De laatste 30 uren van de Bende van Nijvel

“Mijn moeder zei: ‘loop weg David!’. Dat was alles. Mijn vader heeft niks meer kunnen zeggen. Behalve de kreet van pijn die hij uitsloeg. En mijn zus zei nog: ‘Stop! Niet schieten! Dit is mijn vader!’ Dat is het laatste wat ik me nog herinner van hen.” David was 9 toen zijn ouders en zus op de parking van de Delhaize van Aalst werden neergekogeld door de Bende van Nijvel. Zij waren drie van de in totaal 28 slachtoffers die Bende maakte tussen 1982 en 1985. Op 9 november 1985 pleegde de Bende van Nijvel haar laatste overval, die op de Delhaize van Aalst.

Vijfentwintig jaar na de feiten doet de politie in Telefacts Crime opnieuw een oproep naar het publiek om het onderzoek kunnen vooruithelpen. Telefacts Crime brengt een reconstructie van de laatste 30 uur van de Bende van Nijvel. Die beginnen bij de voorbereiding van de overval in het bos van La Houssière in ’s Gravenbrakel en eindigen bij het in brand steken van de beruchte golf GTI waarmee de bendeleden zich verplaatsten.

Dat bos is de uitvalsbasis van de Bende en speelt een centrale rol. Eddy Vos, de commissaris die van het Bendeonderzoek zijn levenswerk maakte: ‘Het bos was een ‘comfortzone’, een zone waarbij de daders zich op hun gemak voelen en waar ze een voorsprong hebben op de politie omdat ze dat gebied door en door kennen.”

Het gerecht vermoedt dat de daders in de buurt van het Bos van La Houssière hebben verbleven. Eddy Vos: “Mensen hebben zonder het te beseffen de daders van dichtbij ontmoet. Die getuigen proberen we te bereiken. Een kleine aanwijzing van waar de Bendeleden in die 30 uren verbleven hebben, kan een doorbraak betekenen.”

In de uitzending wordt ook de overval op de Delhaize in Aalst gereconstrueerd, aan de hand van verschillende getuigen die de overval hebben overleefd. Velen onder hen vertellen voor het eerst hun verhaal.

Andy Brodeoux zag hoe de gangsters in de winkel zijn meter, met wie hij was gaan winkelen, voor zijn ogen doodschoten: “Het is nooit meer hetzelfde geworden. Het zorgeloze is verdwenen. Mijn jeugd is daar kapotgeschoten.”

Tal van getuigen hebben de daders gezien op de weg van het bos van La Houssière naar de Delhaize in Aalst en op hun weg terug. Aan de hand van een van die getuigenverklaringen is een nieuwe robotfoto gemaakt van één van de verdachten. Eddy Vos: “Het is een nieuw gezicht. Een man van ongeveer 30 à 35 jaar oud. We hopen dat hij ons nieuwe elementen opbrengt.”

Bron » VTM

Un ancien espion russe doute de l’histoire de Robert Beijer

L’ancien gendarme belge affirme avoir travaillé pour le renseignement militaire soviétique. A Moscou, un ancien du GRU conteste. Un ancien officier du GRU, le service de renseignement extérieur de l’armée russe, met sérieusement en doute les propos de Robert Beijer qui, à l’occasion de la sortie de son livre Le dernier mensonge en février dernier, affirmait avoir travaillé pour ce service secret soviétique pendant les années de plomb en Belgique.

Cet officier, aujourd’hui âgé d’une septantaine d’années, a accepté de parler sous le couvert de l’anonymat. Il a été contacté par La Libre à Moscou. Il affirme qu’il est très peu probable que Robert Beijer ait travaillé pour le GRU car plusieurs incohérences apparaissent dans sa thèse qu’il qualifie de “folklorique”.

L’ancien officier travaillait autrefois à la division Europe du GRU. Il dit qu’il n’y a pas de traces du nom de Beijer dans les archives du renseignement extérieur soviétique, pas plus que de son père, un certain “Herman”, que l’ancien gendarme belge présente comme son vrai géniteur. Les archives du GRU, toujours en activité, et du KGB ne sont pas accessibles au public.

Le fait qu’il n’y ait pas de dossier au nom de “Beijer” dans les archives ne signifie pas que Beijer ou son père n’aient pas, d’une manière ou d’une autre, collaboré avec les services secrets soviétiques. Mais ce qu’il trouve hautement suspect, c’est l’affirmation de Robert Beijer que les agents soviétiques lui auraient confié que son père était “un officier soviétique”.

Beijer, un ancien gendarme et ex-gangster dont le nom apparut dans de nombreux dossiers des années de plomb, dont les tueries du Brabant, écrit dans son livre que jeune étudiant, il fut approché par des agents soviétiques, en 1970, alors qu’il jouait aux échecs dans le café “Le Greenwich” à Bruxelles. Ces agents l’informèrent que son vrai père n’était pas le sien, mais un certain Herman, un Luxembourgeois, germanophone, étudiant à l’ULB en journalisme dans les années cinquante et brillant journaliste freelance.

Que Beijer ait été approché dans un café alors qu’il jouait aux échecs correspond à la technique du GRU d’alors de ratisser les lieux publics à la recherche d’une recrue éventuelle. Mais jamais ces agents n’auraient pu révéler que son père était “un officier soviétique”.

Primo: les services secrets soviétiques n’avaient pas l’habitude de révéler à qui que ce soit, même à leurs enfants, le nom de leurs agents, affirme cette source. Secundo: le père présumé de Beijer ne pouvait pas être “un officier soviétique” car ce n’était possible qu’au cas où il était citoyen soviétique clandestinement établi et naturalisé en Belgique sous un faux nom.

