Tag archieven: Abdelkader Belliraj

Zes politieke moorden blijven voor eeuwig een mysterie

Geplaatst op door

Een van de meest enigmatische gerechtelijke dossiers uit de Belgische geschiedenis is voorgoed begraven. Abdelkader Belliraj gaat in ons land definitief vrijuit voor zes moorden.

Abdelkader Belliraj (63), de ‘superterrorist’ uit Evergem, werd sinds 2008 in ons land verdacht van zes politieke moorden uit 1988 en 1989. Maar die misdrijven zijn vandaag – 30 jaar na de feiten – stuk voor stuk verjaard. Dat heeft de ­kamer van inbeschuldigingstelling (KI) in Brussel donderdag beslist na jarenlang juridisch getouwtrek.

Belliraj werd in 2008 in Marokko tot levenslang veroordeeld omdat hij betrokken zou zijn geweest bij een complot om in Marokko ­hoge militairen, politici en Joden te vermoorden. Op het moment dat hij in Marokko werd opgepakt, woonde Belliraj, bijgenaamd ‘de mankepoot’, al enkele jaren of­­fi­cieel in Evergem. Hij reisde vanuit ons land veel, onder meer naar ­Libanon, Algerije en Libië, en keerde ook vaak terug naar zijn thuisland Marokko.

Aan de Marokkaanse speurders vertelde hij hoe hij in augustus 2001 naar Afghanistan reisde en daar Osama bin Laden ontmoette. Belliraj zei ook aan de Marokkaanse politie dat hij sinds 2001 een tipgever was van de Belgische Staatsveiligheid. De Staats­veiligheid heeft altijd geweigerd dat te bevestigen of te ontkennen. Maar tijdens de recente zittingen voor de KI bleek dat inderdaad te kloppen. Of Belliraj Bin Laden echt heeft ontmoet, zal allicht altijd een mysterie blijven.

Aboe Nidal

Maar Belliraj praatte niet alleen over Bin Laden. Tijdens zijn ondervraging in 2008 bekende hij aan de Marokkaanse speurders ook op een bijzonder gedetailleerde manier hoe hij eind jaren 80 samen met zijn kleine terroristische cel in Brussel in opdracht van de beruchte Palestijnse terrorist Aboe Nidal zes politieke moorden had gepleegd. Ook voor die moorden werd hij in Marokko veroordeeld.

De moorden die de grootste weerklank kregen, waren die op de imam van de Brusselse grote moskee, Abdulah Al Ahdal, en zijn vicedirecteur Salem Bahri op 29 maart 1989 (beiden Saudi), en die op de Joodse dokter Joseph Wybran op 3 oktober 1989. Die moordzaken beheersten destijds dagenlang het nieuws. Belliraj zei in zijn bekentenis van 16 februari 2008: ‘Ik kreeg de opdracht van de organisatie van Aboe Nidal om in België een lijst aan te leggen van Joodse personaliteiten die we als doelwit konden nemen en liquideren. Met hetzelfde doel legde ik een lijst aan van Saudische hooggeplaatsten in België. Ook hen wilde Aboe Nidal liquideren. Zo wilde hij het Saudische regime dwingen om Aboe Nidal financieel te steunen, en niet alleen de PLO van Yasser Arafat. Speciaal daarvoor heb ik in België een cel opgericht.’

Behalve de moorden op Joodse en Saudische personaliteiten bekende Belliraj aan de Marokkaanse politie ook nog de moord op de klusjesman van de Saudische ambassade en twee moorden die alleen kleine berichten in de kranten hadden opgeleverd. De eerste was die op de homoseksuele kleer­maker Marcel Bille, die volgens Belliraj ‘een Joodse seksuele deviant was’, de tweede op de kruidenverkoper Raoul Schouppé. Alweer bleken zijn bekentenissen griezelig precies.

