Geen nieuw proces moord André Cools

Het nieuwe assisenproces rond de moord op André Cools is vandaag stopgezet. Het hof van assisen in Namen heeft vandaag de aanklachten van Richard Taxquet (59) en Domenico Castellino (61) onontvankelijk verklaard. Beide beschuldigden stonden terecht als opdrachtgevers van de moord op André Cools. De minister van Staat en burgemeester van Flémalle (PS) werd op 18 juli 1991 vermoord in Cointe.

De advocaten van de verdediging, Alexandre Wilmotte en Philippe Leloup, hadden gisteren geëist dat de aanklachten onontvankelijk verklaard zouden worden omdat de redelijke termijn werd overschreden. Het openbaar ministerie ging daar niet mee akkoord en was van mening dat het proces moest doorgaan.

Het hof volgde vandaag de redenering van de verdediging en verklaarde de aanklachten onontvankelijk. Het proces, dat al het derde is voor een Belgisch hof van assisen in verband met de moord op het PS-kopstuk, wordt daarmee stopgezet.

Bron » De Morgen

Nieuw proces-Cools al na tweede dag stopgezet

Het hof van assisen van Namen heeft het derde proces over de moord op PS-kopstuk André Cools al na de tweede dag stopgezet. Het hof heeft de strafvordering onontvankelijk verklaard.

Dertien jaar geleden kregen Richard Taxquet en Domenico Castellino een celstraf tot twintig jaar voor hun betrokkenheid bij de moord op Cools. Vier andere beschuldigen moesten vijf jaar achter de tralies. Later was het Europees Hof voor de Rechten van de Mens echter van oordeel dat Taxquet en Castellino geen eerlijk proces hadden gekregen, omdat de jury haar beslissing niet had gemotiveerd.

Een nieuwe assisenproces moest nu uitmaken of ze onschuldig zijn of niet, maar zover is het dus niet gekomen. De advocaten van de verdediging, Alexandre Wilmotte en Philippe Leloup, hadden maandag geëist dat de aanklachten onontvankelijk verklaard zouden worden. Het openbaar ministerie ging daar niet mee akkoord en was van mening dat het proces moest doorgaan. Het hof volgde echter de redenering van de verdediging en verklaarde de aanklachten onontvankelijk.

Te veel tijd

Concreet is de redelijke termijn overschreden. Dat betekent eenvoudigweg dat er veel te veel tijd is verlopen tussen de feiten en het proces. Minister van Staat en burgemeester van Flémalle André Cools werd op 18 juli 1991 op de parking van een appartementsgebouw in de Luikse gemeente Cointe van dichtbij doodgeschoten. Zijn vriendin Marie-Hélyne Joiret die bij hem was, raakte zwaargewond.

Bron » Het Niewsblad

Wordt derde rechtszaak rond moord op André Cools afgeblazen? “Na 25 jaar een eerlijk proces? Hypocriet”

Vandaag weten we of er een derde assisenproces-Cools gehouden wordt in Namen. De advocaten van de beschuldigden Taxquet en Castellino voerden gisterochtend een pak elementen aan om de zaak vroegtijdig af te blazen. Dat de redelijke termijn ruimschoots overschreden is, bijvoorbeeld.

“Toen André Cools werd vermoord, zaten onze medewerksters op de kleuterschool”, legde Philippe Leloup, advocaat van Richard Taxquet, gisteren uit. “Mijn oudste dochter moest nog geboren worden. Vandaag is ze psychologe aan de universiteit. Toen ik aan mijn jongste dochter – derde jaar rechten ondertussen – onlangs zei dat ik zou tussenkomen in de zaak-Cools, wist ze niet eens over wie ik het had. Van Taxquet en het befaamde ‘arrest’ had ze in de les al wel iets gehoord. Maar ze dacht dat die zaak al lang achter de rug was. Ik zeg dit maar om aan te tonen wat 25 jaar concreet betekent.”

PS-politicus André Cools werd vermoord op 18 juli 1991. Pas in september 1996 kwam er een doorbraak in het onderzoek. Een anonieme getuige had de speurders tegen een vergoeding van 200.000 euro verteld hoe de vork aan de steel zat. In 1999 ging het dossier naar het parket-generaal met het oog op doorverwijzing naar assisen. Het assisenproces vond vier jaar later – eind 2003 – plaats. ‘Brein’ Alain Van der Biest had toen al zelfmoord gepleegd. Zijn rechterhand Richard Taxquet kreeg er twintig jaar.

Op een tweede assisenzaak in 2007 tegen Mimo Castellino alleen – die had geen dagvaarding voor het eerste proces ontvangen in Italië – kreeg deze laatste 20 jaar voor het rekruteren van de Tunesische huurmoordenaars. Het Europees Hof stelde nadien in 2009 en 2013 dat Taxquet en Castellino geen eerlijk proces gekregen hadden. Cassatie verbrak beide arresten en beval telkens een nieuw assisenproces. Dat wordt nu gehouden in Namen.

