“Wie wil er namen?”, zo vraagt Michel Nihoul op zijn website www.michelnihoul.be. Nihoul is ontgoocheld dat uitgever Luc Pire een deel van de namen gecensureerd heeft die onthuld werden in het boek “Moi, Michel Nihoul” van de auteurs Georges Huercano en Catherine Lorsignol. Daarom stelt hij aan de internetgebruikers voor om de “verwijderde” namen te onthullen op zijn website.

“Heeft het Belgische publiek het recht om die namen te kennen? Het publiek moet daar zelf over beslissen. Als het publiek mij dat vraagt, zal ik de namen geven. Ofwel op mijn website, ofwel in het boek dat ik weldra zal publiceren”, deelt Michel Nihoul mee. Michel Nihoul wil dat zijn boek een werk wordt “zonder taboes”.

Hij zal het hebben over discrete ontmoetingen, maar ook over gerechtelijke beschermingen. Hij zal namen noemen van sportmensen, magistraten, politici en dergelijke. “Ik zoek een uitgever die me toelaat om alles te zeggen. Als dat geen Belg is, zal het een Fransman zijn”, aldus Nihoul. Bij uitgeverij Luc Pire staat men achter de beslissing om het eerste werk te censureren.

“De namen zijn eruit gehaald in overleg met de auteur, die niet Michel Nihoul is. Ik vind het beneden alle peil dat men namen noemt en dat men het privéleven van meerderjarige personen onthult als die daar geen zin in hebben. In hun privéleven doen ze wat ze willen, zolang dat privé blijft”, beklemtoont Luc Pire.

Over het tweede boek van Michel Nihoul, zegt Luc Pire: “Ik zal het eerst lezen, daarna zal ik beslissen. Ik zal handelen op dezelfde manier als met alle auteurs die hun werk willen uitgeven”.

Op 22 juni 2004 werd Michel Nihoul veroordeeld door het hof van assisen van Aarlen. Hij werd schuldig bevonden aan het leiderschap van een bende misdadigers die zich bezig hield met handel in drugs, wagens, identiteitspapieren en mensenhandel. Hij werd vrijgesproken voor de feiten in verband met de ontvoeringen van kinderen. Hij kwam voorwaardelijk vrij op 28 april 2006.

Bron » Gazet van Antwerpen