Madani Bouhouche weldra voorwaardelijk vrij

Ex-rijkswachter Madani Bouhouche komt weldra voorwaardelijk vrij. De commissie voor voorwaardelijke invrijheidstelling gaat in op het tweede verzoek van Bouhouche. Op vraag van Bouhouche wordt de exacte datum van zijn vrijlating geheim gehouden.

Vorig jaar werd zijn verzoek afgewezen omdat hij een onvoldoend voorstel had ingediend om tegemoet te komen aan de boetes en schadeclaims, die hij moet terugbetalen. Dat punt werd in zijn nieuwe aanvraag gewijzigd.

Bouhouche verscheen in 1995 samen met zijn kompaan en eveneens ex-rijkswachter Robert Beijer voor het assisenhof voor o.m. de verdwijning van veiligheidsagent Zwarts op 26 oktober 1982 in Zaventem en de moord op de Libanese diamantair Suleiman in 1989. Beijer werd tot 14 jaar cel veroordeeld, Bouhouche tot 20 jaar.

Door zijn lange voorhechtenis en zijn voordien maagdelijk strafblad kon Bouhouche al in 1997 vragen om voorwaardelijk vrij te komen. Maar het feit dat hij met Beijer steeds weer werd genoemd in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, zette hem steeds opnieuw een hak. Nooit werd hij echter in dit dossier in verdenking gesteld.

Bron » De Standaard

‘De samenleving heeft nog een lijk en een partij wapens te goed van Bouhouche’

Na twaalf jaar gevangenis is Madani Bouhouche het wachten beu. Nadat een vorige was afgewezen, diende zijn advocaat in juni een nieuwe aanvraag in voor een voorwaardelijke invrijheidsstelling (VI). De commissie die daarover beslist, aanhoorde gisteren het relaas van Elvire Cochet-Zwarts, de moeder van de jonge Sabena-veiligheidsagent die in 1982 werd vermoord, maar van wie het lijk nooit werd teruggevonden.

“Bouhouche weet waar het ligt”, zegt moeder Zwarts. “Het wordt tijd dat hij praat.” Francis Zwarts was 25 jaar oud, net vader geworden en nog niet zo lang in dienst bij Sabena. Hij werkte er als veiligheidsagent. Die avond, 26 oktober 1982, vervoerde hij een vrachtje juwelen ter waarde van 80 miljoen frank. Zwarts kwam nooit ter bestemming en nadat justitie eerst dacht dat de jongeman met zijn buit de benen had genomen, werd duidelijk dat het om een roofmoord ging.

Eind jaren tachtig bleek dan dat de ex-rijkswachters Madani Bouhouche en Robert Beijer, specialisten in het illegaal aftappen van telefoons, de bewakingsdienst van Sabena hadden zitten afluisteren en perfect op de hoogte moeten zijn geweest van het doen en laten van Zwarts, die avond. Toen later een duur horloge opdook, wezen getuigenissen in de richting van Bouhouche. Beiden verschenen in 1995 voor het assisenhof in Brussel.

De moord op Zwarts was toen slechts één beschuldiging in een zeer indrukwekkende reeks, waaronder ook de moord op FN-ingenieur Juan Mendez, die in verband werd gebracht met de Bende van Nijvel. Gingen beide ex-BOB’ers voor de meeste feiten vrijuit, dan niet voor de zaak-Zwarts (en evenmin voor de moord op de Libanese diamantair Ahmad Ali Suleiman in 1989). Beijer kreeg veertien jaar cel, Bouhouche twintig. Doordat hij al jaren in voorarrest had gezeten, begon zijn advocaat Stéphane Lempereur al in 1997 aan de procedureslag voor een voorwaardelijke vrijlating.

