Maandelijks archief: juli 2012

Hoge Raad voor Justitie: “Zaak Van Uytsel toont nut aan DNA-databank van verdachten”

Geplaatst op door

Senatoren van N-VA, Open Vld en MR schaarden zich woensdag achter de aanbeveling van de Hoge Raad voor Justitie (HRJ) om zoals in de omringende landen ook het DNA-profiel van verdachten van zware misdrijven in een nationale databank op te nemen.

Inge Faes (N-VA) verwees in de commissie Justitie naar haar wetsvoorstel om een DNA-databank voor verdachten op te richten. De Hoge Raad voor Justitie (HRJ) lichtte woensdag het verslag van het onderzoek naar de werking van de gerechtelijke overheden in de zaak Annick Van Uytsel toe in de commissie Justitie van de Senaat.

Het verslag stelt dat de onderzoeksrechter en de parketmagistraten niets te verwijten valt. Zij waren niet op de hoogte van de fouten die er bij politioneel onderzoek gebeurden, zoals gebleken uit een onderzoek van het Comité P.

Toch doet de Hoge Raad een aantal aanbevelingen aan de politieke overheden en het college van procureurs-generaal. Zo pleit de raad voor het veralgemenen van het draaiboek voor de afscherming van de plaats delict. Nu hebben enkele parketten dergelijk draaiboek, maar het college van procureurs-generaal moet dat verplichten, aldus de HRJ.

Naast Faes schaarden ook Martine Taelman (Open Vld) en commissievoorzitter Alain Courtois (MR) zich achter de aanbeveling van de Hoge Raad. Advocaat-generaal Jean-Luc Cottyn, die het verslag toelichtte, zei dat twee of drie doden hadden vermeden kunnen worden als het DNA van Ronald Janssen beschikbaar was.

Cottyn vond persoonlijk dat men bij de geboorte DNA zou moeten afstaan. “Dat zou betekenen dat telkens er iets gebeurt, ook ik verdacht zou zijn”, vond PS-fractieleider Philippe Mahoux. Het wetsvoorstel van Faes houdt in dat binnen het Nationaal Instituut voor Criminologie en Criminalistiek een nieuwe DNA-databank wordt opgericht met het DNA van verdachten van ernstige misdaden.

Vandaag houdt de politie reeds de vingerafdrukken van verdachten onder elektronische vorm bij in een centrale databank, merkt de N-VA op. Om de rechten van de verdachten te garanderen staat de procedure onder toezicht van het openbaar ministerie en worden de stalen van codenummers voorzien zodat enkel de Nationale DNA-cel de identiteit kent.

Cottyn wees er ook op dat de relatie tussen pers en gerecht soms ontspoort. Er circuleren cd-roms met het volledige dossier van de zaak-Janssen, inclusief de autopsiefoto’s van de slachtoffers. Hun ouders zijn ongerust over wat hiermee zal gebeuren, aldus Jean-Luc Cottyn.

Bron » De Standaard

Moordenaar van miljardair zal nooit worden gestraft

Geplaatst op door

Het doek valt vandaag over een van de meest spraakmakende moordzaken in België. Jarenlang probeerde het gerecht te achterhalen wie op 17 november 1983 baron Paul Cams (45) thuis doodschoot. Wat een eenvoudige zaak leek, raakte nooit opgelost. Vandaag is de moord definitief verjaard.

“Op de avond van zijn dood was Paul erg depressief.” Dat vertelde zijn moeder Yvonne aan een journalist. Paul Cams – miljardair, ereconsul en een graag geziene gast in de hoogste kringen – was die dag teruggekeerd uit de Verenigde Staten, waar hij zijn dochter had opgezocht. Hij dineerde ‘savonds in zijn zwaarbeveiligde villa in Ganshoren met zijn vriendin Odile (43) en zijn moeder. Odile had konijn klaargemaakt.

Maar de baron was zichzelf niet. Het koppel kibbelde. “Plots riep Paul: Binnenkort zal er geen Cams meer zijn. Daarna liep hij naar de keuken. We zijn hem achterna gelopen. Paul stond te huilen in de keuken, maar hij stuurde ons weer weg.” Er kwam geen uitleg.

