Advocaat-generaal Bernard Dauchot trad woensdag voor het Brusselse assisenhof in de voetsporen van de advocaat van de burgerlijke partij. Hij had het eveneens over de vele leugens van de beklaagde. Pas drieënhalf jaar na de feiten gaf Naïme El Atmani schoorvoetend toe dat zij aanwezig was geweest bij de moord op Maroun Hage en Naima Chahin. Wat het aandeel van de beschuldigde in de roofmoord betreft, stelde de aanklager dat daarmee pas moet worden rekening gehouden bij de afweging van de strafmaat. Deelname aan roofmoord, weze het als dief of als dader van de doodslag, komt automatisch neer op mededaderschap aan het ergste feit.

“Op de schuldvraag kan slechts met ja of neen geantwoord worden. Vermits de beklaagde met haar gewapende vriendin Yasmine Ben Hadi de woning van de slachtoffers is binnengedrongen, is het duidelijk dat zij samen de slachtoffers wilden bestelen. Ze heeft bekend de woning mee te hebben doorzocht. Ze heeft de slachtoffers niet gewaarschuwd noch in bescherming genomen tegen de vermoedelijke hoofddader. Het mededaderschap staat derhalve vast en dus kan er op de schuldvraag slechts bevestigend worden geantwoord.”

“Een neen zou betekenen dat de beklaagde vrijuit gaat en onmiddellijk haar misdadige activiteiten kan hervatten”, besloot de openbaar aanklager.

Bron » Gazet van Antwerpen

Maffiamoord. Zwijgkogels. Het waren maar enkele titels die in 1994 verschenen na de moord op de 61-jarige Hage Maroun – zeg maar Moualem – en zijn 21-jarige vriendin Mounia Chahin. Vier jaar na de moord werden de werkelijke daders ontmaskerd. Een lesbisch koppel vermoordde beiden uit wraak. Een van hen, de nu 27-jarige Naïma El Atmani, staat nu voor het Brusselse Assisenhof. Haar vriendin werd drie jaar geleden vermoord. De dader werd nooit gevonden.

Have Maroun was ooit een gevreesd man. Hij stond aan het hoofd van de Libanese connectie in ons land. Zonder verpinken dirigeerde hij in de Antwerpse haven de volledige handel met Libanon. Auto’s, wapens … de naam Maroun was als een kredietkaart. Hij liet zich fotograferen met de groten uit de Arabische wereld.

Maar de naam van Hage Maroun kreeg een kwalijke bijklank toen er aanwijzingen opdoken als zou hij wapens hebben geleverd aan de Christelijke falangisten in Libanon. Zijn naam dook op in de moorddossiers van Bouhouche-Beijer. De dochter van de Libanees dook onder de lakens met de speurder die haar vader moest schaduwen. Toen Maroun ook nog de smaak van cocaïne te pakken kreeg, was zijn heerschappij voorbij.

Eind 1994 kregen hij en zijn vriendin, in maffiastijl, de kogel. Begin 1998 dreef het lijk van de 22-jarige Yasmine Ben Hadi op het vuile kanaalwater in Brussel. Het verband werd niet gelegd. Tot Naïma El Atmani werd opgepakt. Zij bekende dat ze bij de moord op Maroun en zijn vriendin was.

Het wapen werd echter gehanteerd door haar toenmalige vriendin Yasmine. De moorden gebeurden uit wraak omdat Maroun, in een eeuwige geldnood, hen had opgelicht.

Bron » Gazet van Antwerpen