Het gerecht heeft een internationaal aanhoudingsmandaat tegen Jean-François Buslik uitgevaardigd, maar vindt hem niet. Even surfen op internet had de oplossing kunnen zijn. Buslik woont en werkt al jaren in Florida. De man bezit er zelfs een goedlopend luchtvaartbedrijf.

Het weekblad Humo vond één ingangspoort, wij een andere. Buslik leeft en geniet van zijn vrijheid, al werd hij in januari ’95 bij verstek tot de doodstraf veroordeeld in het mega-proces Bouhouche-Beijer. Buslik zou grote sier hebben gemaakt met het geld dat hij van Francis Zwarts, de veiligheidsagent die in ’82 op Zaventem werd doodgeschoten en beroofd van meer dan 90 miljoen frank aan goud en juwelen. Buslik had nog meer op zijn kerfstok en dat was voor het assisenhof voldoende om hem de doodstraf te geven.

Maar Buslik was verdwenen. Dat hij in Amerika een nieuw leven had opgebouwd lag voor de hand. Jean-François Buslik bezit zowel de Amerikaanse als de Belgische nationaliteit.

De redenen waarom nooit een uitleveringsbevel is gevraagd aan de Amerikanen, is troebel. Net zoals de relaties met de Amerikanen. Die zijn sowieso niet geneigd om landgenoten uit te leveren. Zelfs niet voor moord. Maar als justitie niets vraagt, kan justitie vanzelfsprekend niets krijgen.

De cel-Jumet, die zich bezighoudt met de bende van Nijvel, heeft ook al aan Buslik gedacht in het kader van het eigen dossier. De cel heeft vorig jaar via Interpol-Washington gepoogd zijn adres te krijgen, maar ving bot. De cel wil Buslik alleen maar verhoren. Als getuige, zoals dat heet.

Diezelfde cel, die in december ’98 alle mogelijke electronica bovenhaalde om het bronnengeheim van een journalist te kennen, slaagde er niet in om bij de internationale telefoondienst een nummer op te vragen.

Bron » Gazet van Antwerpen