Ook Neufchâteau wil punt zetten achter X1-onderzoek

Vrijdag buigt de raadkamer in Neufchâteau zich over – jawel – het X1-dossier. Terwijl de andere parketten vijf jaar geleden oordeelden dat de getuigenis van Regina Louf over kindermoorden waardeloos was, bleef daar wel de vaststelling dat zij als kind van twaalf met medeweten van haar ouders als een seksslaafje werd misbruikt en op gewelddadige wijze tot een abortus werd gedwongen. Of er voor die feiten ooit een rechtszaak komt, is twijfelachtig. Neufchâtau wil van het dossier af, want ‘de feiten’ werden in een ander gerechtelijk arrondissement gepleegd.

Ruim vijf jaar nadat de parketten van Brussel, Gent en Antwerpen dat al deden, zet ook het parket van Neufchâteau een punt achter het X1-dossier. Vrijdag buigt de raadkamer in Neufchâteau zich over een vordering van procureur Michel Bourlet. Die vraagt dat zijn parket van het dossier wordt “ontheven”. De vordering komt er rijkelijk laat. Onderzoeksrechter Jacques Langlois stuurde het dossier in juni 2000 al terug naar het parket, waar het al die tijd enkel stof bleef verzamelen.

Rond de verklaringen van Regina Louf (X1) opende onderzoeksrechter Connerotte in september 1996 in de marge van de zaak-Dutroux het dossier 109/96. X1 zei het slachtoffer geweest te zijn van een netwerk van kinderprostitutie waar ook Marc Dutroux en Michel Nihoul bij betrokken zouden geweest zijn. X1 werd zo’n twintig keer ondervraagd. Rond die verhoren hing tot begin 1998 een waas van geheimzinnigheid. X1 wees een aantal bekende politici en zakenlui aan als “klanten” van het netwerk. Ze zei dat ze daarin terechtkwam doordat haar ouders haar op haar twaalfde ter beschikking stelden van de toen veertigjarige “pooier” Tony V.

Haar verklaringen leidden destijds tot de heropening van vier onderzoeken omtrent onopgehelderde kindermoorden: Carine Dellaert (Gent, 1983), Christine Van Hees (Brussel, 1984), Hanim Mazibas (Brussel, 1988) en Katrien De Cuyper (Antwerpen, 1991). Volgens Louf waren deze meisjes omgekomen in de marge van gewelddadige seksfuiven. Het dossier 109/96 werd begin 1997 opgesplitst en ‘verdeeld’ onder de de parketten van Brussel, Gent en Antwerpen. Medio 1998 staakten die elk verder onderzoek naar de verklaringen van X1. Volgens de parketten had zij alles gefantaseerd. Dat al te lang geloof was gehecht aan haar getuigenissen heette de schuld te zijn van haar eerste ondervragersteam, onder leiding van commissaris Patriek De Baets, die het dossier zou hebben gemanipuleerd en haar verklaringen “in de mond legde”.

Inmiddels bleken al die aantijgingen ongegrond, waardoor nooit duidelijk werd hoe X1 zoveel inside-kennis kon verwerven over de vier kindermoorden. Voor een lange lijst van toevalligheden kwam nooit een verklaring – bijvoorbeeld over het feit dat het pennevriendje van Christine Van Hees, Pascal Lamarque, destijds door de staatsveiligheid in de gaten werd gehouden, omdat hij beschouwd werd als lid van een sekte rond Annie Bouty, de ex van Michel Nihoul. Ook werd duidelijk dat het zonder gevolg klasseren van de X1-getuigenis van X1 berustte op dubieuze rapporten van speurders die het team-De Baets in 1997 kwamen vervangen. Een van hen was de toenmalige Antwerpse BOB’er B.V.H., een boezemvriend van Tony V.

Werd het gros van de X1-getuigenis in 1998 al verticaal geklasseerd, dan bleef in Neufchâteau het dossier 109/96 nog vijf jaar lang sluimeren. Uit dit deel van het onderzoek – dat zowat alles behandelt, behalve de kindermoorden – blijkt dat Regina Louf op haar twaalfde fungeerde als een soort seksslaafje van Tony V. Uit een van de eindrapporten blijkt ook dat ze als prille tiener tot abortus gedwongen werd. Maar, oordeelt Bourlet nu, die feiten deden zich niet voor in het arrondissement Neufchâteau. Voor alle andere aantijgingen, zo heet het, is geen bewijs bevonden en vordert Bourlet de buitenvervolgingstelling. Mogelijk wordt een deel van het dossier overgeheveld naar het parket van Gent, dat wellicht zal oordelen dat de feiten, die dateren van 1982 en ’83, verjaard zijn.

