Zijsporen of dwaalsporen

Een onderzoeksrechter moet onderzoeken. En dat is wat Jacques Langlois deed, jarenlang. Hij beet de tanden bijna stuk op wat op het eerste zicht krankzinnige verhalen leken van getuigen die het niet altijd bij het rechte eind hadden. Maar hij kreeg informatie, en hij onderzocht. “Dat is mijn taak,” bleef hij gisteren herhalen.

Zo goed als een hele dag gaf de onderzoeksrechter van Neufchâteau uitleg over de perifere pistes van het dossier-Dutroux, de zijsporen die allemaal één gemene deler hebben: na ampel onderzoek leidden ze tot niets. In totaal zijn het er 12. Een overzicht van de meest in het oog springende.

Abrasax

Feiten: In de chalet van Weinstein vinden de speurders een briefje van ene Anubis aan Bernard Weinstein. Anubis heet Francis D. en is hogepriester van de satanische sekte Abrasax. Langlois had twee vragen: wat heeft Weinstein met occultisme te maken en is er een verband tussen de satanische rites en de verdwijning van kinderen?

Resultaat: Huiszoekingen en onderzoek hebben niks opgeleverd behalve dan de vaststelling dat de leden van Abrasax respectvol met mens en dier omgaan en geen zedenfeiten plegen tijdens hun zwarte missen.

De graafwerken in Jumet

Feiten: De opgesloten pedofiel Jean-Paul Ramaekers meldt dat zijn celgenoot Guy Focant hem heeft verteld dat de lichamen van Ken Heyrman en Elisabeth Brichet begraven liggen in een tunnel in het mijncomplex Bordia in Jumet. Het slachtofferidentificatieteam DVI van Joan Dewinne graaft er zes maanden lang, tot mei 1998, op zoek naar lichamen van kinderen.

Resultaat: Na een confrontatie tussen Ramaekers en Focant ter plaatse, stopt Langlois de graafwerken. Er klopte niks van Ramaekers’ verhaal.

Hotel Brazil

Feiten: In het huis van Dutroux vinden de speurders een briefje met een telefoonnummer aan de ene kant en de boodschap “100.000 franc” op de keerzijde. Het nummer is van Hotel Brazil in Blankenberge, eigendom van ene Marcel Marchal, die genoemd wordt in een zaak van mensenhandel met Braziliaanse vrouwen. Het hotel bevindt zich in de buurt van het casino van Blankenberge waar An en Eefje verdwenen. Een getuige meldt – zes jaar na de feiten – dat hij in augustus 1995, toen An en Eefje verdwenen aan de kust, Marcel Marchal met de meisjes heeft gezien, samen met nog twee anderen, onder wie waarschijnlijk Marc Dutroux.

Resultaat: Het briefje in het huis is geschreven door Dutroux, zoekt een grafoloog uit. Het heeft te maken met een rode Alfa Romeo die Dutroux voor honderdduizend frank zou kunnen kopen van Nicolo M., die te bereiken is via Hotel Brazil omdat hij een vriend is van Marcel Marchal. De getuige die An en Eefje die avond zag, vergiste zich van dag en uur en was bovendien in een burenruzie gewikkeld met de uitbater van Hotel Brazil. Marcel Marchal zelf woont ondertussen in Brazilië, nadat hij was vrijgesproken in de mensenhandelhistorie. “Ik was niet van plan een rogatoire commissie naar Brazilië te sturen voor een verhaal dat zo flinterdun was”, zegt Langlois.

Carré Blanc

Feiten: Michel Piro, een restauranthouder uit Charleroi, wordt vermoord nadat hij eerder heeft gezegd dat hij onthullingen wil doen over de verdwijning van Julie en Melissa tijdens een etentje in zijn zaak ter nagedachtenis van de slachtoffertjes van Dutroux. Een getuige zou Julie en Melissa hebben gezien in de louche bar Carré Blanc vlakbij het restaurant van Piro, waar zelfs een kooi zou zijn.

Resultaat: De vrouw van Piro gaf toe dat ze haar man heeft laten vermoorden door twee Fransen en is daarvoor door het assisenhof van Bergen veroordeeld. Wellicht wilde Piro vooral reclame maken voor zijn herdenkingsetentje voor Julie en Melissa met zijn verklaring. De getuige van de Carré Blanc veranderde substantieel haar getuigenis. Procureur Bourlet wilde een huiszoeking in de bar, maar Langlois weigerde. “Er was maar een, zwakke, getuigenis. Dat is niet genoeg om een dure huiszoeking te veroorloven.”

De witte Mercedessen

Feiten: Getuigen melden verschillende ontvoeringpogingen met een witte Mercedes. Er zou, volgens de informatie van een kroongetuige P., een pedofilienetwerk aan het werk zijn in Schaarbeek dat zich bedient van een hele reeks identieke, witte Mercedessen. Michel Nihoul zou daarin een vooraanstaande rol spelen. P. spreekt ook van een catalogus met kinderen die naar Thailand zouden worden verscheept maar eerst nog in België worden opgesloten, van een witte Mercedes die in La Louvière foto’s van schoolkinderen maakte.

Resultaat: de kroongetuige P. valt bij een verhoor door de mand. Hij is onbetrouwbaar, heel erg beïnvloedbaar en een mythomaan. Alle onderzoek ten spijt, wordt geen enkel bewijs gevonden van zijn verhaal.

Bron » Het Nieuwsblad