37 jaar nadat Francis Zwarts is verdwenen, zijn graafwerken naar zijn lichaam begonnen. De familie van de vermoorde geldkoerier hoopt op een doorbraak.
Doet ex-rijkswachter Robert Beijer nu eindelijk wat hij al jarenlang belooft – het gerecht helpen om het lichaam van de in 1982 vermoorde geldkoerier Francis Zwarts te vinden? Het lijkt er in elk geval op dat de speurders zijn informatie ernstig nemen. Ze begonnen gisteren met graafwerken in Neder-Over-Heembeek in de buurt van de Van Praetbrug. En ze deden dat inderdaad op aanwijzen van Beijer. Die verblijft volgens onze informatie op dit moment in België, en niet in Thailand waar hij al sinds vele jaren woont. ‘Er zijn sinds kort nieuwe details die het gerecht toelaten gerichter te werken’, zei Beijer gisteren aan De Standaard. Hij bevestigt ook dat hij aan de basis van de graafwerken ligt.
Francis Zwarts verdween op 25 oktober 1982. De jonge geldkoerier – toen net vader geworden – werkte voor Sabena en zou die dag met een bestelwagen een lading diamanten, dertig goudstaven, twaalf dure uurwerken en tientallen goudmunten van een vliegtuig naar een kluis op de luchthaven overbrengen. Onderweg liep het mis. Valse rijkswachters in een Ford Taunus met oranje streep deden Zwarts stoppen, overmeesterden hem en gingen met de bestelwagen en hun gijzelaar aan de haal. De bestelwagen werd later teruggevonden aan een publiek stort in Diegem. De lading was verdwenen en ook van Zwarts was er geen spoor. Tot vandaag bleef zijn lichaam onvindbaar.
Bende van Nijvel
In 1995 werd ex-rijkswachter Madani Bouhouche, die samen met Beijer ook in verband wordt gebracht met de Bende Van Nijvel, voor het hof van assisen veroordeeld voor de moord op Zwarts. Bouhouche was aan de galg gepraat door zijn ex die een van de gestolen uurwerken had gekregen en er openlijk mee paradeerde.
Beijer, die mee terechtstond, werd vrijgesproken voor de moord. Hij kreeg wel veertien jaar voor andere feiten en voor heling van de uurwerken. ‘Ik had de overval georganiseerd, maar er niet aan deelgenomen. Bouhouche heeft me nadien wel verteld wat hij met Zwarts gedaan heeft’, hield Beijer altijd vol. Dat is ook wat hij beweert in zijn boek De Laatste Leugen uit 2010. Bouhouche zelf overleed in 2005 en kan de speurders dus niet meer helpen.
Volgens Beijer heeft Bouhouche hem achteraf getoond waar het lichaam van Zwarts is begraven: ‘Ergens in het Brusselse aan het Kanaal van Willebroek, vijftig centimeter diep en met twee kogels in het hoofd.’ Aan De Standaard zei Beijer in 2010: ‘Ik heb de speurders nu beloofd dat ik het lichaam van Zwarts samen met hen zal zoeken, zonder voorwaarden te stellen. Honderd procent zekerheid kan ik niet geven, maar ik zal mijn best doen. We zijn op dit moment bezig met de technische voorbereidingen.’
Het is er toen niet van gekomen. ‘Omdat de luchtfoto’s niet duidelijk genoeg waren’ zei Beijer achteraf. Maar nu, negen jaar later, is er volgens Beijer onlangs ‘iets’ veranderd. Wat dat is, weigert hij te zeggen. ‘Laat het gerecht eerst zijn werk doen.’ Volgens onze informatie heeft het gerecht hem geen deal aangeboden.
Gisteren werd een twee meter dikke laag grond afgegraven langs een oude fabrieksmuur. Ook vandaag en morgen zullen politie en civiele bescherming verder graven.
Mysterie
De familie van de vermoorde geldkoerier volgt de zoekwerken in spanning. Dochter Jessy Zwarts was een baby van twee weken oud toen haar vader in 1982 verdween. En nu ze 37 jaar later zélf zwanger is van haar eerste kind, lijkt er eindelijk een doorbraak te komen in het onderzoek.
‘Ik hoop dat ik mijn zoontje straks wél zal kunnen vertellen wat er met zijn opa gebeurd is’, zegt ze. ‘Het was zijn eerste werkdag, na zijn vaderschapsverlof. Een collega zou dat transport doen, maar die werd op het laatste moment weggeroepen voor een dronken passagier. Dus sprong mijn vader snel bij.’ De verkeerde man, op de verkeerde plek. ‘Die collega sliep jarenlang met de foto van mijn vader op zijn nachtkastje, uit schuldgevoel.’
‘Mijn papa is een mysterie voor mij’, zegt Jessy Zwarts. ‘Ik ken hem alleen maar uit de vele verhalen van mijn familie. Ik weet dat het een knappe blonde man was, met blauwe ogen. Mijn moeder is nooit hertrouwd.’
Bron » De Standaard