Bozidar, Ghislain, Roger, Stéphane, Rosa, Jean-Pierre, Léon en Luc. Acht namen die niet zijn vergeten. Acht mensen die niemand kan vergeten. Acht families die nooit zullen vergeten.
Op vrijdagavond 27 september 1985 om 20.07 uur slopen drie mannen met carnavalmaskers voor het gezicht de parking van de Delhaize-supermarkt aan de Rue de la Graignette in Eigenbrakel op. Ze gijzelden een kind. Ze maakten drie mensen af met meedogenloze salvo’s uit hun riotguns.
Vrijdagavond 27 september 1985, 20.27 uur. Dezelfde drie mannen stapten uit een Golf GTI op de parking van de Delhaize aan de Brusselsesteenweg in Overijse. Ze openden meteen het vuur. Ze vermoordden vijf mensen.
De slachtoffers van de moordenaars die door de pers “De bende van Nijvel” werden genoemd, hadden niks gemeen behalve dit: die vrijdagavond bevonden ze zich toevallig aan of in een supermarkt in Eigenbrakel of Overijse. Bozidar Djuroski (43). Ghislain Platane (39) en Roger Engelbienne (45) stierven voor 388.000 frank in Eigenbrakel. Stéphane Notte (14), Rosa Van Kildonck (37), Jean-Pierre Bussiau (43). Léon Finné (55) en Luc Bennekens (31) werden in Overijse de dood ingejaagd voor 3.514.4495 frank. De daders zijn nog steeds spoorloos.
Gekalmeerd
Tien jaar later, op een even mistige en kille vrijdagavond als tien jaar geleden, is nog niemand in Eigenbrakel en niemand in Overijse het drama vergeten. Er wordt weinig over gepraat maar iedereen weet, voelt en herinnert.
Michel Laurensis is adjunct-directeur van de Delhaize in Eigenbrakel: “Het personeel praat er hier niet meer over. Ze willen het absoluut uit hun hoofd zetten. Het is een vreselijke herinnering die ze willen vergeten en die ze nooit willen herbeleven. Onze personeelsleden zijn misschien wel iets gevoeliger geworden aan de veiligheidsmaatregelen dan in andere supermarkten.”
Laurensis demonstreert een gamma veiligheidsmaatregelen waaronder de koffer met tijdslot en de babykoffer. Michel Laurensis: “Zie je, je moet sowieso vier minuten wachten eer je in de koffer kan. Da’s lang. Daarna wordt al ons geld in de babykoffer geschoven en wij hebben de sleutel van die babykoffer niet. Die hebben ze in de bank.”
Michel Willocq doet boodschappen in de Delhaize in Eigenbrakel. Hij is niet vergeten. Michel: “Vlak na de overvallen had ik schrik. Ik ben pas gekalmeerd toen de politie overal op de daken lag en er felle bewaking was. Ik werkte destijds als student in een supermarkt, ik dacht er dag en nacht aan. Wat mij betreft, is het nu verleden tijd. Maar ik ben het niet vergeten, die mannen zijn nog vrij hé. Afijn, ik leef ermee. En ik blijf hier winkelen. Anders eet je niet meer. Je moet maar denken: als ze je postkantoor overvallen, verander je toch ook niet van post? De mensen hier kunnen er niks aan doen. En we hebben geen keuze, we moeten verder.”
Verwerken
“Het ware natuurlijk veel beter geweest voor iedereen hadden ze de daders gepakt”, merkt districtsmanager van Delhaize, Marc De Coster, op. “We weten nog altijd niet wie de daders waren of welke motieven ze hadden. Maar toch wordt er hier in Overijse nog bitter weinig over gesproken. De mensen vergeten vlug slechte ervaringen.”
Marc Debussche is directeur van de Delhaize in Overijse: “Vlak na het drama werd er door personeel en klanten erg over gepraat. En veel klanten bleven weg. Nu is dat voorbij. Zelfs de familie van de slachtoffers komt hier terug winkelen.”
Marc De Coster: “Het was een zeer droevige gebeurtenis maar het had om het even welke supermarkt kunnen zijn…. En elke keer de zaak opnieuw opgerakeld wordt in de media heeft ons personeel iets van daar zijn ze weer, we zouden het liever stilhouden. Wij ook.”
Delhaize duidde vlak na de overvallen verschillende sociale assistentes van hun sociale dienst aan om de getroffen families te begeleiden. Sommige families hebben nog steeds contact met de supermarktketen, andere weigerden de aangeboden hulp.
Morgen, woensdag 27 september, vindt in de Delhaize in Overijse een korte plechtigheid plaats in zeer beperkte kring. Het personeel zal kassierster Rosa Van Kildonck gedenken.
Odette Vanderlinden uit Loonbeek is Rosa evenmin vergeten. Odette winkelt af en toe in de supermarkt: “Die ochtend had ik in de bank nog een klant die hier ’s avonds overleden is. Ik denk er elke avond aan. Vooral op vrijdagavond en zeker als ik hier kom. Anderhalf jaar lang ben ik hier weggebleven. Uit schrik en omdat ik moeilijk kon verwerken wat onze klant overkomen was. Nu wordt er niet meer over gepraat. Ik kom hier terug boodschappen halen. Maar ik heb niet vergeten.”
Bron » Het Belang van Limburg