Dat lag moeilijk, want Bouhouche en Beijer worden al jaren genoemd als spilfiguren achter de Bende van Nijvel, de spectaculaire wapenroof bij de Groep Diane, de gevechtseenheid van de rijkswacht, in 1981, en nog een handvol andere criminele mysteries uit die tijd. “Geen enkele justitieminister wou zijn handtekening zetten”, aldus Lempereur. “Mijn cliënt werd gegijzeld door de media, de publieke opinie en slecht geïnformeerde nabestaanden van slachtoffers van de Bende van Nijvel.”

Eind vorig jaar werd de nieuwe VI-wet van kracht. Voortaan was het niet langer de minister, maar een beperkte commissie van magistraten die over vervroegde vrijlatingen besliste. Bouhouche was er als de kippen bij. Zijn eerste verzoek werd afgewezen, vooral omdat hij had verzuimd een afbetalingsplan voor te leggen voor het betalen van schadevergoedingen van zijn slachtoffers – in casu de familie Zwarts.

De wet bepaalt dat de gedetineerde na zes maanden een nieuw verzoek kan indienen. “In die fase zitten we nu”, aldus Lempereur. “Op papier kan niets de vrijlating van mijn cliënt nog in de weg staan. En als hij niet Bouhouche zou heten, dan zou hij allang vrij zijn. Het parket-generaal van Brussel gaf een positief advies, het parket-generaal in Bergen gaf inmiddels toe dat vijftien jaar Bende-onderzoek geen enkel, maar dan ook geen énkel element tegen Bouhouche heeft opgeleverd.”

“We hebben ook een afbetalingsplan ingediend. Ook al heeft hij steeds ontkend wat te maken te hebben gehad met de moord op Zwarts, dan is mijn cliënt wel bereid te gaan werken en een deel van zijn loon af te staan aan de familie. Een gerechtelijke beslissing moet nu eenmaal gerespecteerd worden.”

Voor de familie gaat het echter helemaal niet om geld, zo bleek gisteren. “Bouhouche weet wat er met mijn zoon is gebeurd en waar hij begraven ligt”, aldus moeder Elvire Cochet-Zwarts. “Hoe kan zo’n man nu vrijkomen als hij ons weigert te vertellen waar? Dat is al wat wij vragen, onze zoon begraven.”

De moeder trok zonder advocaat naar de in de gevangenis van Jamioulx zetelende VI-commissie en zegt innig te hopen dat die bij haar besluit van eind vorig jaar zal blijven. Net als toen ontving de VI-commissie ook nu een positief advies van het Brusselse parket-generaal, en een negatief advies van het parket-generaal van Bergen.

Daar ziet men twee bezwaren, zo legde advocaat-generaal Claude Michaux gisteren uit: “Het klopt dat het Bende-onderzoek geen enkel element heeft opgeleverd tegen Madani Bouhouche, maar dat neemt niet weg dat de samenleving van hem nog een lijk en een partij wapens te goed heeft. Zolang die er niet komen, kunnen hem geen gunsten worden toegestaan, vinden wij.”

“Niet alleen heeft hij ooit gezegd dat hij weet waar het lijk van Zwarts ligt, hij heeft ook ooit verkondigd dat hij weet waar de wapens afkomstig van de roof bij de Groep Diane verborgen liggen. Ik weet ook dat Bouhouche nu zegt dat hij al die verklaringen destijds alleen aflegde met het idee tot een of andere ‘deal’ te komen met justitie en eigenlijk helemaal niks af weet van al die affaires, maar dat is wel een al te makkelijke uitleg.”

De VI-commissie in Jamioulx hoort in een volgende zitting Bouhouche en zijn advocaat. Een beslissing over zijn verzoek volgt wellicht volgende maand.

Bron » De Morgen | Douglas De Coninck

Beijer vrij, Bouhouche blijft in cel

Ex-rijkswachter Madani Bouhouche, die in 1995 een celstraf van 20 jaar kreeg voor de moord op de Libanees Suleiman in Antwerpen en de verdwijning van Sabena-agent Zwarts in Zaventem, moet nog minstens een half jaar langer in de cel blijven. Hij kwam in principe vorige week in aanmerking voor een voorwaardelijke invrijheidstelling, net als zijn kompaan Robert Beijer.

