Op 4 maart 1982 verdween Germaine Robberecht alias zuster Gabriëlle, uit het klooster van de Heilige Vincentius in Dendermonde. Haar moeder, ondertussen 104 jaar, wacht nog altijd op haar terugkeer. Of werd Gabriëlle vermoord? Kathelijne De Brauwer klutst allerlei ingrediënten bij mekaar tot een complottheorie met hoog X1-gehalte.
Kathelijne De Brauwer (47) begon haar auteursloopbaan als sprookjes- en cursiefjesschijfter, onder meer voor Kerk en Leven. Maar een geheimzinnig telefoontje zou haar leven in een heel andere richting sturen dan ze voor ogen had. Het gebeurde eind 1981, toen ze werkte voor het Sint-Vincentius-kindertehuis in Dendermonde. Ze kreeg een haar onbekende zuster aan de lijn, die het had over een verdachte aankoop van een luxehotel in Oostende door de Christelijke Mutualiteiten, over zwarte kassen en financiële transacties. Later volgden er nog andere vertrouwelijke telefoontjes van de Dendermondse zuster Gabriëlle.
“Haar laatste gesprek begin ’82 klonk zeer angstig. Ze vroeg me te noteren dat Piet Mertens onschuldig was. Deze secretaris van CM-Dendermonde was even voordien doodgeschoten teruggevonden in een Brusselse parking, op de dag dat Jan Lenssens voor ’t eerst minister werd. De officiële versie luidde zelfmoord.”
“Aanvankelijk distantieerde ik me van de hele zaak. Ook toen zuster Gabriëlle kort nadien verdween, rook ik nog geen onraad. Ondertussen werkte ik bij het ACW-Aalst. Pas begin jaren negentig, toen het gerecht eindelijk serieus begon te speuren, vond ik de moed om de waarheid te gaan zoeken.”
Justitie en pers zochten de verklaring voor de plotse verdwijning in een amoureuze affaire. Zuster Gabriëlle zou verliefd zijn geweest op kanunnik M., directeur van het klooster en een man met veel relaties in hogere kringen. Op een gegeven moment was de priester haar liefdesverklaringen beu en gaf hij haar brieven terug, in het openbaar, met het verzoek hem in het vervolg met rust te laten. “Daarop stak zuster Gabriëlle de speelplaats over, de brieven in de hand. En dat was het laatste wat men van haar heeft gezien.”
Foto’s
“Ik kon niet begrijpen waarom niemand, ook niet in de pers, een verband zag met de zelfmoord van Piet Mertens en dat terwijl zuster Gabriëlle zijn naam uitdrukkelijk had genoemd net vóór haar verdwijning. Ik ging met mijn informatie naar het parket maar vond er geen gehoor, net zomin als bij journalisten. De enige mogelijkheid was dat ik zelf op onderzoek uitging.”
Volgens haar medezusters was Gabriëlle misschien naar een missiepost in een ver land vertrokken. “Daarom besloot ik te solliciteren voor een job bij Missio, de katholieke missie-organisatie. Mijn tweede poging lukte, maar ik kwam niets te weten. Wat ik wél te weten kwam, was dat ik me gedeisd moest houden. Intimidatie alom! Ik werd ontslagen. Alle kerkelijke deuren gingen voor mij dicht.”
Om een lang verhaal kort te maken: volgens de schrijfster zijn het bezwarende foto’s die de verklaring kunnen vormen voor de dood van zuster Gabriëlle. “Als een echte Sherlock Holmes infiltreerde ze in milieus waar kanunnik M. met ander hoog volk seksfuiven hield. Ze nam daar foto’s. Daarmee wilde ze naar het bisdom Gent gaan, maar ze ving daar bot. Ze besloot vervolgens het Vaticaan op de hoogte te stellen. Maar een week voor de afreis verdween ze. De foto’s die op dat moment nog in haar toestel zaten, zijn haar fataal geworden.”
Bron » Gazet van Antwerpen