Vermoeden van onschuld geschonden

Alexandre Wilmotte, advocaat van Mimo Castellino: “De overschrijding van de redelijke termijn kan hier niet ter discussie staan. Die overschrijding heeft gevolgen voor de rechten van de verdediging. Vele getuigen zijn dood. En wie nog leeft, kan die zich nog herinneren wat er 25 jaar geleden precies is gebeurd? Het is hypocriet te beweren dat er nu nog een eerlijk proces mogelijk is.”

Rechtsleer en rechtspraak voorzien dan verschillende mogelijkheden. Onontvankelijkheid van de strafvordering en dus geen proces. Ofwel een proces, maar aan het eind een lagere straf, een eenvoudige schuldigverklaring zonder straf of de vrijspraak. Wilmotte pleitte voor het eerste. Meteen stoppen.

De advocaat van Castellino voerde verder aan dat zijn cliënt destijds steeds verhoord is zonder bijstand van een advocaat. De wet voorzag dat toen weliswaar niet. Nu mogen dergelijke verhoren niet meer als bewijs gebruikt worden. Idem wat de rol van anonieme getuige betreft. Volgens Wilmotte “een determinant bewijs: al de rest vloeit daaruit voort”. Ook dat kan niet meer volgens de ondertussen (2002) veranderde wet, pleitte de advocaat van Castellino. Hij zei ten slotte dat het “vermoeden van onschuld” in deze zaak veelvuldig geschonden is.

“De som van dit alles zijn zoveel elementen die krachtig pleiten voor de onontvankelijkheid van de strafvordering, dat het juridisch gevaarlijk is om dit proces toch te houden. Anders zullen we opnieuw naar Straatsburg moeten”, besluit de advocaat.

Nachtwerk

Philippe Leloup, advocaat van Richard Taxquet, hamerde op dezelfde nagels. Om af te ronden: “Veel van de wetswijzigingen – op de anonieme getuige, op de motivering van assisenverdicten – zijn in het wetboek terechtgekomen door de zaak-Cools. Het zou dan ook surrealistisch zijn om ze niet toe te passen op dit proces. Daardoor kan het nog onmogelijk doorgaan.”

Aanklager Marianne Lejeune drong aan om het proces wel te houden. “Er is een burger gedood. Er is een jonge vrouw zwaargewond geraakt. Die slachtoffers hebben recht op een proces. Maar niet tot elke prijs.” Volgens Lejeune moet het tijdens de behandeling van de zaak blijken of een eerlijk geding nog mogelijk is.

Het hof had gisteravond nachtwerk voor de boeg. Ten vroegste vanochtend om negen uur weten we of er een derde proces-Cools komt. Indien de drie magistraten zich vinden in de argumenten van de verdediging, kan het Openbaar Ministerie nog naar cassatie stappen.

Bron » De Morgen

De moord op de man die te veel wist

In Namen is maandag het derde assisenproces begonnen over de moord op André Cools (63). De gewezen topman van de PS werd in de zomer van 1991 koelbloedig afgemaakt met twee kogels in het hoofd. Wie was Cools, waarom moest hij sterven en welke lijken vielen er, figuurlijk dan, tijdens het onderzoek uit de kast?

PS-kopstuk, minister van Staat en burgemeester van Flémalle André Cools werd op 18 juli 1991 op de parking van een appartementsgebouw in de Luikse gemeente Cointe van dichtbij doodgeschoten. Zijn vriendin Marie-Hélyne Joiret die bij hem was, raakte zwaargewond.

Wie was André Cools?

Op het ogenblik van de moord speelde Cools geen rol van betekenis meer in de nationale Belgische politiek. In de jaren 1970 was hij nochtans ‘incontournable’. Als voorzitter van de PS en enige tijd vicepremier lag hij mee aan de basis van het beruchte Egmontakkoord. Volbloed socialist Cools vocht voor Wallonië en was er enorm populair. De jongste jaren was hij burgemeester van Flémalle en parlementslid.

Hoe verliep het onderzoek?

Het onderzoek naar de moord werd geleid door de jonge Luikse onderzoeksrechter Véronique Ancia. Het duurde jaren voor men de vermoedelijke daders kon arresteren. Uit het onderzoek bleek dat het om een politieke moord ging. Opdrachtgever zou Alain Van der Biest (PS) geweest zijn. Hij zag zijn politieke carrière gedwarsboomd door Cools en wilde wraak nemen. De eigenlijke opdrachtgevers waren enkele kabinetsmedewerkers onder wie Richard Taxquet. De uitvoering zelf was in handen van enkele Luiks-Italiaanse maffiosi en van twee Tunesische huurdoders.

Wat kwam er tijdens het onderzoek aan het licht?

De brutale moord op Cools opende voor de PS én voor de Belgische politiek de doos van Pandora. De jonge onderzoeksrechter Véronique Ancia opende het ene stinkende potje na het andere. Zonder de moord op André Cools was er wellicht nooit een Agusta-affaire geweest.

