Tag archieven: Abdelkader Belliraj

“Bekende terrorist Belliraj was de leider van Bende van Nijvel”

Geplaatst op door

“De Bende van Nijvel was eigenlijk een Belgische terreurcel die afhing van de in de jaren tachtig beruchte internationale terreurorganisatie Abu Nidal. De agent van Abu Nidal in België was Abdelkader Belliraj (61), de bekende terrorist die in Marokko veroordeeld werd tot levenslange gevangenisstraf”. Dat is kort gezegd de Bende-these die een hoge federale ambtenaar, bevoegd voor terrorisme, heeft overgemaakt aan het federaal parket. De piste wordt ook in regeringskringen het onderzoeken waard geacht. De reus van de Bende die momenteel in een Marokkaanse cel zit, zou ook een veroordeelde terrorist zijn. Hij heet Ali Aarras (57).

Een spectaculaire nieuwe piste, zo bestempelde advocaat Peter Callebaut die verschillende nabestaanden van Bendeslachtoffers verdedigt, gisteren het dossier dat de hoge ambtenaar en expert terrorisme, indiende. Vandaag vernam deze redactie meer over dit nieuwe bendedossier. “De Bende van Nijvel werd geleid door terrorist Abdelkader Belliraj”, zo staat er genoteerd.

Belliraj werkte via een tussenpersoon voor Abu Nidal. Die Palestijnse terreurorganisatie uit de jaren tachtig pleegde meer dan 90 aanslagen en maakte meer dan 300 slachtoffers. Belliraj, elektricien van opleiding en ooit nog een agent van de Belgische Staatsveiligheid, woonde in zijn jeugd in Braine-le-comte en in Clabecq, beide plekken liggen vlakbij het bos van Houssière, de vaste afspraakplek van de Bende, zo meldt de ambtenaar.

Aanslag in Antwerpen

In die tijd zaten er verschillende andere agenten van Abu Nidal vast in ons land. Eén van hen was veroordeeld voor een aanslag op joodse kinderen in Antwerpen waarbij één kind omkwam in 1979. Abu Nidal wou die kerel vrij krijgen en dat is één van de redenen waarom de bende van Belliraj met de aanslagen begon die later bekend zouden te komen staan als de “Bende van Nijvel”, zo vermoedt de hoge ambtenaar die de zaak Belliraj altijd van heel dichtbij gevolgd heeft.

De overvallen van de Bende gebeurden in 1982 en 1983 en 1985. “1984 was een pauzejaar. We weten zeker dat Belliraj toen niet in het land was. Hij volgde een gevechtsopleiding in Libanon. De aanslagen van de bende in 1985, waarbij het meeste slachtoffers vielen, waren echte terreurcommando’s. Wellicht een gevolg van de opleiding”.

“Killer is broer van Belliraj”

Na de dood van “De Killer” van de bende, die in Aalst neergeschoten werd, stopte de bende. Nog volgens de these van de hoge ambtenaar is “De Killer” een broer van Belliraj en is het de vader van Belliraj die zijn zoon verplicht heeft om te stoppen met de overvallen.

Belliraj zou daarna alle bewijsmateriaal met mondjesmaat in het kanaal van Ronquières gegooid hebben. Die spullen zijn later door duikers van de rijkswacht bovengehaald. De broer ligt wellicht begraven in de tuin van het ouderlijk huis. “Het is best mogelijk dat de stoffelijke overschotten er nog steeds liggen”, meldt de ambtenaar aan het federaal parket.

Meteen nadien stopten de aanslagen. Abu Nidal bleef echter proberen om de veroordeelde ‘strijder’ van de aanslag tegen de Joodse kinderen, vrij te krijgen. Onder meer via de ontvoering van een Belgische familie op zee, en door nog meer aanslagen op Joodse doelwitten, die Belliraj later zou bekennen in Marokko. Hij bekende daar dat hij in de periode 1988-1990 verantwoordelijk is voor zes moorden op Belgische bodem.

Uitgebrande Golf

Bij één van de bekende moorden werd een uitgebrande Golf GTI zonder achterbank gevonden, wat inderdaad fel doet denken aan de manier van opereren van de Bende van Nijvel. De bekentenissen trok Belliraj overigens later terug in. Hij beweerde dat hij die gedaan heeft omdat hij gefolterd werd. Hij is voor die moorden nooit veroordeeld in ons land. In Marokko kreeg hij levenslang voor wapensmokkel en deelname aan een terroristisch netwerk.

