Tag archieven: Jacques Monsieur

België neemt ‘lords of war’ in het vizier

Geplaatst op door

CD&V wil de controle op tussenhandelaars van wapens verstrengen. Nu kunnen deze ‘lords of war’ hun zaakjes hier ongestoord regelen.

Het is een cynisch tafereel halfweg de actiefilm Lord of War uit 2005. Vanop de brug van een roestig containerschip volgestouwd met raketlanceerders vertelt wapenhandelaar Yuri Orlov, gespeeld door Nicolas Cage, hoe hij zijn fortuin heeft vergaard door “elk leger ter wereld te bevoorraden, behalve het Leger des Heils”. “Eigenlijk bestaan er drie soorten wapendeals in de wereld”, zegt hij, “wit en legaal, zwart en illegaal, en mijn persoonlijke favoriete kleur: grijs.”

Dit lijkt misschien een fel uitvergrote filmscène, maar ze schuurt dichter tegen de realiteit aan dan veel mensen vermoeden. Het personage van Cage is namelijk gebaseerd op Viktor Boet, een Russische wapenhandelaar die met zijn vliegtuigen onder meer Afrikaanse krijgsheren, de Libische dictator Kadhafi en de taliban van wapens voorzag. De ‘Handelaar van de Dood’ opereerde midden jaren 90 vanop de luchthaven van Oostende. Vandaag zit hij in de cel.

Aparte categorie

Tussenhandelaars of ‘brokers” zoals Boet vormen een aparte categorie in de internationale wapenhandel. Ze bemiddelen transacties tussen wapenfabrikanten, kopers en verkopers. Ze brengen klanten met elkaar in contact, regelen het transport. Alles vanop de achtergrond. Een broker bezit de wapens nooit zelf.

België heeft sinds 2003 wetgeving voor tussenhandel in wapens. Tussenhandelaars moeten een vergunning aanvragen bij de overheidsdienst Justitie. Wie broker wil worden, mag bijvoorbeeld geen strafblad hebben. Maar: België legt dan wel regels op om de betrouwbaarheid van tussenhandelaars te checken, hun werk zelf wordt niet gecontroleerd. Van zodra een broker zijn vergunning heeft, ziet niemand toe op welke deals hij sluit, voor welke wapens en met welke bestemming.

Omdat de controle slap is en de pakkans bijgevolg zo goed als nul, voelen heel wat tussenhandelaars niet eens de nood om een vergunning aan te vragen – zo krijgen ze ook geen lastige vragen. Sinds 2003 heeft de overheidsdienst Justitie amper drie vergunningen afgeleverd aan Belgische tussenhandelaars in wapens.

“Het is duidelijk dat er véél meer zijn, maar dat ze zich niet melden”, zegt CD&V-parlementslid Veli Yüksel. Het Vlaams Vredesinstituut bevestigt dat. “Ons land heeft een reputatie.” België is een logistieke draaischijf, Brussel de thuisbasis van de NAVO, de Europese Unie en een overvloed aan lobbyisten. Kortom: een ideaal werkterrein voor wapenhandelaars met goede contacten.

Screening

“We moeten de controle opdrijven. Het kan niet dat we alleen weten wat brokers uitspoken als ze voor de rechter verschijnen”, vervolgt Yüksel. Hij heeft daarom nu een wetsvoorstel ingediend, dat gesteund wordt door heel de meerderheid.

In het wetsvoorstel wordt gevraagd om het toezicht op de tussenhandel van wapens te verstrengen. De vergunning voor brokers mag niet meer voor onbepaalde duur gelden, zoals vandaag, maar slechts voor vijf jaar. Voor een hernieuwing is er dan een screening nodig. Daarnaast moeten brokers elke zes maanden een uitgebreid activiteitenverslag indienen. Zodat duidelijk is met wie ze zakendoen.

“Door de terreurdreiging is illegale wapenhandel zowel nationaal als internationaal een topprioriteit geworden voor justitie. Het is zaak om de tussenhandelaars hier te dwingen om een vergunning aan te vragen en om hen daarna ook van dichtbij op te volgen”, zegt Yüksel. Het Vredesinstituut is tevreden met zijn initiatief. “De wetgeving is al lang aan een update toe.”

Dat bewijst het verhaal van Jacques Monsieur, een ex-militair uit Halle, die wapens leverde aan zowat de halve wereld. Met Iran deed hij gouden zaken door, onder het mom van waterpompen, zesduizend antitankraketten te verkopen. Monsieur is begin deze maand veroordeeld tot drie jaar cel. Hij had geen vergunning.

Bron » De Morgen

Wapentrafikant Jacques Monsieur krijgt drie jaar cel en boete van 300.000 euro

Geplaatst op door

De correctionele rechtbank van Brussel heeft de notoire Belgische wapentrafikant Jacques Monsieur (64) veroordeeld tot een celstraf van drie jaar vanwege illegale wapentrafiek naar onder meer Libië, Tsjaad, Pakistan en Iran.

