In zijn nieuwe boek Bouhouche, Beijer, Beuckels en de anderen onthult onderzoeksjournalist Guy Bouten de naam van de ‘killer’ van de Bende van Nijvel.

De Bruggeling Roger Beuckels was het ‘bloeddorstig monster’ van de Bende van Nijvel, die in de jaren tachtig een reeks bloedige overvallen pleegde op Delhaizewinkels. De hele groep stond onder de logistieke leiding van ex-rijkswachter Madani Bouhouche. Beiden zijn overleden en gecremeerd – al zijn er aanwijzingen dat Bouhouche wel nog in leven zou kunnen zijn.

Die krasse beweringen staan in het nieuwe boek van journalist Guy Bouten: Bouhouche, Beijer, Beuckels en de anderen – De Bende van Nijvel, de CIA en de Staatsveiligheid (Uitgeverij KRITAK).

Die ‘anderen’ zijn heel talrijk. Ruim 230 namen passeren de revue in het boek. Slachtoffers, speurders, magistraten, toppolitici, journalisten, hoge ambtenaren, figuren uit (buitenlandse) geheime diensten. En uiteraard een massa criminelen van allerlei allooi, van ordinaire sjoemelaars en dieven tot koele moordmachines. Opvallend is dat Bouten de hand kon leggen op een aantal teksten (‘memoires’) die Bouhouche schreef en tot vandaag nergens gepubliceerd werden. Bouhouche pende ze tijdens zijn proces voor het hof van assisen, waar hij terechtstond en werd veroordeeld voor de moorden op wapenhandelaar Juan Mendez, geldkoerier Francis Zwarts en een Libanese diamantair.

Guy Bouten: ‘Dit vierde boek is het resultaat van vijftien jaar intensief speurwerk. Ik heb zowat de wereld rondgereisd om mensen te spreken en documenten en bewijsstukken op te sporen. Een groot deel is een minutieuze reconstructie van de feiten. Nieuw is dat Bouhouche toegeeft dat hij deel uitmaakte van een ‘gestructureerde organisatie’ en dat hij werkte voor de Staatsveiligheid. De geheime dienst zelf heeft dat altijd ontkend, maar de bewijzen en aanwijzingen en getuigenissen zijn zo duidelijk dat het niet meer te ontkennen valt. Ik toon ook nog eens aan dat het hele Bende-onderzoek van bij de start gemanipuleerd is en vol bewust aangelegde dwaalsporen zat. Maar dat laatste is uiteraard niet nieuw.’

De naam Roger Beuckels is dat wel: volgens u was hij de meedogenloze killer – niet te verwarren met ‘de reus’ – van de bende.

Guy Bouten: Daar ben ik honderd procent zeker van. Alle elementen wijzen in zijn richting. Er is helaas geen DNA, want hij is gecremeerd begin jaren negentig. Maar er zijn verschillende getuigen, die ik niet altijd bij naam kan noemen. Een paar robotfoto’s lijken sprekend op hem, en die zijn gemaakt door mensen die de overvallers echt gezien hebben, zonder maskers of camouflage.

Als je zijn verleden uitpluist, zie je dat hij overal aanwezig is. Hij beantwoordt aan alle kenmerken. Hij heeft een doorgedreven militaire opleiding gehad en had de nodige connecties met Bouhouche. Hij had als huurling gevochten in Afrika. Hij voerde geheime opdrachten uit in Libië, Zuid-Afrika, Angola. Hij was alcoholicus en kettingroker en zat constant in geldnood. Hij is gestorven aan longkanker. Er zijn zeer veel aanwijzingen dat hij geheime opslagplaatsen leegmaakte toen men ze op het spoor dreigde te komen. Er zijn massa’s nieuwe elementen. Brieven die hij vanuit Congo schreef, zijn huiveringwekkend bloedig. Hij ging er prat op meer mensen te hebben gedood dan er op het kerkhof in Assebroek bij Brugge lagen. Hij had ook in de psychiatrie gezeten. Volgens mij was hij een psychopaat.

Hoe komt het dat de onderzoekers nooit op die naam zijn gestoten?

Bouten: Goede vraag. Ze hebben na zijn dood wel ooit mensen uit zijn entourage en familie ondervraagd omdat hij ook contacten had met de extreemrechtse organisatie WNP (Westland New Post), maar daar bestaan blijkbaar geen pv’s van. Ook zijn eigen zware gerechtelijk dossier is verdwenen.

Terug naar Madani Bouhouche. Hij was volgens u de logistieke spin in het web.

Bouten: Hij zorgde voor de logistiek en ex-rijkswachter Bob Beijer voor het personeel. Overigens blijkt uit zijn ‘memoires’ ook dat er nog andere moorden door de Bende zijn gepleegd, onder meer in Walibi, die nooit bij het Bendedossier zijn gevoegd. Er zijn zeker meer doden gevallen, maar met andere wapens, dan de 28 slachtoffers waar altijd naar wordt verwezen.

Bouhouche werkte voor de Staatsveiligheid?

Bouten: Ja, dat staat vast. Er zijn genoeg getuigenissen over contacten met de toenmalige baas Albert Raes en zijn infiltrant Christian Smets en nog enkele anderen. Ik som alles netjes op in het boek.

Hoe bent u aan de brieven van Bouhouche geraakt?

Bouten: Ik heb een paar keer rondgelopen in het gehucht in de Pyreneeën waar Bouhouche zich had teruggetrokken na zijn vrijlating. Ik kwam er na zijn dood, een zogenaamd ongeval met het omzagen van een boom. De Belgische speurders wisten niet eens dat hij dood was. Ik vond het manuscript in een postzak volgepropt met wapentijdschriften in de kelder van zijn buur.

U hebt ze niet overhandigd aan de speurders?

Bouten: Waarom zou ik? Ik heb genoeg met hen samen gewerkt en stukken gegeven. Onderzoeksrechter Martine Michel heeft me zelfs een paar keer gevraagd om haar speurders wat op te leiden in het onderzoek. Kunt u zich dat voorstellen? Maar dan heeft het federaal parket de zaak overgenomen. Uit die fragmenten komt Bouhouche naar voren als iemand die zich superieur voelt én die tegelijk ook vol zelfbeklag zit.

Bouten: Tuurlijk. Hij voelde zich verraden door de Staatsveiligheid.

Volgens u zou hij nog in leven kunnen zijn?

Bouten: Het lijk dat werd gevonden had een compleet onherkenbaar verminkt gezicht. Hij deed niets liever dan zich vermommen en hij zocht ook dubbelgangers. Wie zegt dat hij in de Pyreneeën niet een dubbelganger gezocht heeft en vermoord en verminkt? Het lijk is heel snel gecremeerd. Hij was een zeer gevaarlijk man. Vergeet niet dat hij ook Spaans spreekt. Voor hetzelfde geld leeft hij nog en woont hij ergens in Spanje.

Is het Bende-dossier nu opgelost?

Bouten: Juridisch zal het nooit meer opgelost raken, al was het maar omdat zo veel betrokkenen overleden of vermoord zijn in de voorbije decennia. Misschien kan dit dossier nu beter verjaren, want het heeft enorm veel gekost aan middelen en aan mensen die eigenlijk totaal niet meer ingewerkt kunnen raken.

Bron » Knack | Jan Lippens | www.knack.be/nieuws/