Dit wou stervende man nog kwijt aan Vermassen over Bende van Nijvel

“Hij is in vrede gestorven. Zijn informatie kan belangrijk zijn voor het Bende-onderzoek”, aldus Jef Vermassen over zijn gesprek met een fruithandelaar uit Overijse. De man riep de topadvocaat vlak voor zijn dood bij zich omdat hij “iets” wist over de Bende van Nijvel. Gisteren spraken we de zoon van de overleden man.

De tipgever, ruim in de negentig, verbleef op een palliatieve afdeling in een Leuvens ziekenhuis toen hij vorige week met de hulp van het verplegend personeel de advocaat contacteerde met de vraag dringend langs te komen. Vermassen gaf gehoor. Het gesprek op het sterfbed duurde drie uur, de druiventeler overleed de dag nadien en is in de loop van de week ­begraven. De advocaat wou er niets meer over kwijt. “Behalve dat de man in vrede gestorven is. Ik heb het gesprek opgenomen en maakte het over aan het parket. Dit kan een belangrijk spoor zijn.”

“Het is inderdaad zo gegaan”, zegt de zoon van de druiven­teler, die ‘het geheim’ van zijn vader één keer wil ­vertellen op voorwaarde van anonimiteit.

“Toen de familie de firma in druivenexport in de jaren 70 afbouwde – nog voor papa’s pensioen – zette hij het verpakkingsatelier naast de serres te huur. Een van de huurders die we toen gehad hebben, was M., een Algerijn. Dan kwam de overval op de Delhaize van Overijse in september 1985, op amper een kilometer van de schuur vandaan. Er vielen vijf doden, zoals iedereen weet.”

Ongure types

“De maanden gingen voorbij. Tot plots de politie van Dendermonde aan de deur stond. Ze waren kort van stof en wilden alles weten over de schuur, de Algerijn en de overval. Papa en mama werden verhoord. We vreesden dat ze aangehouden zouden worden. Zo gespannen was dat gesprek.”

“Op een gegeven moment haalden de speurders foto’s ­boven. Van ongure types. Papa herkende enkele tronies die hij af en toe gezien heeft aan het atelier. Achteraf bleek het te gaan om ­enkele leden van de Bende De Staerke, die aan de Bende van Nijvel gelinkt werd.” Gangster De Staerke heeft bekend dat hij verkenningsopdrachten uitvoerde voor de échte Bende. Hij trok de bekentenissen later in en is er nooit voor ­veroordeeld.

“Maar er was meer. De Dendermondse speurders vermoedden dat, na de overal in Overijse, de bende hun auto verstopt heeft in het atelier. Wellicht zijn de overvallers van daaruit met een ­andere auto vertrokken. De ­auto van de overval bleef in het atelier. De Algerijn of iemand anders zou die dan gedemonteerd hebben en zo is die ­verdwenen.”

“De speurders van Dendermonde hechtten veel geloof aan de piste. Maar toen verhuisde het dossier naar Charleroi. Plots kregen we een agent over de vloer. Op vraag van Charleroi moest hij mijn vader vragen of hij nog wel helder van geest was. Alsof papa dat verhaal verzonnen had. Met handen en voeten moesten we uitleggen dat dat de theorie van de ‘vorige speurders’ was.”

Het is blijven knagen bij de druiventeler. “Papa was ervan overtuigd dat de mannen in Dendermonde bijna bij de ­oplossing stonden. Maar in Charleroi is de zaak verknald. Dat wou hij Vermassen vertellen. En zo is het geschied. ­Hopelijk leidt het tot de oplossing. Vader heeft alleszins ­altijd dat gevoel gehad.”

We vernamen gisteren dat de Algerijn meermaals verhoord is over de zaak. Maar hij heeft nooit bekend en het is nooit tot een doorbraak gekomen.

Bron » Het Nieuwsblad | Dirk Coosemans & Yves Barbieux

“Papa, wanneer zal iemand spijt betuigen over jouw dood?”

