Getuige legt link tussen Bende van Nijvel en gangsterbende rond Philippe De Staerke

Was de Reus van de Bende van Nijvel een Griek? Die mogelijkheid is ontstaan nu een nieuwe getuige voor het eerst het verband legt tussen een feit van de Bende van Nijvel uit 1983 en de Bende van Baasrode rond gangster Philippe De Staerke. De Bende van Baasrode telde drie Grieken in de rangen, onder wie de 1,94 meter grote Apostolos Papadopoulos.

Hij was nog een twintiger toen hij op 4 september 1983 foto’s nam aan het kruispunt De Ster in Sint-Niklaas voor zijn cursus fotografie. Plots stopte een auto met vier inzittenden. Eén man stapte uit, vertelde hem dat hij van de gerechtelijke politie van Charleroi was, duwde hem ­tegen een muur en rukte het filmrolletje uit zijn camera. “Hij nam mijn identiteitskaart en zei dreigend dat hij wist wie ik was. Ik moest me kalm houden.”

De Griekse connectie

Vandaag is de getuige ervan overtuigd dat hij destijds werd afgedreigd door gangsters die op verkenning waren voor de bloedige inbraak van de Bende van Nijvel in een weverij in Temse, een week later.

Wat de fotograaf zich van die confrontatie in Sint-Niklaas herinnert, verwijst volgens speurders haast automatisch naar de Bende van Baasrode, een groep inbrekers en overvallers rond gangster Philippe De ­Staerke. De getuige zelf legt de link met de Bende van Nijvel.

“De man die mij tegen een muur drukte en fouilleerde, leek als twee druppels ­water op een van de laatste robotfoto’s van de Bende van Nijvel”, zegt de getuige. Een robotfoto waarop speurders de naam van Dominique ­Salesse kleefden, uitstekend chauffeur en notoir lid van de Bende van Baasrode.

Namen kon de getuige niet geven, maar hij noteerde wel de nummerplaat, en hoorde de rijkswacht bij zijn aangifte zeggen dat “de nummerplaat toebehoort aan een lange Griekse naam uit Brussel”. Ook dat past bij het profiel van de Bende van Baasrode, want die telde zelfs drie Grieken in de rangen.

Apostolos Papadopoulos, uit Sint-Gillis, is de bekendste van het gezelschap. Hij was nauw bevriend met De Staerke. Zijn vastberadenheid, zijn 1,94 meter grote gestalte en het feit dat hij links mankte, maakten van hem een potentiële Reus. Toch voor de overvallen in Overijse en Eigenbrakel. Voor Aalst kwam hij niet in aanmerking. Serge le Grec zat toen immers in de cel voor een overval op een postwagen in Wilsele.

Zijn broer Sotirios Papadopoulos zat eveneens in de Bende van Baasrode. “Hij was een meeloper, hij had de moed niet om deel te nemen aan een overval”, verklaarde ooit Leon De Staerke, broer van de bendeleider. Sotirios huurde wel een appartement in de buurt van het Brusselse Zuidstation, waar de bende­leden hun overvallen voor­bereidden en geregeld ook de buit verdeelden.

Derde in de rij is Nicolas ­Karafilis. Ook hij was goed bevriend met Philippe De Staerke. Maar hij bracht zijn chef wel in moeilijkheden in het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Zo verklaarde Kara­filis dat De Staerke hem ooit in de gevangenis had toe­vertrouwd: “Ik ben 28 en ik heb 28 lijken op mijn ge­weten.” Volgens sommige bronnen zou hij de plaats hebben getoond waar wapens en ander bewijsmateriaal van de Bende in het kanaal gedumpt werden.

Voor de speurders is het de eerste keer dat een getuigenis een mogelijke link legt tussen de bloedige inbraak in Temse (waarbij conciërge Jozef Broeders voor de ogen van zijn vrouw werd vermoord) en de Bende van Baasrode. Tot dusver hebben alle leden van die bende altijd ontkend dat zij betrokken waren bij de misdaden van de Bende van Nijvel. Die betrokkenheid is ook nooit bewezen. Of deze piste door de nieuwe Bende-speurders in overweging wordt genomen, werd ons bevestigd noch ontkend.