Raison d’état

Toen hij een paar maanden later in zijn cel in Marokko door Belgische speurders ondervraagd werd, trok Belliraj zijn bekentenissen weer in. Zijn advocaat Vincent Lurquin is altijd blijven volhouden dat Belliraj zijn bekentenissen in Marokko onder druk van foltering heeft afgelegd. Ook de vermoedelijke medeplichtigen van Belliraj die nog in België wonen, brachten geen opheldering. Zij ontkenden dat ze iets te maken hadden met de moorden die Belliraj hen had aangewreven. Ze kenden hem wel en net zoals hij waren ze in de jaren 80 politiek actief geweest in pro-Iraanse bewegingen.

Het juridische getouwtrek duurde jaren en uiteindelijk vroeg het federaal parket aan de KI om Belliraj niet te vervolgen. Volgens het parket waren er geen aanwijzingen dat hij betrokken was bij de moorden. De KI heeft zich woensdag over die vraag niet uitgesproken, maar heeft wel de verjaring vastgesteld. ‘De weduwe van dokter Wybran vecht al dertig jaar voor gerechtigheid’, zei haar advocate Michèle Hirsch vrijdag aan De Standaard. ‘Ze kent dankzij Marokko een deel van de waarheid. Maar in België zal ze nooit gerechtigheid vinden.’

Voor Hirsch staat het boven elke twijfel dat Belliraj de moordenaar van dokter Wybran is. ‘Een zesvoudige moordenaar was tegelijk een informant van onze Staatsveiligheid die moest infiltreren in het terroristische milieu. Dat het federaal parket niet heeft doorgeduwd in deze zaak, heeft maar één oorzaak: raison d’ état, staatsbelang.’

Bron » De Standaard | Mark Eeckhaut

Levenslang in Marokko wegens 6 moorden in België, maar vermeende terrorist wordt straks bij ons wellicht buiten vervolging gesteld

Geplaatst op door

Krijgt het federaal parket zijn zin, dan wordt Abdelkader Belliraj (63) donderdag door de Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling (KI) buiten vervolging gesteld voor zes terroristische moorden die in Brussel gepleegd werden in 1988 en 1989. Raar maar waar: dat terwijl de man in Marokko een levenslange straf uitzit nadat hij er uitgerekend die zes moorden zou bekend hebben. Het lijkt niet te rijmen

Er is de Bende van Nijvel. En dan de zes onopgehelderde terreurmoorden in het Brusselse van eind de jaren 1980. Twee loodzware dossiers die al decennia op een ontknoping wachten. Twaalf jaar geleden leek de oplossing voor het tweede dossier uit Marokko te komen, waar Abdelkader Belliraj, een Belgisch-Marokkaanse man uit Evergem, bekentenissen zou afgelegd hebben. Maar dat is nu helemaal niet meer zo zeker als het toen leek.

Zes op rij

Eerst de feiten op een rijtje. Op 23 juli 1988 werd kruidenier Raoul Schouppe (65) vermoord achter de kassa van zijn zaak. Belliraj zou gedacht hebben dat hij van joodse afkomst was. Op 16 augustus 1989 werd Abdullah Al Ahdal (36), de imam van de Grote Moskee in Brussel, met een wapen van zelfde kaliber 7,65 mm doodgeschoten. Omdat hij de verzoening predikte tussen joden en moslims. Ook de bibliothecaris van de moskee, Salem Bahri (48), rechterhand van de imam, werd die dag vermoord.

Drie maanden later werd Samir Gahez-Rasoul (24), klusjesman op de ambassade van Saoedi-Arabië, van kortbij doodgeschoten. Zijn werkgever reageerde te lauw op De Duivelsverzen van auteur Salman Rushdie. En op 3 oktober 1989 werd het lichaam van dokter Joseph Wybran (49), voorzitter van Joodse Organisaties, levenloos op de parking van het Erasmusziekenhuis in Anderlecht aangetroffen.

Veel overeenkomsten

Haat, vergelding, een wapen van kaliber 7,65 mm, van dichtbij doodgeschoten, telkens een kogel in het hoofd. Overeenkomsten tussen de moorden waren er genoeg. Toch beten de speurders hun tanden stuk op de zaak. Tot die bekentenissen van Belliraj tijdens een verhoor in 2008 na zijn arrestatie op verdenking van staatsterrorisme in de Marokkaanse stad Fez.