Belliraj zit zijn straf uit in Marokko. Zijn kompaan Ali Aarras. zit er ook vast, hij kreeg twaalf jaar en kan volgend jaar vrijkomen. Aarras is volgens de hoge ambtenaar mogelijk de reus van de Bende van Nijvel. “Hij is 1,90 meter groot”. Dat de man kan vrijkomen wordt door Belgische regeringskringen bestempeld als uiterst “verontrustend”.

Steun vanuit België

Anderzijds krijgt Aarras, die ook veroordeeld werd voor wapensmokkel en lidmaatschap van een terroristische organisatie, veel steun vanuit België. Ook hij beweert dat hij gefolterd is. Actiecomités hier hebben al meermaals zijn vrijlating geëist. De advocaat van Aarras. reageerde inmiddels: “Ik heb eigenlijk geen commentaar. Behalve dat deze nieuwe Bendethese absoluut onwaar is”, zegt meester Christophe Marchand.

Het federaal parket bevestigde gisteren dat het de zaak onderzoekt maar dat enkele verificaties alvast geen doorbraak hebben opgeleverd. “Het onderzoek naar deze piste is nog niet afgesloten. Maar we kunnen wel al voorzichtig opperen dat we de these van de hoge ambtenaar niet de meest beloftevolle vinden van het hele onderzoek”, klonk het.

Advocaat reageert

Abderrahim Lahlali, de advocaat van de familie van Belliraj, reageerde vrijdagavond laat en heeft het over ‘fake news’. “De familie is onthutst want dit slaat nergens op. Er is vandaag telefonisch contact geweest met Abdelkader Belliraj, die verbaasd is, maar wel bereid om daarover ondervraagd te worden in het kader van een uitleveringsprocedure.”

Bron » Het Nieuwsblad

“Terrorist Belliraj is leider Bende van Nijvel”

Geplaatst op door

Vergeet de piste van extreemrechts of de infiltratie door de rijkswacht. “De Bende van Nijvel was een Belgische terreurcel die afhing van de in de jaren tachtig belangrijke internationale terreurorganisatie Abu Nidal en de bendeleider was Abdelkader Belliraj (61), de terrorist die in Marokko veroordeeld werd tot levenslang.” Dat is kort gezegd de Bende-these die een hoge federale ambtenaar, bevoegd voor terrorisme, overmaakte aan het federaal parket. De piste wordt ook in regeringskringen het onderzoeken waard geacht.

Een spectaculaire nieuwe piste, zo bestempelde advocaat Peter Callebaut, die verschillende nabestaanden van Bendeslachtoffers verdedigt, gisteren het dossier dat de hoge ambtenaar en expert terrorisme, indiende. Vandaag vernam deze redactie meer over dit nieuwe bendedossier. “De Bende van Nijvel werd geleid door terrorist Abdelkader Belliraj. Hij werkte via een tussenpersoon voor Abu Nidal, een Palestijnse terreurorganisatie uit de jaren tachtig die meer dan 90 aanslagen pleegde, waarbij 300 slachtoffers vielen. Belliraj, elektricien van opleiding en ooit nog een agent van de Belgische Staatsveiligheid, woonde in zijn jeugd in Braine-le-Comte en in Clabecq. Beide plekken liggen vlakbij het bos van Houssière, de vaste afspraakplek van de Bende.

Pauzejaar 1984

In die tijd zaten er verschillende andere agenten van Abu Nidal vast in ons land. Eén van hen was veroordeeld voor een aanslag in 1979 op joodse kinderen in Antwerpen, waarbij één kind omkwam. Abu Nidal wou die kerel vrij krijgen en dat is een van de redenen waarom de Belliraj en zijn bende, die later zou bekendstaan als de Bende van Nijvel, aan zijn misdaden begon. Dat vermoedt althans de hoge ambtenaar, die de zaak Belliraj altijd van dichtbij gevolgd heeft.

De overvallen van de Bende gebeurden in 1982, 1983 en 1985. “1984 was een pauzejaar. We weten zeker dat Belliraj toen niet in het land was. Hij volgde een gevechtsopleiding in Libanon. De aanslagen van de bende in 1985, waarbij het meeste slachtoffers vielen, waren echte terreurcommando’s. Wellicht een gevolg van de opleiding”.

