Categorie archieven: Bende van Nijvel

“Le corps du tueur se trouve ici : des fouilles sont-elles impossibles”

Geplaatst op door

On commémore dimanche le 40ème anniversaire de la tuerie d’Alost (8 morts, le 9 novembre 1985), dernier fait attribué aux Tueurs du Brabant (28 victimes, entre 1982 et 1985). Nous retrouvons Eddy Vos dans le bois de La Houssière (Braine-le-Comte), que les auteurs ont beaucoup fréquenté. Pour le commissaire qui a codirigé l’enquête pendant 15 ans, “la solution se trouve ici”. L’endroit qu’il nous indique, le trou du Marouset, n’a jamais été fouillé.

Ils étaient trois, que les enquêteurs ont surnommés ‘Vieux’, ‘Géant’ et ‘Tueur’. Tueur, présent dès 1982, aurait, à lui seul, tué 24 des 28 victimes. Le 30 septembre 85, se déplaçant à bord d’une VW Golf GTI anthracite volée le 22 à Erps-Kwerps (Leuven) sur les parkings D’Ieteren, ils avaient déjà attaqué deux Delhaize à Braine-l’Alleud (3 tués) et Overijse (5).

L’attaque suivante a lieu le 9 novembre, un samedi, au Delhaize d’Alost. Arrivés à 19 h 39, ils repartiront avec un butin de 737 777 francs belges (l’équivalent de 44.500 euros). Huit clients sont tués, dont deux enfants. Au moment de quitter le parking – vers 19h50 -, la Golf essuie trois tirs d’un policier d’Alost. Ce policier, Eddy Nevens, vise le coffre dans lequel l’un des auteurs – tueur – se trouve. Nevens est également moniteur de tir. Son arme est un Smith et Wesson calibre.38. “J’ai senti que je l’ai eu”, dira-t-il.

La suite suggère qu’il ne se trompait pas. Après 2 km et à hauteur du pont de la Ninovesteenweg, la Golf double un cycliste qui ne voit personne dans le coffre mais le hayon dira-t-il, était resté ouvert. À 20 h 06 ensuite, la Golf, qui a passé Ninove, brûle, à Leerbeek, le feu (rouge) du carrefour Hogenberg. Un automobiliste est tenté de se lancer à la poursuite. Il voit deux hommes assis à l’avant et le hayon est à présent refermé. Lui non plus n’a donc vu personne dans le coffre.

Reliant les pointillés, les enquêteurs déduisent des deux témoignages que l’individu dans le coffre sur lequel Nevens a tiré trois fois, a effectivement été atteint – blessé ou tué, en tout cas mis hors de combat.

L’épisode suivant s’inscrit dans le scénario. Il est maintenant minuit trente et deux couples en voiture, rentrant de discothèque vers Braine-le-Comte, traversent le bois de La Houssière. Au lieu-dit chapelle au Foya, rue du Pire, ils aperçoivent, dans les phares, sur le bas-côté, deux silhouettes près d’une Golf sombre.

L’un des hommes fait signe. Ils ont le bon réflexe de ne pas s’arrêter. Selon le couple Clerbois assis à l’arrière, il y avait une “masse , à terre, près de la Golf”. M Clerbois nous le confiait encore en 2013: “Aucun doute, c’était un corps”. Pour Eddy Vos, tout se tient. Le corps à terre est celui du tueur qui se trouvait à l’arrière dans le coffre et que le policier Nevens a donc bel et bien atteint mortellement.

Témoignage clé

Plus tard, la même nuit, un dernier automobiliste voit deux hommes “portant quelque chose, qui pourrait être un corps dans un tapis, entrer dans les buissons”. Nous sommes maintenant à hauteur de la décharge du Marouset, à la sortie du bois. Si seulement le témoin s’était manifesté! Mais il se tait, malheureusement, pendant 19 ans. Il avait ses raisons: une histoire de femme. Parler l’exposait au risque de devoir révéler une liaison extra-conjugale.

Il s’est tu et ce n’est qu’en septembre 2004, lorsque des fouilles, déclenchées par le témoignage des Clerbois, auront lieu dans le fameux bois, qu’il réalisera l’importance de ce qu’il a vu la nuit du 9 novembre 1985. Il contactera Eddy Vos et lui remettra la lettre qu’il avait rédigée en 85, dans l’enveloppe qu’il avait eu l’intention de poster – mais avait renoncé – dix-neuf ans plus tôt.