Voor de nabestaanden van de zes slachtoffers bestaat er geen twijfel: “Belliraj legde omstandige verklaringen af over de manier waarop de moorden voltrokken werden. Hij was dader of opdrachtgever”, besluiten zij. “Mijn cliënt werd tijdens het verhoor gefolterd. Dat proces-verbaal is een vals bewijsstuk”, weerlegt meester Vincent Lurquin, advocaat van Belliraj.

Licence to kill

Het federaal parket spaarde kosten noch moeite, maar 12 jaar onderzoek en 100.000 bladzijdes later werd “geen bewijs gevonden van de betrokkenheid van Belliraj in de onopgehelderde moorden”. De nabestaanden leggen er zich niet bij neer. “Geen wonder”, sneerde meester Michèle Hirsch, de advocate van de weduwe van dokter Wybran onlangs in de Franstalige pers. “Belliraj werd in de jaren 1990 door de Staatsveiligheid ingehuurd als informant. De inlichtingendienst kan een proces, waarop zij zou moeten bekennen dat zij een moordenaar in dienst nam en in ruil daarvoor bescherming bood, missen als kiespijn.”

De Staatsveiligheid heeft altijd ontkend dat zij Belliraj een soort van “licence to kill après la lettre” zou gegeven hebben. De inlichtingendienst heeft Belliraj integendeel jaren als tegenstander van het regime van de Marokkaanse koning Hassan II in de gaten gehouden. Maar nooit is een link gevonden tussen Belliraj en een (islamitische) terreurbeweging. Belliraj werd ook nooit als informant ingehuurd. “Indien hij bescherming had genoten, had men toch alles in het werk gesteld om hem niet in zijn cel te laten verkommeren”, aldus meester Lurquin. “Dat is niet gebeurd.”

Tegengestelde besluiten?

De teerling is geworpen. De kans is reëel dat de KI Belliraj buiten vervolging stelt voor de zes moorden die hem al 12 jaar boven het hoofd hangen. Maar gaat daarmee zijn grote droom in vervulling? Het lijkt de wereld op zijn kop, maar Belliraj wil koste wat het kost voor een assisenhof in België verschijnen. Terwijl het openbaar ministerie, de aanklager dus, daar geen reden voor ziet bij gebrek aan bewijslast. Belliraj dreigt daardoor de kans te missen om in het openbaar zijn onschuld uit te schreeuwen. Want wat moet er met hem gebeuren indien België en Marokko tot twee totaal verschillende besluiten zouden komen?

Bron » Het Nieuwsblad

Bende van Nijvel: Advocaten Vermassen en Callebaut verliezen geloof in onderzoek

Geplaatst op door

Als er binnen de twee jaar geen assisenproces komt over de Bende van Nijvel, dan mogen ze het onderzoek definitief opdoeken. Dat zegt advocaat Jef Vermassen, die nabestaanden van slachtoffers vertegenwoordigt, aan TV Oost. Advocaat Peter Callebaut, die ook burgerlijke partijen bijstaat, verwijt het federaal parket “onwil” en “onkunde”.

Callebaut stelde in juni dat Abdelkader Belliraj, de Belgische Marokkaan uit Evergem die in Marokko veroordeeld werd tot levenslang voor terrorisme, de leider zou geweest zijn van de Bende van Nijvel. “Als men dat niet wil onderzoeken, is dat onkunde of is dat onwil, of is het allebei? Het zijn natuurlijk jongens die vernoemd worden in dat laatste dossier. Dat zijn echte terroristen. Dus daar lach je niet mee, die schieten vooraleer ze vragen stellen. Wij hebben naam en toenaam genoemd in het dossier en dat ook meegedeeld aan het parket”, zegt Callebaut.

Een doorbraak in het dossier dringt zich op want over twee jaar loopt de verjaringstermijn naar het Bende-onderzoek af, zegt Vermassen aan TV Oost. “Maar zonder dat er mensen in het gerechtelijk onderzoek als beschuldigde worden vervolgd, krijg je geen assisenzaak. En dat wordt toch wel hoog tijd als men nog voor de verjaringstermijn een assisenzaak wil houden.” Volgens de advocaten staan de namen van de leden van de Bende van Nijvel in het dossier.

