Gerecht wilde Beijer niet betalen

Oud-rijkswachter Robert Beijer is meermaals over de Bende van Nijvel ondervraagd, hoewel hij nooit gezegd heeft dat hij leden van de Bende van Nijvel zou kennen. Beijer wist in welke richtingen de speurders zochten. Hij was, volgens speurders, bereid sommige onderzoekssporen te elimineren aan de hand van verifieerbare gegevens. “Het gerecht wilde hem echter de beloning niet geven die hij had gevraagd”, aldus teleurgestelde onderzoekers.

Beijer vroeg in 1996 in ruil voor zijn medewerking zo snel mogelijk in voorlopige vrijheid te worden gesteld. Hij was in 1995 door het assisenhof veroordeeld tot een celstraf van 14 jaar en had een lange voorlopige hechtenis achter de rug. Beijer, die toen bezig was met het schrijven van een boek over zijn lotgevallen met het Belgische gerecht, zou het land discreet verlaten. Hij zou zelfs een geding voor het Europees Hof van de Mensenrechten tegen de Belgische staat, over de langdurige voorhechtenis, laten varen.

De onderzoekers hadden een goede reden om Beijer in 1996 in zijn cel op te zoeken. Tijdens zijn assisenproces had de ex-rijkswachter al een verborgen wapenopslagplaats aangeduid. In het Waals-Brabantse Sart-Dames-Avelines werden op zijn aanwijzingen drie plastieken zakken opgegraven die wapens, springstof en documenten bevatten. “Van de Staatsveiligheid”, beweerde Beijer toen. Hij liet uitschijnen over nog meer gegevens te beschikken. Maar daar werd tijdens het proces niet op ingegaan.

Speurders hoopten dat Beijer na zijn veroordeling spraakzamer zou zijn. Dat was hij ook. Hij vroeg echter de vrijheid als beloning. Dat kon niet. Geprobeerd werd om Beijer via een gratieverzoek voorwaardelijk vrij te laten. Maar ook hiervoor bleef de administratie dwarsliggen.

Bron » De Standaard

Bende-speurders in contact met kroongetuige

Speurders van de cel-Jumet, die nog altijd het onderzoek naar de Bende van Nijvel voert, staan in contact met ten minste één persoon die informatie kan leveren over de identiteit van enkele leden van de Bende van Nijvel. Die kroongetuige vraagt hiervoor in ruil bescherming, strafkwijtschelding en wellicht ook geld.

Maar door het ontbreken van een spijtoptanten-regeling bevindt de zaak zich in een impasse. Uit diverse aanwijzingen blijkt dat de cel-Jumet contact heeft met minstens een kroongetuige. Die zou bereid zijn informatie te geven over leden van de Bende van Nijvel, in ruil voor strafkwijtschelding, een nieuwe identiteit en ook een som geld.

Het gerecht kan daar momenteel evenwel niet op ingaan, bij gebrek aan een wettelijke regeling. Al meer dan tien jaar dringen magistraten en politiemensen aan op een spijtoptanten-regeling, naar het voorbeeld van andere landen als Italië. Maar het dossier zit muurvast, door een politiek geschil tussen PS-voorzitter Elio Di Rupo en de minister van Justitie, Marc Verwilghen.

Die laatste hoopte een wetsontwerp over “medewerkers van het gerecht” bij hoogdringendheid door het parlement te loodsen. Maar Di Rupo verzet zich principieel tegen het ontwerp, dat een “algehele verklikkersmentaliteit” zou installeren. Het is onduidelijk of de kroongetuige het onderzoek uit het slop kan halen. Maar de klassieke onderzoeksmethoden hebben de daders van 28 moorden, tussen 1982 en 1985 gepleegd, niet kunnen ontmaskeren.

In mei zei minister Verwilghen tegen nabestaanden van de slachtoffers dat werken met spijtoptanten nog de enige hoop was op een doorbraak. Maar de cel-Jumet voelt haar kroongetuige langzaamaan uit de handen glippen.

Bron » De Standaard

Buslik verlaat assisenzaal als vrij man

Jean-François Buslik, in 1995 nog bij verstek veroordeeld tot de doodstraf wegens roofmoord, verliet gisteren als een vrij man de zaal van het hof van assisen in Brussel. Na een bijzonder korte beraadslaging heeft de jury hem vrijgesproken. Buslik stond terecht voor de roofmoord op geldkoerier Francis Zwarts in 1982 en voor de bomaanslag op een wagen van de vroegere opsporingsbrigade van de rijkswacht, de BOB, in 1981.