Dix-neuf ans perdus.

“Tout se recoupe”

Pour Eddy Vos, tout se recoupe. ‘Tueur’, qui se trouvait dans le coffre, a été mortellement blessé par Nevens. Les deux autres se sont débarrassés du corps dans la décharge du Marouset, pas éloignée du lieu où ils ont brûlé la Golf la nuit suivante.

S’ajoute le fait que deux douilles ont été trouvées lors des fouilles menées en 2004 à l’endroit indiqué par les Clerbois: du 9 mm court. Interdit à la chasse, le calibre correspond à celui des deux PM Ingram volés en 1982 chez l’armurier Dekaise à Wavre. Ces armes n’ont pas servi mais des témoins d’Alost ont décrit qu’un des auteurs portait effectivement ce genre d’arme.

Encore une fois, tout se tient. Le fait que Tueur ait été atteint à Alost expliquerait aussi la trace de sang trouvée sur le gilet pare-balles retiré en 86 du canal de Charleroi, au large de Fauquez : le pare-balles de ‘Tueur’.

‘Tueur’ étant le numéro 1, le mâle alpha de la bande, son élimination explique que les tueries se soient arrêtées, tout simplement.

Dernier témoignage

Avec un témoin qui se tait pendant 19 ans, les enquêteurs n’ont pu reconstituer l’enchaînement qu’en septembre/octobre 2004. À ce moment, la décharge du Marouset était fermée depuis quinze ans. Mais un cubage phénoménal de déchets de toutes sortes y avait été déversé entre 1985 et 1990.

Eddy Vos: “Nous avons considéré qu’entreprendre des fouille s’était trop lourd”. Aujourd’hui retraité, le policier voit les choses différemment: “N’aurait-il pas fallu? À l’époque, nous avions d’autres pistes. Mais aujourd’hui qu’il nous reste celle-là, pour quoi ne pas étudier la faisabilité. Est-ce vraiment impossible? Bien sûr, je me rends compte de l’ampleur de la tâche. Mais on pourrait commencer par la partie proche de la route. Le corps se trouve là . Pour moi, il est là. Est-ce vraiment impossible? Je m’interroge. On disait aussi qu’on ne retrouverait jamais le Titanic.”

Pour Eddy Vos, retrouver le cadavre, même ce qu’il en reste, “apporterait certainement la solution”.

Pascal Beeckman, que nous retrouvons sur place, est employé au centre de tri de Braine-le-Comte. Il connaissait les lieux en 1985 et nous l’a confirmé: “Le trou du Marouset a été compacté et nivelé, mais ce qui se trouvait dans le sous-sol doit forcément s’y trouver encore”.

Un dernier point. Eddy Vos est formel. “La lettre du ‘témoin de la décharge’ a été saisie et versée au dossier.”

Hommage dimanche

Les tueries du Brabant se sont arrêtées après celle d’Alost, il y aura, dimanche, quarante ans. Des familles seront présentes à l’hommage qui sera rendu, comme chaque année, sur le parking du Delhaize, à Gilbert Van der Steen (42 ans), son épouse Marie-Thérèse Van den Abiel (38), leur fille Rebecca (14), Dirk Nays (35), sa fille Élise (9), Marie-Jeanne Mulder (33), Georges De Smet et Jan Palsterman.

Bron » La Dernière Heure | Gilbert Dupont

Het finale einde van het onderzoek naar de Bende van Nijvel: “Opnieuw hebben de speurders zich laten verblinden door tunnelvisie”

Geplaatst op door

Zondag is het 40 jaar geleden dat de Bende van Nijvel voor de laatste keer toesloeg en 8 mensen vermoordde in en rond de Delhaize in Aalst. In een driedelige reeks onthullen HUMO-journalisten Annemie Bulté en Douglas De Coninck hoe het ook in het ‘onderzoek van de laatste kans’ tussen 2018 en nu helemaal fout ging.

HUMO: Fris ons geheugen nog eens op. Wie of wat was de Bende van Nijvel?

DOUGLAS DE CONINCK: “Of er echt zoiets als een hechte drie- of vierkoppige misdaadbende heeft bestaan, is nog altijd voer voor discussie. Wat we weten, is dat er tussen 1982 en 9 november 1985 in twee golven extreem moorddadige overvallen en moordpartijen hebben plaatsgevonden. De daarbij gebruikte wapens lieten justitie toe linken te leggen tussen al die feiten. Alle misdrijven samen, vooral overvallen op grootwarenhuizen, hebben in totaal 28 mensenlevens gekost en de levens van nog meer families verwoest. Dit is de grootste cold case uit de Belgische geschiedenis.”