Bron » Het Nieuwsblad

Link tussen Abdelkader Belliraj en de Bende van Nijvel verdient nader onderzoek

Geplaatst op door

De voor terrorisme veroordeelde Marokkaan Abdelkader Belliraj zou de leider zijn geweest van de Bende van Nijvel. Hij zit een levenslange gevangenisstraf uit in Marokko. Zijn handlanger Ali Aârras, die ook in Marokko in de cel zit, was ‘De Reus’. Hij zou weldra vrijkomen. Dat is volgens Het Nieuwsblad de stelling die een “hooggeplaatste ambtenaar” twee jaar geleden doorspeelde aan de Bendespeurders. Die onderzoeken naar eigen zeggen het spoor maar noemen het weinig plausibel. Volgens Walter De Smedt verdient deze piste echter meer onderzoek.

Op 17 juli 2010 werd de tot Belg genaturaliseerde Marokkaan Abdelkader Bellirajveroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Het Hof van Beroep te Salé in Marokko bevond hem en een dertigtal van zijn kompanen schuldig aan terrorisme in dat land. In het Marokkaans onderzoek bekende Belliraj ook zes in België gepleegde moorden en verklaarde hij dat hij die in opdracht van de terrorismeorganisatie van Abu Nidal pleegde.

Deze bekentenis is op zich, en los van het bendedossier, een erg belangrijk gegeven. De Fatah-Revolutionaire Raad van Abu Nidal is immers verantwoordelijk voor 90 aanslagen in 20 landen en een reeks afpersingen in de voorbije halve eeuw. Gezien de aard van de door Belliraj bekende moorden in ons land, waaronder die van 29 maart 1989 op de imam van de Grote Moskee te Brussel en die van 3 oktober 1989 op het hoofd van de Joodse gemeenschap in ons land, dokter Wybran, is de verklaring van Belliraj niet enkel geloofwaardig. Ze is ook erg belangrijk voor de opheldering van meerdere in ons land onopgeloste dossiers: Eurosystems, de Silco-affaire en de gijzeling van dokter Jan Cools, de moord op PLO vertegenwoordiger Khader, en meerdere feiten die deel uitmaken van het bendeonderzoek.

Eurosystem

Met de steun van de regering-Tindemans sloot een Belgisch consortium op 14 juni 1976 een contract van meer dan 36 miljard Belgische frank (36.257.829.000 frank om precies te zijn) met de Nationale Wacht van Saoedi-Arabië. Het contract van Eurosystem ging over de bouw van een gigantisch ziekenhuiscomplex in Riad. Het was onder andere voorbereid door een handelsmissie van de toenmalige kroonprins Albert. Het contract ging echter niet door. Het zorgde wel voor heel wat politieke heibel wegens de rol van het callgirl-netwerk van Tunia, Lydia Montaricourt. In De Standaard van 3 augustus 1979 schreef Louis de Lentdecker over het proces dat tegen Lydia Montaricourt liep:

“Hoezeer sommigen thans tekeer gaan om het bestaan van Tunia te loochenen, het is een feit dat zij op de personeelslijst van Eurosystem voorkwam, dat zij als lid van het kader betaald werd en zeker was van RSZ en pensioen. Zij was door de firma officieel als personeelslid aangediend en wie ter zake twijfel koestert kan inzage vragen van een veelbetekenend dossier dat nu, zonder dat iemand precies weet waarom, discreet werd afgesloten…Het zou jammer zijn moest men de huidige politieactie remmen of naar andere schuiven om bepaalde mensen te redden. Vroeg of laat komt toch de ganse waarheid toch aan het licht. Tuna heeft lange tijd gedacht dat zij onaantastbaar was als de hartsvriendin van een eminent figuur van Akzo (ASCO, WDS) die via B.M.S. pantsers levert. Zij vergiste zich.”

