“Ik hield die meisjes gevangen in afwachting van hun vertrek naar het netwerk van mijnheer Nihoul.” Alsof er net een buitenaards wezen was neergedaald, zo zat Michel Nihoul te kijken toen Marc Dutroux hem tijdens het assisenproces in Aarlen plots alles in de schoenen probeerde te schuiven. Nihoul, wiens rol nooit helemaal uitgeklaard werd, zou uiteindelijk niet veroordeeld worden voor de kinderontvoeringen of -moorden, wel voor drugshandel en bendevorming. Maar in de hoofden van het volk bleef hij tot aan zijn dood ‘die pedofiel’.
15 augustus 1996. “Ik zal er u twee geven”” zei Marc Dutroux aan de speurders die hem urenlang op de rooster hadden gelegd over de ontvoering van Laetitia Delhez. Hij toonde hen de weg naar een verborgen ruimte in de kelder van zijn huis in Marcinelle. Naast Laetitia Delhez zat ook Sabine Dardenne daar gevangen. Zij was twaalf toen ze op 28 mei 1996 op weg naar school werd ontvoerd. Delhez was het laatste slachtoffer van Marc Dutroux en zijn bende. Maar ook An en Eefje, ontvoerd aan de kust, en Julie en Mélissa, meegenomen in Grace-Hollogne toen ze daar vanaf de snelwegbrug naar passerende auto’s stonden te wuiven, vielen in zijn klauwen. Hun stoffelijke resten werden later opgegraven.
Het moet van de Tweede Wereldoorlog geleden zijn dat België zo in rep en roer stond. Marc Dutroux, een louche autohandelaar uit de regio Charleroi, zijn vrouw Michelle Martin en zijn handlanger Michel Lelièvre werden gearresteerd. En ook de Brusselse zakenman Michel Nihoul werd in de boeien geslagen. Bij hun verschijning voor de raadkamer in Neufchâteau moest de politie een woedende menigte op afstand houden om te verhinderen dat ze zouden aangevallen worden.
Michel Nihoul werd al snel gezien als de spil in het pedofilienetwerk. Want de meisjes die waren ontvoerd, werden ook allemaal misbruikt. Nihoul, geboren op 23 april 1941 in Verviers, was een gewezen zakenman, die meermaals werd veroordeeld. Onder meer voor het opzetten van btw-carrousels, maar ook voor xtc-handel en financieel gesjoemel. Zo drukte hij geld achterover van SOS Sahel. Daarvoor kreeg hij drie jaar cel.
Arm zo lang als de Donau
Met zijn ex-vrouw Annie Bouty, een geschorste Brusselse advocate, zette hij ooit een netwerk voor valse paspoorten op. Ook daar werd hij voor veroordeeld. Toch kon hij telkens herbeginnen.
Dat kwam omdat hij een arm had “zo lang als de Donau”, zei hij zelf aan de bar van de Brusselse seksclubs Les Atrébates en Le Dolo. Zijn zogenaamde connecties in de hoogste kringen bleken achteraf gezien eerder blufpoker, waarmee Nihoul niettemin gunsten bedong bij mensen met een zekere invloed zoals ambtenaren en politiemensen.
Als tipgever van de politie verklikte hij meer dan één crimineel. Vaak om zijn eigen hachje te redden, want zo geslepen was vlotte prater Nihoul wel.
Met ‘Radio-activité’, een vrije radio waar hij een politiek praatprogramma presenteerde, breidde hij zijn connecties bij vooraanstaande politici uit. Maar ook al reed hij altijd in grote auto’s en liep hij altijd in een pak rond, toch bleef hij vooral een gewiekste oplichter met een berg schulden. Onder meer bij de fiscus stond hij in het rood.
Zijn rol in de affaire Dutroux is nooit helemaal uitgeklaard. Nihoul werd op 16 augustus 1996, de dag na de arrestatie van Dutroux, opgepakt. Uit onderzoek van het telefoonverkeer van Dutroux was gebleken dat hij vaak met Nihoul belde. Ook in de periode kort voor en kort na de ontvoeringen. “Die gesprekken gingen over een auto die hij te koop had en een over een herstelling aan mijn wagen”, zei Nihoul daarover. Maar het gerecht geloofde hem niet.
Een Vlaamse familie die met vakantie was geweest in de Ardennen deed er nog een schep bovenop. Ze hadden hem, met grote zekerheid, herkend aan het zwembad van Bertrix toen Leatitia Delhez daar op 9 augustus 1996 werd ontvoerd. Samen met Dutroux en Lelièvre. Later bleek dat ze daar toch niet zo zeker meer van waren. En uiteindelijk bleek het om valse verklaringen te gaan.
Fantaste
Zijn rol als bendeleider werd beetje bij beetje geminimaliseerd. Daarin kwam geen verandering toen Regina Louf met belastende verklaringen naar buiten kwam en beweerde dat ze aanwezig was op seksfeestjes in Ardense bossen waar Nihoul ook was. Louf werd nadien ontmaskerd als een fantaste.
Op het proces in Aarlen kreeg Dutroux levenslang, Nihoul werd tot vijf jaar cel veroordeeld voor drugshandel en bendevorming. Niet voor ontvoering en kindermisbruik. Minder dan twee jaar later liet de strafuitvoeringsrechtbank Nihoul voorwaardelijk vrij. Sindsdien leefde hij op een appartementje in Zeebrugge, samen met zijn vriendin Marleen De Cokere.
“De gezonde zeelucht is het enige wat ik nog heb”, verklaarde Nihoul ooit in een interview. Want financieel zat hij zo goed als aan de grond.
Thuis, in Zeebrugge, leidde hij een eenzaam leven. Want in de ogen van het grote publiek bleef hij een kinderverkrachter. Mensen liepen in een boog rond hem op straat of op de dijk. En sommige horeca-uitbaters of winkeliers weigerden hem zelfs te bedienen.
De jongste jaren kampte Nihoul ook met gezondheidsproblemen en verbleef hij om verschillende redenen meerdere keren in het ziekenhuis van Brugge. Daar is hij woensdag overleden.
Bron » Het Nieuwsblad | Thierry Goeman