Na de dood van de ‘Killer’ van de Bende, die in Aalst neergeschoten werd, stopten de overvallen. Abu Nidal bleef echter proberen om de veroordeelde dader van de aanslag tegen de joodse kinderen, vrij te krijgen. Onder meer door een Belgische familie op zee te ontvoeren en door nog meer aanslagen op joodse doelwitten, die Belliraj later zou bekennen in Marokko. Hij zei daar dat hij in de periode 1988-1990 verantwoordelijk was voor zes moorden op Belgische bodem.

Bij een van die moorden werd een uitgebrande Golf GTI zonder achterbank gevonden, wat inderdaad fel doet denken aan de manier van opereren van de Bende van Nijvel. De bekentenissen trok hij overigens later terug in. Hij beweerde dat hij die gedaan had omdat hij gefolterd werd. Hij is voor die moorden nooit veroordeeld in ons land. In Marokko kreeg hij levenslang voor wapensmokkel en deelname aan een terroristisch netwerk.

‘De Reus’ kan vrijkomen

Belliraj zit zijn straf uit in Marokko. Zijn kompaan Ali Aarras zit er ook vast. Hij kreeg twaalf jaar en kan volgend jaar vrijkomen. Aarras is volgens de hoge ambtenaar mogelijk de beruchte Reus van de Bende van Nijvel. “Hij is 1,90 meter groot”. Dat de man kan vrijkomen, wordt door Belgische regeringskringen bestempeld als “uiterst verontrustend”.

Anderzijds krijgt Aarras, die ook veroordeeld werd voor wapensmokkel en lidmaatschap van een terroristische organisatie, veel steun vanuit België. Ook hij beweert dat hij gefolterd is. Actiecomités hier hebben al meermaals zijn vrijlating geëist. Christophe Marchand, advocaat van ‘de Reus’, doet de nieuwe Bendethese af als “absoluut onwaar”.

Abderrahim Lahlali, de advocaat van de familie van Belliraj, heeft het over ‘fake news’.

“De familie is onthutst want dit slaat nergens op. Er is vandaag telefonisch contact geweest met Abdelkader Belliraj, die verbaasd is, maar wel bereid om daarover ondervraagd te worden in het kader van een uitleveringsprocedure.”

Bron » Het Nieuwsblad

Abdelkader Belliraj buiten vervolging gesteld

Geplaatst op door

De raadkamer van Brussel heeft bijkomende onderzoeksdaden bevolen in de zaak rond Abdelkader Belliraj, aldus het federaal parket. De man wordt ervan verdacht deel uit te maken van een terroristische organisatie en in Brussel zes politieke moorden te hebben gepleegd in de jaren tachtig.

De raadkamer besliste de zaak terug over te maken aan de procureur des Konings, om contact op te nemen met de verbindingsofficier in Marokko zodat de advocaat van Abdelkader Belliraj, meester Vincent Lurquin, zijn cliënt kan spreken die in dat land in de gevangenis zit.

Het federaal parket, dat een seponering had gevraagd, zal beroep aantekenen tegen de beschikking van de raadkamer, aldus de woordvoerder.

Abdelkader Belliraj wordt verdacht van zes moorden in Brussel, in 1988 en 1989. Bij de slachtoffers behoren onder meer Abdullah Al-Ahdal, het hoofd van de Grote Moskee van Brussel, en dr. Joseph Wybran, voorzitter van het coördinatiecomité van Joodse organisaties van België (CCOJB).
Abdelkader Belliraj heeft die misdaden in Marokko bekend, maar zijn verdediging stelt dat die bekentenissen in België niet rechtsgeldig zijn want afgedwongen door foltering.

De man, die informant was van de Belgische Staatsveiligheid, werd voor deze misdaden in ons land, en andere feiten, in Marokko berecht op basis van de omstreden bekentenissen. Hij werd tot levenslange opsluiting veroordeeld en zit de straf nu uit.

Bron » Het Laatste Nieuws

De broodheren van Belliraj

Geplaatst op door

Brussel was in de jaren tachtig het werkterrein van de Israëlische Mossad en de Saudische geheime dienst. Voor wie werkte Abdelkader Belliraj? Journalist Georges Timmerman zoekt naar antwoorden in ‘Het geheim van Belliraj’.

