Al tien jaar lost de cel Vermiste Personen samen met de lokale politie verdwijningszaken op. Vorig jaar kregen de speurders met 1.177 onrustwekkende verdwijningen te maken. 1.088 verdwenen mensen vonden ze terug, 125 waren overleden. In 89 van die dossiers zoeken ze nog naar de vermiste. In tien jaar bleven 602 dossiers onopgelost.

Uiteraard wil de cel Vermiste Personen die zaken zo snel mogelijk oplossen, zegt commissaris Guido Van Rillaer. ‘Maar het zijn ook de dossiers waarin we de minste aanknopingspunten hebben. Zulke zaken slapen tot we iets vinden om verder op te werken. Elk jaar proberen we ze te herbekijken. Het is belangrijk om de familie van die vermisten op de hoogte te houden. Dan weten ze dat we er nog mee bezig zijn.’

Zolang de politie de vermiste niet heeft teruggevonden, blijven alle sporen open. “De ervaring leert dat de meeste van die vermisten overleden zijn. Maar dat geldt niet voor alle dossiers. Mensen kloppen snel aan bij de politie als het fout loopt, maar als de vermiste opduikt, durft men ons te vergeten.”

Van Rillaer zegt dat ze het denkspoor van een vrijwillig vertrek nooit uitsluiten. “We hebben al meegemaakt dat een familie zich zorgen maakte over een vrouw die we na 10jaar terugvonden in Frankrijk. Van de ene dag op de andere begon ze een nieuw leven.”

“De meeste verdwijningen worden opgelost met gezond verstand”, zegt Alain Remue, hoofd van de cel Vermiste Personen. “Soms zoeken we het te ver. Zoals met die twee mensen die al meer dan twintig jaar vermist waren. Er waren geruchten dat het duo op de Bahama’s zat. We hebben ze teruggevonden aan de sluis in Nieuwpoort. Dood in hun auto. Mochten we alle waterlopen in ons land kunnen doorzoeken, het aantal cold cases zou verminderen. Het is stilaan onze slogan geworden: zeg nooit nooit.”

Bron » VRT Nieuws