Tag archieven: Michel Lelièvre

Twintig jaar geleden barstte affaire-Dutroux los

Geplaatst op door

Dit weekend is het twintig jaar geleden dat Sabine Dardenne en Laetitia Delhez werden bevrijd. En dat de gruweldaden van Marc Dutroux aan het licht kwamen. Een chronologie.

Op 9 augustus 1996 werd de toen veertienjarige Laetitia Delhez ontvoerd in Bertix, nadat ze naar het zwembad was geweest. Een getuige vertelde vlak bij een bestelwagen te hebben gezien die te veel lawaai maakte. Een andere getuige noteert een deel van de nummerplaat. Het leidt speurders naar Marc Dutroux, die samen met zijn echtgenote Michelle Martin en Michel Lelièvre wordt opgepakt.

Op 15 augustus, zes dagen na haar ontvoering, wordt Laetitia Delhez bevrijd. De politie treft haar in het huis van Dutroux in Marcinelle. In de kelder vinden de speurders ook de twaalfjarige Sabine Dardenne. Zij verdween op 28 mei 1996. Beide meisjes zijn misbruikt door Dutroux.

Wat aanvankelijk tot opluchting bij de bevolking leidt, ontaardt algauw in nationale woede over de gruweldaden van Dutroux die aan het licht zullen komen. Die gruwel begon in juni 1995.

24 juni 1995

In Grâce-Hollogne, een deelgemeente van Luik, verdwijnen de vriendinnetjes Julie Lejeune en Mélissa Russo spoorloos. Acht jaar zijn de meisjes. Ze worden voor het laatst gezien als ze staat te zwaaien naar voorbijrijdende auto’s op een brug over de autosnelweg. Marc Dutroux sluit hen op in zijn zelfgebouwde kelder in een huis in Marcinelle.

22 augustus 1995

Nadat ze naar een hypnoseshow van Rasti Rostelli zijn geweest in Oostende verdwijnen de Limburgse An Marchal (18) en Eefje Lambrecks (17). De politie verdenkt aanvankelijk Rostelli, omdat op camerabeelden te zien is dat de meisjes een verwarde indruk maken na de hypnose. De link met de verdwenen Julie en Mélissa wordt niet gelegd.

13 december 1995

De politie krijgt tips van getuigen en de moeder van Dutroux, wat speurders naar zijn huis in Marcinelle leidt. Opperwachtmeester René Michaux hoort kinderstemmen, maar denkt dat die van buiten komen. Het zijn de stemmen van Julie en Mélissa. De speurders menen niets gevonden te hebben.

28 mei 1996

De twaalfjarige Sabine Dardenne wordt op weg naar haar school in Doornik van haar fiets gesleurd door twee mannen. Ze wordt afgevoerd in een bestelwagen en naar Dutrouxs huis in Marcinelle gebracht.

15 augustus 1996

Laetitia Delhez, die zes dagen eerder is ontvoerd, en Sabine Dardenne worden bevrijd. Michel Lelièvre en Marc Dutroux beginnen tijdens ondervragingen te praten en leiden speurders naar de andere vier meisjes.

17 augustus 1996

In de tuin van een huis van Dutroux in Sars-La-Buissière worden de lichamen opgegraven van Julie en Mélissa. Meer dan acht maanden hadden de meisjes verbleven in Dutrouxs zelfgebouwde kelder in Marcinelle, waar ze door hem werden verkracht. Ze zijn omgekomen van de honger.

In 1995 werd Dutroux, die in 1989 al was veroordeeld voor de ontvoering en verkrachting van minderjarigen, opgepakt en opgesloten in de gevangenis. Michelle Martin gaf de kinderen tijdens zijn afwezigheid geen eten. In diezelfde tuin wordt ook het lijk aangetroffen van Bernard Weinstein, een voormalige kompaan van Dutroux.