Het hof van beroep in Salé veroordeelde de Belgisch-Marokkaanse Abdelkader Belliraj in de zomer van 2010 tot een levenslange gevangenisstraf: hij zou een terroristisch netwerk hebben gerund en in de jaren tachtig betrokken zijn geweest bij zes moorden in België.

Toch bleven na het proces heel wat vragen onbeantwoord. In de pers lekte uit dat Belliraj een informant zou zijn van de Belgische Staatsveiligheid, maar wat had hij nog allemaal op zijn palmares? Volgens Georges Timmerman, hoofdredacteur van de nieuwssite Apache, vormen de jaren tachtig dé sleutel om de raadsels van de affaire-Belliraj te ontcijferen. Hij beet zich drie jaar vast in de figuur van Belliraj, woonde het proces bij, bestudeerde de Marokkaanse én Belgische gerechtelijke dossiers, doorploeterde archieven en kreeg vertrouwelijke documenten van de Staatsveiligheid en het Comité I onder ogen.

Volgens Wikileaks noemde een Belgische diplomaat in Rabat het proces-Belliraj oneerlijk en voorgekookt. Was Belliraj wel bij de zes moorden betrokken?

Georges Timmerman: Als je de vergelijking maakt tussen de Belgische moorddossiers uit de jaren tachtig, en Belliraj’ verklaringen aan de Marokkaanse politie en justitie, dan zie je dat die naadloos in elkaar schuiven. Belliraj geeft een vrij accurate beschrijving van de moorden en voegt er ongevraagd details aan toe die het Belgische gerecht niet kende.

Bijvoorbeeld over de vluchtwagen die gebruikt is voor een aantal van die moorden, een witte Mercedes bestelwagen. Toen Belliraj in beeld kwam als mogelijke verdachte van de moskeemoorden en de moord op de Joodse dokter Joseph Wybran (op de parking van het Erasmusziekenhuis in Anderlecht), vond de politie tijdens een huiszoeking de autopapieren van die Mercedes. Maar ze legde de link niet met de moorden. Belliraj wel.

Zit er een graduele escalatie in de zes moorden?

Timmerman: De eerste twee moorden – op kruidenier Raoul Schouppe en de homoseksueel Marcel Bille – hadden geen enkele politieke betekenis. Je zou het als vingeroefeningen kunnen zien, om het vak te leren. De aanslagen op prominente figuren van de Joodse en Saudische gemeenschap in België waren vermoedelijk een doelbewuste tactiek om door te dringen tot de groep rond de Palestijnse terrorist Aboe Nidal.

Die had zich losgescheurd van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) van Yasser Arafat. Wat wilde Aboe Nidal met de aanslagen bereiken?

Timmerman: Hij vond dat Arabische landen die de PLO steunden minstens evenveel moesten betalen aan zijn eigen organisatie. In dat kader gebeurden een hele reeks gerichte aanslagen, onder meer tegen diplomaten van Saudi-Arabië over heel de wereld. Met blijkbaar als enige bedoeling Saudi-Arabië te dwingen protectiegeld te betalen.

Werd ook België afgeperst?

Timmerman: De cruciale zaak is de ontvoering van de familie Houtekins-Kets. Die Belgisch-Franse familie werd in augustus 1985 per abuis gevangengenomen door het Libische leger, op het moment dat hun jacht voor de Libische kust moest schuilen voor een storm. Toen de Libische leider Khaddafi begreep dat zijn mannen een stommiteit hadden begaan, vroeg hij de groep Aboe Nidal om die zogenaamde gijzeling voor zijn rekening te nemen.

België had geen ervaring met onderhandelingen over de vrijlating van gijzelaars, en sloot uiteindelijk een akkoord met de groep Aboe Nidal. De familie Houtekins-Kets kwam vrij in ruil voor de vrijlating van Saïd Al Nasser, die in België achter de tralies zat na een aanslag op Joodse kinderen in de Lamorinièrestraat in Antwerpen. De Belgische regering betaalde verder ook een aantal beursstudenten en een bepaald bedrag ‘ontwikkelingshulp’, dat in handen kwam van de groep Aboe Nidal in Libanon.

