“De meeste nabestaanden of slachtoffers van de Bende van Nijvel zijn tevreden over de slachtoffervergoeding die ze van de staat krijgen”, zegt advocaat Peter Callebaut. “Maar we zijn niet tevreden over het gevoerde onderzoek. Dat zit vol procedurefouten. We gaan het dossier uitzuiveren, desnoods gaan we tot in Cassatie.” De laatste nabestaanden en Bende-slachtoffers aan Vlaamse kant hebben eindelijk een vergoeding gekregen. In totaal werden 61 dossiers ingediend en betaalde Justitie anderhalf miljoen euro (60 miljoen frank) uit. De vergoedingen variëren van 1.859 euro tot 62.500 euro.

“Natuurlijk is 62.500 euro maar een magere troost als je kind of je man wordt doodgeschoten. Maar ik vind het billijke vergoedingen”, zegt Peter Callebaut, advocaat van vijftien slachtoffers en nabestaanden. “Een aantal mensen heeft de maximumvergoeding gekregen. Eén van hen is voor 80 procent invalide verklaard en heeft maanden in een coma gelegen. Zij krijgt twee keer 62.500 euro. Eén keer als slachtoffer, één keer omdat haar man is doodgeschoten.”

Er zijn ook mensen die het met 1.859 euro moeten stellen. “Maar dat zijn kleinkinderen die 3 of 5 jaar waren toen hun grootvader werd vermoord. Het gerecht kent zeker geen hogere schadevergoedingen toe. Na een verkeersongeval met dodelijke afloop krijg je als kleinkind evenveel. Twaalf van de vijftien mensen die ik als advocaat vertegenwoordig, zijn tevreden.” Slachtoffers van opzettelijke gewelddaden hebben sinds 1985 recht op financiële hulp van de overheid. Als de dader niet gevonden wordt, of als de dader veroordeeld is tot het betalen van een schadevergoeding, maar onvermogend blijkt te zijn. De wet telde voor alle slachtoffers van ná augustus 1985.

Maar de meeste aanslagen van de Bende van Nijvel dateren van daarvoor. Alleen de slachtoffers van de overval in Aalst konden een beroep doen op het Fonds voor hulp aan slachtoffers. “Dat hebben we tijdens de Tweede Bendecommissie aangeklaagd”, zei Callebaut. “Daarom is de wet in juni 1998 uitgebreid. Er werd aan toegevoegd dat de slachtoffers van gewelddaden die zich voordeden vóór augustus 1985, maar gelinkt zijn aan feiten van ná augustus 1985, toch een beroep kunnen doen op het Fonds.” Jaarlijks doen zo’n 700 mensen een beroep op het Fonds. “Het is een goede regeling, maar veel advocaten weten niet dat hun cliënt er recht op heeft”, zegt Callebaut.

De advocaat vindt dat de commissie die de aanvragen onderzoekt, vrij behoorlijk werkt. “Dat het tot 2002 heeft geduurd is normaal.” Slachtoffers kunnen pas een aanvraag indienen als er een definitieve uitspraak is, of als de dader een jaar na de burgerlijke partijstelling nog altijd niet bekend is. De slachtoffers hebben hun vordering dus pas in 1999 kunnen indienen. Dan volgt er een onderzoek door de commissie: of je wel slachtoffer bent, welke feiten precies zijn gebeurd en wat je financiële draagkracht is? “Men gaat na of je het geld nodig hebt. Aan iemand als Bill Gates gaat men geen 62.500 euro uitbetalen”, zegt Callebaut.

Callebaut is dus tevreden over de vergoedingen, maar ontevreden over het verloop van het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Dat dreigde tot voor kort binnen twee jaar te verjaren. Minister van Justitie Marc Verwilghen bereidt een wetswijziging voor om de verjaringstermijnen voor alle misdrijven die voor assisen komen te verlengen. Nu is de termijn tien jaar, verlengbaar met nog eens tien jaar. Na de wetswijziging wordt het twee keer vijftien jaar. Toch is dat voor Callebaut geen troost.

“Het onderzoek leidt toch tot niets. De zaak is verknoeid toen men het overhevelde van Dendermonde naar Charleroi. En als in het kader van de spijtoptanten toch iemand zou praten, zitten er zoveel procedurefouten in het onderzoek dat men de zaak nooit voor een assisenhof zal brengen.” Daarom wil Callebaut dat het dossier eerst wordt uitgezuiverd. “Daar zijn we nu mee bezig, tegen de zin van het gerecht want die geeft niet graag zijn fouten toe. We hebben beroep aangetekend tegen de buiten vervolging stellen van Philippe De Staerke, de enige verdachte in het Bende-dossier. En desnoods gaan we tot in Cassatie.’

Bron » De Standaard

De slachtoffers van de aanslagen van de Bende van Nijvel klagen over de stroeve bureaucratische molen die ze door moeten bij het aanvragen van een vergoeding. Minister van Justitie, Tony Van Parys (CVP), dringt aan op meer soepelheid bij de behandeling van de dossiers. Dat zei hij in de kamercommissie Justitie op een vraag van CVP-kamerlid Luc Willems.