De advocate van Regina Louf, Patricia Vandersmissen, wil zich vrijdag voor de raadkamer verzetten tegen een overheveling naar Gent. Zij verwierf vorige week inzage in het dossier 109/96 en is van mening dat dat uitpuilt van de niet-onderzochte pistes, die zouden leiden naar een aantal grote Belgisch-Nederlandse pornocircuits uit de jaren tachtig, en in één geval ook naar een concrete band tussen Tony V. en Michel Nihoul. Ze wilde daar gisteren verder niets over kwijt. “Mijn argumenten zijn bestemd voor de raadkamer”, aldus Vandersmissen. Aangenomen wordt dat zij zal ijveren dat het onderzoek omtrent X1 wordt voortgezet binnen het kader van het zogeheten “dossier-Dutroux-bis”.

Bron » De Morgen

Tien maanden cel voor ontsnapte autodief

De Oudenaardse rechter veroordeelde de 36-jarige Pascal L. uit Soignies tot een gevangenisstraf van tien maanden, drie boetes van samen 90.000 frank en één jaar rijverbod. De dag dat hij de gevangenis van Doornik mocht verlaten om eventjes zijn moeder te bezoeken, ging hij in Ronse en in Silly met drie auto’s aan de haal.

Pascal L., die al een indrukwekkend strafregister verzamelde, moest zich voor de correctionele rechtbank van Oudenaarde verantwoorden voor autodiefstal, sturen zonder verzekering, aannemen van een valse naam en vluchtmisdrijf.

Valse naam

Begin november vorig jaar mocht de man, na een onafgebroken periode van vijf jaar cel, voor een drietal uren de gevangenis van Doornik verlaten om zijn moeder te bezoeken. Aan het station van Doornik nam hij de benen en belandde uiteindelijk in Ronse. Daar ging hij op 4 november met de auto van een krantenbesteller aan de haal.

Nadat Pascal L. enkele straten verder met het gestolen voertuig een ongeval had veroorzaakt, werd hij in de kraag gegrepen. Omdat hij echter een valse naam opgaf, werd hij na verhoor weer vrijgelaten. De speurders roken onraad toen een dag later in Ronse en in Silly telkens een Volkswagen Golf werd gestolen.

Op 9 november werd Pascal L., die op amper vijftienjarige leeftijd zijn eerste autodiefstal pleegde, opgepakt. “Dat het blijkbaar niet lukt om hem uit de gevangenis te houden, bewijst dat er iets schort aan ons rechtssysteem”, pleitte zijn advocaat Tom Wittebroodt.

Bron » Het Nieuwsblad

Gerechtelijke blunder kost gangster 10 maanden cel

Een onwaarschijnlijke gerechtelijke blunder kost gangster Pascal Lamarque (36) uit Soignies tien maanden cel en een boete van negentigduizend frank. Daags nadat hij uit de gevangenis van Doornik ontsnapte, pleegde de man in november 1999 een mislukte autodiefstal in Ronse. Lamarque verscheen daarvoor bij de onderzoeksrechter van Oudenaarde, maar gaf een valse naam op.

Wellicht tot zijn eigen grote verrassing liet de onderzoeksrechter de ontsnapte gangster gaan. Zijn identiteitskaart had hij niet op zak, maakte hij de onderzoeksrechter wijs. Pas toen agenten langs gingen bij het opgegeven adres, kwam aan het licht dat het om een ontsnapte gevangene ging. De man pleegde daarna nog een autodiefstal in Hoves.

Ironisch genoeg werd hij pas terug ingerekend toen het slachtoffer van de mislukte autodiefstal in Ronse de zware jongen op straat zag lopen en de politie alarmeerde.