De rechters oordeelden dat Monsieur zich opnieuw schuldig had gemaakt aan wapenhandel. Naast een celstraf krijgt hij een boete van 300.000 euro. Het parket had een celstraf van 2 jaar geëist en de inbeslagname van 8 à 9 miljoen euro, het voordeel dat Monsieur uit het misdrijf gehaald zou hebben.

Monsieur, afkomstig uit het Vlaams-Brabantse Lot, was geen onbekende van het gerecht, zomin van het Belgische als van het buitenlandse. De man die ook bekendstaat als “de vos” of “de maarschalk” werd in 2010 nog veroordeeld in de Verenigde Staten in een zaak die te maken heeft met het Iran-Contra-affaire. In die affaire leverde de VS illegaal wapens aan Iran. Met de opbrengsten financierden ze de Contra’s in Nicaragua, tegenstanders van de (socialistische) Sandinista’s.

Ook in het Elf-Aquitaine-schandaal dook Monsieurs naam op. Hij werd ervan verdacht om in naam van de Franse oliemaatschappij Elf wapens geleverd te hebben aan Pascal Lissouba, op dat moment president van Congo-Brazzaville, tijdens de Congolese burgeroorlog in jaren negentig.

Grof geschut

In de huidige zaak wordt Monsieur ervan verdacht dat hij tussen 2006 en 2009 betrokken was bij de illegale levering van automatische wapens, tanks, helikopters, vliegtuigen en ander militair materieel in Libië, Tsjaad, Pakistan en Iran.

Er was sprake van de verkoop van 100.000 automatische wapens in Libië, die er dienstdeden tijdens de Libische revolutie. Ook leverde hij 10 tanks en 5 gevechtshelikopters aan Guinee. Aan Tsjaad bezorgde hij 200.000 automatische wapens, munitie, 4 helikopters en 2 oorlogsvliegtuigen. Pakistan ontving een levering raketlanceerders en mitrailleurs. Tot slot leverde hij nog militair materiaal aan Iran.

Volgens het federaal parket bleek uit mails die aangetroffen werden op Monsieurs computer duidelijk dat hij betrokken was bij de wapenhandel.

Monsieur beweerde dat hij sinds begin jaren 2000 geen wapens meer verkocht, maar dat vroegere kennissen uit het milieu regelmatig met hem contact opnamen en dat hij hen occasioneel hielp. Ook zei hij dat zijn activiteiten als wapentrafikant een dekmantel waren om te spioneren voor enkele Europese geheime diensten.

Zijn advocaat pleitte de vrijspraak.

Bron » De Morgen

3 jaar cel voor wapentrafikant Jacques Monsieur

Geplaatst op door

De correctionele rechtbank van Brussel heeft donderdag de notoire Belgische wapentrafikant Jacques Monsieur (64) veroordeeld tot een celstraf van drie jaar vanwege illegale wapentrafiek naar onder meer Libië, Tsjaad, Pakistan en Iran.

De rechters oordeelden dat Monsieur zich opnieuw schuldig had gemaakt aan wapenhandel. Naast een celstraf krijgt hij een boete van 300.000 euro. Het parket had een celstraf van 2 jaar geëist en de inbeslagname van 8 à 9 miljoen euro, het voordeel dat Monsieur uit het misdrijf gehaald zou hebben.

Monsieur, afkomstig uit het Vlaams-Brabantse Lot, was geen onbekende van het gerecht, zomin van het Belgische als van het buitenlandse. De man die ook bekendstaat als “de vos” of “de maarschalk” werd in 2010 nog veroordeeld in de Verenigde Staten in een zaak die te maken heeft met het Iran-Contra-affaire. In die affaire leverde de VS illegaal wapens aan Iran. Met de opbrengsten financierden ze de Contra’s in Nicaragua, tegenstanders van de (socialistische) Sandinista’s.

Ook in het Elf-Aquitaine-schandaal dook Monsieurs naam op. Hij werd ervan verdacht om in naam van de Franse oliemaatschappij Elf wapens geleverd te hebben aan Pascal Lissouba, op dat moment president van Congo-Brazzaville, tijdens de Congolese burgeroorlog in jaren negentig. In de huidige zaak wordt Monsieur ervan verdacht dat hij tussen 2006 en 2009 betrokken was bij de illegale levering van automatische wapens, tanks, helikopters, vliegtuigen en ander militair materieel in Libië, Tsjaad, Pakistan en Iran. Er was sprake van de verkoop van 100.000 automatische wapens in Libië, die er dienstdeden tijdens de Libische revolutie.

Ook leverde hij 10 tanks en 5 gevechtshelikopters aan Guinee. Aan Tsjaad bezorgde hij 200.000 automatische wapens, munitie, 4 helikopters en 2 oorlogsvliegtuigen. Pakistan ontving een levering raketlanceerders en mitrailleurs. Tot slot leverde hij nog militair materiaal aan Iran.

Volgens het federaal parket bleek uit mails die aangetroffen werden op Monsieurs computer duidelijk dat hij betrokken was bij de wapenhandel. Monsieur beweerde dat hij sinds begin jaren 2000 geen wapens meer verkocht, maar dat vroegere kennissen uit het milieu regelmatig met hem contact opnamen en dat hij hen occasioneel hielp. Ook zei hij dat zijn activiteiten als wapentrafikant een dekmantel waren om te spioneren voor enkele Europese geheime diensten. Zijn advocaat pleitte de vrijspraak.