ANNEMIE BULTÉ: “HUMO heeft met journalisten als Hilde Geens, Raf Sauviller, Danny Ilegems en Hugo Gijsels altijd een voortrekkersrol gespeeld in deze zaak. Nu het allemaal op z’n einde loopt, leek het ons zinvol om na te gaan wat er de afgelopen zeven jaar in dat onderzoek is gebeurd.”

DE CONINCK: “9 november 2025 is door de jaren heen altijd dé einddatum geweest waarop het dossier finaal zou verjaren. Vorig jaar zijn de onderzoekers er daarom al mee gestopt.”

HUMO: Toenmalig justitieminister Koen Geens kondigde in 2018 aan dat er in 2021 een proces zou komen, toch?

BULTÉ: “Dat was het moment waarop de feitelijke leiding over het onderzoek is overgeheveld naar het federaal parket, waar het in handen van federaal magistrate Marianne Cappelle kwam. Alles wijst erop dat zij tegen de minister heeft gezegd: ‘Laat mij dit varkentje even wassen.’”

DE CONINCK: “In 2013 was Cappelle erin geslaagd de ongrijpbaar gewaande Somalische piratenkoning Mohamed Abdi Hassan naar België te lokken en te arresteren. Daarvoor had ze een nepproductiehuis laten oprichten dat hem via zijn rechterhand een filmcontract ter waarde van 200.000 dollar voorspiegelde.”

“Voor de Bende van Nijvel heeft ze een identiek scenario uitgestippeld. Ze heeft begin 2018 in Luxemburg-stad de SARL Sancho Panzo Productions laten oprichten. Dat productiehuis is allerlei oude mannetjes, oude Bende-verdachten, gaan contacteren.”

BULTÉ: “Het mocht wat kosten. Eeuwige Bendeverdachte Robert Beijer is in businessclass vanuit Thailand overgevlogen. Er was er ook één die in zijn chats met Sancho Panza aangaf dat hij niet per se in een duur restaurant hoefde af te spreken. Een koffie was ook goed.”

HUMO: Heeft die aanpak iets opgeleverd?

DE CONINCK: “Totaal niks. Het voelt een beetje alsof je met een bepaald soort regenworm ooit een haring hebt weten te vangen en daarna met diezelfde worm gaat vissen op tong en tarbot. We reconstrueren in deel 1 van de reeks hoe men Jean-Francis Calmette aan de praat heeft proberen te krijgen.”

HUMO: Wie is dat?

BULTÉ: “Een Franse ex-karateleraar die in de jaren 70 en 80 mensen van de groep Diane, de speciale eenheid van de toenmalige rijkswacht, gevechtslessen gaf. Hij deed dat ook voor extreemrechtse groepjes als Westland New Post of het Front de la Jeunesse.”

DE CONINCK: “Die mens, 83 jaar oud intussen, woont met zijn echtgenote in een slaapdorp ergens in de buurt van het Franse Cahors. Ze hebben vooraf afluisterapparatuur in zijn woning en zijn auto geplaatst. Ook zijn telefoon werd de klok rond getapt. Op een dag staan daar opeens twee Belgische journalistes voor zijn deur,  Alisson en Lana, overduidelijk undercoveragenten.”

BULTÉ: “Calmette wilde er niks van weten. Hij vroeg om met rust gelaten te worden. Ze zijn achttien minuten lang blijven aandringen.”

HUMO Wat hoopte men te bereiken?

BULTÉ: “Wat wij denken, is dat zij uit waren op een situatie waarbij iemand op zijn oude dag in ruil voor wat geld de Bende als spijtoptant zou willen verraden en zou willen getuigen met het oog op een proces.”

HUMO Een discutabele aanpak misschien, maar als het was gelukt, zou er applaus op alle banken zijn geweest, toch?

DE CONINCK: “Zeker, maar er is helemaal niks gelukt. Als je als journalist weleens onaangekondigd ergens hebt moeten aanbellen, denk je bij het lezen van die politieverslagen af en toe: ‘Oh my God, kan het nog amateuristischer?’ Los van de ethische vraag of dat wel kan, politiemensen die zich als journalisten vermommen. Ik vind het onwaarschijnlijk hoe lang het heeft geduurd voor Sancho Panza door de mand is gevallen.”

