“Bruggeling Roger Beuckels (1942-1991) was de beruchte killer van de Bende van Nijvel.” Na 15 jaar onderzoek is ex-VRT-journalist Guy Bouten er 100 procent zeker van. Hij onthult een en ander in zijn nieuwe boek Bouhouche, Beijer, Beuckels en de anderen, het vierde al dat hij aan de Bende van Nijvel wijdt. “Beuckels was een meedogenloze huurling, die er prat op ging meer doden op zijn geweten te hebben dan er op het kerkhof van Assebroek begraven liggen.”
Voor de jongere generatie: de Bende van Nijvel was een groep criminelen die in de eerste helft van de jaren ’80 een reeks moorden, misdaden, diefstallen en overvallen pleegde. De officiële balans: 28 doden. Zeker de bloedige overvallen op de Delhaize-supermarkten in Overijse, Eigenbrakel en vooral Aalst zitten in het collectieve geheugen. Ondanks een onderzoek van vele miljoenen pagina’s, dat nog altijd loopt, werden de daders nooit ontmaskerd.
Ex-VRT-journalist Guy Bouten meent de zaak nu rond te hebben. De geboren Limburger woont al 39 jaar in West-Vlaanderen, het langst in Wevelgem, nu sinds enkele jaren in Brugge. Hij spitte het dossier uit en reisde de wereld af om betrokkenen te spreken. Lang niet als eerste beweert hij dat de geheimen van de Bende niet mogen worden onthuld, omdat anders hooggeplaatsten in beeld komen. Bouten is wel de eerste die de al bekende puzzelstukjes in elkaar past en er nog enkele aan toevoegt, onder wie de Brugse killer. “Daarmee is de puzzel volledig. Ik kan er niets meer aan toevoegen”, is zijn krasse stelling.
Guy Bouten situeert de Bende-overvallen tegen de achtergrond van de Koude Oorlog. Onder de vleugels van de Staatsveiligheid was toen bij ons, net als in andere Europese landen, Gladio actief. Dat was een geheim, slapend netwerk van voornamelijk militairen en rijkswachters, dat actief zou worden bij een eventuele inval van de Sovjets in ons land.
Strategie van de spanning
Maar er ontstond daarnaast ook een parallel, geheim netwerk van mensen met een extreemrechtse achtergrond. Zij lagen aan de basis van de Bende van Nijvel. Hun criminele acties kaderden in een strategie van de spanning, bedoeld om mensen bang te maken en een roep naar sterke ordediensten te doen ontstaan. Mensen uit het leger, de rijkswacht en de Staatsveiligheid – onder leiding trouwens van de Bruggeling Albert Raes – zouden betrokken zijn geweest, net als de Amerikaanse inlichtingendienst CIA. Ex-rijkswachters Madani Bouhouche en Bob Beijer vormden de logistieke spil. Maar de uitvoerders kenden elkaar niet en waren niet altijd dezelfden. Maar, zegt Guy Bouten, een figuur die vaak terugkeerde en zich ontpopte tot de meest bloeddorstige, was Roger Beuckels.
“Hij werd in 1942 in Brugge geboren in een nogal raar gezin”, weet Bouten. “Zijn officiële vader is Edward Beuckels, zijn moeder Lisette Hilderson. Maar hij was een buitenechtelijk kind. Officieel telde het gezin alleen een dochter. De vader, een verzetsstrijder, werd in 1944 geëxecuteerd door een Vlaamse SS’er. Later zou Roger beweren dat zijn vader geen verzetsman, maar een Oostfronter was. Compleet het omgekeerde, maar dat paste in het extreemrechtse imago dat hij zich wou aanmeten.”
“Al op zijn 17de gaat Beuckels voor het Belgische leger werken, als technicus bij de NAVO in Aarlen. Hij krijgt er een contract van drie jaar, maar wordt na enkele maanden afgedankt wegens psychiatrische problemen. Maar wat vreemd is: hij wordt wel verder betaald. Waarom? Hij komt nog regelmatig terug naar Brugge en veroorzaakt er een dodelijk ongeval, waardoor hij veroordeeld wordt tot een zware boete en één jaar rijverbod. Om die boete te betalen, kan hij niet anders dan vanaf 1965 als huurling in Congo te gaan werken.”