In 1993 voerde het Luikse gerecht huiszoekingen uit bij het Belgische kantoor van de Italiaanse helikopterfabrikant Agusta en bij de zakenman en Agusta-lobbyist Georges Cywie. De verdenking bestond dat de levering van 46 helikopters aan het Belgische leger in 1988 was ‘geregeld’ door de betaling van smeergeld aan de kas van de Parti Socialiste. De affaire leidde begin 1994 tot het aftreden van de drie Waalse Guy’s: federaal vice-premier Guy Coëme, ten tijde van de aankoop minister van defensie, Waals premier Guy Spitaels en Waals minister Guy Mathot.

De Agusta-affaire breidde zich ook uit naar Vlaanderen, toen Ancia ontdekte dat ook de Vlaamse zusterpartij, de Socialistische Partij, smeergeld had ontvangen. Dit leidde tot de val van secretaris-generaal Willy Claes en van SP-minister van Buitenlandse Zaken, Frank Vandenbroucke.

Wie waren de uiteindelijke verdachten voor de moord?

Naast de twee Tunesische huurdoders werden vier verdachten uit de entourage van de Luikse PS gearresteerd. Onder hen Richard Taxquet en Domenico Castellino, twee Van der Biest-getrouwen. En Van der Biest zelf natuurlijk. Hij verscheen nooit voor de rechter want hij pleegde op 17 maart 2002 zelfmoord.

Welke straffen kregen de beklaagden?

Het proces Cools ging van start in oktober 2003 en duurde ruim 3 maand. Zes verdachten werden schuldig bevonden aan de moord op André Cools en moordpoging op Marie-Hélène Joiret. Richard Taxquet, Pino Di Mauro, Cosimo Solazzo en Domenico Castellino kregen twintig jaar cel, Ioachino Contrino en Carlo Todarello vijf jaar. De twee Tunesische seizoensarbeiders die ingeschakeld om de klus te klaren, werden in 1998 veroordeeld door een rechter in Tunesië.

Waarom nu dit nieuwe assisenproces?

In feite is het al het vierde proces in de zaak Cools. Er was de rechtszaak in Tunesië tegen de twee huurdoders. Dan was er de zaak Cools hier. Omdat Castellino bij verstek werd veroordeeld omdat hij voortvluchtig was op het moment van het proces, kreeg hij een nieuw proces. Maar indertijd moest de assisenjury enkel met “ja” of “neen” antwoorden op de schuldvraag. Een motivatie was niet nodig. Taxquet en later ook Castellino trokken daarom naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, omdat ze wilden weten waarom ze veroordeeld waren.

Taxquet kreeg in 2011 gelijk van het Hof in Straatsburg. Hij had volgens de rechters geen eerlijk proces gekregen. Daarna heeft ons Hof van Cassatie het arrest van het assisenhof verbroken, en nu moet een nieuwe assisenjury meer dan 25 jaar na de feiten opnieuw oordelen of Taxquet en Castellino al dan niet schuldig zijn.

Kunnen ze nog eens veroordeeld worden?

Neen, want ze hebben hun straf al gekregen en uitgezeten. Een beschuldigde kan maar een keer voor hetzelfde feite worden veroordeeld.

En als ze worden vrijgesproken?

Dan kunnen ze de Belgische Staat dagvaarden en een schadevergoeding eisen voor de tijd dat ze in de cel hebben gezeten.

Bron » Het Nieuwsblad

Wie doodde in ’91 de politicus André Cools?

Vandaag is het nieuwe assisenproces over de moord op politicus André Cools (PS) begonnen, ondertussen 26 jaar geleden. In 2004 kregen Richard Taxquet en Domenico Castellino een celstraf tot twintig jaar, vier anderen moesten vijf jaar de cel in. Maar volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens kregen de eerste twee geen eerlijk proces. Nu volgt er een derde proces.

De aanklachten moeten onontvankelijk verklaard worden. Dat is de hoofdthese die de advocaten van de verdediging, Alexandre Wilmotte en Philippe Leloup, vandaag op de eerste dag van het nieuwe proces-Cools aanvoerden.

Domenico Castellino (61) en Richard Taxquet (59) moeten zich voor het hof van assisen van Namen verantwoorden voor hun deelname aan de moord op André Cools. De minister van Staat en burgemeester van Flémalle werd op 18 juli 1991 vermoord. Het hof zal normaal gesproken morgen om 9 uur in een arrest bepalen of ze de argumenten van de verdediging volgt. Dit proces is het derde proces voor een Belgisch hof van assisen in verband met de moord op PS-kopstuk André Cools.

Nog voor de voorlezing van de akte van beschuldiging door de advocaat-generaal, die normaal het assisenproces opent, voerden de advocaten Wilmotte en Leloup meerdere schendingen aan, onder meer de schending van de rechten van de verdediging, het recht op het vermoeden van onschuld, het recht op een eerlijk proces of nog het recht op bijstand van een advocaat in alle fases van de procedure.

Het hof stelt deze namiddag een arrest op en zal morgen om 9 uur bekendmaken of het, zoals de verdediging aanvoert, van oordeel is dat de vervolgingen onontvankelijk zijn.

Bron » De Morgen