BULTÉ: “Alleen al die karikaturale tekeningetjes van de crew van dat productiehuis op hun – intussen verdwenen – website. Met camera operator Jean en reporter Baba. Allemaal overduidelijk fictieve personen.”

HUMO: De reactivering van het Bende-onderzoek kwam er in 2018 na de sterfbedbekentenis van de Aalsterse oud-rijkswachter Christian Bonkoffsky. Hoe staat het daarmee?

BULTÉ: “Die bekentenis zorgde voor een brede consensus om meer dan ooit middelen vrij te maken voor het onderzoek. Maar die piste is vrij snel ondergeschikt gemaakt aan een oude obsessie van de speurders. ‘Het spook van Ronquières’ noemen we dat.”

DE CONINCK: “In de nacht van zondag 10 op maandag 11 november 1985, de nacht na Aalst, gebeurt er iets bizars aan de zwaaikom voor het Hellend Vlak van Ronquières. Het is een heel verlaten plek. Je moet er bij nacht zijn geweest om het je te kunnen voorstellen. In het donker zie je het niet, maar aan de overkant van de zwaaikom zijn er twee woningen. In één daarvan ziet de moeder des huizes die nacht twee auto’s aan de overkant van het kanaal stoppen.”

BULTÉ: “Dit speelt zich af vlak bij het Bois de la Houssière, waar de volgende ochtend de Golf GTI wordt teruggevonden die in Aalst door de Bende is gebruikt. Uitgebrand. De streek was die nacht een hotspot op het parcours van de Bende van Nijvel.”

DE CONINCK: “Nu, die vrouw ziet vanuit haar raam dat de mannen plastic zakken in het water gooien. De volgende dag belt zij de rijkswacht. Die treft aan de zwaaikom een man die daar heeft overnacht in zijn caravan. Ook hij blijkt gewekt door die twee auto’s. Men heeft dus, onafhankelijk van elkaar, twee getuigen.”

BULTÉ: “Er is toen een duiker het water in gegaan, en die heeft niks gevonden. Een jaar later heeft de Delta-cel van de Dendermondse onderzoeksrechter Freddy Troch de zoekactie overgedaan. Met succes, deze keer. Men heeft wapens gevonden, en cheques en een geldkoffer die in de Delhaize in Aalst waren gestolen.”

HUMO Het federaal parket zegt dat die spullen maar heel korte tijd in het water hebben gelegen.

DE CONINCK: “Men heeft het eind oktober 2018 in een oproep bij ‘Faroek’ voorgesteld alsof de Delta-speurders die zaken zelf in het water zouden hebben gegooid, of dat ze een tipgever hadden die hen de plek had aangewezen. Dat zou natuurlijk de kortste weg zijn naar de ontmaskering, als je die tipgever zou kunnen vinden. Alleen moet je dan wel zeker kunnen zijn dat het werkelijk zo is gegaan.”

BULTÉ: “Men heeft hetzelfde gedaan als bij Sancho Panza. Huizen en auto’s volgestouwd met afluisterapparatuur. Om bij voormalige speurders hun ‘reactie te zien’. Men heeft zelfs twee speurders van toen aangehouden en in beschuldiging gesteld voor manipulatie.”

HUMO Worden die mensen vervolgd?

DE CONINCK: “Voor zover we weten niet. Er is in elk geval, ondanks de inzet van massaal veel middelen, geen spatje bewijs gevonden.”

“Omtrent waarheidsvinding ben ik nogal fan van de Nederlandse hoogleraar Peter J. van Koppen. Bij elk dilemma in een rechtszaak adviseert hij iedereen om het vraagstuk in te delen in scenario’s en daarna in kaart te brengen welk scenario het meest wordt ondersteund door de objectieve feiten. Omtrent Ronquières moet je vaststellen dat onderzoeksrechter Martine Michel in 2013 al aan de slachtoffers heeft verteld dat de spullen maar heel kort in het water hebben gelegen, maar pas daarna wetenschappelijk onderzoek heeft laten uitvoeren om haar buikgevoel bevestigd te krijgen. Dan ben je de kar voor het paard aan het spannen.”

“Net als in de jaren 80 hebben de speurders van de laatste kans zich laten verblinden door tunnelvisie.”

