Pennenvriend Christine Van Hees ontsnapt uit gevangenis

Eén van de spilfiguren in het onderzoek naar de moord op het Brusselse meisje Christine Van Hees is ontsnapt uit de gevangenis. Pascal Lamarque was in de maanden voor de moord in 1984 de vaste pennenvriend van Van Hees. De ontsnapping volgt een week na de verschijning van het boek De X-dossiers. Daarin wordt een rapport van de staatsveiligheid geciteerd waaruit blijkt dat Lamarque destijds deel uitmaakte van een groep criminelen rond Michel Nihoul. Het Brusselse parket liet dit spoor vijftien jaar lang links liggen.

Pascal Lamarque is nu 35 jaar oud, maar heeft een strafregister dat ettelijke A4’tjes vergt. Tot woensdag zat hij in de gevangenis van Doornik een straf uit voor drugshandel, diefstal en geweldpleging. In theorie zou hij pas in augustus 2002 vrijkomen. Woensdag kon hij voor een tweede keer genieten van begeleid penitentiair verlof. In het kader van een aanvraag tot vervroegde vrijlating had hij om 11 uur een ontmoeting met een maatschappelijk werkster. Lamarque nam echter de benen. Pas om 13.30 uur werd alarm geslagen. Het Doornikse parket sprak gisteren over “een individu dat de autoriteiten zorgen baart”.

Vijftien jaar geleden was Lamarque, toen nog een tiener, een van de meest intrigerende figuren in het onderzoek naar de moord op Christine Van Hees. Dit 16-jarige meisje werd op 13 februari 1984 op gruwelijke wijze om het leven gebracht in een verlaten champignonkwekerij in Oudergem. Vrij snel bleek dat het slachtoffer er buiten het medeweten van haar ouders enkele bizarre kennissen op na hield. Eén van hen was Pascal Lamarque.

Destijds werden negen brieven van zijn hand teruggevonden in de slaapkamer van Christine Van Hees. Zij schreef hem minstens vier keer terug. De toon was erg vertrouwelijk. Van Hees had het over “gesprekken die ik beter niet opgevangen had” en over plannen om van huis weg te lopen. Lamarque was nooit een verdachte voor de moord, omdat hij toen in de gevangenis zat.

De moord in de oude kampernoeliekwekerij werd nooit opgehelderd. Eind 1996 kwam ze wel opnieuw in de belangstelling na de verklaringen die Regina Louf, getuige X1, aflegde bij het parket van Neufchâteau. Zij beschuldigde Michel Nihoul en enkele van zijn kennissen, onder wie ook Dutroux, van de moord. Volgens haar was Christine Van Hees verstrikt geraakt in een milieu van tienerprostitutie dat mee geleid werd door Nihoul. Ze noemde een reeks details die de speurders in eerste instantie deed besluiten dat zij zelf bij de moord aanwezig was.

Na een oorlog onder politiemensen en een controverse in de media besloot het Brusselse parket halfweg 1998 dat daar niets van aan was, en dat integendeel duidelijk was gebleken dat Van Hees nooit in contact had gestaan met Nihoul, Dutroux of hun entourage.

In het vorige week verschenen boek De X-dossiers wordt echter een rapport geciteerd dat administrateur-generaal Bart Van Lijsebeth van de staatsveiligheid op 24 maart 1997 verstuurde aan de met het X1-dossier belaste (nationale) magistraten. Daarin gaf hij een overzicht van het speurwerk dat zijn diensten onafhankelijk van Neufchâteau hadden verricht omtrent een sekte en een vzw rond Nihoul en zijn ex-levensgezellin Annie Bouty. Hij stelde een lijst op van de negen protagonisten van wat hij “de mouvance Bouty-Nihoul” noemde en vermeldde hun (veelal imponerende) strafregisters. Een van de negen was Pascal Lamarque.

Hoewel Van Lijsebeth met zijn rapport enkel assistentie hoopte te verlenen aan de met het X1-dossier belaste magistraten, heeft niemand onder hen het verband gelegd met de zaak-Van Hees.

In een reactie op het verschijnen van De X-dossiers verklaarde justitieminister Marc Verwilghen dat hij uitleg wil. Op zijn kabinet wordt gewerkt aan een lijst van vragen over de zogeheten ‘herlezingen’ van de verklaringen van X1. Dit onderzoeksdeel leidde tot de conclusie dat X1 alles verzon. Nu blijkt dat de herlezers onder meer tot hun bewijsvoering kwamen door de door X1 uitgesproken, en op video vastgelegde, woorden eigenhandig te wijzigen.

Verwilghen wil laten uitzoeken wat er exact is gebeurd. “Vooral ook omdat we nu vaststellen dat BOB’ers Patriek De Baets en Aimé Bille, die halfweg 1997 uit het onderzoek verwijderd werden, keer op keer worden vrijgesproken van alle betichtingen die tegen hen zijn geuit”, zei men gisteren op het kabinet-Verwilghen. “Blijkbaar hebben die mensen, in tegenstelling tot wat altijd is verteld, in het X1-dossier geen enkele fout begaan. En nu dit weer.”

Het is niet zeker of er een verband bestaat tussen de nieuwe gegevens en de plotselinge vrijheidsdrang van Lamarque. De man was wel op de hoogte van het verschijnen van De X-dossiers. Hij werd eind 1998 gecontacteerd door de auteurs en uitte toen zijn verbazing over het feit dat het Brusselse parket oordeelde dat Christine Van Hees Nihoul nooit had kunnen kennen. Lamarque was in Doornik niet echt een populaire gedetineerde. Onlangs liep hij een celstraf op voor het aftroeven van een cipier.

