De rechercheurs die de Bende van Nijvel moeten ontmaskeren, hebben deze week een nieuwe kroongetuige verhoord. De ex-militair bracht hen enkele maanden geleden al vanuit het buitenland op een nieuw spoor. Dat leidt naar de extreemrechtse organisatie Westland New Post, die in de jaren 80 actief was. De nieuwe getuige was jarenlang zélf lid. Na bijna veertig jaar heeft hij besloten om uit de biecht te klappen: “De technieken die de Bende van Nijvel ­gebruikte, komen overeen met wat ons bij WNP werd aangeleerd.”

“Samen met zo’n tien andere mannen werd ik in 1981 naar een trainingskamp in het Zoniënwoud gestuurd. We moesten een commandopak aantrekken, en vervolgens in een peloton doorheen de straten van Brussel marcheren. In het bos kregen we dagenlang les in gevechts- en camouflagetechnieken. Ik had er een zeer raar gevoel bij.”

Tijdens zijn verhoor eerder deze week legde de man uit waarom hij toen vreemd opkeek. Nochtans was hij op dat moment al jaren lid van WNP. Hij was er tot dan van overtuigd dat hij zijn land diende, onder toezicht van de Staats­veiligheid.

“Maar dit was anders. Plots daagde onze groepsleider op in het gezelschap van tien andere mannen. Ze waren helemaal in het zwart gekleed. Ze hadden bivakmutsen op. Ik had de indruk dat ze ons kwamen keuren. Daar, op dat moment, heb ik besloten om WNP te verlaten.”

“Enkele weken later schreven de kranten over de misdaden, gepleegd door de Bende van Nijvel. Ik herkende wat we geleerd hadden.”

“Ik werd gerekruteerd door Michel Libert”

De getuige is een vijftiger, een Vlaming en ex-militair die in het buitenland woont. Hij wil anoniem blijven. Eind ­vorig jaar contacteerde hij via zijn advocaat Kristiaan Vandenbussche het gerecht, met de boodschap dat hij wilde praten. Hij speelde hen ook een schriftelijke verklaring toe. Deze week kon hij, bij een bezoek aan ons land, uit­gebreid verhoord worden.

De rol van WNP werd al eerder onderzocht. In 2014 was er nog een gerechtelijke actie. Maar er werden nooit staalharde bewijzen gevonden. Dat nu één van de leden uit de biecht klapt, kan een ander licht op het dossier werpen.

“Ik werd in 1979 gerekruteerd”, vertelde de man. Als 17-jarige was hij in het leger gestapt. “Mijn rechtstreekse chef daar was een onderofficier, genaamd Michel Libert. Hij was telegrafist, en drager van een veiligheidscertificaat. Hij moest gecodeerde berichten ont­cijferen. We waren vaak 24 uur op 24 samen, en we hadden een vriendschappelijke band.”

Libert, een Brusselaar, was enkele jaren ouder. Hij droeg een hoekige bril en was atletisch gebouwd. “Hij deed aan powertraining. Libert hield er vreemde ideeën op na. Extreemrechtse ideeën. Hij imiteerde soms Adolf Hilter, door zijn haar in een zijstreep te kammen en een snor onder zijn neus te tekenen.”

Libert was ook de nummer twee van de extreemrechtse WNP.

“Ik wou mijn land dienen. Dus zei ik dat ik mee wou doen”

“Libert leek in die tijd bijzonder bang voor de mogelijke opmars van het communisme. Hij vertrouwde me toe dat hij lid was van een stay behind-netwerk: een geheime groep die zich klaarhield om het land te verdedigen bij een bezetting. Hij vroeg me of ik ook wilde toe­treden tot ‘de Veiligheid van het land’, een groep die volgens hem de steun kreeg van de Staatsveiligheid. Als ik dat wou, zou hij een goed woordje voor me doen. Hij was mijn overste, en ik wou mijn land dienen. Dus zei ik dat ik mee wou doen.”

Enkele weken later moest hij op sol­licitatiegesprek. “In het station in Brussel werd ik opgewacht door twee mannen in lange regenmantels. Met de tram en de metro trokken we door de hoofdstad, om uiteindelijk uit te stappen aan een rijhuis. Daar werd ik voorgesteld aan een 40-jarige dame, die me zou ondervragen. Op de deurbel stond dat ze Nicole heette.”

“Ze wilde weten of ik een vriendin had, en waar ik voor stond in het leven. Wat ik zou vinden van een Sovjetinvasie. Ze vroeg me of ik bij manifestaties bereid zou zijn om me tussen de menigte te mengen om foto’s te nemen, en of ik mensen zou willen schaduwen. Plots vroeg ze me ook of ik bereid zou zijn om te doden, in het belang van het land. Nu, ik zat in het leger, dus antwoordde ik bevestigend. Kort nadien vertelde Libert me dat ik was aangenomen. Ik kreeg een metaalkleurige legitimatiekaart.”

“Plots kwam het plan om op een kruispunt in Gent politie en rijkswacht te doden”

De militair kreeg een codenaam. In de daaropvolgende maanden werd hij getraind in gevechtstechnieken, en in het schaduwen van mensen. De opdrachten en uitnodigingen kreeg hij via gecodeerde berichten die werden bezorgd via de militaire post per chauffeur.

“Ik moest in Brussel mensen schaduwen. Libert zei me dat aan deze opdrachten ook andere militairen en rijkswachters deelnamen. Zogenaamd in opdracht van de Staatsveiligheid.”

