Tag archieven: Slachtoffers

“Wat hij gedaan heeft, mag niet vergeten worden”: exact 40 jaar geleden maakte de Bende van Nijvel hun eerste slachtoffer

Geplaatst op door

Vandaag herdenkt de lokale politie van Waver de tragische dood van Claude Haulotte. Voor de veertigste keer. De 33-jarige politieman werd op 30 september 1982 genadeloos doodgeschoten toen hij de overvallers op een wapenhandel probeerde tegen te houden. Haulotte was het eerste van 28 slachtoffers van de Bende van Nijvel. Zijn vriend en collega Alain Mandelaire (65) ontsnapte die dag bij toeval aan het drama: “Ik denk er nog vaak aan terug. Misschien had ik Claude kunnen redden.”

De foto van Claude Haulotte heeft een ereplaats gekregen in het appartement waar Alain Mandelaire sinds kort woont. “Hij hing in het commissariaat aan de muur. Toen wij verhuisd zijn naar ons nieuw kantoor, keek niemand ernaar om. Ik heb hem dan maar meegenomen. Het is een voorteken, vrees ik: 40 jaar na het drama ben ik de laatste bij de politie van Waver die Claude heeft gekend. Misschien wordt deze 40ste herdenking wel de laatste”, aldus de gepensioneerde commissaris.

Zwerfhond

Voor Alain Mandelaire lijkt het alsof het gisteren nog 30 september 1982 was. “De dag voordien had de hoofdcommissaris mij bij zich geroepen. Hij wou de ploeg versterken waar Claude Haulotte deel van uitmaakte. Ik zag daar geen graten in, integendeel. Claude en ik waren niet alleen collega’s, maar ook vrienden, zowel op als naast de werkvloer. De dienstregeling zorgde er echter toevallig voor dat mijn eerste dag als teamgenoot van Claude begon met een rustdag. Ik stond dus niet aan zijn zijde, toen hij rond 10.30 u bij wapenhandelaar Dekaise poolshoogte ging nemen omdat daar iets aan de hand was.”

Die donderdagochtend was Claude Haulotte nochtans voor een heel andere opdracht uitgestuurd. Er was een rondzwervende hond gesignaleerd die voorbijgangers lastigviel. Zijn diensthoofd vroeg Haulotte of hij iemand in versterking mee wou krijgen. “Ik ben jager, een hond kan ik wel alleen aan”, antwoordde hij. Onderweg werd de politieman in de smalle Rue de Bruxelles in het centrum van Waver door een garagist aangeklampt. Getuigen hadden gemaskerde en gewapende mannen wapenhandel Dekaise zien binnenstappen. Haulotte aarzelde geen ogenblik.

Onverschrokken

“Claude was een jager, een goede schutter en een heel gedreven politieman. Maar hij was ook onverschrokken, hij deinsde voor niets terug, zeker als hij een doel voor ogen had”, herinnert Alain Mandelaire zich. “Hij reed een eerste keer voorbij de winkel, maar zag niets. Dus keerde hij terug, en toen zag hij een gewapende man op de uitkijk staan. Claude parkeerde zijn combi zodanig dat hij de enige vluchtroute blokkeerde. Hij liet de sleutels op het contact, ging er te voet op af. Maar de man op de uitkijk kreeg hem in de gaten en schoot meteen. De kogel trof Claude aan de schouder, maar verwondde hem niet. De kogel ketste af op de metalen plaat, die hij altijd in zijn boekje met onmiddellijke inningen stopte.”

Door de impact viel de politieman wel achterover. “Hij kroop langs het trottoir en zocht dekking achter geparkeerde auto’s. Maar de overvallers waren intussen klaar met hun klus. Zij stoven naar buiten, zagen Claude liggen en schoten hem genadeloos een kogel door het hoofd. Vervolgens verplaatsten zij de combi die hen de weg versperde. En weg waren zij. Voor Claude kon helaas geen hulp meer baten.”

Kon het anders?

Het was zijn vader die Alain Mandelaire op de hoogte bracht van het drama. “Hij had het nieuws in zijn vrachtwagen op de radio gehoord. Hij dacht dat de feiten zich bij een juwelier hadden afgespeeld, maar dat maakte niet uit. Ik vreesde al snel dat Claude de politieman was die was omgekomen en kreeg dat ook gauw bevestigd. Tja, dan gaat er van alles door je hoofd.”