Vira Bennekens, de dochter van Bende van Nijvel-slachtoffer Luc Bennekens die gegijzeld en vermoord werd op de Delhaize-parking in Overijse op 27 september 1985, schreef dit weekend een emotionele brief naar haar vader.

Dag papa,

Hoe gaat ie daarginds? Het is heel lang geleden, 32 jaar om precies te zijn, dat ik je nog gehoord, gezien of gesproken heb. De laatste keer was ik 6 en jij bijna 32. Schrijven had ik destijds nog niet onder de knie, aangezien ik amper in het eerste leerjaar zat. Maar nu, nu neem ik mijn pen ter hand om je eindelijk eens te vertellen hoe het hier daadwerkelijk zit.

Wist je al dat je een hipster avant la lettre was? Nu voeren mannen met hippe baarden opnieuw de boventoon in het straatbeeld. De ene al wat knapper dan de andere. Niet dat ik jou in een van hen herken, want ik weet dat jij in de hemel bent, een stralende ster aan het firmament.

Over een ster gesproken. Weet je wie hier dit jaar de show stal? De zogenaamde Reus van de Bende van Nietsnutten. Ontmaskerd maar zo dood als een pier en dat spijt me niet. Als je hem daar ziet, verkoop hem dan een peer op zijn smoel. En is die worstendraaier daar ook? Geef die dan ook een uppercut zodat ie voor eeuwig naar de hel wordt gekatapulteerd. Niet dat ik in de hel geloof. Die bestaat alleen op aarde.

Want wist je dat het onderzoek naar je moordenaars een stinkende beerput is geworden? Het duurt nu al 32 jaar, een mensenleven, jouw korte leven. Hoe cynisch is dat? Ze hebben de waarheid verdoezeld, in een grote pot met dovemansoren. Allerlei hypotheses moesten wij aanhoren: de ene keer werd er gewag gemaakt van Roze Balletten, dan weer waren het malafide wapenhandelaars of ook nog een andere bende ellendelingen uit de Borinage maar bovenal rijkswachtende (ex-)superflikken behept met excessief misdadig gedrag. Ze waanden zich machtig. En jij was hun gijzelaar, dat vind ik vreselijk naar.

Respect voor ieders leven, dat moeten deze heren hoognodig leren. Misschien met Kerstmis? Dan word jij weer erg gemist aan de feestdis. Want jij was een goed mens, papa. Daarom uit ik hier de wens dat er een mea maxima culpa komt, dat iemand spijt betuigt en zegt: “Ik ben die verdomse kloot die jullie vader aan flarden schoot, ik ben de lafaard, de vos in het hogepietenpak (lees: kostuum) die het bevel gaf, ik ben de extreemrechtse hypocriet die riep ‘eigen volk eerst’ en… het dan afknallen liet.”

Jouw dood heeft een krater geslagen, in mijn hart, in mijn ziel… dat heeft niemand ooit echt gezien. Want ik ben sterk geweest, papa. Bij momenten hysterisch en totaal in paniek, vaak dapper vechtend tegen angst, leegte, eenzaamheid en verdriet. Niets krijgt me echter klein, geen enkel rot venijn. Daar mag je zeker van zijn, papa.

Over venijn gesproken. Wist je al dat de politiestaat nu eigenlijk wel bestaat? Niet dat de Bende van Nietsnutten daarvoor met de pluimen mag gaan lopen, als het dat was wat ze beoogden. Andere terroristen hebben dat gedaan, met bommen, niet ver van mij vandaan. Vandaar dat er nu vaak soldaten op mijn weg patrouilleren. Wederom zijn ze de allerkleinsten vergeten. Zij zouden zorgeloos moeten kunnen leven, spelen en plezier beleven, zonder mannen met (grote) geweren.

Dat was jouw droom, papa, kinderen een fijne tijd gunnen door een mooie speeltuin aan te leggen. Wel, weet je wat: niet alle dromen zijn bedrog, die van jou werd een prachtige speelhof (lees: het Meiveld in Overijse). Fantastisch toch?

Dikke zoen van je kleine kapoen,

Vira

PS: ik had je nog graag een liefdevolle knuffel gegeven.

Bron » De Morgen | Vira Bennekens