Maffiamoord. Zwijgkogels. Het waren maar enkele titels die in 1994 verschenen na de moord op de 61-jarige Hage Maroun – zeg maar Moualem – en zijn 21-jarige vriendin Mounia Chahin. Vier jaar na de moord werden de werkelijke daders ontmaskerd. Een lesbisch koppel vermoordde beiden uit wraak. Een van hen, de nu 27-jarige Naïma El Atmani, staat nu voor het Brusselse Assisenhof. Haar vriendin werd drie jaar geleden vermoord. De dader werd nooit gevonden.

Have Maroun was ooit een gevreesd man. Hij stond aan het hoofd van de Libanese connectie in ons land. Zonder verpinken dirigeerde hij in de Antwerpse haven de volledige handel met Libanon. Auto’s, wapens … de naam Maroun was als een kredietkaart. Hij liet zich fotograferen met de groten uit de Arabische wereld.

Maar de naam van Hage Maroun kreeg een kwalijke bijklank toen er aanwijzingen opdoken als zou hij wapens hebben geleverd aan de Christelijke falangisten in Libanon. Zijn naam dook op in de moorddossiers van Bouhouche-Beijer. De dochter van de Libanees dook onder de lakens met de speurder die haar vader moest schaduwen. Toen Maroun ook nog de smaak van cocaïne te pakken kreeg, was zijn heerschappij voorbij.

Eind 1994 kregen hij en zijn vriendin, in maffiastijl, de kogel. Begin 1998 dreef het lijk van de 22-jarige Yasmine Ben Hadi op het vuile kanaalwater in Brussel. Het verband werd niet gelegd. Tot Naïma El Atmani werd opgepakt. Zij bekende dat ze bij de moord op Maroun en zijn vriendin was.

Het wapen werd echter gehanteerd door haar toenmalige vriendin Yasmine. De moorden gebeurden uit wraak omdat Maroun, in een eeuwige geldnood, hen had opgelicht.

Bron » Gazet van Antwerpen