Bron » Humo

40 jaar na Bende van Nijvel aanslag in Aalst: “Een taskforce kan helpen om eindelijk klaarheid te brengen”

Geplaatst op door

Op 9 november is het 40 jaar geleden dat de Bende van Nijvel haar bloedige aanslag pleegde op de Delhaize in Aalst. “Ik blijf erop aandringen dat het Sliman-spoor ernstig wordt onderzocht”, zegt federaal Parlementslid Anja Vanrobaeys (Vooruit), die de minister van Justitie vragen stelde over het dossier.

De Bende van Nijvel maakte 28 dodelijke slachtoffers bij een reeks overvallen, inbraken en moorden tussen 1982 en 1985. Hun zwaarste aanslag vond plaats in de Delhaize van Aalst, waar acht mensen omkwamen.

Ondanks de beslissing van het federaal parket in juni 2024 om het onderzoek af te sluiten, besliste de kamer van inbeschuldigingstelling (KI) in Bergen begin 2025 – op vraag van de slachtoffers – dat bijkomend onderzoek noodzakelijk is, onder meer naar het spoor van de Franse gangsterbroers Xavier en Thierry Sliman.

Federaal Parlementslid Anja Vanrobaeys (Vooruit) vroeg aan minister van Justitie Annelies Verlinden om duidelijkheid over de uitvoering van dat bijkomend onderzoek. De minister bevestigt dat Franse speurders momenteel die pistes onderzoeken. Over de aard en resultaten van de onderzoeksdaden kan niets worden meegedeeld wegens het geheim van het onderzoek.

In de kou gelaten

Volgens Vanrobaeys is het hoog tijd dat de slachtoffers eindelijk zekerheid krijgen. “De kamer van inbeschuldigingstelling heeft duidelijk bijkomende onderzoeksdaden bevolen. Toch geven slachtoffers aan dat er bijzonder weinig gebeurt. Het vertrouwen in justitie staat opnieuw op het spel.”

“Daarom blijf ik aandringen dat het Sliman-spoor ernstig wordt onderzocht. Als slachtoffers zich in de steek gelaten voelen, dan is dat een alarmsignaal. Justitie moet tonen dat dit onderzoek écht ernstig wordt genomen.”

Taskforce

In februari vroeg Vanrobaeys in de Kamercommissie Justitie al de oprichting van een taskforce van historici en criminologen om het onderzoek naar de Bende van Nijvel te ondersteunen. “De waarheid achterhalen in dit dossier is essentieel, met alle mogelijke middelen. Het dossier kan door een wetswijziging in 2024 niet meer verjaren, maar dit potje mag niet toegedekt blijven.”

“Het is hallucinant dat bijkomende onderzoeken enkel op vraag van slachtoffers gebeuren. Ook al zou het onderzoek worden afgesloten, ik laat dit niet los. Een taskforce kan helpen om eindelijk klaarheid te brengen”, aldus Vanrobaeys. Minister Verlinden liet toen weten dat ze de oprichting van zo’n taskforce wil bekijken zodra het lopende onderzoek is afgerond.

“Dit dossier is de grootste schandvlek in de geschiedenis van justitie,” stelt Vanrobaeys. “Slachtoffers dragen dit leed hun hele leven mee. Zolang de waarheid niet boven tafel komt, blijft dat een open wonde – niet alleen voor hen, maar ook voor het vertrouwen in onze rechtsstaat. Na decennia van stilstand mogen we geen enkele kans laten liggen om dit duistere hoofdstuk eindelijk op te helderen.”

Op zondag 9 november is er een herdenkingsmoment om 10 uur aan het monument bij de Delhaize van Aalst.

Bron » Het Laatste Nieuws

Overijse herdenkt moordende raid van de Bende van Nijvel, 40 jaar later: “Die Delhaize opnieuw binnenstappen? Ik kon het niet… tot nu”

Geplaatst op door

Vijf onschuldige mensen lieten exact veertig jaar geleden het leven in een Delhaize in het Vlaams-Brabantse Overijse. Toevallige klanten, een kassierster, zelfs een spelende jongen van veertien: allemaal slachtoffers van de nietsontziende terreur van de Bende van Nijvel. Honderden nabestaanden bleven achter, getekend voor het leven. Zaterdagavond werd er voor het eerst écht stilgestaan bij een van de dodelijkste raids van de bende. Sommigen bleven weg, anderen vonden eindelijk de moed om terug te keren. Want het litteken van de ‘vergeten overval’ blijft, en de wonde zal nooit helen. “Ik vond dat ik hier moest zijn… voor mama.”