Bron » Het Nieuwsblad

“Slachtoffers terrorisme zullen sneller geholpen worden”

De Kamercommissie Justitie heeft deze week een reeks wetsontwerpen goedgekeurd die de steun aan slachtoffers van terrorisme moeten verbeteren. Het gaat om financiële ondersteuning en hulp bij de behandeling van hun dossier. De teksten moeten nog langs de plenaire Kamer passeren.

Sinds de aanslagen van 22 maart 2016 hebben de slachtoffers zich meermaals beklaagd over moeilijkheden tijdens de procedure om een schadevergoeding te bekomen. De onderzoekscommissie die na de aanslagen in de Kamer het levenslicht zag, verwees daar ook naar. Zo was sprake van te veel instanties, een veelvoud aan medische expertises en administratieve procedures.

Een eerste hervorming moet de werking van de Slachtoffercommissie verbeteren en de hulp uitbreiden. Er komt een afzonderlijke sectie terrorisme met een alleenzetelende voorzitter. Het plafond noodhulp gaat omhoog van 30.000 naar 125.000 euro. De bedoeling is dat de commissie snel hulp kan bieden voor de eerste kosten. Daarnaast voorziet het ontwerp een vorm van subrogatie om verzekeraars terug te betalen indien zij al zijn tussengekomen. Niet-residenten zullen voortaan ook het ‘statuut van nationale solidariteit’ kunnen genieten.

Bende van Nijvel

Een andere wettekst slaat op de slachtoffers van cold cases, zoals rond de Bende van Nijvel. Er komt een nieuwe schadepost voor uitzonderlijke schade, indien het strafonderzoek al minstens tien jaar aansleept zonder dat de daders en hun motieven bekend zijn. De Slachtoffercommissie kan uitzonderlijke hulp tot 125.000 euro toekennen. Die hulp dient voor advocatenkosten door de lange procedure of voor psychologische bijstand.

“Slachtoffers en hun familie zullen sneller geholpen worden en zich minder verloren voelen in de administratieve procedures”, zegt minister van Justitie Koen Geens (CD&V). “Wie met zoveel leed te maken krijgt, moet in de eerste plaats niet bezig zijn of hij de rekeningen van het ziekenhuis wel zal kunnen betalen.”

Het aantal dossier na de aanslagen op de luchthaven van Zaventem en in metrostation Maalbeek ligt op 682. In totaal werd bijna 2 miljoen euro aan noodhulp toegekend. In het dossier van de Bende van Nijvel is sprake van zowat 100 dossiers en 2,36 miljoen euro aan toegekende hulp.

Bron » De Standaard

Slachtoffers van de Bende van Nijvel krijgen extra financiële hulp via Slachtofferfonds

Dinsdag werd in de Kamercommissie Justitie een wetsontwerp goedgekeurd dat voorziet in een extra financiële tegemoetkoming aan slachtoffers van zogenaamde ‘cold cases’. “Ik hoop dat dit voor de slachtoffers van de Bende van Nijvel toch een klein verschil kan maken”, zegt parlementslid Sarah Smeyers (N-VA).

Doordat de slachtoffers van ‘cold cases’, zoals de Bende van Nijvel, geconfronteerd worden met een lopend gerechtelijk onderzoek, blijven de kosten voor hen natuurlijk oplopen. “Deze slachtoffers zullen recht krijgen op uitzonderlijke hulp van het zogenaamde ‘Slachtofferfonds’, omwille van de uitzonderlijke schade die zij lijden door het langdurig in het ongewisse blijven omtrent de identiteit en de motieven van de dader(s)”, zegt kamerlid en schepen Sarah Smeyers (N-VA).

