Marc Dutroux liep al begin jaren negentig rond met plannen om een kooi te bouwen. Dat blijkt uit de uiteenzetting van onderzoeksrechter Jacques Langlois vandaag voor het assisenhof van Aarlen. Langlois ontkende ook dat er druk op hem werd uitgevoerd.
Dutroux haalde zijn idee voor het bouwen van een onderaardse bergruimte van een ex-celgenoot begin jaren negentig, aldus Langlois. Later merkte de ex-celgenoot op dat Dutroux hem ooit zei dat hij zijn slachtoffers “de volgende keer zal bijhouden”.
In ’93 voerde Dutroux uitgebreide werken uit in de kelder van zijn woning in Marchienne-Docherie. Hij maakte er verbindingen tussen verschillende kelderruimten, “om een zwembad aan te leggen”, legde Dutroux later uit. Politiemensen voerden er een huiszoeking uit in 1993, in het kader van een onderzoek naar diefstallen. Sindsdien, zo bleek na uitgebreid speurwerk, zou Dutroux de werken niet meer afwerken.
Marcinelle
Van dan af had hij zijn gedachten op zijn woning in Marcinelle gezet, waar hij in november ’93 begon met een nieuwe opening te maken in een kelderruimte en er een betonnen deur voor metste van zo’n tweehonderd kilo. Pas in mei ’95 maakte Dutroux het gat bovenaan de kelderruimte dicht en installeerde hij een ingenieus verluchtingssysteem en elektrische leidingen in de ruimte.
In juli ’95, dus na de ontvoering van Julie en Mélissa, werd de kooi afgewerkt, onder meer met een kleurentelevisie en een Sega-spelconsole, zei Langlois. Marc Dutroux en/of Michelle Martin schilderden de ruimte in het geel, “omdat dat een plezierig kleurtje is”, merkte Dutroux tijdens het onderzoek op.
Langlois wees ook op de verklaringen van Michelle Martin die zei dat Dutroux de ontvoering van Julie en Mélissa niet gepland had en dat de ruimte om ze in op te sluiten toen nog niet helemaal klaar was.
Druk
Het was de eerste keer dat Langlois, die het onderzoek-Dutroux zeven jaar lang heeft geleid, getuigde voor het assisenhof. In zijn eerste uiteenzetting vanmorgen weerlegde hij meteen de jarenlange kritiek uit de media. “Ik ben formeel: er is bij dit onderzoek geen enkele vorm van druk op mij uitgeoefend, noch uit politionele, politieke of gerechtelijke hoek”, zei hij.
Afgelijnd onderzoek
Langlois heeft altijd getracht om een afgelijnd onderzoek naar het assisenhof te sturen met daarin enkel de elementen over de ontvoerde en vermoorde meisjes. Andere onderzoeken, bijvoorbeeld naar de netwerken, wilde hij buiten dat dossier houden.
Hij weigerde ook bepaalde bijkomende onderzoeksdaden te laten uitvoeren waar de burgerlijke partijen om gevraagd hadden, zoals de analyse van de haartjes die in de kelder in Marcinelle gevonden werden. Ook procureur Michel Bourlet had daarop aangedrongen. Sommige van de burgerlijke partijen uitten al kort na het aantreden van Langlois scherpe kritiek op zijn manier van werken, omdat zij het onderzoek veel meer op eventuele netwerken wilden gericht zien.
Nochtans was het onder Langlois dat in Jumet vruchteloos naar kinderlijken werd gegraven en dat in Forchies-la-Marche zonder resultaat huiszoekingen werden uitgevoerd bij de satanische sekte Abrasax. Maar het was ook Langlois die de ophefmakende verhoren van getuige X1, die Nihoul en Dutroux in pedofilienetwerken situeerde, liet “herlezen” en uiteindelijk dat onderzoek afsloot.
Tijdens het onderzoek kwam hij meermaals openlijk in conflict met de procureur van Neufchâteau Michel Bourlet, die in het proces het openbaar ministerie vertegenwoordigt. Uiteindelijk werd de vete tussen beiden beslecht door een beslissing van de kamer van inbeschuldigingstelling van Luik waardoor het dossier-Dutroux werd afgesplitst van het onderzoek naar de vermeende pedofilie- en mensenhandelnetwerken. Dat laatste onderzoek loopt vandaag nog steeds en is in handen van Langlois.
Langlois kwam in oktober 1996 aan het hoofd van het onderzoek-Dutroux na het fameuze Spaghetti-arrest van het Hof van Cassatie. Jean-Marc Connerotte, die toen onderzoeksrechter in de zaak was, werd door de advocaat van Dutroux gewraakt omdat hij zich partijdig had opgesteld door op een spaghetti-avond ten voordele van Sabine en Laetitia aanwezig te zijn. De komst van Langlois betekende een stijlbreuk voor het onderzoek-Dutroux.
Bron » De Standaard