“Zonder dat gedoe met de dienstregeling zou ik met Claude op patrouille geweest zijn”, zegt Alain. “Hadden wij de zaak dan anders aangepakt? Waarschijnlijk zou ik geprobeerd hebben om Claude wat in te tomen, de situatie eerst beter in te schatten, eventueel versterking te vragen bij het commissariaat dat amper 300 meter verderop gevestigd was. Maar hoe de zaak dan uitgedraaid zou zijn, is koffiedik kijken. Voor hetzelfde geld was ik ook neergeknald en lag ik dood naast Claude. Misschien had ik hem kunnen redden. Ik zal het nooit weten.”

“Uiteraard denk ik daar vaak aan terug. Claude was een crème van een kerel. Hij trapte graag lol, hij was een levensgenieter, maar tegelijkertijd was hij gul en behulpzaam en altijd beschikbaar voor iedereen. Hij had er tien jaar dienst opzitten, maar was nog even gemotiveerd als op de dag dat hij zijn job van verzekeringsmakelaar liet varen om dienst te nemen bij de politie. Hij had wel een stevig karakter en je kon maar beter zijn vertrouwen niet schenden. Hij deinsde ook voor niets of niemand terug. Heeft zijn onverschrokkenheid, zijn moed hem het leven gekost? Allicht. Wat hij gedaan heeft, mag zeker niet vergeten worden.”

Enige zoon

Claude Haulotte was gehuwd, maar het koppel had geen kinderen. Na zijn dood heeft zijn weduwe, Jacqueline, Waals-Brabant verlaten om een nieuw leven proberen op te starten. “Voor zijn ouders is het leven die dag blijven stilstaan. Claude was hun enige zoon. Zij waren ontroostbaar. Zijn kepie prijkte als herinnering op de schoorsteenmantel in hun salon. Zij zijn het verlies nooit echt te boven gekomen.”

Wat is het laatste beeld van Claude dat hem is bijgebleven? “De dag voor de schietpartij stond ik het verkeer te regelen in Waver. Ik zag een wagen komen aanrijden met de noodlichten aan, omdat hij een ander voertuig voorttrok, een Simca waarvan de deuren ontbraken. En wie zat er achter het stuur met een brede glimlach en hoog opgetrokken rolkraag, in de hoop dat ik hem niet zou herkennen? Juist, ja, Claude. Hij was altijd wel te vinden voor zo’n grappige situaties. Maar ’s anderendaags was hij dood.”

Onbeantwoorde vragen

Mocht zijn dood niet opgenomen zijn in het lijvige dossier van de Bende van Nijvel, dan zou de zoektocht naar de moordenaars van Claude Haulotte vandaag, 40 jaar na de feiten, stoppen wegens verjaring. Maar Claude was het eerste slachtoffer van de Bende, die er in totaal 28 heeft gemaakt. Het dossier loopt nog, tot dusver zonder succes. Ook Alain Mandelaire vreest dat het onderzoek afstevent op een pijnlijke flop voor heel het gerechtelijk apparaat.

“Het feit dat het dossier zo vaak verhuisd werd, heeft uiteraard niet geholpen om de daders en hun opdrachtgevers op te sporen. Helaas blijven de slachtoffers en hun families met hun onbeantwoorde vragen achter. Stel dat wij de overvallers die Claude hebben doodgeschoten hadden kunnen vatten, zou dat dan het vroege einde geweest zijn van de Bende van Nijvel? Zouden die 27 andere slachtoffers nooit gevallen zijn? We zullen het wellicht nooit weten.”

Op 5 oktober 1982 werd Claude Haulotte onder massale belangstelling begraven op het kerkhof van Waver. Hij kreeg postuum het Burgerlijk Kruis 1ste klasse opgespeld. Tijdens zijn korte rede sprak toenmalig procureur des konings Jean Deprêtre de wens uit “dat Waals-Brabant geen grondgebied wordt waar bloedbaden worden aangericht.” De feiten hebben er helaas anders over beslist.