Na het vertrek van zijn moeder viel Cams in slaap voor de televisie. Odile keek boven in de slaapkamer naar een film. Om 22uur werd de slapende miljardair verrast door zijn moordenaar. Die schoot drie kogels achteraan in zijn hoofd, en dan drie kogels vooraan. Alsof het een ritueel was. Odile, die opgeschrikt door de schoten naar beneden rende, zag alleen nog de voordeur dichtklappen.

Paul Cams werd geboren in Hasselt en verhuisde als kleine jongen naar de hoofdstad, waar zijn ouders een slagerij openden. Als deur-tot-deurverkoper werd hij de eerste die in de jaren60 in Brussel haarlak verkocht. Het fortuin dat hij daarmee bijeengaarde, investeerde hij in een medisch laboratorium. Daarnaast bezat hij een schoonmaakbedrijf en het bekende restaurant Carlton.

In geen tijd drong de slagerszoon door tot de hoogste kringen. Zo was hij lid van het financieel comité van de Vlaamse liberale PVV en werd hij een persoonlijke vriend van kopstuk Willy De Clercq. Hij mat zich de titel van baron aan en werd in 1981 ereconsul van Senegal in België.

Na de moord kwam het hoofd van de Brusselse gerechtelijke politie persoonlijk naar de villa om het onderzoek in goede banen te leiden. Vriendin Odile was meteen de hoofdverdachte. Ze was als enige in huis en een van de weinigen die wisten dat Cams die dag vroeger dan verwacht zou thuiskomen. Ze bezat een wapen, ze volgde schietlessen. Na de moord belde ze niet meteen de hulpdiensten maar de huisdokter.

Haar verklaringen gaven de doorslag: Odile zei dat ze na het eerste schot naar beneden rende, naar het lichaam van Cams. Daar had ze 17 seconden voor nodig, zo bleek uit de reconstructie. Maar in die tijdspanne kon de dader onmogelijk de moord plegen, zes kogelhulzen oprapen in de duistere kamer én vluchten. Bij gebrek aan tastbaar bewijs moest de recherche Odile na een nacht in de cel vrijlaten. Kort daarna vertrok ze naar het Spaanse Marbella. Ze keerde nooit meer naar België terug.

De speurders ontdekten andere sporen toen ze Cams’ levenswandel uitplozen. Zo werd gangster Yvan Somville vlak voor de deur van Cams neergeschoten. De baron zou vaak in illegale casino’s hebben vertoefd, in bedenkelijk gezelschap. Tot op vandaag geloven sommigen dat er een verband is met de Bende van Nijvel. In de maanden voor zijn dood kreeg Cams anonieme doodsbedreigingen. Volgens sommigen werd Cams afgeperst.

In 1986, bijna drie jaar na de moord, stapte de trouwe rechterhand van Cams naar het gerecht. Daniël, zijn chauffeur en manusje-van-alles, wees Odile aan. Maar ook een radioloog die voor Cams werkte én een garagehouder die volgens intimi een van Cams’ beste vrienden was. Het motief was eenvoudig: geld. Maar ook voor deze denkrichting werden nooit bewijzen gevonden.

“Ik weet zeker dat mijn stiefmoeder Odile niets met de moord te maken heeft”, zo sprak zijn enige dochter Michèle vorig jaar nog. Ze heeft haar eigen idee over wie de moordenaar is. “Ik kan alleen hopen dat hij het leven of het lot heeft gekregen dat hij verdient.”

Het moordonderzoek werd in 2006 officieel stilgelegd. Alleen als iemand met een gouden tip zou afkomen, of als de moordenaar zelf plots zou bekennen, kon het onderzoek weer worden opgestart. Het Brusselse parket laat weten dat de moord vandaag, op 2juli 2012, officieel verjaard is. De moordenaar kan niet meer worden gestraft.

Bron » Het Nieuwsblad