François Troukens (39) was ooit een gevreesde overvaller, een topgangster zelfs. Nu heeft hij een filmscenario geschreven waarvoor hij zich inspireerde op de Bende van Nijvel. “Geen waarheidsgetrouwe reconstructie, maar een verhaal waarin de realiteit nooit ver weg is”, zegt hij.

September 1985. Nathan, een jongen van 12 jaar, speelt, gekleed in lompen, op zijn mondharmonica voor de ingang van een warenhuis in Eigenbrakel. Zijn zus Louise houdt een blik vast waarmee ze bij de klanten om een beloning bedelt voor de muziek van haar broer. Een buurvrouw herkent de kinderen. Zij is gechoqueerd en dreigt ermee hun gedrag bij hun moeder aan te kaarten.

Wanneer Nathan opveert en een dreigende vinger naar de vrouw opsteekt, krijgt zij een kogel door het hoofd geschoten. Een VW Golf stopt met krijsende banden voor de ingang van het warenhuis. Mannen met carnavalsmaskers, riotguns en oorlogswapens richten een verschrikkelijk bloedbad aan.

Nathan en zijn zus kunnen als bij wonder ontsnappen. Vijftien jaar later duikt Nathan terug op. In Frankrijk, als lid van een bende gewapende overvallers. Hij ontsnapt ternauwernood aan de politie omdat hij zelf een uniform draagt onder zijn overvallersplunje.

De aanhef van dit scenario roept onmiddellijk herinneringen op aan de Bende van Nijvel, die op 27 september 1985 een raid uitvoerde op een Delhaize in Eigenbrakel. Daar vielen drie van de 28 doden die de Bende tussen 1983 en 1985 gemaakt heeft.

U hebt dan wel een zwaar gangsterverleden, maar in 1985 was u pas 13 jaar oud. Waarom dan een verhaal over de Bende?

François Troukens: “Omdat ik er rechtstreeks mee geconfronteerd ben. Mijn familie had in Eigenbrakel een boerderij langs de Alsembergsesteenweg. Ik was met mijn broer in de schuur aan het spelen toen de Bende de Delhaize overviel. Langs een wegje waren wij zo op de parking. Wij hebben de slachtoffers van dat bloedbad zien liggen en zijn terug naar huis gelopen. Maar die beelden kan ik niet vergeten.”

Waarom hebt u niet uit uw eigen rijk gevuld gangsterverleden geput?

“Omdat ik dit scenario zie als een kans om uit het criminele milieu te stappen. In 2004 ben ik in Parijs opgepakt. Ik was bij verstek veroordeeld tot 28 jaar cel voor een gewapende overval op een geldtransport in Villers-la-Ville in 1996. Ik ben in de gevangenis een verhaal beginnen te schrijven dat uitgegroeid is tot een filmscenario.”

“Mezelf opnieuw de rol van gangster toebedelen, leek mij geen goed idee. Ik ben vrijgekomen in maart 2010 en wil voortaan eerlijk mijn boterham verdienen. Daarom ook ben ik betrokken bij een firma die websites ontwerpt. Zo kan ik een nieuw leven opstarten.”

De overeenkomsten in je scenario met de Bende-overvallen zijn toch geen toeval?

“Ik heb een pak documentatie doorgenomen over hoe de Bende is tewerk gegaan. Carnavalsmaskers, bivakmutsen, kraaienpoten, oorlogswapens, riotguns, radioverbinding, opeenvolgende vluchtauto’s… Maar wie de leden waren van de Bende is tot dusver een raadsel gebleven. Ik heb niet de pretentie om dat op te lossen.”

“Wie de film bekijkt met in het achterhoofd de dramatische gebeurtenissen van 1983-1985, zal wel véél herkennen. Ik maak ook duidelijk waarom het raadsel van de Bende volgens mij nooit is opgelost.”

Je wil breken met de criminaliteit. Maar hoe ben je erin verzeild geraakt?

“Niet door een slechte jeugd of zo. Mijn vader was operazanger en hij wilde mij een klassieke loopbaan laten volgen. Daar had ik geen oren naar en dus bleef ik van school weg. Ik raakte al snel geboeid door wapens en kwam zo ik in het wereldje van de schietclubs terecht.”

“De stap naar bewakings- en beveiligingsopdrachten was snel gezet, maar als bodyguard kom je ook in contact met het luxeleven van je opdrachtgevers. En dat werkt verslavend. Toen ik geen werk meer had, heb ik bij een waardetransportfirma gesolliciteerd en ben ik begonnen met het stelen van aandelen. Zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Wanneer komt de film uit?

“Tegen 2013, wanneer de verjaring van het Bende-dossier in zicht komt.”

Bron » Het Nieuwsblad