De Brusselse oplichter Michel Nihoul heeft niets te maken met de kinderontvoeringen, -verkrachtingen en -moorden van Marc Dutroux. Dat besliste het assisenhof van Aarlen gisteren. Met dat verdict trekt het hof een streep onder acht jaar gissingen, hypotheses en halve waarheden over de rol van Michel Nihoul in de zaak-Dutroux.

Met de aanhoudingen van Marc Dutroux, Michel Lelièvre en Michelle Martin, half augustus 1996, had het gerecht van Neufchâteau alle troeven in handen om snel duidelijkheid te verschaffen over een van de meest dramatische faits divers uit de Belgische gerechtelijke geschiedenis.

Dat het uiteindelijk acht jaar duurde, heeft te maken met de aanhouding van Michel Nihoul, kort daarna. Onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte liet hem arresteren omdat hij in contact stond met Marc Dutroux en Michel Lelièvre.

Die aanhouding gaf het onderzoek een volledig nieuwe wending. Het gerecht van Neufchâteau verspreidde de foto’s van de vier verdachten. Meteen stroomden bij de speurders van de cel-Dutroux honderden tips van goedmenende burgers binnen. Sommige getuigen zagen Nihoul op hetzelfde tijdstip op verschillende plaatsen van het land. Een van die getuigen was Regina Louf, die Nihoul in verband bracht met seksfuiven met prominenten uit de gerechtelijke, politieke en zakenwereld.

Die getuigenissen maakten van Nihoul ’the missing link’ tussen de Bende van Nijvel en de zaak-Dutroux. In de jaren negentig golden roze balletten (seksfuiven met kinderen) als een van de mogelijke redenen voor de 28 moorden door de Bende van Nijvel in de jaren tachtig.

Een speciale onderzoekscel werd opgericht om de getuigenissen na te trekken. Na een paar maanden speurwerk kwam een twintig koppen tellende ploeg onder leiding van commissaris Georges Marnette tot de vaststelling dat Nihoul in de ontvoeringen van de zaak-Dutroux niets ten laste kon worden gelegd. Meteen werd de eerlijkheid van de toenmalige commissaris van de gerechtelijke politie in twijfel getrokken. De speurdersploeg onder zijn leiding zou op vraag van het establishment Michel Nihoul buiten schot houden, heette het.

Het onderzoek van de ploeg-Marnette werd hernomen door de cel-Obelix, maar ook nieuwe opsporingen konden het tij niet doen keren. Michel Nihoul werd zes maanden na zijn aanhouding door de Luikse Kamer van Inbeschuldigingstelling wegens gebrek aan aanwijzingen in voorlopige vrijheid gesteld.

Beschermingsscenario

Dat ook de nieuwe speurdersploeg geen bewijzen kon vinden, werd gezien als een gevolg van de bescherming die Michel Nihoul zou genieten. Een scenario dat door de parlementaire onderzoekscommissie onder leiding van de VLD’er Marc Verwilghen vruchteloos onderzocht werd.

De voorbije zeven en een half jaar zochten de speurders die overtuigd bleven van de schuld van Nihoul hun heil in de media. Dat leidde tot de strijd tussen ‘believers’ en ‘disbelievers’. Het ontlokte de speurder Raymond Drisket de in de Belgische rechtstaat zeer verrassende uitspraak dat ‘Michel Nihoul niet kon bewijzen dat hij niet betrokken was bij de ontvoering van Laetitia Delhez’.

De jury in Aarlen werd heen en weer geslingerd tussen de publieke opinie en de mening van de ouders van slachtoffers enerzijds en de angst om een onschuldige te veroordelen anderzijds. Wellicht verklaart dat waarom de jury gisteren geen oordeel durfde te vellen over het aandeel van Nihoul. De jury speelde de bal door naar de beroepsrechters, die in Michel Nihoul geen spin in het web van Marc Dutroux zagen. Nihoul werd enkel schuldig bevonden aan leiderschap van een bende die drugs dealde.

Toch betekent dit verdict niet het einde van de nachtmerrie voor Nihoul. Een deel van de publieke opinie blijft overtuigd van zijn aandeel in de kinderontvoeringen en kindermoorden. Dat bleek gisteren al uit de reacties van sommige advocaten en burgerlijke partijen na de uitspraak van de jury. Het valt te verwachten dat de zaak – net zoals die van de Bende van Nijvel – om de zoveel jaar opnieuw opgerakeld wordt, telkens nieuwe getuigen opduiken.

Bron » De Tijd