Maar Louis de Lentdecker kreeg ongelijk: het in beslag genomen adressenboekje van Tunia verdween, aan wie de vier commissielonen in ons land werden betaald kwam nooit uit.

Gijzelingen

De gijzeling op 1 augustus 1985 van de familie Houtekins-Kets in Libië, en de ontvoering en gijzeling op 21 mei 1988 van Jan Cools in Libanon door de groep Abu Nidal zijn nooit uitgeklaard. Als we aannemen dat Belliraj in 1988 zijn terroristische cel te Brussel oprichtte om voor de groep Abu Nidal te werken dan komen daardoor de oude vragen omtrent de vrijlating van de Silco-gijzelaars (29 december 1988) en van Jan Cools (15 juni 1989) terug op het voorplan.

Werd er zoals in Frankrijk een deal met Abu Nidal gesloten? En maakte de erg vervroegde vrijlating van Saïd Al Nasser die op 12 januari 1991 de bomaanslag op een groep joods-orthodoxe kinderen te Antwerpen pleegde er deel van uit? Het zijn belangrijke vragen. Ook de nooit opgeloste moord op 1 juni 1981 op Khader, de vertegenwoordiger te Brussel van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO, waarvan Abu Nidal zich afscheurde, komt er opnieuw door op de voorgrond.

Bendedossier

Bij het zoeken naar een antwoord op de vraag of Belliraj wat te maken heeft met het Bendedossier, zoals Het Nieuwsblad poneert, moeten we niet enkel rekening houden met de sensationele aspecten van deze onthulling. Zonder bijkomende bewijzen blijft het weinig waarschijnlijk dat Belliraj en Ali Aârras respectievelijk de leider en de Reus van de Bende waren. Er wordt immers aangenomen dat Belliraj zijn activiteiten in ons land pas in 1988 startte, drie jaar na de laatste aanslag van de Bende van Nijvel.

Bende van Nijvel

Er is echter een ander element dat wel erg belangrijk is omdat het wél en rechtstreeks aan de Bendefeiten kan worden gekoppeld: de rol van Faez Al Ajjaz.

Faez Al Ajjaz, die voor het Saudische regime werkte, verbleef onder de cover van journalist gedurende de gehele periode van lood in ons land. Hij werd naar hier gestuurd in het kader van het Eurosystem-project en om de renovatiewerken aan de Grote Moskee te Brussel in goede banen te leiden. Al Ajjaz duikt ook op in de toenmalige grote wapenleveringen aan de falangistische milities in Libanon. En met Faez Al Ajjaz kom je ook erg dicht bij een erg belangrijk facet van het Bendedossier, zoals de financiering en de operaties van het extreemrechtse Westland New Post.

Hij financierde de WNP, gaf de opdracht aan de WNP om Navo-telexen te stelen, leden van de WNP fungeerden als chauffeur, lijfwacht, geldkoerier, privédetective en informant van Al Ajjaz. Het kan evenmin toeval zijn dat de Mazda 626 waarmee de aanslag op de Rijkswachtmajoor Vernaillen werd gepleegd aan Faez Al Ajjaz toebehoorde. Met die aanslag zit je in de kern van het onderzoek-François, de uit de hand gelopen operaties van het Nationaal Bureau voor Drugs van de Rijkswacht, maar ook in de daarop volgende operaties van de ‘eeuwige’ Bendeverdachten, Madani Bouhouche en Robert Beijer en de nu onderzochte betrokkenheid van andere Rijkswachters in het bendedossier.

Jaren van Lood

Kan het dat de terreurorganisatie van Abu Nidal achter de Bende van Nijvel zit? Als je de piste-Faez Al Ajjaz volgt zijn daar ernstige en samenlopende aanwijzingen voor. Mogelijk passen daar ook de zes door Belliraj bekende moorden in. Bovendien worden ook andere dossiers zoals het Eurosystem-schandaal, de gijzelingen, en de daarop volgende vrijlating van de hier aangetroffen en veroordeelde dader Saïd Al Nasser mogelijk klaarder.