Bron » Gazet van Antwerpen

Aanslag Bende van Nijvel is 35 jaar geleden: “Het is oorverdovend stil in dit dossier”

Geplaatst op door

In dit coronajaar is er geen grote herdenking met alle nabestaanden van de aanslag van de Bende van Nijvel, zoals we die de laatste jaren kenden. Iedereen die dat wil legt op een zelf gekozen tijdstip bloemen neer op de herdenkingsplek voor de slachtoffers op de begraafplaats van Aalst. De burgemeester van Aalst en de korpschef van de politie deden dat maandagvoormiddag.

Op 9 november 1985 vielen in Aalst acht doden bij de aanslag van de Bende van Nijvel. Nooit werd ontdekt wie de moorden pleegde en het is ook nog altijd een mysterie waarom de moorden zijn gepleegd. “Ook 35 jaar na de feiten zijn we de 28 doden en veertig gewonden van de aanslagen van de Bende van Nijvel niet vergeten”, zegt burgemeester van Aalst Christoph D’Haese (N-VA).

“Het is oorverdovend stil rond het dossier. In deze periode van het jaar is er altijd een sprankel van hoop dat gegeven wordt aan slachtoffers. Dat is dit jaar niet zo, maar alle beloften die daarover de voorbije jaren zijn gemaakt, zijn loze beloften gebleken. Het is mijn plicht als burgemeester van Aalst en als volksvertegenwoordiger om de nieuwe minister van Justitie om blijvende inspanningen te vragen om toch de waarheid naar boven te brengen. Er is door de vorige minister van Justitie aangekondigd dat er een proces en doorbraak zou komen. Ik heb die nog altijd niet gezien. We moeten Justitie blijven een geweten schoppen.”

Bron » Het Laatste Nieuws

Speurders Bende van Nijvel nemen archief van slachtoffer in beslag: “Documenten die parket mogelijk zelf niet meer terugvindt in eigen dossier”

Geplaatst op door

Speurders hebben donderdag een huiszoeking uitgevoerd bij de weduwe van Jan Palsterman, die vermoord werd bij de overval van de Bende van Nijvel op de Delhaize van Aalst, in 1985. “De weduwe heeft destijds een kopie van het dossier gekregen, en die kopie bevat oude pv’s en documenten die het federaal parket mogelijk niet meer terugvindt in zijn eigen dossier”, aldus de advocaat van de weduwe in Het Nieuwsblad.

Marie-Jeanne Callebaut en andere slachtoffers hadden in 1995 van de toenmalige justitieminister een eigen kopie van het dossier gekregen. Dat telde toen al meer dan een miljoen bladzijden en was anderhalve meter dik. De weduwe vulde het dossier aan met krantenknipsels, briefwisseling en eigen documenten over het lot van haar man. De stukken zitten bij een voorlopige bewindvoerster, want Marie-Jeanne verblijft in een rusthuis en sukkelt met de gezondheid, zo vertelt haar advocaat Peter Callebaut.

Enig probleem: Marie-Jeanne wou haar dossier niet aan het parket geven. “Ze heeft totaal geen vertrouwen in het gerecht. Je zou voor minder. Ze zoeken al 35 jaar op foute sporen, en een oplossing lijkt niet in zicht”, zegt haar advocaat.

Omdat Marie-Jeanne niet meewerkte, kwamen de speurders donderdag terug met een huiszoekingsbevel. “De onderzoeksrechter was er ook bij. En iemand van het federaal parket én nog wat speurders”, aldus de advocaat.

Het federaal parket wil enkel kwijt dat er inderdaad een huiszoeking geweest is. “Niet bij een verdachte, maar bij iemand die interessante documenten zou kunnen bezitten die mogelijk niet of niet meer in het dossier zitten, maar er wel in thuishoren”, zegt Eric Van Duysse, woordvoerder van het federaal parket.

Het onderzoek naar de Bende van Nijvel lijkt sinds deze week weer in een stroomversnelling te zitten. Eerder was er een opsporingsbericht vanwege het federaal parket van een man met groot geweer. Volgens het federaal parket staat dat opsporingsbericht los van de huiszoeking nu.

Bron » Het Laatste Nieuws

Huiszoeking bij weduwe van slachtoffer Bende van Nijvel

Geplaatst op door

Donderdag is een huiszoeking uitgevoerd bij de weduwe van Jan Palsterman, die vermoord werd bij de overval van de Bende van Nijvel op de Delhaize van Aalst, in 1985.

