zelfs tot op de dag van vandaag,” zegt David. Het volstaat niet om een mooie uitleg te doen in het parlement of de krant, er moet ook effectief iets gedaan worden. Dat is er tot op de dag van vandaag nog steeds niet.

Financiële krater

Als je in zo’n situatie terechtkomt, maak je je in de eerste plaats zorgen over verwondingen, overleven of in het slechtste geval een begrafenis. Nadien begint het gevecht waarvoor je een advocaat nodig hebt. Dat kost handenvol geld. Het is een straatje zonder einde. David ging bij zijn grootouders wonen nadat hij zijn ouders verloor. Zijn grootouders kregen niets, geen enkele begeleiding want er was geen schuldige en geen verzekering. Delhaize heeft enkel de kosten van de begrafenis terugbetaald.

Bij de aanslagen van 22 maart is er wel een schuldige. Toch beleven die mensen hetzelfde als David. “Daar sta ik verstomd van, dat er zoveel jaren later eigenlijk nog niets veranderd is,” zegt hij.

Er zijn veel slachtoffers die in een financiële krater terechtkomen door wat hen is overkomen, terwijl het totaal hun fout niet is. “Ik ijver er constant voor om dat te veranderen,” zegt David.

Persoonlijk vecht David nog steeds om het statuut van terreurslachtoffer te bekomen, voorlopig zonder succes. Dat statuut geeft bepaalde voordelen, zoals een financiële dekking.

Bron » Radio 1