De laatste klanten verlaten de Delhaize. Op de Brusselsesteenweg raast het verkeer voorbij. Over de parking daalt de rust neer. Een scherp contrast met wat hier, dag op dag, veertig jaar geleden gebeurde.

Om 20.27 uur stapt een driekoppig commando – carnavalsmaskers op, wapens in de hand – uit een Golf GTI. Ze openen meteen het vuur op een klant die naar zijn wagen stapt.

Onschuldige slachtoffers

De 14-jarige Stefaan Noté, die vlakbij woont, speelt op dat moment met twee vrienden op de fiets op de parking. Hij is op slag dood. Luc Bennekens (31), die verkiezingsposters van de CVP ophangt, wordt gegijzeld en als levend schild gebruikt. Binnen wordt kassierster Rosa Van Kildonck (37) geëxecuteerd met een kogel in het hoofd. De daders graaien het geld uit de kassa’s, stoppen het in een grijze vuilniszak en sleuren Bennekens mee naar buiten – om hem daar in koelen bloede neer te schieten. Ook Jean-Pierre Busiau, die net wil instappen in zijn auto, wordt vermoord. Even verder ligt nog een vijfde slachtoffer: bankier Léon Finné.

De drie overvallers scheuren met hun Golf weg, richting Brussel. Hun buit: 200.000 Belgische frank.

Nooit worden de daders gevonden, en het leven in en rond Overijse gaat verder. Van slachtofferhulp is geen sprake en de betrokkenen blijven in het ongewisse over het onderzoek. Iedereen moet zelf maar zien hoe hij of zij het leed verwerkt. De stilzwijgende boodschap die nabestaanden ervaren? “Trek uw plan.”

Door de jaren heen lijkt het zelfs alsof de brute overval in Overijse ‘vergeten’ wordt. Geen films, zoals die over de benderaid in Aalst anderhalve maand later, die voor velen het sluitstuk van de Bende van Nijvel vormt. Zelfs geen herdenking van wat er die vrijdagavond in ’85 gebeurde.

Tot Overijsenaar Guide Maene samen met streekgenoot en Radio 2 Vlaams-Brabant-journalist Lennart Segers besluit hier verandering in te brengen. Delhaize-uitbater Dirk Pauwels en zijn personeel scharen zich achter het idee. Maar is het wel een goed idee? Willen de nabestaanden dit wel? Of vinden ze het juist beter dat de pijnlijke herinneringen stilgezwegen blijven? Ook voor de organisatie blijft dit een grote vraag.

Al voor 20 uur komt het antwoord: het was hoog tijd om eindelijk eens stil te staan bij de tragedie van de jaren 80. Terwijl de zon langzaam ondergaat, verzamelen zich steeds meer mensen voor de Delhaize. Wat begint met enkele tientallen, groeit al snel uit tot een groep van zeker 200 mensen. Het is duidelijk dat deze gebeurtenis geen ‘fait divers’ is geweest voor de Druivenstreek.

Kaarsjes worden uitgedeeld, en verschillende mensen nemen het woord. Iedereen draagt zijn eigen verhaal van die noodlottige 27ste september 1985 met zich mee. Onder hen ook medeorganisator Lennart Segers, die een aangrijpend persoonlijk moment deelt. Zijn moeder had die avond eerst aan zijn broer en daarna aan hem gevraagd om een brood te gaan halen in de bewuste Delhaize. Ze hadden geen zin. “Mijn vader kwam later die avond verward thuis. Bij een tankstation in Jezus-Eik had hij mannen met maskers gezien die hem vroegen snel door te rijden. Wij waren die avond allemaal thuis, maar vijf mensen kwamen nooit meer thuis”, zegt Lennart, zichtbaar geraakt.

“Veertig jaar later is het tijd voor een moment van troost. Dit is geen aanklacht. Maar ergens leeft de hoop dat de daders misschien ooit toch gevat worden”, besluit hij. Zijn woorden worden gevolgd door een wrange lach van een koppel in de menigte. “Nooit vinden ze die. Vergeet het”, fluistert de man tegen zijn vrouw. Aan het schamper geroezemoes te horen, delen velen in de groep diezelfde bittere overtuiging.