3 september 1996

De politie vindt onder een loods in Jumet de lichamen van An en Eefje. Ze bevinden zich vlak bij de eigendom van Bernard Weinstein. De meisjes waren zwaar ondervoed, zo blijkt uit medisch onderzoek. Vermoedelijk was dat de doodsoorzaak van Eefje. An stierf verstikking. Ze had een plastic zak over het hoofd toen ze werd teruggevonden.

Marc Dutroux zal terechtstaan voor ontvoering, gijzeling, verkrachting, moord en illegale handel. Hij wordt veroordeeld tot levenslang.

Bron » De Standaatd

Michel Lelièvre krijgt 6 maanden cel wegens druggebruik

Geplaatst op door

Michel Lelièvre is maandag door de correctionele rechtbank van Nijvel veroordeeld tot zes maand bijkomende gevangenisstraf wegens bezit van verdovende middelen in de gevangenis van Itter. De gewezen kompaan van Marc Dutroux werd in juni 2004 veroordeeld tot 25 jaar opsluiting.

Michel Lelièvre verscheen niet zelf voor de rechter, maar liet zich door zijn advocaat, Alexis Lejeune, vertegenwoordigen. Er werden hem zes feiten ten laste gelegd, verbonden aan het bezit en gebruik van kleine dosissen (minder dan een gram) heroïne, weed en hasj (tussen november 2004 en januari 2007).

De 36-jarige Lelièvre raakte reeds aan zeer jonge leeftijd verslaafd aan drugs. Hij herviel in zijn oude gewoonte na zijn transfer naar de gevangenis van Itter, waar hij zijn 25 jaar opsluiting uitzit. Dat kostte hem reeds verschillende disciplinaire bestraffingen.

Zijn advocaat verbond het druggebruik van zijn cliënt aan zijn gevangenisstraf. “Hij durft zijn cel niet te verlaten uit angst voor represailles. Hij probeert te vluchten in drugs”, pleitte Lejeune. De substituut van de procureur des konings Gérard motiveerde de vervolgingen voornamelijk met het oog op voorgaande vervolgingen.

Michel Lelièvre werd in 1994 door de correctionele rechtbank in Brussel veroordeeld tot 15 maand opsluiting met uitstel voor feiten met verdovende middelen. Het openbaar ministerie eiste twee jaar bijkomende gevangenisstaf.

Voorzitter Joëlle Vandeput toonde zich met de bijkomende veroordeling tot zes maand en een boete van 50 euro meer gematigd. De rechter motiveerde haar beslissing met reeds toegepaste bestraffingen in de gevangenis. Volgens de rechter had Michel Lelièvre de verdovende middelen ook uitsluitend voor eigen gebruik in zijn bezit.

Bron » De Morgen

Lelièvre vraagt zich af waarom hij niet naar politie stapte

Geplaatst op door

Michel Lelièvre weet nog altijd niet waarom hij nooit beslist heeft om naar de politie te stappen en te vertellen dat hij met Marc Dutroux meisjes had ontvoerd. Dat antwoordde hij vandaag op vraag van één van zijn ex-klasgenoten.

De medescholieren van Lelièvre drukten vanmorgen voor het assisenhof van Aarlen quasi unaniem hun verwondering uit over het feit dat de vriendelijke jongen uit hun klas, die weliswaar veel familiale problemen had, betrokken geraakt was bij de gruwelijke feiten van de affaire Dutroux.

“Ik excuseer me tegenover de families van de slachtoffers dat ik in deze bewoordingen over Michel moet praten. Maar ik moet wel zeggen dat Michel op school een vriendelijke en brave jongen was’, zei één van zijn klasgenoten, intussen moeder van twee kinderen. Ze zag haar oude schoolmakker in juni of juli ’96 terug in het gemeentehuis van Jemeppe-sur-Sambre in het gezelschap van een “heel bizarre man met een bril op”. Zowel Lelièvre als de getuige vermoeden vandaag dat dat Michaël Diakostavrianos moet geweest zijn.