“Vanuit Congo schrijft hij gruwelijke brieven”, vertelt Guy Bouten. “Het is daarin dat hij beweert meer doden op zijn geweten te hebben dan er begraven zijn op het kerkhof van Assebroek. Hij bevrijdt missionarissen, maar slacht rebellen af en kent geen medelijden. Hij stuurt zijn nicht een foto van de lijken en raadt haar aan om die met een vergrootglas te bekijken, om de kogelgaten te tellen en te zien hoe de darmen uit hun lijf steken. In die periode merk je bij Beuckels al een manier van zijn die ook de killer van de Bende typeert. Een racist en anticommunist, maar ook een marginaal en een tabak- en alcoholverslaafde.”
Valse sporen
“Beuckels was de killer, je merkt het aan alles. Zijn verleden, zijn manier van zijn, de plaatsen waar hij woonde. Juridisch heb ik geen zekerheid, historisch wel. Er is een treffende gelijkenis met drie robotfoto’s in het Bendedossier. Beuckels werd behandeld voor een zogenaamde wonde aan de hals, maar waarschijnlijk werd hij na de overval in Aalst in 1985 geraakt door de kogel van een politieman. Opvallend: Beuckels is ondervraagd, maar alle pv’s zijn verdwenen. Ook zijn gerechtelijk dossier is niet te vinden. In een televisiereconstructie in 2010 beweren de speurders dat de killer door die politiekogel in Aalst vermoedelijk om het leven kwam. Maar Beuckels stierf pas in 1991 aan longkanker. Zo zie je dat de speurders zelf valse sporen legden. De killer was dood, het verhaaltje kon eindigen.”
“En dat gebeurde allemaal uit staatsraison”, schampert de auteur. “Er mocht niets uitkomen, want dan kwam je bij hooggeplaatsten terecht: oud-premier Paul Vanden Boeynants, Justitieminister Jean Gol. Vanden Boeyants, dat was een drugs- en wapenhandelaar. Maar het dossier van de Bende van Nijvel is nooit samen gelegd met de dossiers van drugs- en wapenhandel. Gol van zijn kant oefende druk uit bij het gerecht om de moord op Juan Mendez in 1986 niet in verband te brengen met de Bende. Mendez was kaderlid bij wapenfabriek FN en een vriend van Bouhouche en Beijer. Bouhouche werd aangehouden op verdenking van de moord, maar nooit veroordeeld. Hadden ze toen die link wel gelegd, was de zaak wellicht rond.”
De Bende van Nijvel heeft volgens Guy Bouten veel meer dan 28 doden op haar geweten. “Naar schatting een 55-tal. Maar die werden niet met dezelfde wapens vermoord. Door de feiten met andere wapens niet mee te tellen, blijven de speurders in een kringetje lopen. Ik denk ook aan majoor Jean Bougerol, duidelijk de strateeg achter alles. Die had een privélijn waarmee hij belde met Bouhouche. Hij werd ondervraagd. Maar de ex-vrouw van Bougerol vertelde mij dat haar man, toen de ondervrager binnenkwam, handjeklap met hem deed. Toch niet de houding van een speurder tegenover zijn verdachte?”
“Mijn boek is een historische reconstructie. Ik heb geen dna, geen vingerafdrukken, geen bekentenissen. Juridisch zal hier niets mee gebeuren”, maakt Bouten zich geen illusies. “Maar de Bende van Nijvel wás een destabilisering van de staat, net op het moment dat de bevolking zich massaal verzette tegen het plaatsen van Amerikaanse kruisraketten in ons land. Een waarheidscommissie? Dat zal nooit gebeuren. Dat durven ze niet. Het beste wat ze kunnen doen, is zwijgen. En mij laten schrijven. Ik werd nooit bedreigd, heel raar. Maar ik ontmoette al die mensen wel hé. Behalve Bouhouche (overleden, hoewel de auteur dat in twijfel trekt, red.). Die had mij vermoord, daar ben ik zeker van. En Beuckels? Nee, ook hem had ik niet durven opzoeken.”
Bouhouche, Beijer, Beuckels en de anderen. De Bende van Nijvel, de CIA en de Staatsveiligheid van Guy Bouten is uitgegeven bij Kritak.
Krant van West-Vlaanderen donderdag 6 februari
Bron » KW