De openbaar aanklager had op het assisenproces toegegeven dat het Belgische gerecht geblunderd had in deze zaak. Buslik werd in 1995 bij verstek veroordeeld, maar hij is pas in 2000 door de Verenigde Staten uitgeleverd. Aangezien zijn straf nog niet verjaard was, stond hij voor de tweede keer voor een hof van assisen terecht.

Advocaat-generaal Pierre Morlet gaf toe dat de Belgische justitie na de veroordeling bij verstek van Buslik een jaar heeft gewacht, vooraleer een vraag tot opsporing internationaal te verspreiden. Die vraag ging bovendien naar een verkeerde administratie, waardoor nog eens meer dan een jaar verloren ging. In 1999 pas werd Buslik uiteindelijk opgespoord en in 2000 werd hij door de VS uitgeleverd.

De aanklager moest ook erkennen dat hij niet meer kon bewijzen dat Buslik mee de roofmoord op de fondsenwagen van Zwarts heeft uitgevoerd. Enkel heling van de buit en mededaderschap aan de mislukte bomaanslag konden hem aangewreven worden. Maar de jury sprak de verdachte over de hele lijn vrij. De voorzitter merkte na de uitspraak van de jury enkel nog op dat Buslik “in alle sereniteit terug kan keren naar zijn echtgenote in de Verenigde Staten”.

Bron » De Standaard

Buslik vrijgesproken over ganse lijn voor assisenhof Brussel

Na een uitzonderlijk korte beraadslaging heeft het hof van assisen van Brussel hoofdstad vanmiddag Jean-Francois Buslik, conform het pleidooi van de verdediging over de ganse lijn vrijgesproken.

Buslik mocht als een vrij man het Brusselse gerechtshof verlaten, om zoals voorzitter Laffineur opmerkte, “in alle sereniteit terug te keren naar zijn echtgenote in de Verenigde Staten”.

Bron » De Standaard

Zaak Buslik: afwezigheid Bouhouche irriteert

Het hof van assisen Brussel-Hoofdstad, dat vrijdag in het assisenproces van Jean-François Buslik, Madani Bouhouche en Robert Beijer zou verhoren, was ontstemd over de afwezigheid van Bouhouche. Die zou om professionele redenen naar Frankrijk zijn vertrokken “met de goedkeuring van zijn probatie-assistente”. Het hof werd hiervan op de hoogte gebracht in een brief van zijn raadsman. De probatie-assistente zal in de loop van de namiddag worden gecontacteerd.

Robert Beijer, die momenteel in Thailand werkt, kwam wel naar Brussel om te getuigen. Hij werd eerder door het Brusselse assisenhof schuldig bevonden aan heling in de zaak Zwarts. “Ik werd veroordeeld voor die feiten en ik weet nog altijd niet waarom. Ik blijf erbij dat het om namaakhorloges ging”, verklaarde de ex-BOB’er aan het hof. De getuige zei voorts geen vriend te zijn van Buslik. “Het is veeleer Bouhouche die zijn vriend was”, stelde hij.

Over het tweede luik van het proces, de aanslag in 1981 op een wagen van de BOB, verklaarde Beijer nog minder te kunnen vertellen: “Ik zat toen bij de sectie politieke informatie. Bouhouche had er meer over kunnen vertellen, maar hij had niet de gewoonte mensen in vertrouwen te nemen”. Wellicht had de zaak te maken met de sfeer die er toen heerste bij de BOB door de zaak François en de rivaliteit tussen de BOB en de oud-gedienden van de drugssectie. Op vraag van de voorzitter ging Beijer in op de laatste verklaringen van Bouhouche in 1998 aan de speurders van de onderzoekscel-bende van Nijvel.

Deze verklaringen zijn eerder belastend zijn voor Buslik. Beijer zei ook daarover weinig te kunnen zeggen. Hij vermoedde dat Bouhouche toen onder druk stond want hij zat gevangen onder een speciaal regime en hij kwam niet in aanmerking voor voorlopige invrijheidstelling. “Ik denk dat er hem dingen beloofd zijn”, zo verklaarde de getuige. Voor het overige verwees hij naar Bouhouche, de enige die naar zijn zeggen kan verklaren waarom hij Buslik bij de zaak Zwarts betrokken heeft.

Bron » Gazet van Antwerpen