“Ik ben geen informant van de Staatsveiligheid en ik kende Abdelkader Belliraj enkel als huurder”, zegt Brahim L., de huisbaas van de man die verdacht wordt van zes fundamentalistische moorden in ons land. De man ligt nu zelf onder vuur.

“Ik heb de pech dat ik een huis verhuur aan Belliraj”, zucht Brahim L. “Daardoor ben ik verhoord door de politie, is mijn huis doorzocht, heb ik uitleg moeten geven aan de Gentse Al-Markaz moskee waarvan ik voorzitter ben en heeft mijn werkgever, het stedelijk onderwijs van Gent, mij voorlopig gevraagd thuis te blijven.”

Toch blijft Brahim L. er opvallend beheerst bij. De islamleerkracht die met zijn gezin in Mariakerke woont en uitstekend Nederlands spreekt heeft een hectische week achter de rug.

Eerst was er het bericht in twee kranten dat ook u een informant van de Staatsveiligheid zou zijn.

Brahim L.: “Da’s een leugen. Ik weet niet waar men dat haalt.”

Er zou ook een huiszoeking gevoerd zijn in uw woning.

“Dat klopt wel. De politie vroeg me dat. Omdat ik recht in mijn schoenen sta, heb ik toegestemd. En ze hebben me ook verhoord over mijn huurder Belliraj. Ik kon alleen maar zeggen dat ik hem enkel als huurder kende. Kort nadat ik de villa in Evergem had gekocht is hij zelf naar me toe gekomen om het te huren.”

Vond u het niet vreemd dat een Marokkaanse werkloze die jaren in een sociale woonblok in Gent had gewoond ineens een bungalow op de buiten wou huren?

“Ik was wel wat geschrokken en stelde hem eerst een appartementje voor (Brahim L. heeft acht eigendommen, nvdr.) maar hij wou wat ruimer wonen. Op dat moment werkte hij wel, voor een bouwfirma in het Brusselse. En hij heeft altijd correct betaald. Vandaar dat ik ook geen contact meer met hem had.”

Kwam Belliraj soms naar de Al-Markaz moskee aan de Gentse Elyzeese Velden waarvan u voorzitter bent?

“Neen, nooit. Ook zijn kinderen niet. In het Marokkaanse milieu in Gent kent men die man nauwelijks. Hij verbleef tijdens de week dan ook vaak in Brussel.”

Kan de vrouw van Belliraj met haar drie kinderen in uw woning blijven?

“Zolang ze betaalt, zal ik haar niet op straat zetten. (aarzelt) Maar ik zou eigenlijk wel liever hebben dat ze zelf iets anders zoekt. De hele zaak heeft me al veel miserie bezorgd.”

Hebt u het moeten uitleggen in de moskee?

“Zeker, we hebben al twee raden van bestuur over de affaire gehad. Men is er natuurlijk niet gelukkig mee maar ik mag aanblijven als voorzitter.”

Uw werkgever heeft wel gevraagd om voorlopig een time-out in te lassen ’tot uw naam volledig is gezuiverd’.

“Ja, en ik ben daar niet gelukkig mee. Het zou niet goed zijn voor het imago van het stedelijk onderwijs als ik zou blijven lesgeven. Maar wat dan met mijn imago? Ik heb niks misdaan.”

Onderwijsschepen Coddens benadrukt dat men u niks ten laste legt.

“Oké, maar als de school dat ook echt vindt, waarom mag ik dan niet blijven lesgeven? Nu laat men zich beïnvloeden door die enkele mediaberichten. Ik ga me informeren of dat wel wettelijk is.”

Bron » Het Nieuwsblad