Bron » De Morgen

Ex-kompaan Nihoul ontsnapt uit gevangenis

De politiediensten in en rond Doornik maken sinds woensdag jacht op Pascal Lamarque. De 35-jarige gedetineerde maakte woensdag van een begeleide uitstap misbruik om te ontsnappen. Toevallig kwam Lamarque vorige week in de belangstelling bij de publicatie van het boek De X-dossiers over de onderzoeken die het parket in Neufchâteau na de zaak-Dutroux opende. Eén ervan ging als gevolg van de verklaringen van getuige X1 (Regina Louf) over de moord op het Brusselse meisje Christine Van Hees in 1984. X1 beschuldigde zakenman Michel Nihoul en enkele kompanen van de moord.

Pascal Lamarque was van september 1983 tot kort voor de moord de pennevriend van Van Hees. Het Brusselse parket sloot vorig jaar het X1-spoor af met de conclusie dat uit niets was gebleken dat het meisje ooit in contact stond met het milieu rond Nihoul. Uit een vertrouwelijk rapport van de staatsveiligheid, geciteerd in De X-dossiers, blijkt dat Lamarque daar echter bekend stond als lid van een groep van negen criminelen met wie Nihoul zich in de vroege jaren tachtig omringde. Tot nu toe legde niemand het verband.

Bron » De Morgen

X1-speurders vrijuit, boek maakt brandhout van ‘herlezing’

De raadkamer bij de correctionele rechtbank van Brussel heeft de ex-BOB’ers Patriek De Baets en Aimé Bille buiten vervolging gesteld. Ze waren beticht van schending van het beroepsgeheim. De twee speurders hielden zich in de zaak-Dutroux bezig met het onderzoek rond getuige X1 (Regina Louf) en enkele oude onopgeloste kindermoorden.

Sinds september 1997 voerde de Brusselse onderzoeksrechter Pignolet een onderzoek naar vermeende manipulatie van het X1-dossier door De Baets en Bille. Dat leverde geen enkel bewijs op en het dossier werd zonder gevolg teruggestuurd naar het parket. Dat de ex-BOB’ers daarnaast werden beticht van schending van het beroepsgeheim kwam door PS-kamerfractieleider Claude Eerdekens. Hij beweerde tegenover Pignolet dat Bille en De Baets hem ten tijde van de commissie-Dutroux een kopie van het hele X1-dossier aanboden. Andere aanwezigen, onder wie Eerdekens’ partijgenoot Patrick Moriau, ontkenden dat formeel. Er was wel een onderhoud, maar niet over X1. Adjudant De Baets kondigde gisteren aan dat hij gerechtelijke stappen wil ondernemen tegen Eerdekens. “Die man loog tegenover justitie en heeft zo mijn loopbaan zware schade toegebracht. Ik vraag me af waarom.”

Woensdagavond stelden Annemie Bulté, Douglas De Coninck en Marie-Jeanne Van Heeswyck hun boek De X-dossiers voor aan de pers. Het gaat om de journalisten die begin 1998 in De Morgen en Télémoustique als eersten uitpakten met de dossiers rond de verklaringen van Regina Louf (X1) en enkele oude kindermoorden, zoals die op Christine Van Hees en Carine Dellaert. De bevoegde parketten oordeelden destijds dat de verklaringen van X1 waardeloos en zelfs verzonnen waren.

De auteurs legden de hand op de destijds veelbesproken, en tot nu toe geheime, rapporten van herlezing en publiceren die integraal. Het waren deze rapporten die justitie tot haar eindoordeel brachten. “Wij hebben de rapporten erg aandachtig bestudeerd omdat we in de eerste plaats voor onszelf wilden begrijpen hoe in deze zaak zwart zo systematisch wit en wit zo systematisch zwart kon worden”, zei De Coninck. “Al bijna twee jaar lang hoor ik dat de Belgische media zich nooit zo erg hebben vergaloppeerd als wij met het X1-dossier. Wij wilden echt wel weten wanneer, waar en hoe.”

Conclusie van de auteurs: “De rapporten van herlezing zijn volledig vals. Ze berusten op aanwijsbare vertekeningen van de realiteit. Dat gaat dan over details, maar de conclusies zijn absurd. De Gentse BOB ‘bewijst’ dat Regina Louf Carine Dellaert niet gekend kan hebben aan de hand van een tijdslijn en een rekensom. Daaruit moet blijken dat 82 min 78 vijf is. Volgens ons is dat vier. Precies dat ene jaar maakt het verschil tussen ‘klopt’ en ‘klopt niet’.”

De auteurs onthullen ook het bestaan van een rapport van de Staatsveiligheid van maart 1997. Daarin wordt een opsomming gemaakt van de protagonisten in wat toen ‘de mouvance Bouty-Nihoul’ werd genoemd. Bovenaan de lijst met negen namen staat een zekere Pascal Lamarque. Het Brusselse parket liet bij de afsluiting van het X1-spoor weten dat nooit was gebleken dat Christine Van Hees, zoals X1 verklaarde, in contact zou hebben gestaan met het milieu rond Michel Nihoul.

De Pascal Lamarque waarvan sprake in het rapport van de Staatsveiligheid was echter sinds eind 1983 de vaste pennevriend van Christine Van Hees, zo blijkt nu. In de brieven die zij elkaar schreven, wordt meermaals gealludeerd op onderlinge geheimen. Hoewel het rapport (van de hand van toenmalige staatsveiligheidbaas Bart Van Lijsebeth) werd opgesteld ten behoeve van onder meer de X1-onderzoeken, heeft blijkbaar niemand het verband opgemerkt.

Bron » De Morgen