Smeyers is tevreden dat de noodkreet van de slachtoffers van de Bende van Nijvel wordt aanhoord. “Het moet verschrikkelijk zijn om al zovele jaren met al die onbeantwoorde vragen te blijven zitten. Extra financiële hulp lijkt mij dan ook het minste wat we kunnen doen om bijvoorbeeld bij te dragen aan advocatenkosten of de kosten van psychologische bijstand. Ik hoop dat dit ontwerp voor de slachtoffers van de Bende van Nijvel toch een klein verschil kan maken. Dat ze voelen dat ze er niet helemaal alleen voor staan”, zegt ze.

Bron » Het Laatste Nieuws

300.000 bezoekers voor Bende van Nijvel-film “Niet schieten”

Na iets meer dan 7 weken in de bioscoop heeft “Niet schieten” de kaap van 300.000 bezoekers bereikt. Jill Verschueren werd de symbolische 300.000ste bezoeker. Ze werd vanmiddag door regisseur Stijn Coninx in de bloemen gezet in Kinepolis Antwerpen. De Bende van Nijvel-film staat bovendien nog steeds op de tweede plaats van de Vlaamse bezoekersaantallen.

Jill Verschueren (32) uit Lier is de symbolische 300.000ste bezoeker van de film “Niet Schieten”. Ze werd vanmiddag door regisseur Stijn Coninx in de bloemetjes gezet in Kinepolis Antwerpen. Het is geleden van “Patser” van Adil El Arbi en Bilall Fallah, die in januari uitkwam, dat een Vlaamse film meer dan 300.000 bezoekers wist te lokken.

“Niet schieten” is gebaseerd op het boek en levensverhaal van David Van de Steen. Zijn ouders en zus werden door de Bende van Nijvel doodgeschoten bij de overval op de Delhaize in Aalst in 1985. Jan Decleir en Viviane De Muynck spelen de hoofdrollen, als de grootouders van Van de Steen.

De film speelt sinds 10 oktober in de bioscoop. Na bijna twee maanden in roulatie blijft “Niet schieten” op de tweede plaats staan van de Vlaamse box office. Enkel “Fantastic beasts: the crimes of Grindelwald” scoort momenteel beter in Vlaanderen.

Bron » VRT Nieuws

Film over Bende van Nijvel moet voor doorbraak zorgen, hopen de makers

David Van de Steen David Van de Steen was negen toen zijn zus, vader en moeder werden doodgeschoten door de Bende van Nijvel. 33 jaar later zijn de daders nog steeds niet gevonden. ‘Niet Schieten’ van Stijn Coninx vertelt zijn verhaal.

David Van de Steen is negen jaar oud en met zijn zus, vader en moeder in de Delhaize-supermarkt aan de Parklaan in Aalst, Oost-Vlaanderen. Het is drukker dan normaal op een zaterdagavond. Op maandag zal het Sint-Maarten zijn, in deze regio een feestdag. De winkelwagens zijn alvast volgepakt met snoep en ander lekker eten. Ze hebben afgerekend, ze lopen naar de auto. En dan: drie gewapende mannen. Zus, moeder en vader worden doodgeschoten. David, neergeschoten en voor dood achtergelaten, overleeft.

Wat hier beschreven wordt, is geen fictie. De aanval in Aalst, waarbij in 1985 in totaal acht mensen omkwamen, was er een van de Bende van Nijvel, die België van 1982 tot en met 1985 terroriseerde met een reeks overvallen waarbij in totaal 28 doden vielen. Wat ook geen fictie is: na 33 jaar heeft het dossier nog geen enkele echte doorbraak gehad. Nog nooit is ook maar één verdachte voor de rechter gebracht.

Verontwaardiging daarover was de reden voor David Van de Steen om zijn ervaringen wél te fictionaliseren, vertellen hij en filmmaker Stijn Coninx in het café van filmschool RITCS, in Brussel. Die film werd Niet Schieten, gebaseerd op het boek dat Van de Steen in 2010 schreef over wat hem was overkomen. “Niet schieten, dat is mijn papa!”, waren de laatste woorden die hij zijn zus hoorde zeggen.