“Vandaag weet ik dat Michel toen al An, Eefje en juffrouw Dardenne had ontvoerd. Ik walgde ervan toen ik het vernam. En ik begreep er niets van. Daarom wil ik Michel vandaag vragen waarom hij toen nooit is wakker geworden met het gevoel dat hij het moest vertellen. De foto’s van die meisjes hingen toen overal aan de muur”, zei de vrouw.

“Ik stel mijzelf ook nog steeds de vraag waarom ik toen niet gereageerd heb. Ik kan je niet antwoorden”, repliceerde Lelièvre in de beschuldigdenbox. “Ik begrijp nog steeds niet wat ik hier doe en wat jij daar doet”, zei de jonge vrouw, alvorens de assisenzaal te verlaten.

Aalmoezenier

Marcel C., de protestantse aalmoezenier die Michel Lelièvre al acht jaar lang regelmatig gaat bezoeken in de gevangenis, zei vandaag dat de derde beklaagde er niet in slaagt om een goede manier te vinden om zijn spijt uit te drukken tegenover de slachtoffers en hun families.

“Hij is bang dat men zou denken dat hij excuses of een gemakkelijke oplossing zoekt om aan zijn verantwoordelijkheden te ontsnappen”, zei de aalmoezenier. “Sinds enkele jaren is er één vraag die hem bijzonder bezighoudt: zullen de families van de slachtoffers mij kunnen vergeven wat ik gedaan heb.”

Ook de 74-jarige grootvader van Lelièvre, Gilbert D., zei even voordien dat zijn kleinzoon wel degelijk spijt had, maar die moeilijk kon uitdrukken. Lelièvre vertelde hem kort na zijn aanhouding dat hij “de bevelen had uitgevoerd van een netwerk”, zonder dat nader uit te leggen.

De aalmoezenier is ervan overtuigd dat Lelièvre hem, in de honderden uren die hij met hem heeft gesproken, alles gezegd heeft. “Hij was zich op het moment van de feiten bewust van wat hij gedaan had, maar zag er de reikwijdte niet van in. Hij zei dat hij toen helemaal vastzat in een systeem, waar hij niet van uit kon. Hij heeft echter nooit geprobeerd om de schuld af te schuiven op anderen, zoals zijn familie of zijn pleeggezin.” Volgens Marcel C. volgt Lelièvre al enige tijd een cursus per correspondentie over geloofsbelijdenis.

Paul Marchal verwonderde er zich over dat Lelièvre blijkbaar nooit over een motief voor de ontvoeringen gesproken had tegen de pastor. Advocaat Paul Quirynen wees erop dat het getuigenis van de aalmoezenier in tegenstrijd is met de conclusies van de psychiaters. “Alsof Lelièvre helemaal geen psychologische problemen heeft. Dergelijke getuigenis is pijnlijk voor de families van de slachtoffers.”

De verdediging van Marc Dutroux vond het vreemd dat de aalmoezenier er zo van overtuigd was dat Lelièvre alles gezegd had. Advocaat Magnée wilde weten over welke ontvoeringen Lelièvre gesproken had. Magnée wilde nagaan of Lelièvre het, zonder ze met naam te noemen, ook over Julie en Melissa gehad had. “An, Eefje, Sabine, Laetitia”, zei Marcel C.

Marc Dutroux, die beweert dat niet hij maar Lelièvre bij de ontvoering van Julie en Melissa betrokken is, ging op hetzelfde elan verder: “Hoe kan u zo zeker zijn dat Michel Lelièvre u alles gezegd heeft? Men kan toch ook dingen niét zeggen”. De aalmoezenier tegen Dutroux: “U bent goed geplaatst om dat te zeggen…” Hierna las de assisenvoorzitter enkele verklaringen voor van personen die als getuigen werden opgeroepen, maar niet zijn komen opdagen voor het assisenhof.

Bron » De Standaard

Lelièvre pleit Nihoul vrij

Geplaatst op door

Ook de anderhalf uur lange ondervraging van Michel Lelièvre heeft geen verrassende elementen opgeleverd. Een bij momenten nerveuze Lelièvre bekende, net zoals in zijn eerdere verklaringen, zijn betrokkenheid bij de ontvoeringen van An en Eefje en Sabine en Laetitia. Net als Michell Martin zei hij dat Nihoul niets met de ontvoeringen te maken had.