Marie-Jeanne Callebaut en andere slachtoffers hadden in 1995 van de toenmalige minister van Justitie een eigen, kosteloze kopie van het dossier van het onderzoek naar de Bende van Nijvel gekregen. Dat telde toen al meer dan een miljoen bladzijden en was anderhalve meter dik. De weduwe vulde het dossier aan met krantenknipsels, briefwisseling en eigen documenten over het lot van haar man. De stukken zitten bij een voorlopige bewindvoerster, want Callebaut verblijft sinds enige tijd in een rusthuis, vertelt haar advocaat Peter Callebaut.

Het gerecht wou haar archief graag inkijken omdat het vermoedt dat het dossier van de weduwe – voor zover het haar man betreft – vollediger is dan de eigen map waarmee de onderzoekers vandaag aan de slag zijn in het onderzoek. ‘Dat is inderdaad wat ik van mijn cliënte en van de bewindvoerster vernomen heb’, zegt advocaat Callebaut.

Foute sporen

Enig probleem: de weduwe wilde haar dossier niet aan het parket geven. ‘Ze heeft totaal geen vertrouwen in het gerecht. Je zou voor minder. Ze zoeken al 35 jaar op foute sporen, en een oplossing van het raadsel lijkt niet in zicht’, zegt haar advocaat. ‘Bovendien zijn er nog andere advocaten die een volledige kopie hebben. Dat ze daar hun gerief gaan zoeken in plaats van bij een oud mensje op de sukkel.’

Omdat de weduwe niet meewerkte, kwamen de speurders donderdag terug met een huiszoekingsbevel. ‘De onderzoeksrechter was er ook bij. En iemand van het federaal parket én nog wat speurders’, zegt haar advocaat.

Het gerecht heeft daarop het hele dossier van Marie-Jeanne Callebaut in beslag genomen. ‘Maar wij gaan niet akkoord. Maandag zal ik een brief sturen dat ze de hele zaak meteen moeten teruggeven. Dat ze snel een kopie maken en het ons terugbezorgen.’

Het federaal parket wou vrijdag alleen kwijt dat er inderdaad een huiszoeking geweest is. ‘Niet bij een verdachte, maar bij iemand die interessante documenten zou kunnen bezitten die mogelijk niet of niet meer in het dossier zitten, maar er wel in thuishoren’, zegt Eric Van Duysse, woordvoerder van het federaal parket.‘In dat geval zullen we ook onderzoeken hoe het komt dat die documenten uit het Bendedossier verdwenen zijn.’

Het onderzoek naar de Bende van Nijvel lijkt sinds deze week weer in een stroomversnelling te zitten. Eerder was er een opsporingsbericht vanwege het federaal parket van een man met een groot geweer. Volgens het federaal parket staat dat opsporingsbericht los van de huiszoeking nu.

Bron » De Standaard | Dirk Coosemans, Yves Barbieux

Dochter van slachtoffer Bende Van Nijvel: “Jammer dat we info over het onderzoek via de media te weten moeten komen”

Geplaatst op door

Nele Palsterman, die op 9 november 1985 haar vader Jan Palsterman verloor bij de aanslag van de Bende Van Nijvel in Aalst, vindt het jammer dat ze het nieuws over het DNA-onderzoek via de media moet vernemen.

Honderden Belgen moeten hun DNA afstaan in het kader van het onderzoek naar de aanslagen van de Bende Van Nijvel. Hun erfelijk materiaal zal vergeleken worden met DNA uit het dossier. “We halen alles uit de kast”, zegt Eric Van der Sypt van het federaal parket.

Nele Palsterman, dochter van een van de Aalsterse slachtoffers van de aanslag op de Delhaize in 1985, betreurt de gang van zaken bij Justitie. “Ik vind het jammer dat we dit in de pers moeten lezen en zo moeten vernemen. Het is lang geleden dat we nog eens een stand van zaken hebben gekregen over het onderzoek. Ik moet mij haast een krant of een online abonnement kopen van de media om info te kunnen krijgen over de zaak”, zegt ze.

Bron » Het Laatste Nieuws