Wat is dan de link met de zaak-Belliraj?

Timmerman: De onderhandelingen hebben een hele tijd aangesleept, en je ziet in de chronologie dat de aanslagen van de cel rond Belliraj daarin perfect passen. Je zou kunnen veronderstellen dat ze deel uitmaakten van een poging van de groep Aboe Nidal om bijkomende druk te zetten op België, opdat het over de brug zou komen en betalen.

Hoe hielpen de aanslagen van Aboe Nidal de Palestijnse zaak vooruit?

Timmerman: Eigenlijk brachten ze de Palestijnse zaak veeleer schade toe. Heel wat doelwitten waren vertegenwoordigers van de PLO in West-Europa, vaak de meest gematigde elementen die bereid waren tot toenadering met Israël. Vandaar dat de theorie niet onwaarschijnlijk is dat de groep Aboe Nidal van het begin af aan werd geïnfiltreerd en gemanipuleerd door de Israëlische inlichtingendienst.

Journalist Serge Dumont van Le Vif/L’Express ontdekte destijds dat na de moskeemoorden valse sporen zijn aangelegd. Wie doet zoiets?

Timmerman: De personen die politie en gerecht in de verkeerde richting stuurden, probeerden de echte daders uit de wind te zetten. Op verschillende tijdstippen is valse informatie doorgespeeld aan het Belgische gerecht, zowel via anonieme tips als via het officiële kanaal van de Saudische geheime dienst. De info bleek telkens afkomstig van een reeks figuren die behoorden tot het spionagenetwerk van Faez Al Ajjaz.

Spionagenetwerk? Al Ajjaz werkte in Brussel toch als journalist?

Timmerman: Volgens nota’s van de Staatsveiligheid was hij overduidelijk een geheim agent van de Saudische inlichtingendienst. Al is het niet duidelijk of mijnheer Al Ajjaz in deze handelde in opdracht van de Saudi’s, een andere dienst of op eigen initiatief. Merkwaardig genoeg, zo ontdekte ik, verbleef diezelfde Al Ajjaz in het Erasmusziekenhuis in Anderlecht, net op het moment dat Wybran werd vermoord, vermoedelijk door de bende-Belliraj.

Nog zo’n opmerkelijke figuur die in uw boek opduikt, is Stéphane Mandelbaum, een jonge Brusselse kunstenaar die in 1987 vermoord is teruggevonden.

Timmerman: Hij was actief in een bende die zich inliet met handel in gestolen kunst, diamanten en wapens. Praktisch alle leden van die bende hadden een link met de Israëlische geheime dienst. In 2006 heropende het Brusselse parket de cold case rond dokter Wybran omdat er blijkbaar een link was gevonden met de moord op Mandelbaum.

Ik weet niet waartoe dat heropende onderzoek heeft geleid, maar kon wel achterhalen dat een van de leden van de bende van Mandelbaum gedomicilieerd was op het adres van Wybran. Het is eigenaardig dat een respectabele figuur zoals dokter Wybran een gangster de kans gaf zich te domiciliëren op zijn privéadres. Dat roept vragen op.

U bedoelt: was Wybran gelieerd aan de Mossad?

Timmerman: Ik durf er geen antwoord op te geven. Ik kan alleen maar de feiten vaststellen en er vraagtekens bij plaatsen.

In uw boek citeert u een voorlopig verslag van het Comité I over de zaak-Belliraj, waarin zou staan dat Belliraj in opdracht werkte van een buitenlandse geheime dienst. Welke?

Timmerman: Het Comité I weet om welke dienst het gaat, maar geeft die informatie niet door aan het parlement, nochtans zijn opdrachtgever. Uiteindelijk komen er maar een handvol diensten in aanmerking: de Amerikaanse, Franse, Britse en Israëlische. Van die vier lijkt het meest plausibel dat de Israëli’s er iets mee te maken hebben.

Wat was Belliraj’ motivatie?

Timmerman: Door zijn activiteiten voor de groep Aboe Nidal verschafte Belliraj zich een toegangsticket tot het internationale terroristische universum. Want van dan af begon hij aan de lopende band en over de hele wereld contacten te leggen met terroristische bewegingen in de extremistisch-islamistische sfeer. Als je ziet op welk niveau hij blijkbaar actief was – naar eigen zeggen ontmoette hij in de weken voor 9/11 Osama Bin Laden in Afghanistan – dan denk ik dat hij grof geld heeft gekregen voor zijn inlichtingen.

