Vijfentwintig jaar geleden was Hilde Van de Velde er bij toen het Delhaizewarenhuis in Aalst overvallen werd, waarbij acht doden vielen. “Een trauma heb er niet aan overgehouden, maar sindsdien doen we er onze boodschappen niet meer. We zouden er net vertekken”, vertelt de vrouw uit Mazenzele. “Waren we wat vroeger geweest, dan zaten we er middenin. Neen, we zijn niet gaan kijken. We zijn geen ramptoeristen.”

“Bij mijn thuiskomst zag ik het nieuws. Een trauma heb ik er niet aan overgehouden. Ik sta er niet bij stil. Het klinkt egoïstisch, het is vreselijk wat daar gebeurd is, het grijpt ons wel aan, maar het leven gaat voort. Ik heb al erge dingen meegemaakt, zoals vriend die verongelukt en mijn schoonzus die op vijftigjarige leeftijd is overleden. Je sluif een vreselijk gebeuren als die bloedige overval in Aalst van je af. Zelfs de datum is niet in mijn geheugen gegrift.”

“De 25ste verjaardag, verscheen in de krant. Anders had ik het niet geweten. Ik herinner me dat ik nog maar pas gehuwd was. Mijn man is een Aalstenaar en hij had de gewoonte in Aalst zijn wekelijkse boodschappen te doen. Maar na de overval zijn we er niet meer geweest, tenzij sporadisch. We konden even goed onze boodschappen in Opwijk en Mazenzele doen.”

Het boek over het onderzoek naar de De Bende van Nijvel gevoerd werd, heeft Hilde Van de Velde wel gelezen. “Het interesseerde me hoe dat onderzoek verliep en uiteindelijk tot niets geleid heeft. Ik wilde ook wel eens weten hoe ons rechtssysteem werkte.”

“Wat in Aalst is voorgevallen, had overal kunnen gebeuren, maar de kans dat dit in een landelijke gemeente als Opwijk gebeurt, schat ik toch een stuk minder. Zowel in Overijse als in Aalst kozen de gangsters voor een afgelegen en vrij donkere plek, dicht bij de autoweg waarlangs ze vlot konden ontsnappen. Zo’n drama is vergelijkbaar met wat in de crèche in Sint-Gillis-Dendermonde is gebeurd”, meent Hilde Van de Velde.

“Het is het gespreksonderwerp van de dag of van de week, maar er is geen familielid bij betrokken en dan draai je de bladzijde om. Het heeft geen zin om je zelf van streek te brengen. “Volgens Hilde Van de Velde zijn voormalige politiemensen de daders.

“De politie doet over het algemeen goed werk, maar het zijn die enkele rotte appels die de moorden pleegden ut frustratie. In het boek dacht men ook in die richting. Hoewel er goede profielbeschrijvingen voorhanden waren en er enkele mensen werden aangeklaagd, was er geen echt bewijsmateriaal.”

Bron » Het Nieuwsblad