Lelièvre geeft betrokkenheid toe

Tijdens de ondervraging van Lelièvre werd het beeld van de drugsverslaafde met een moeilijke jeugd bevestigd. Toch weigert Lelièvre zichzelf te beschouwen als een slachtoffer in dit dossier. Hij bevestigde wel het beeld van Dutroux als de dominante manipulator. “Hij heeft een manier om de dingen te verwoorden waardoor je begrijpt dat je geen verdere vragen mag stellen.”

Lelièvre benadrukte ook dat hij niets te maken had met de ontvoering van Julie en Mélissa. Toen Lelièvre Dutroux op die verdwijning wees, reageerde Dutroux met “Ik ben niet de enige die in België dat soort dingen doet”, aldus Lelièvre.

“Na de ontvoering van An en Eefje was ik volledig in de war. Toen Dutroux in december 1995 werd gearresteerd, voelde ik me dan ook bevrijd. Ik dacht dat, gezien de feiten waarvoor hij veroordeeld was en wat hij intussen had gedaan, hij lange tijd zou binnenzitten. Maar toen Dutroux in het voorjaar van 1996 opnieuw vrijkwam, is alles herbegonnen.” Daarna pleegden Lelièvre en Dutroux nog samen de ontvoeringen van Sabine en Laetitia.

Lelièvre benadrukte dat Nihoul niets te maken had met de ontvoeringen en dat de drugs die hij van Nihoul kreeg niet mogen beschouwd worden als een betaling voor die ontvoeringen.

Omstreeks 17.40 uur rondde voorzitter Stéphane Goux het verhoor van Lelièvre af en begon hij met een deel van de ondervraging van Michel Nihoul. Die rammelde in sneltempo de zes ontmoetingen af die hij volgens hem met Dutroux gehad heeft. Hij ontkende in alle toonaarden ook maar iets te maken te hebben gehad met de ontvoeringen.

De drugsfeiten hadden volgens hem alles te maken met zijn werk als tipgever van de BOB van Dinant. Verschillende keren liet hij in dat verband de naam vallen van zijn contactpersoon, rijkswachter Gérard Vanesse, die intussen overleden is.

De zitting werd even voor 18 uur beëindigd. De ondervraging van Nihoul wordt morgen voortgezet.

Bron » De Standaard

Nog 1.007 haartjes moeten onderzocht worden

Geplaatst op door

De raadkamer van Neufchateau heeft vandaag de aanhouding verlengd van de hoofdverdachten in de zaak Dutroux. In de marge van de zitting werd vernomen dat het onderzoek van de haartjes die werden aangetroffen, goed vordert. Van de 2916 haartjes moeten er nog 1007 worden geanalyseerd. De raadsman van Michel Lelièvre bepleitte vrijdag zoals aangekondigd de voorlopige invrijheidstelling van zijn cliënt.

Maar zijn argument dat de voorhechtenis al te lang heeft geduurd en dat de billijke termijn is overschreden, werd niet weerhouden door de raadkamer. De raadsman bekwam evenmin dat de debatten voor de raadkamer openbaar werden gevoerd. Het onderzoek van de haartjes moet o.m. uitsluitsel geven over de personen die in de kerker van de slachtoffertjes van Marc Dutroux.

Van de haartjes die tot nog toe op hun morfologische kenmerken werden onderzocht, blijken er enkele honderden niet van de referentiepersonen (de verdachten en slachtoffers) te zijn. Anderzijds zijn al de helft van de 300 geplande DNA-onderzoeken uitgevoerd. Volgens Meester Slusny worden deze resultaten momenteel geinventariseerd. De kostprijs van al deze onderzoeken is intussen opgelopen tot zo’n 10.300.000 frank.

Bron » Gazet van Antwerpen