Begin juni van dit jaar werd de wet over fiscale en andere bepalingen gewijzigd, wat de vergoeding van slachtoffers van opzettelijke gewelddaden betreft. Gevolg van de wetswijziging is dat nu ook feiten die zich voordeden voor augustus ’85 vergoed kunnen worden. De regeling wou vooral tegemoetkomen aan de verzuchtingen van de slachtoffers van de bloederige overvallen van de Bende van Nijvel.

In februari ’97 werden voorts de procedure en de werking aangepast van de Commissie voor Hulp aan Slachtoffers van Opzettelijke Gewelddaden. Daar kunnen belanghebbenden inlichtingen krijgen over de stand van zaken in hun dossier. Het secretariaat van de commissie werd fors uitgebreid.

CVP-er Luc Willems wil dat het secretariaat meer begrip opbrengt voor de problemen die slachtoffers ondervinden bij het opvragen van oude belastingaangiften of andere gegevens. De slachtoffers klagen over stroeve contacten met de administratie en de bureaucratische molen. Justitieminister Van Parys beloofde bij het secretariaat te zullen aandringen om de dossiers van de slachtoffers met meer soepelheid te behandelen. Eerst wil hij wel over concretere gegevens beschikken.

Bron » De Morgen

De achterblijvende familieleden van de slachtoffers van de Bende-aanslagen uit het begin van de jaren tachtig zullen gemiddeld nog twee jaar moeten wachten op een schadevergoeding. Oorzaak is de administratieve romslomp bij het Slachtofferfonds. Het leek eindelijk allemaal geregeld, in juni 1998, toen in het parlement een wetswijziging werd goedgekeurd omtrent de toegang tot het fonds voor de nabestaanden van slachtoffers opzettelijke gewelddaden.

Tot zes maanden geleden konden enkel de nabestaanden van slachtoffers van nà het jaar 1985 aanspraak maken op een schadevergoeding. Wie een familielid had dat was neergeschoten voor die datum, had pech. Dat was het geval voor de nabestaanden van de doden die vielen tijdens de eerste golf van aanslagen van de Bende Van Nijvel, in het begin van de jaren tachtig, toen ze onder meer in de Colruyt in Halle en de Delhaize van Aalst en Nijvel een bloedbad aanrichtte. Precies voor hen werd in juni 1998 de wet gewijzigd, waardoor ook zij recht kregen op een schadevergoeding.

“We dachten: nu zal alles vlug geregeld zijn,” zegt advocaat Peter Callebaut, raadsman van enkele families van Bende-slachtoffers. Hij diende enkele maanden geleden de verzoekschriften in bij de Commissie voor hulp aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden. “Wat bleek? Die commissie maakt er een overdreven, formalistische procedureslag van”, zegt Callebaut.

“Om hun dossier te stofferen moeten de slachtoffers nu gaan graven naar vijftien jaar oude documenten, die ze soms niet eens meer hebben. Facturen van medische kosten, gerechtskosten, verplaatsingskosten… van de onbenulligste details moeten ze een papier hebben. We dachten dat men soepel zou zijn voor de schrijnendste gevallen. Sommigen zijn voor het leven gehandicapt. Als ze verkeersslachtoffer waren geweest, dan hadden ze al lang een schadevergoeding gekregen. De commissie zegt nu dat elk dossier nog anderhalf tot twee jaar in beslag zal nemen.”

Linda Van Nuffel verloor op 10 september 1983 haar echtgenoot tijdens een bloedige aanval op het bedrijf Wittock-Van Landeghem. Linda zelf raakte zwaar gewond en is sindsdien voor tachtig procent invalide. Ze kan de touwtjes maar moeilijk aan elkaar knopen. Vijftien jaar later heeft ze nog steeds geen frank schadevergoeding gekregen.

“Toen die wetswijziging erdoor kwam, kreeg ik weer wat hoop. Maar toen begon het: de ene aanvraag na de andere van die commissie. Kunt u een belastingaangifte van 1983 sturen? Kan u op medisch onderzoek gaan om te zien hoe het vandaag met u gesteld is? Dat duurt nu al maanden. Mijn oudste dochtertje was op de nacht van de aanslag tweeëneenhalf jaar oud. Vandaag gaat ze naar de universiteit. Het begint toch wel erg lang te duren.”

CVP-parlementslid Luc Willems legde gisteren in de kamercommissie Justitie het probleem voor aan minister van justitie Tony Van Parys (CVP). “Sommige nabestaanden zijn de wanhoop nabij”, aldus Willems. “Het lijkt mij tamelijk absurd dat ze zelf moeten gaan graven naar al die oude informatie waarover de overheid zelf al beschikt.” Minister Van Parys beloofde dat er speciaal zou worden toegezien op snelle afhandeling van de dossiers. De schadevergoedingen aan de nabestaanden van latere Bende-aanslagen (na 1985) zijn inmiddels (gedeeltelijk) uitbetaald, aldus de minister. Zij kregen gemiddeld bedragen uitbetaald tussen de 200.000 frank en 2 miljoen.

Bron » De Morgen | 15 december 1998