Achtentwintig doden. Dat is de balans van bijna evenveel diefstallen, inbraken en overvallen die in een periode van twee en een half jaar aan de zogenaamde Bende van Nijvel worden toegeschreven. Bijna tien jaar na het laatste “wapenfeit” zijn de daders van deze brutale misdaden nog altijd niet ontmaskerd en zijn de motieven voor al dat driest geweld al evenmin blootgelegd.
Nog steeds drijft het gerechtelijk onderzoek rond in een poel van politionele onbekwaamheid, gerechtelijke onmacht en politieke onverschilligheid. Bij de naastbestaanden van de 28 onschuldige slachtoffers laat deze jarenlange juridische lijdensweg een gevoel van woede, machteloosheid en onbegrip na.
Het begon allemaal op 13 maart 1982 met de diefstal van een jachtgeweer in een wapenhandel in Dinant. In september van dat jaar viel een eerste dode bij een overval op een wapenhandel in Waver. Een politieman moest zijn tussenkomst met zijn leven bekopen. Nog in hetzelfde jaar was er een tweede dodelijk slachtoffer bij een inbraak in een restaurant in Beersel.
En binnen een periode van twaalf maanden sneuvelden nadien nog tien andere mensen onder de moordwapens van dezelfde (?) gangsters. Toen werd het bijna drie jaar stil rond “de Bende”, tot in september ’85 de moorddadige reeks hervatte met drie overvallen op Delhaize-filialen in Eigenbrakel en Overijse (27 september) en in Aalst (9 november). Resultaat: zestien doden op amper twee dagen tijd.
Binnen enkele dagen is het precies tien jaar geleden dat Aalst werd opgeschrikt door een moorddadige raid op het warenhuis Delhaize. Daarbij vielen in enkele minuten tijd acht doden. Onder hen een echtpaar en kind, een vader en zijn dochter, naast vier andere toevallige bezoekers of voorbijgangers.
Riot-guns
Een medewerker van Gazet van Antwerpen zat op die bewuste vrijdagavond even voor acht uur midden in de schietpartij. Hel verhaal dat hij toen neerschreef in deze krant was hallucinant. Het is het relaas van een dolle schietpartij, waarbij minstens drie, wellicht vier gemaskerde mannen – onder wie een “reus van ongeveer 1.90 meter” – zich met hun fameuze riot-guns een weg naar de brandkoffer in het warenhuis baanden.
De klanten die op dat moment voor hun voeten liepen, knalden zij koudweg neer. Met een buit van iets meer dan 737.000 fr. wisten zij in een snelle Golf GTI te ontkomen. In hun vlucht schoten zij op alles wat bewoog.
Later werd één van de wagens, waarmee de gangsters zich verplaatsten, uitgebrand teruggevonden in een bos in ’s Gravenbrakel. Deze ontdekking, wamen met de vondst van eerder gebruikte wapens, waren de link naar andere feiten.
Voor de overheid leek het moment gekomen om de zaak ernstig aan te pakken. Politici, magistraten, en politiediensten zetten zich samen aan tafel om alle onderzoeksdaden rond de 23 voorvallen die op rekening van dezelfde gangsterbende werden ingeschreven te coördineren. Het werd evenwel het begin an een triest verhaal. Het bende-dossier werd één brok ellende.
Bron » Gazet van Antwerpen