Hierin kan ook de oorzaak van de manipulaties in het Bendedossier liggen: zowel de andere dossiers als de afhandeling van de door Abu Nidal opgeëiste gijzelingen roepen vragen op naar de wijze waarop belangrijke personaliteiten in de jaren van lood hebben gehandeld. In beide dossiers ligt bovendien de nodige link naar de theorie van de spanning, de opzettelijke ontwrichting van de Staat.

Dat de Belgische overheden in 1976 toelieten dat door de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, waarvan de organisatie van Abu Nidal een afscheuring is, in Brussel een kantoor werd geopend, heeft bij onze bondgenoten, net zoals het verzet tegen de plaatsing van raketten, kwaad bloed gezet. Bovendien zijn er ook aanwijzingen dat Faez Al Ajjaz zowel voor de CIA als voor de Mossad werkte. Wie de details van deze feiten en gebeurtenissen nader wil kennen moet daarvoor niet zelf op speurtocht gaan: het is allemaal kundig onderzocht en gepubliceerd in het in 2011 uitgegeven boek van Georges Timmerman ‘Het Geheim van Belliraj’ dat ook in een artikelenreeks verscheen op Apache.

Beletsels

Wat belet onderzoekers om voorgaande piste ernstig te nemen? Er zijn er twee: de wijze waarop ‘het beleid’ in al deze dossiers is opgetreden. Daardoor stel je een ander begrip in confrontatie met het leed van de slachtoffers en van de nabestaanden: la raison d’état. Als je het belang van de Staat voorop stelt, aanvaardt je ook dat deze problematiek als een erfelijke belasting blijft doorwegen op de werking van justitie en politie. Je kan ook spelen met de factor tijd: de tijd heelt wonden en wie er pijn door had is intussen verdwenen.

Als je deze opvatting volgt moet je ook de consequentie ervan aanvaarden: dan is de scheiding tussen de rechterlijke en de uitvoerende macht maar schijn is, en is de gerechtelijke waarheidsvinding ondergeschikt is aan de politieke. Wat daar de gevolgen van zijn is merkbaar in de mislukte justitiehervorming die deze opvatting wou doordrukken: de rechter moest ontweken of vervangen worden. Tot wat dat leidt is reeds zichtbaar in de nieuw bevrijde staten als Hongarije, Polen en Roemenië.

In Frankrijk heeft de magistratuur daarin een moediger houding aangenomen: gewezen president Sarkozy wordt vervolgd in meerdere dossiers. Daar is het Gaulisme, waarvan Sarkozy afweek door de samenwerking met de Nato te herstellen, nooit geheel weg geweest: Macron wil terecht een Europese ‘verdediging’. Bij ons is dat anders: de ‘Harmel-diplomatie’ die, naar Frans voorbeeld, de ontspanning en billateraal overleg nastreefde lijkt vergeten, onze F16 bommenwerpers werden offensief in het buitenland ingezet, de F35 verkozen boven de operationele Rafale.

‘Geen commentaar over lopend gerechtelijk onderzoek’

  1. Apache stelde naar aanleiding van de berichtgeving in Het Nieuwsblad vier vragen aan ontslagnemend minister van Justitie Koen Geens (CD&V).
    Op 25 februari 2019, berichtte Belga dat de minister en zijn Marokkaanse collega een overeenkomst tot samenwerking hadden gesloten waarin ook “voorwaarden voor de tijdelijke overbrenging van opgesloten personen naar het grondgebied van het verzoekende of aangezochte land, bijvoorbeeld als getuige” stonden. Had dat akkoord betrekking op Ali Aârras?
  2. De minister verklaarde op 29 april 2018 dat er binnen de drie jaar een proces komt over de Bende van Nijvel. Verwees hij daarbij naar de nieuwe piste-Al Aârras?
  3. In februari 2019 werd het Bende-dossier onttrokken aan Christian De Valkeneer en overgedragen aan het federale parket. Had dit te maken met de weigering van De Valkeneer om deze nieuwe piste te onderzoeken?
  4. Wanneer werd minister Geens op de hoogte gebracht van dit nieuwe spoor en welk gevolg heeft hij eraan gegeven?