“Na verloop van tijd kreeg ik een nieuwe legitimatiekaart: een witte, met de letters WNP op. Libert zei me dat dit stond voor Westland New Post, en dat dit een Europees Veiligheidsorgaan was.”

Vanaf dat moment bleef het niet bij louter oefeningen. “Ik kreeg de opdracht mee in te breken in de militaire kazerne van Lombardsijde. Ik heb daaraan deelgenomen. Met een commando van zeven personen ben ik ’s nachts de basis binnengedrongen om een reeks militaire spullen te stelen, zoals vesten en rugzakken. Later kreeg ik de opdracht om in de kazerne van Oostende blanco documenten te ontvreemden waarmee ­iemand toegang kreeg tot alle Belgische militaire kazernes.”

De getuige had weinig contact met andere leden. “Er werden geen vergaderingen gehouden. Ik moest mensen aanbrengen van wie ik dacht dat ze goede leden zouden zijn. Maar of ze werden aangenomen, kwam ik niet te weten.”

“Op een bepaald moment kreeg ik de boodschap dat ik positie zou moeten innemen aan de Heuvelpoort in Gent. We zouden wapens krijgen, met de opdracht om elke voorbijkomende politieagent of rijkswachter dood te schieten, behalve zij die een herkenningsteken droegen. Pas twee dagen voordien werd de opdracht geannuleerd.”

“Pas toen we een hakenkruis opgespeld kregen, kreeg mijn argwaan de bovenhand”

“Van Libert kreeg ik uiteindelijk een derde legitimatiekaart. Dit keer een gele kaart, met mijn foto, vingerafdruk en de letters SIPO op. Dit stond volgens ­Libert voor Sicherheits Polizei.”

Pas in het Zoniënwoud kreeg zijn argwaan de bovenhand. “In het woud moesten we allemaal op een rij staan, en ­Libert zou ons eretekens overhandigen. Tot mijn verbazing kreeg ik een Duitse borstspeld met een adelaar en een hakenkruis. Toen besefte ik dat wat we ­deden, niet in het belang van de Belgische Staat was.”

Toen Libert even uit de buurt was, overtuigde hij de anderen om het kamp af te breken. “Ik heb nooit nog contact gehad met de organisatie.”

“Ik zag robotfoto 19, en meteen dacht ik:dat is Michel Libert”

Voor de getuige is het duidelijk: “De technieken die de Bende van Nijvel gebruikte, komen overeen met de technieken die ons werden bijgebracht, grotendeels door Michel Libert. Toen ik enkele jaren geleden voor het eerst robotfoto nummer 19 zag (Gemaakt van de Reus die de overval op een Delhaize in Eigenbrakel pleegde, nvdr.), dacht ik meteen: dat is Michel Libert. Na de publicatie van die tekening begon Libert contactlenzen te dragen.”

“Mijn cliënt hoopt dat hij mee deze vreselijke misdaden kan helpen ophelderen”, zegt Kristiaan Vandenbussche, de Gentse advocaat die hem bijstaat. “De berichtgeving rond Christian Bonkoffsky, die ook als de Reus werd aangewezen, heeft hem aan het denken gezet. We hebben er samen lange gesprekken over gevoerd. Mijn cliënt is geen geweldcrimineel (Hij is gekend bij het gerecht voor financiële misdrijven, nvdr.). Het is iemand met een goede inborst. Toen hij overtuigd was dat hij niet gestraft zou worden voor de inbraken van toen, heeft hij besloten om na al die jaren naar voren te komen.”

Al vreest de man ook voor zijn veiligheid, zelfs al woont hij in het buitenland. “Hij wil als getuige onder bescherming worden geplaatst”, zegt zijn advocaat.

Het parket: “Eén van de pistes die we onderzoeken”

Het federaal parket, dan het Bende­onderzoek coördineert, geeft geen commentaar. “We geven geen commentaar over recente ontwikkelingen in het dossier. De door deze man aangehaalde onderzoekspiste is een van de lopende pistes. Dat is geen geheim: ze is niet nieuw.”

“Het gerecht heeft de rol van WNP in het verleden al onderzocht, maar is nooit door het cordon kunnen dringen dat de leden ophielden”, zegt Vandenbussche. “We hopen nu dat onze getuigenis een eerste aanzet kan zijn voor andere leden, om ook hun medewerking te verlenen.”

Wat was Westland New Post?

Westland New Post (WNP) is ontstaan na de ontbinding in 1981 van het extreemrechtse Front de la Jeunesse (FJ), volgens het gerecht een privémilitie. De kern van FJ verzamelde kort nadien in het Anderlechtse Westland Shopping Center in café New Post, een locatie die hen inspireerde voor de nieuwe naam van de organisatie: Westland New Post. WNP wou de infiltratie van KGB-spionnen bestrijden, en in geval van een Sovjetinvasie klaar staan om het gewapende verzet op gang te trekken.

De leden van WNP waren ervan overtuigd dat zij werkten voor onze veiligheidsdiensten. Maar leider Paul Latinus vreesde wel dat leden van WNP bij de Bende­feiten betrokken waren. Hij baseerde zich daarvoor op de verkenningen van WNP-leden in waren­huizen. Wou hij dat aan de politie vertellen?

Latinus pleegde in 1984 zelfmoord. Maar volgens sommigen werd hij daarbij “geholpen”, mogelijk om hem het zwijgen op te leggen. Twee parlementaire commissies hebben de onduidelijkheid rond de structuur en de activiteiten van WNP niet volledig kunnen ophelderen. En dat geldt ook voor de Bende van Nijvel.

Bron » Het Nieuwsblad