Uw boek eindigt met een waslijst ‘in dikke mist gehulde’ raadsels. Waarom blijven zo veel vragen onopgelost?

Timmerman: Omdat de antwoorden te gênant zouden zijn voor bepaalde Belgische diensten of omdat ze zware diplomatieke gevolgen zouden kunnen hebben. Een klein aantal Belgische verantwoordelijken kent die antwoorden wel, maar zij zijn gebonden door de zwijgplicht of het beroepsgeheim.

Wat leert de zaak-Belliraj over België als democratie?

Timmerman: Dat in sommige gevallen de normale parlementaire controle op de inlichtingendiensten niet functioneert – namelijk wanneer de belangen van bevriende buitenlandse inlichtingendiensten op het spel staan.

Bron » Knack | Kristof Clerix

“Werkte Belliraj voor de Mossad of de Saudi’s?”

Geplaatst op door

Brussel was in de jaren tachtig het werkterrein van de Israëlische Mossad en de Saudische geheime dienst. Voor wie werkte Abdelkader Belliraj? Journalist Georges Timmerman zoekt naar antwoorden in ‘Het geheim van Belliraj’.

Het hof van beroep in Salé veroordeelde de Belgisch-Marokkaanse Abdelkader Belliraj in de zomer van 2010 tot een levenslange gevangenisstraf: hij zou een terroristisch netwerk hebben gerund en in de jaren tachtig betrokken zijn geweest bij zes moorden in België. Toch bleven na het proces heel wat vragen onbeantwoord. In de pers lekte uit dat Belliraj een informant zou zijn van de Belgische Staatsveiligheid, maar wat had hij nog allemaal op zijn palmares?

Volgens Georges Timmerman, hoofdredacteur van de nieuwssite Apache, vormen de jaren tachtig dé sleutel om de raadsels van de affaire-Belliraj te ontcijferen. Hij beet zich drie jaar vast in de figuur van Belliraj, woonde het proces bij, bestudeerde de Marokkaanse én Belgische gerechtelijke dossiers, doorploeterde archieven en kreeg vertrouwelijke documenten van de Staatsveiligheid en het Comité I onder ogen.

In uw boek citeert u een voorlopig verslag van het Comité I over de zaak-Belliraj, waarin zou staan dat Belliraj in opdracht werkte van een buitenlandse geheime dienst. Welke?

Timmerman: Het Comité I weet om welke dienst het gaat, maar geeft die informatie niet door aan het parlement, nochtans zijn opdrachtgever. Uiteindelijk komen er maar een handvol diensten in aanmerking: de Amerikaanse, Franse, Britse en Israëlische. Van die vier lijkt het meest plausibel dat de Israëli’s er iets mee te maken hebben.

Wat was Belliraj’ motivatie?

Timmerman: Door zijn activiteiten voor de groep Aboe Nidal verschafte Belliraj zich een toegangsticket tot het internationale terroristische universum. Want van dan af begon hij aan de lopende band en over de hele wereld contacten te leggen met terroristische bewegingen in de extremistisch-islamistische sfeer. Als je ziet op welk niveau hij blijkbaar actief was – naar eigen zeggen ontmoette hij in de weken voor 9/11 Osama Bin Laden in Afghanistan – dan denk ik dat hij grof geld heeft gekregen voor zijn inlichtingen.

Uw boek eindigt met een waslijst ‘in dikke mist gehulde’ raadsels. Waarom blijven zo veel vragen onopgelost?

Timmerman: Omdat de antwoorden te gênant zouden zijn voor bepaalde Belgische diensten of omdat ze zware diplomatieke gevolgen zouden kunnen hebben. Een klein aantal Belgische verantwoordelijken kent die antwoorden wel, maar zij zijn gebonden door de zwijgplicht of het beroepsgeheim.

Wat leert de zaak-Belliraj over België als democratie?

Timmerman: Dat in sommige gevallen de normale parlementaire controle op de inlichtingendiensten niet functioneert – namelijk wanneer de belangen van bevriende buitenlandse inlichtingendiensten op het spel staan.

Bron » Knack | Kristof Clerix