Veel aandringen was niet nodig toen Van de Steen hem benaderde om deze film te maken, vertelt Coninx: “Ik was direct geweldig boos over het hele verhaal.” Van de Steen werd bij de aanval in Aalst geraakt door negen kogels en bracht maanden door in het ziekenhuis. Daarna groeide hij op bij zijn grootouders in een appartement dat nota bene uitkeek op de supermarkt waar alles gebeurd was.

Zijn grootvader, net met pensioen maar plotseling geconfronteerd met dit grote verlies en een zwaargewonde kleinzoon, is de hoofdpersoon van de film. Die heeft al een lastige taak – “hoe maak je zo’n jongen duidelijk dat het leven de moeite waard is?” – maar wordt steeds meer geconfronteerd met een vraag die eigenlijk niet zijn probleem is, maar dat van justitie zou moeten zijn: wie heeft dit alles op zijn geweten?

Met het zoeken naar het antwoord op die vraag ging het de afgelopen 33 jaar gruwelijk mis. Dat ligt niet (alleen) aan de professionaliteit van de daders. Het onderzoek naar de Bende van Nijvel vertoont op zijn zachtst gezegd veel gebreken. Onderzoekers staarden zich blind op sporen, politiediensten kregen ruzie en het onderzoek liep gigantische vertraging op door het over te hevelen naar één, Franstalige, dienst, waardoor tienduizenden pagina’s vertaald moesten worden. Dit laatste jaar leek er eindelijk een doorbraak in het dossier, maar opnieuw lijkt dat spoor nu – tot grote verontwaardiging van veel Belgen – dood te lopen.

De onregelmatigheden leidden ook tot vele theorieën over bewuste manipulatie van het onderzoek. Zijn dat dan geen ‘cowboyverhalen’? Van de Steen denkt inmiddels dat veel van de verhalen die de ronde gaan waar zijn. Op plekken waar gezocht werd naar bewijs, vonden gewone burgers meer dan de politie. Er zaten rijkswachters, een voormalige Belgische politiedienst, tussen de daders.

Agenten die op een veelbelovend spoor kwamen, werden van het onderzoek gehaald. Van de Steen: “De waarheid zit ergens dat de politiek ermee gemoeid is, en dat zij dingen gedaan heeft die moesten worden weggestopt. Volgens mij zijn de aanslagen van de Bende liquidaties geweest van enkele personen, waarbij ook anderen werden vermoord om het motief te verbergen.” Hij is lang niet de enige in België die er zo over denkt.

Van de Steen ontpopte zich, net als zijn grootvader, in de loop der jaren tot – zoals hij het zelf noemt – een soort inspecteur Columbo, die telkens opnieuw antwoorden eist van justitie, en ze anders zelf wel zoekt. Hij krijgt dagelijks talloze berichten binnen, vaak van mensen die bewijs van een nieuwe theorie denken te hebben. Vermoeiend, maar hij kan ook niet anders, zegt hij: “Mijn familie is zó zinloos en gruwelijk vermoord. Ik vind dat ik er recht op heb te weten waarom, en zelfs dat lukt justitie niet. Dat zulk groot onrecht mogelijk is, daar kan ik niet bij.”

Deze film moet voor een doorbraak gaan zorgen. Coninx: “Ik wil het vertrouwen niet kwijt zijn in justitie, ik geloof niet dat iedereen corrupt is, en daar is nu ook nog geen reden voor, maar het is wel meer dan vijf voor twaalf. Wij hopen dat nu eindelijk iemand de moed zal hebben om door te beuken.” Maar de kans op een antwoord, weet Van de Steen, wordt almaar kleiner: “Telkens als het op deze zaak komt, blijft het heel stil. Nu zijn de mensen geëmotioneerd en opstandig door de film. Volgend jaar is dat weg. Het moment is nu of nooit.”

Bron » NRC | Anouk van Kampen