Het parket-generaal in Bergen heeft zich daartegen echter verzet.

Procureur-generaal van Bergen Ladrière gaf onlangs voor Bouhouche een negatief advies aan de commissie voor de voorwaardelijke invrijheidstelling. Daarin wordt er enerzijds op gewezen dat Bouhouche, net zoals Beijer overigens, niets kan ten laste gelegd worden in het dossier over de Bende van Nijvel.

Beide ex-rijkswachters werden in deze zaak nochtans al sedert jaren als verdachten beschouwd. De procureur-generaal haalt andere feiten aan om zijn standpunt te motiveren dat Bouhouche nog steeds als een gevaarlijke figuur beschouwd moet worden.

Zo wijst hij erop dat Bouhouche in het verleden aan de justitie heeft verklaard dat hij weet waar zich de wapens bevinden die begin jaren ’80 tijdens een erg stoutmoedige overval gestolen werden in de belangrijkste rijkswachtkazerne van het land. Bij die beruchte raid verdwenen toen gesofisticeerde wapens van de antiterreureenheid van de rijkswacht, de groep Diane.

Deze wapenroof werd nooit opgehelderd. Volgens het parket-generaal in Bergen kan niet uitgesloten worden dat Bouhouche na een eventuele vrijlating die wapens in handen kan krijgen; dat maakt van hem een potentieel gevaarlijk man.

De tweede reden waarom de PG in Bergen zich heeft verzet tegen de vrijlating van Bouhouche, houdt verband met de zaak-Francis Zwarts, de veiligheidsagent op Zaventem die in de jaren ’80 plots spoorloos verdween samen met een waardevol transport dat hem was toevertrouwd. De procureur-generaal wijst erop dat Bouhouche in het verleden bekend heeft goed te weten waar het lijk van Zwarts zich bevindt.

Volgens Ladrière is het een minimum dat Bouhouche pas vrijkomt als hij die plaats ook effectief aanwijst, zodat de nabestaanden het slachtoffer ook een laatste rustplaats kunnen geven. Het parket-generaal in Brussel moest ook zijn advies geven met het oog op een voorwaardelijke invrijheidstelling.

Dat advies, opgesteld door advocaat-generaal Morlet, had geen enkel bezwaar tegen de vrijlating van Bouhouche. Dat standpunt is opmerkelijk, want het parket-generaal heeft zelf aan de Verenigde Staten de uitlevering gevraagd van nog een andere kompaan en medeplichtige van Bouhouche, François Buslik. Die moet normaal aan ons land uitgeleverd worden om opnieuw voor het assisenhof van Brabant te verschijnen voor heel wat feiten, waaronder de affaire-Zwarts.

De Amerikaan Buslik werd destijds voor die zaak in Brussel al bij verstek veroordeeld, maar ontsnapte tijdig aan de Belgische justitie. Er is in het verleden al vaak allusie gemaakt op mogelijke bescherming die Buslik zou genieten. Het ziet er in elk geval niet naar uit dat hij spoedig door de VS uitgeleverd kan worden. Hijzelf zou beweren dat hij door een getuigenis van de ex-echtgenote van Bouhouche vrijgepleit zou worden in de affaire-Zwarts.

Tegen geen enkele van bovengenoemde personen kon de Belgische justitie na jaren speurwerk tot nu toe formele bewijslast voorleggen van enige betrokkenheid bij de feiten die worden toegeschreven aan de Bende van Nijvel in de jaren ’80. Dat betekent wel nog niet dat de cel die in Jumet met het Bende-dossier is belast, de denkpist-Bouhouche al beschouwt als een dood spoor.