Via zijn woordvoerster antwoordde minister Geens het volgende:

“De vraag tot overbrenging van de veroordeelde gedetineerde gaat uit van de gedetineerde zelf. In dergelijke gevallen meldt de Minister dit via zijn administratie aan het land van de opsluiting. De uiteindelijke beslissing ligt bij het land van opsluiting. Dit is zo geregeld in de verdragsrechtelijke bepalingen. Verder kan de Minister geen commentaar geven over individuele strafzaken.”

Nadat Apache erop wees dat dit slechts een gedeeltelijk antwoord is op een van de vier vragen, kwam nog een korte mededeling waaruit kan worden afgeleid dat nieuwe piste momenteel wordt onderzocht.

“Zoals aangegeven is dit een lopend gerechtelijk onderzoek. Informatie die vrij toegankelijk is zijn de verslagen van het parlementair debat hierover.” Onze vraag om hierover contact te kunnen hebben met de minister of zijn medewerker die bevoegd is voor dit dossier, kwam geen antwoord.

Bron » Apache | Walter De Smedt

Advocaat familie: “Belliraj als leider van Bende van Nijvel slaat nergens op”

Geplaatst op door

Dat Abdelkader Belliraj, de Belgische Marokkaan uit Evergem die in Marokko veroordeeld werd tot levenslang voor terrorisme, de leider zou geweest zijn van de Bende van Nijvel, is “fake news”. Dat zegt Abderrahim Lahlali, de advocaat van de familie van Belliraj.

“De familie is onthutst, want dit slaat nergens op. Er is vandaag telefonisch contact geweest met Abdelkader Belliraj, die verbaasd is, maar wel bereid om daarover ondervraagd te worden in het kader van een uitleveringsprocedure.”

Het Nieuwsblad berichtte vandaag ver een piste van een hoge federale ambtenaar. Die stelt dat de Bende van Nijvel een Belgische terreurcel zou geweest zijn die afhing van de internationale terreurorganisatie Abu Nidal. Abdelkader Belliraj zou als agent van Abu Nidal in België de leider van de bende geweest zijn en Ali Aarras, die momenteel in een Marokkaanse cel zit, zou de “reus” van de bende geweest zijn.

Abdelkader Belliraj werd in 2008 in Marokko opgepakt. Hij bekende daar dat hij in de jaren ’80 en ’90 zes politieke moorden pleegde in België, maar hij trok die later terug in en zei dat hij gefolterd werd. Het ging onder meer over de moord op de imam van de Brusselse Grote Moskee en de moord op de Joodse dokter Joseph Wybran, beide in 1989. Hij werd in Marokko tot levenslang veroordeeld voor terrorisme.

“Dat Belliraj met de Bende van Nijvel iets te maken zou hebben, raakt kant nog wal”, zegt Abderrahim Lahlali, de advocaat van de familie van Belliraj. “Hij is daarover nooit ondervraagd geweest, maar wel over de zes moorden. In de zaak van de zes moorden heeft het federaal parket de buitenvervolgingstelling gevraagd jaren geleden, maar de uitspraak is steeds op de lange baan geschoven. Hij is dus nog altijd niet buiten vervolging gesteld, en nu wordt de Bende van Nijvel in zijn schoenen geschoven. En in die van Ali Aarras, die trouwens ongeveer 1 meter 75 is. Het is per definitie uitgesloten dat hij de reus is.”

Belliraj wil wel verklaringen afleggen, zegt Lahlali. “Het is voor hem een verrassing dat hij met dit dossier geconfronteerd wordt, maar hij is bereid om daarover gehoord te worden door de Belgische justitie. Hij wil gerust zeggen waar hij was in die jaren. Zijn familie is tien jaar geleden al door het slijk gehaald, en vreest nu hetzelfde. De hoge ambtenaar die de piste lanceerde, gelooft blijkbaar in het scenario van een goedkope B-Hollywoodfilm. De slachtoffers van de Bende van Nijvel krijgen zo opnieuw een rad voor de ogen gedraaid.”

Bron » Het Laatste Nieuws