Na de toespraken steekt iedereen een kaarsje aan. Voor sommigen is het een moment van stilte, terwijl anderen ervoor kiezen om na te kaarten, bij te praten met oude bekenden, al dan niet over die vreselijke overval. Eén ding wordt duidelijk: praten helpt, zelfs na 40 jaar.
Een koppel uit Huldenberg staart naar de fonkelende lichtjes.

Voor Hilde De Muylder, de vrouw in het gezelschap, is het de eerste keer in 39 jaar dat ze terugkeert naar de ‘vervloekte’ Delhaize. En daar heeft ze een goede reden voor. “Ik was in de winkel die avond. Ik zag die mannen binnenkomen en het vuur openen op de wijnflessen. We moesten gaan liggen…” Hilde was een van de overlevenden van de dodelijke raid. Toch voelt ze zich allesbehalve ‘gelukkig’. “Vergeten doe je dat nooit. Telkens als ik in de buurt kwam, kreeg ik het warm en koud. Eén keer heb ik geprobeerd om naar binnen te gaan, maar dat lukte niet. Daarna nooit meer. Tot nu”, zegt ze zacht. “Ik hoorde van de herdenking en vond dat ik hier moest zijn.”

Haar man knikt instemmend, maar voegt er een sneer aan toe: “Het is ook veelzeggend dat er een zelfstandige uitbater nodig is om zo’n herdenking eindelijk te organiseren. Vermeld dat ook maar eens.”

Even verderop zien we een man met een rollator, omringd door zijn naasten. Het blijkt Freddy De Becker te zijn, de echtgenoot van Rosa Van Kildonck (37), die als kassierster werkte en op die fatale avond ongenadig werd doodgeschoten. Waarom? Niemand weet het, en het is de vraag of de overvallers überhaupt een reden hadden. “Chapeau voor de nieuwe uitbater dat hij dit mogelijk heeft gemaakt”, knikt Freddy. “Er is hier toch heel wat volk gekomen. Dat zegt genoeg. Niemand is vergeten wat hier gebeurd is.”

Zijn dochter Wendy knikt instemmend. Ze was nog maar net klaar met haar plechtige communie toen haar leven voorgoed veranderde. “Soms word je er nog op aangesproken”, vertelt ze. “Zoals toen die rijkswachter op zijn sterfbed had opgebiecht dat hij bij de bende hoorde (wat volgens het gerecht niet klopte, red.), en nu ook bij deze herdenking. Ik wist dat ik hier moest zijn. (stil) Voor mama.”

Door het falen van het onderzoek zijn de daders van de aanslagen nooit gevat. Dat blijft knagen bij iedereen die er van dichtbij of veraf mee geconfronteerd werd. “Je moet de kiem van de bende en alles wat daarna kwam in de politiek zoeken. Daar ligt het”, zegt Freddy, terwijl hij terugblikt. “Zo’n Vandenboeynants zwaaide in die tijd de plak. Ik zie hem nog zitten na zijn ontvoering, met zijn pijp. Weet eigenlijk iemand of die ontvoering wel écht was?”

Maar dat de Bende van Nijvel geen gewone criminelen waren, lijkt voor iedereen duidelijk. “Je moet het bij de rijkswacht zoeken”, klinkt het bij Hilde en haar echtgenoot. “Op den duur hoor je zoveel verhalen dat je niet meer weet wat klopt en wat niet, maar dat de toenmalige rijkswacht betrokken was, daar geloven we toch wel in.”

Er valt een stilte. Veel hoop dat de daders ooit ontmaskerd worden, is er niet. Of toch niet op korte termijn. “Misschien binnen 100 jaar, als een journalist de moed en tijd vindt om zich in dat immense dossier vast te bijten. Dat zou ik wel geloven”, zegt haar echtgenoot. Hilde voegt er met een fluistering nog iets aan toe, zichtbaar emotioneel: “Mocht ik die mannen ooit in handen krijgen… Ik vil ze levend. Maar écht.”

Eenzelfde harde geluid komt van Freddy De Becker, die door de Bende van Nijvel ineens weduwnaar werd. “Ik zou ze aanpakken met een loodjesgeweer. Heel traag, zodat ze voelen wat ze ons hebben aangedaan”, zegt hij vastberaden. Zijn dochter Wendy bekijkt het echter vanuit een ander perspectief. “Die mannen waren toen veertigers. Nu zijn ze wellicht tachtigers, of misschien al overleden. En stel dat er nu een gezicht wordt geplakt op de daders, wie zouden dan het slachtoffer zijn? Hun kinderen en nabestaanden. Mensen die niets te maken hebben met wat hier 40 jaar geleden is gebeurd.”