Enfin, l’ex-agent soviétique ne croit pas du tout à la thèse de Beijer selon laquelle il aurait été recruté pour déstabiliser la Belgique et “miner discrètement le système de l’intérieur” . L’URSS, malgré son agressivité à l’égard de l’Occident et de l’Otan, avait d’autres chats à fouetter que de miner la gendarmerie belge.

Beijer affirme dans son livre – mais sans donner le moindre détail – qu’il a suivi dans les années 70 plusieurs formations à l’espionnage qui l’amenait notamment à voyager via l’aéroport de Split (Trogir), en ex-Yougoslavie. Lors de ces stages, écrit-il, il apprenait “à être gris, inodore, sans saveur, passer inaperçu mais en étant toujours présent”.

Ce n’est pas la première fois que Beijer avance une telle thèse. Son avocat Me Pierre Chomé témoigne: “Vers 1989, Beijer m’expliquait déjà cette histoire des services secrets et évoquait un certain Mosseiev qui avait des liens avec les phalangistes libanais , explique-t-il . Puis au cours de son procès (devant la cour d’assises du Brabant, à Nivelles, ndlR) en 1994, on a tenté de joindre au téléphone les deux noms que Beijer m’avait donnés. On a téléphoné à l’ambassade de Russie à Paris et demandé à parler aux deux agents (du GRU) . On a l’impression qu’on va nous passer les types. Le lendemain, on retéléphone. On nous dit qu’ils n’existent pas et qu’il ne faut plus retéléphoner. Ce n’est bien sûr qu’une impression. Pour une vérité judiciaire, il faut plus qu’une impression.”

Pour tirer l’affaire au clair et demander des précisions, La Libre a contacté Robert Beijer, qui vit entre la Belgique et l’étranger. Mais l’ancien gendarme n’en dit pas plus. Doté d’un solide sens commercial, il ajoute qu’un second livre est en préparation et que celui-ci éclairera la question du lien avec les services soviétiques. “Sachez que souvent le pouce ne sait pas ce que fait l’annulaire”, dit-il, en référence aux doutes de l’ancien officier du GRU.

“Beijer est un type extrêmement intelligent, qui prépare toujours le coup suivant et laisse peu de place à l’improvisation” , sourit Me Chomé. Bref, un vrai joueur d’échecs.

Bron » La Libre

Michel Nihoul eist 250.000 euro van Marc Verwilghen

Michel Nihoul, die deze week volkomen buiten vervolging werd gesteld in het nevendossier van de zaak-Dutroux, eist 250.000 euro schadeloosstelling van Marc Verwilghen, de oud-voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie Dutroux. Dat schrijft La Dernière Heure vandaag.

De eerste zitting van het burgerlijk proces zal plaatshebben op 30 juli. Michel Nihoul wil rekenschap van die personenen die sinds het einde van de jaren 90, volgens hem beschuldigingen en verklaringen hebben geuit, die het gerecht donderdag als leugens en dus lasterlijk klasseerde.

Bron » De Morgen

Speurders reconstrueren overval Bende van Nijvel op Delhaize in Aalst

Speurders zijn maandagavond begonnen aan de grootscheepse reconstructie van de moorddadige overval van de Bende van Nijvel op de Delhaizevestiging in Aalst. Bijna klokslag 22 uur reed de donkere VW Golf van de Bende van Nijvel opnieuw het parkeerterrein van het Delhaizewarenhuis in Aalst op, zoals dat op 9 november 1985 is gebeurd.

Aan het stuur de Reus van de Bende, naast hem de Oude en achterin Killer, de man die 23 van de 28 slachtoffers van de Bende-aanslagen op zijn geweten heeft. Uitgebeeld door figuranten, die in het zwart gekleed gingen en hun wapens reeds bij zich hadden.

Vervolgens werd de aankomst van de familie Van de Steen gefilmd terwijl klanten doodgemoedereerd het warenhuis verlieten met overvolle winkelwagentjes. David en zijn zus huppelden opgewekt naar het warenhuis, maar lang zou dat niet duren. De overvallers van de Bende kwamen er aan en toen weerklonken de eerste knallen: alleen David ontsnapte aan de dodelijke kogelregen. Zijn ouders en zus waren op slag dood.

Bron » De Standaard

Eric Lammers mogelijk niet berecht voor aanranding minderjarige

De crimineel Eric Lammers, die sinds enkele dagen een elektronische enkelband moet dragen, zal zich vanwege een gerechtelijke verwarring mogelijk niet meer moeten verantwoorden voor de aanranding van een minderjarig meisje. Dat schrijf Le Soir.

Het probleem is dat de uitlevering van Eric Lammers aan België enkel gebeurde in het kader van eerder uitgesproken veroordelingen, en dus niet voor nieuwe zaken. De procureur des konings van Luik, Danielle Reynders, verklaarde dat ze desondanks instructies heeft gegeven om de zaak zonder vertraging van start te laten gaan. “Het is aan de rechter om uitspraak te doen over de ontvankelijkheid van de vervolging”, luidt het.

Lammers is een gewezen militant van het extreemrechtse Westland New Post en van het Front de la Jeunesse. Hij werd in 1992 tot levenslang veroordeeld voor de doodslag op twee diamantairs in Antwerpen. In 2002 kwam hij voorwaardelijk vrij, waarna hij opnieuw werd veroordeeld voor het verdonkeremanen van een lijk. Omdat hij niet opnieuw naar de gevangenis wilde, vluchtte Lammers naar Servië. Daar werd hij opnieuw bij de kraag gevat en aan ons land uitgeleverd.

Bron » De Morgen