In Namen begint een nieuw assisenproces over de moord op PS-politicus André Cools in de zomer van 1991. Twee verdachten, Richard Taxquet en Domenico Castellino, werden in 2004 al veroordeeld tot twintig jaar cel. Maar volgens het Europees Mensenrechtenhof kregen ze toen geen eerlijk proces, en moest er dus een nieuw – derde – proces komen, bijna 26 jaar na de feiten.
André Cools werd op 18 juli 1991 Luik doodgeschoten toen hij het appartement verliet van zijn vriendin. Een van de opdrachtgevers van de moord bleek Richard Taxquet. Domenico Castellino bleek dan weer de huurmoordenaars te hebben vervoerd. Taxquet en Castellino kwamen beiden uit de entourage van PS-politicus Alain Van der Biest.
Zij werden in 2004 veroordeeld door een assisenjury. Later volgde nog een tweede proces tegen Castellino, omdat de toen voortvluchtige Castellino verstek had gelaten in 2004. Maar indertijd moest de assisenjury enkel met “ja” of “neen” antwoorden op de schuldvraag. Een motivatie was niet nodig. Taxquet en later ook Castellino trokken daarom naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, omdat ze wilden weten waarom ze veroordeeld waren.
Taxquet kreeg in 2011 gelijk van het Hof in Straatsburg. Hij had volgens de rechters geen eerlijk proces gekregen. Daarna heeft ons Hof van Cassatie het arrest van het assisenhof uit Namen verbroken, en nu moet een nieuwe assisenjury meer dan 25 jaar na de feiten opnieuw oordelen of Taxquet en Castellino al dan niet schuldig zijn. Een derde proces-Cools dus.
Dat er nu een nieuw proces van start gaat zo lang na datum, is niet zonder gevolgen. Enkele advocaten lieten al weten dat ze zullen inroepen dat de redelijke termijn overschreden is. Bovendien zijn elke getuigen van destijds al overleden. Taxquet en Castellino – op dit moment officieel onschuldig – zijn trouwens al enige tijd op vrije voeten.
De moord op Cools
André Cools was het Luikse zwaargewicht van de Franstalige socialisten. Hij had een enorme staat van dienst en stond bekend als zeer flamboyant. “Zo droeg hij geregeld een pistool bij zich. Zijn bewaarengel noemde hij het”, weet VRT-journalist Johny Vansevenant.
Cools had ook een politieke dauphin: Alain Vanderbiest. Cools zag hem als zijn opvolger. Maar Vanderbiest liet zich omringen met louche persoonlijkheden die contacten hadden met de Luiks-Italiaanse maffia die de politicus ook in hun macht hadden, onder meer door het drankprobleem van Van der Biest.
“André Cools had volgens zijn omgeving iets opgevangen van allerhande misbruiken door die medewerkers en zou daarom Van der Biest na de verkiezingen van november 1991 niet meer benoemen als minister. Reden genoeg voor de kabinetsmedewerkers van Van der Biest om Cools uit de weg te ruimen”, aldus Vansevenant.
Er werden twee Tunesische seizoensarbeiders ingeschakeld om de klus te klaren, zij werden in 1998 veroordeeld door een rechter in Tunesië. Het onderzoek naar de opdrachtgevers van de moord duurde een pak langer. Pas in 2004 werden onder anderen Richard Taxquet als opdrachtgever tot 20 jaar cel veroordeeld. Of Van der Biest ook zelf schuldig was aan de moord, zullen we nooit weten. Hij pleegde tijdens het eerste proces zelfmoord, en schreeuwde in een afscheidsbrief zijn onschuld uit.
Bron » VRT Nieuws