Laatste argumenten
Pas in het allerlaatste woord van zijn betoog brak, nog net hoorbaar, de stem van voormalig secretaris-generaal van de NAVO, Willy Claes. Hij vroeg het Hof van Cassatie in Brussel, waar hij terecht staat wegens corruptie, om rehabilitatie door vrijspraak en dankte de raadsheren ‘bij voorbaat’. Snel zeeg hij terug op de beklaagdenbank.
Dinsdag kwam er een eind aan de lange reeks zittingen in het Agusta/Dassault-proces. Vanaf begin september verscheen daar de oude elite van de Socialistische Partij en Parti Socialiste op aanklacht van smeergeldconstructies bij defensieorders. Het Hof doet eind volgende maand uitspraak.
Nadat hun advocaten weken aaneen procedureslagen voerden en de bewijsvoering van het Openbaar Ministerie probeerden te ondermijnen, kregen de twaalf verdachten op de 41ste zittingsdag zelf het woord. Voordat ze zich voor het laatst tot het hof richtten, werden de colbertjes nog eens gladgestreken, de manchetten van het overhemd naar beneden getrokken, de handen plechtig voor het lichaam gevouwen.
e voorbereiding was al net zo uniform als de strekking van hun betoog: ze pleitten onschuldig. Ze hadden slechts het algemeen belang voor ogen. Claes, samen met de gewezen premier van Wallonië Guy Spitaels en oud-minister van Defensie Guy Coëme behorend tot de prominentste verdachten, voelde zich vernederd. De publieke opinie heeft hem al veroordeeld, de Kamer van Volksvertegenwoordigers heeft hem in 1995 op basis van een ‘summier en onvolledig’ dossier – ‘door de meerderheid niet eens gelezen’ – doorverwezen naar het Hof van Cassatie. Zelden, zei de oud-NAVO-baas, is iemand zo het doelwit geweest van ‘hardnekkige aanvallen, gesteund op halve leugens en insinuaties, geventileerd door sensatiebeluste breinen en gevoed door gemanipuleerde lekken’.
Guy ‘Dieu’ Spitaels nam dezelfde houding aan. Hij vocht tijdens het proces een bittere strijd uit met zijn voormalige medewerkers, die verklaarden dat niets in de partij zich buiten medeweten van hun baas afspeelde. Maar Spitaels verklaarde niemand van helikopterfabrikant Agusta en vliegtuigbouwer Dassault te hebben gekend. “Geen leiders, geen kader, geen vertegenwoordigers.”
Dat anderen in de partij uit waren op verrijking, kon hij ook niet helpen. Moeten ministers altijd de verantwoording dragen voor de ‘valiezendragers?’ Procureur-generaal Eliane Liekendael houdt het nog altijd op corruptie. Een uitspraak van haar tot het hof, begin deze week, voedde evenwel speculaties dat zelfs het OM niet geheel overtuigd is. “Als u ons standpunt volgt, is het goed. Als u ons standpunt niet volgt, is het ook goed.” Een bedankje bij voorbaat bleef uit.
Bron » De Volkskrant | Rob Gollin | 18 November 1998