Eén ding is zeker: het zal geen 40 jaar meer duren voor de aanslag opnieuw herdacht wordt. Meer zelfs, er komt binnenkort een monument ter nagedachtenis aan de vijf dodelijke slachtoffers. Opdat de ‘vergeten’ overval nooit écht vergeten zal worden.

Bron » Het Laatste Nieuws | Wouter Hertogs

Meer dan tweehonderd mensen gedenken voor het eerst in 40 jaar slachtoffers van overval van Bende van Nijvel: in 2026 nieuw monument

Geplaatst op door

Op de parking van de Delhaize in Overijse, waar de Bende van Nijvel 40 jaar geleden bloedig toesloeg, werd zaterdag voor het eerst een wake voor de slachtoffers en nabestaanden georganiseerd. In 2026 wordt een nieuw monument aan het warenhuis ingehuldigd.

Er daagden zaterdagavond meer dan 200 mensen op om hun steun te betuigen aan de slachtoffers en nabestaanden. Verschillende mensen gaven een speech of gaven een getuigenis over de gruwel die de bendeleden toen veroorzaakten. Ook nabestaanden van slachtoffers gaven een toespraak.

Eerste keer

Het was de eerste keer in 40 jaar dat er een herdenkingsmoment voor de slachtoffers in Overijse georganiseerd werd. Op 27 september 1985 werden 5 mensen koelbloedig vermoord. Onder hen bevond zich de 14-jarige Stefaan Noté, die op dat moment met zijn fiets op de parking aan het rondrijden was. De identiteit van de daders is jaren na de feiten nog niet bekend.

Ook Jessica kwam haar steun betuigen. Zij zat samen met de zoon van een van de slachtoffers op school. “Die belevenis voel ik nog steeds”, zegt ze. “Wij werden er destijds van weggehouden, maar je hoorde veel en je merkte dat op straat. Als we naar de winkel gingen, stonden er soldaten aan de warenhuizen. In de klas is daar toen uitgebreid over gepraat.”

“De gebeurtenissen zijn nog niet vergeten”, vervolgt Jessica. “Het leeft nog, weliswaar in stilte. Ook het feit dat het nog altijd niet opgelost is. We kennen ook een ander slachtoffer en weten hoe die daar nog altijd van afziet. Ik vind het jammer dat het 40 jaar geduurd heeft voor er in Overijse een herdenking plaatsvindt. Ik hoop dat dit de rest van het land bereikt en toont dat er nog altijd geen antwoorden zijn gekomen.”

Ben Claessen, die in Antwerpen woont en zelfs een website heeft gemaakt over de Bende van Nijvel, zakte speciaal voor de herdenking naar Overijse af. “Ik ben hier om alle slachtoffers van de Bende te herinneren”, vertelt hij. “Er zijn heel veel aanwezigen en dat toont dat het nog altijd leeft in de streek en dat het nodig is om de slachtoffers te herdenken.”

“Mensen hebben na al die jaren nood aan een moment van herinnering. Ik hoop dat de organisatie er dan ook een jaarlijkse traditie van maakt. Mensen willen vooral weten waarom en wie dat die gruwelijke feiten gepleegd heeft, maar antwoorden zijn er nog niet. Dan is herdenken en de nabestaanden het belangrijkste om te doen”, aldus Ben.

Traumatiserend

Guido Maene, een van de initiatiefnemers, is verheugd met de opkomst. “In Aalst was er ieder jaar een evenement om de slachtoffers van die overval te herdenken, maar hier was er niets”, zegt hij. “De wonde is echter nog altijd niet geheeld, enerzijds bij de slachtoffers en hun familie, anderzijds bij het personeel van Delhaize. Dat was zo’n traumatiserende ervaring. Dat er niets rond gedaan werd, was ook traumatiserend voor die mensen. Ik hoor van de families dat ze heel blij zijn dat er nu wel iets kon plaatsvinden.”

Er werd ook aangekondigd dat er in 2026 een monument voor de vijf vermoorde slachtoffers aan de Delhaize komt. De toeschouwers konden achteraf een kaarsje branden en nog wat napraten.

Bron » Het Nieuwsblad | Jan-Pieter Van Oost