Momenteel worden nog minstens een half dozijn concrete sporen in dit onderzoek gevolgd. In tegenstelling tot Bouhouche heeft Beijer zich al enige tijd geleden in Jumet onderworpen aan de leugendector. Beijer kreeg wel de voorwaardelijke invrijheidstelling. Hij verliet vorige vrijdag de gevangenis. Hij heeft inmiddels bijna zeven van de veertien jaar cel uitgezeten. Bouhouche heeft hoger beroep aangetekend tegen zijn niet-vrijlating.

Bron » De Morgen

Moordenaar van Francis Zwarts aangehouden

Het Amerikaanse gerecht hield op vraag van het Brusselse parket-generaal Jean-François Buslik (45) aan. Buslik, die de Amerikaanse nationaliteit heeft, werd door het Brabantse assisenhof in februari 1995 bij verstek tot de doodstraf veroordeeld voor zijn aandeel in de verdwijning van Sabena-veiligheidsagent Francis Zwarts. Buslik, die in Nort Palm Beach verbleef, werd daar opgesloten. In de komende dagen moet duidelijk worden of de autoriteiten in Florida gevolg geven aan een vraag tot uitlevering.

Ook de cel-Jumet wil Buslik als getuige aan de tand voelen in het Bende-dossier. Buslik was in de periode van de Bende-aanslagen in België en was toen een goede vriend van gewezen rijkswachter Madani Bouhouche. Bouhouche is samen met zijn ex-collega Robert Beijer jarenlang afgeschilderd als één van de potentiële verdachten in het Bende-dossier. Hij heeft altijd ontkend iets met de Bende-moorden te maken te hebben. Eind vorig jaar werd Bouhouche verscheidene keren door de speurders van de cel-Jumet als getuige op de rooster gelegd. Een doorbraak leverden deze ondervragingen niet op.

Bron » De Tijd

Gerecht vindt Buslik niet, internet wel

Het gerecht heeft een internationaal aanhoudingsmandaat tegen Jean-François Buslik uitgevaardigd, maar vindt hem niet. Even surfen op internet had de oplossing kunnen zijn. Buslik woont en werkt al jaren in Florida. De man bezit er zelfs een goedlopend luchtvaartbedrijf.

Het weekblad Humo vond één ingangspoort, wij een andere. Buslik leeft en geniet van zijn vrijheid, al werd hij in januari ’95 bij verstek tot de doodstraf veroordeeld in het mega-proces Bouhouche-Beijer. Buslik zou grote sier hebben gemaakt met het geld dat hij van Francis Zwarts, de veiligheidsagent die in ’82 op Zaventem werd doodgeschoten en beroofd van meer dan 90 miljoen frank aan goud en juwelen. Buslik had nog meer op zijn kerfstok en dat was voor het assisenhof voldoende om hem de doodstraf te geven.

Maar Buslik was verdwenen. Dat hij in Amerika een nieuw leven had opgebouwd lag voor de hand. Jean-François Buslik bezit zowel de Amerikaanse als de Belgische nationaliteit.

De redenen waarom nooit een uitleveringsbevel is gevraagd aan de Amerikanen, is troebel. Net zoals de relaties met de Amerikanen. Die zijn sowieso niet geneigd om landgenoten uit te leveren. Zelfs niet voor moord. Maar als justitie niets vraagt, kan justitie vanzelfsprekend niets krijgen.

De cel-Jumet, die zich bezighoudt met de bende van Nijvel, heeft ook al aan Buslik gedacht in het kader van het eigen dossier. De cel heeft vorig jaar via Interpol-Washington gepoogd zijn adres te krijgen, maar ving bot. De cel wil Buslik alleen maar verhoren. Als getuige, zoals dat heet.

Diezelfde cel, die in december ’98 alle mogelijke electronica bovenhaalde om het bronnengeheim van een journalist te kennen, slaagde er niet in om bij de internationale telefoondienst een nummer op te vragen.

Bron » Gazet van Antwerpen