Volgende week zal het op de kop af twintig jaar geleden zijn dat An Marchal en Eefje Lambrecks ontvoerd werden. Leendert, de broer van Eefje, was op dat moment 12 jaar. Een jaar later zou ze teruggevonden worden, begraven in de tuin van het huis van Marc Dutroux. In Humo praat Leendert voor het eerst over hoe hij haar verdwijning beleefd heeft.

“Ik herinner me nog heel weinig uit die periode. Er zitten wel flarden in mijn hoofd, maar ik heb het nooit op een rijtje kunnen zetten. Ik heb al die jaren als een zombie geleefd. Pas op mijn 18de ben ik weer wakker geworden, heb ik het gevoel.”

“Gek genoeg heb ik een klik kunnen maken dankzij ‘The Voice Kids’. Ik zag een deelneemster, Fiona, die me erg aan mijn zus deed denken. Ik ben toen een paar weken totaal van de kaart geweest. Ik heb ook veel geweend, dat had ik voordien nooit gedaan. Het klinkt misschien gek, maar toen ik Fiona zag kreeg ik opnieuw het gevoel dat ik had toen ik bij Eefje was.”

“Wat ik niet begrijp, is hoe politie en justitie in dit dossier gehandeld hebben. Dutroux is voorwaardelijk vrijgekomen door een onbegrijpelijke beslissing van de toenmalige minister van Justitie Melchior Wathelet. Had de minister neen gezegd, dan was Dutroux in de gevangenis gebleven en zou mijn zus er nu nog zijn.”

“Ook haar verdwijning aan zee is nooit goed onderzocht geweest. We weten niet eens welk traject An en Eefje precies afgelegd hebben. Dutroux en Michel Lelièvre spreken elkaar daarover tegen, er is op geen enkel vlak helderheid. In het hele dossier-Dutroux is zelfs sprake van dertig dode getuigen! Hoe kan zoiets? Wat zit daarachter? Hoever reikt het allemaal? Voor mijn gevoel is Dutroux geen geïsoleerde pervert. Ik denk dat er meer achter zit”, besluit Leendert.

Bron » De Morgen