“Ik wist dat Patrick geldtransporten overviel en ik vroeg me elke keer opnieuw af of hij levend terug zou keren. Maar als ik de klok kon terugdraaien, dan deed ik alles opnieuw over”, zegt Denise Tyack, de weduwe Patrick Haemers, een van ’s lands meest beruchte gangsters ooit.
Denise Tyack, de weduwe van Patrick Haemers, vertelt in een interview aan weekblad Humo openhartig over haar leven aan de zijde van de gangster en zijn vrienden. Een hechte bende die wou leven als god in Frankrijk, maar daarvoor niet wou werken. Geweld schuwden ze niet: gebruik makend van machinegeweren en springstof pleegden ze meer dan 50 overvallen op vooral geldtransportwagens. Soms was dat een overval per week, want de bende verbraste soms 10.000 euro per maand. “Leven als opgejaagd wild, is duur”, zegt Denise Tyack.
“Al bij onze eerste ontmoeting had ik door dat Patrick een gevaarlijk leven leidde”, zegt Haemers’ vrouw. “Maar zijn betoverende blik, zijn grote en slanke gestalte, heel zijn houding zorgden ervoor dat de argwaan verdween. Ik was smoor op hem, hij op mij. Het gezonde verstand was zoek.”
Slachtoffers
Denise Tyack kreeg een maand na hun ontmoeting bevestigd dat het ‘werk’ van Patrick Haemers niet alledaags was. “Een postkantoor of een geldtransport overvallen beschouwde hij als zijn job. Gevaarlijk en ongewoon, dat wel. Maar niet meer dan een beroepsmilitair die op buitenlandse missie vertrekt om er de vijand te bestrijden. Ook hij komt misschien niet behouden terug naar huis.”
“Telkens Patrick naar een overval vertrok, vroeg ik mij af: komt hij levend terug? Want Thierry (Smars, nvdr.) was wel de chauffeur en Philippe (Lacroix, nvdr.) was er ook bij. Maar Patrick stapte altijd als eerste uit. Omdat hij indruk maakte met zijn grote gestalte. Je kan je afvragen of hij toen bang was. Misschien. Misschien ook niet omdat hij altijd wel een beetje zelfmoordneigingen heeft gehad. Dat hielp het angstgevoel zeker weg.”
Haemers zelf bleef er telkens weer rustig bij. Handelde hij onder invloed van drugs? Denise wil het woord cocaïne zelfs niet in de mond nemen. “Elke overval werd met zorg voorbereid. Met de chronometer in de hand. Een van die overvallen duurde nauwelijks 45 seconden. Er werd geen misstap geduld. Zoiets doe je niet onder invloed.”
“Patrick hield eraan proper werk af te leveren. Snel en doeltreffend optreden en vooral geen slachtoffers maken, dat was zijn handelsmerk. Dat bij een overval in Verviers twee doden vielen en later in Groot-Bijgaarden nog een, dat heeft hij nooit kunnen aanvaarden. Maar ook toen gold de ongeschreven code: je doet mee met de bende en klikken doe je niet. Toen een van de bendeleden nadien door het lint ging, was Patrick razend. Die kerel praatte iedereen aan de galg. Hij werd wandelen gestuurd.”
Vanden Boeynants
De ontvoering van ex-premier Paul Vanden Boeynants op 14 januari 1989 zou het sluitstuk worden van de carrière van Haemers. “Patrick wou 400 miljoen frank losgeld krijgen, maar VDB had zoveel geld niet. Het werd uiteindelijk 63 miljoen frank (meer dan 1,5 miljoen euro, nvdr.). Wij dachten dat het allemaal voorbij zou zijn en droomden van een rustig leven in Brazilië. Het is anders uitgedraaid.”
“Ja, we hebben voor de ogen van de journalisten nog geprobeerd om de Braziliaanse politie om te kopen. We hadden niets meer te verliezen. Patrick kreeg later levenslang. Ik wist dat hij dat niet zou overleven. Ik besefte dat ons leven samen een eindpunt had bereikt.”
Bron » Het Nieuwsblad | Yves Barbieux