Bron » Het Laatste Nieuws

Wilde rodeo en ontsnapping eindigen voor de rechter

Pascal Lamarque (36) uit Soignies moest zich gisteren verantwoorden voor de rechtbank. Eind ’99 veroorzaakte hij – met een wilde autorit door de straten van Ronse – heel wat opschudding. De man zette het parket toen een neus door een valse naam op te geven aan de onderzoeksrechter. Die geloofde Lamarque op zijn woord en liet de man gaan. Nadien bleek dat de boef ontsnapt was uit de gevangenis van Doornik.

Lamarque ging er in de vroege morgen van 4 november 1999 vandoor met een auto van een krantenbesteller in Ronse. Achternagezeten door de eigenaar van de auto, scheurde de gangster als een gek door de straten van Ronse.

De wilde rodeo eindigde toen hij tegen twee auto’s knalde. Hij bedreigde zijn achtervolgers met een mes en ging er te voet vandoor. De boef werd uiteindelijk bij de kraag gevat door de politie. Pascal Lamarque was de avond voordien ontsnapt uit de gevangenis van Doornik, toen hij voor enkele uren zijn moeder mocht bezoeken. Desondanks kon hij de onderzoeksrechter misleiden door een valse naam op te geven.

Herkend

Zijn identiteitskaart was hij verloren, zei hij. De onderzoeksrechter geloofde hem en liet hem gaan, omdat hij een blanco strafregister had. Pas toen de politie naar het opgegeven adres ging, kwam de blunder aan het licht: de overvaller bleek een ontsnapte gangster.

Hij pleegde in de daaropvolgende dagen nog twee autodiefstallen, in Hoves en Oudenaarde. Toppunt van het hele verhaal, is dat de man pas opgepakt werd nadat uitgerekend de overvallen krantenbesteller Lamarque in Ronse zag rondlopen en herkende.

Zware jongen?

“Pascal Lamarque heeft een zeer slechte jeugd gehad. Hij werd geslagen door zijn stiefvader en stal op vijftienjarige leeftijd al zijn eerste wagen”, zei advocaat Tom Wittebroodt. “Hij werd opgenomen in een instelling, maar de heropname in de samenleving ging compleet de mist in. Ik vraag een milde straf. Mijn cliënt heeft bij zijn diefstal niemand bedreigd.”

De openbare aanklager noemde Lamarque een zware jongen en vroeg de rechter om een strenge toepassing van de strafwet. De rechtbank doet uitspraak op 2 maart.

Bron » Het laatste Nieuws

Bajesklant kan stelen niet laten

De beruchte gangster Pascal Lamarque (36) uit Soignies verscheen gisteren voor de correctionele rechtbank van Oudenaarde op beschuldiging van diefstal, aannemen van een andere naam, besturen van een auto zonder verzekering en vluchtmisdrijf. De dag dat hij de gevangenis van Doornik mocht verlaten om eventjes zijn moeder te bezoeken, ging hij in Ronse en in Silly met drie auto’s aan de haal.

Pascal Lamarque was amper vijftien jaar toen hij zijn eerste autodiefstal pleegde. Sindsdien verzamelde hij een indrukwekkend strafregister en zat hij vrijwel voortdurend achter de tralies. Begin november 1999 mocht de man, na een onafgebroken periode van vijf jaar cel, voor een drietal uren de gevangenis verlaten om zijn moeder te bezoeken.

Aan het station van Doornik nam hij de benen en belandde uiteindelijk in Ronse. Op 4 november, na een nachtje ronddolen, botste hij op een auto met draaiende motor van een krantenbesteller. “De verleiding was te groot”, relativeerde advocaat Tom Wittebroodt.

Ongeval

Nadat hij enkele straten verder met het gestolen voertuig een ongeval veroorzaakte, werd Pascal Lamarque opgepakt. Hij gaf echter een valse naam op en werd na verhoor terug vrijgelaten. Toen een dag later in Ronse en in Silly telkens een Volkswagen Golf werd gestolen, ging bij de speurders een belletje rinkelen.

Op 9 november werd hij in Ronse weer in de kraag gegrepen. “Het is niet normaal dat mijn cliënt voortdurend in de gevangenis zit. Dat het blijkbaar niet lukt om hem uit de cel te houden, bewijst dat er iets schort aan ons rechtssysteem”, beklemtoonde Tom Wittebroodt. Rechter André Simons velt vonnis op vrijdag 2 maart.

Bron » Het Nieuwsblad