Bron » De Morgen

‘Ik verkocht wapens om te kunnen spioneren’

Geplaatst op door

Negen miljoen euro zou wapenhandelaar Jacques Monsieur met illegale transacties verdiend hebben. In de Brusselse rechtbank voert hij aan dat zijn handel een dekmantel was voor spionage voor westerse regimes.

‘In de jaren 80 en 90 heb ik vijftien jaar gewerkt voor de DIA (Defence Intelligence Agency, de inlichtingendienst van het Amerikaans leger, red.). Toen de verstandhouding zoek raakte, ben ik door de Israëlische Mossad benaderd. En ook de Franse veiligheidsdiensten zochten mij af en toe op. Ik mocht met hun zegen wapens verkopen aan bepaalde regimes of groeperingen, ook als er een embargo was uitgevaardigd. Het was de perfecte dekmantel om het vertrouwen van de regimes te winnen en intussen inlichtingen te vergaren.’

Met zijn eerste antwoord sloeg wapenhandelaar Jacques Monsieur (64) de Brusselse rechtszaal gisteren meteen met verstomming. Welke spion zou zomaar de naam van zijn opdrachtgevers prijsgeven?

Monsieur begon zijn carrière bij een Amerikaanse wapenproducent. Hij zocht voornamelijk naar klanten in oorlogsgebieden waar, op basis van internationale embargo’s, geen wapens geleverd mochten worden. Zoals in Iran en Irak, een regio waar Monsieur zijn doorbraak forceerde op de internationale wapenmarkt.

‘Na de overwinning van ayatollah Khomeini vroegen de Amerikanen mij om een nieuw inlichtingennetwerk in Iran op te bouwen. De ­enige manier om er voet aan wal te krijgen, was het regime bieden wat de internationale gemeenschap weigerde: wapens.’ Mon­sieur verkocht de islamitische republiek 6.000 TOW-antitankraketten, goed voor 83 miljoen dollar.

Monsieur kwam ook in de Balkanoorlog aan de bak. Vanuit Iran leverde hij wapens zowel aan de Kroatische troepen als aan Bos­nische moslimstrijders. In Afrika verscheen zijn naam in het schandaal rond Elf Aquitaine, toen bekendraakte dat de Franse olieproducent in 1997 wapens had geleverd aan de toenmalige president van Congo-Brazzaville, Pascal Lissouba. Die werd door de huidige president Sassou Nguesso in het nauw gedreven.

Grote vis

Dat Monsieur snel een grote vis werd, blijkt uit de feiten waarvoor hij vandaag voor de Brusselse rechtbank terechtstaat. Tussen april 2006 en juni 2009 zou hij een rol gespeeld hebben bij de verkoop van vijf gevechtshelikopters, twaalf tanks en radiomateriaal aan Guinee-Bissau. Voorts zou hij 100.000 automatische geweren aan Libië hebben geleverd, plus 200.000 automatische geweren, vier gevechtshelikopters en twee straaljagers aan Tsjaad. Nog op het ­lijstje: luchtafweerraketten en pantservoertuigen aan Pakistan, zes C-130-transportvliegtuigen aan Indonesië, wisselstukken voor F1-gevechtsvliegtuigen en 13 miljoen kogels voor oorlogs­wapens aan Iran.

Het is niet de eerste keer dat Monsieur voor een rechtbank staat. In 2001 verdacht Iran hem van spionage en werd hij veroordeeld tot tien jaar cel. Een straf die hij na betaling van 400.000 dollar kon terugbrengen tot twee jaar. Terwijl hij in Iran in de cel zat, werd hij in oktober 2001 in ons land bij verstek veroordeeld tot vijf jaar cel voor wapenhandel met Iran, China, Ecuador, Burundi en Kroatië. In Frankrijk kreeg hij vier jaar cel voor wapentrafiek naar Togo, Kazachstan en Qatar. In 2009 werd Monsieur in Amerika gepakt voor wapenhandel met Iran. Hij riskeerde daarvoor 65 jaar cel, maar dankzij info over het nucleaire programma van Irak en over het Iraanse leger, werd zijn straf tot 23 maanden teruggebracht.

Twee jaar cel?

Vandaag riskeert Monsieur in Brussel een celstraf van twee jaar. Het gerecht wil hem echter vooral financieel straffen. Geschat wordt dat zijn illegale handel hem negen miljoen euro heeft opgeleverd. Dat bedrag wil het gerecht terugvorderen, mogelijk door beslag te leggen op de 113 onroerende goederen die Jacques Monsieur en zijn zus geërfd hebben van hun ouders – hun vader was notaris.

Het vonnis volgt op 1 juni.

Bron » De Standaard

Jacques Monsieur: geheim agent, ordinair crimineel of een combinatie van beide?

Geplaatst op door

Jacques Monsieur, zoon van een notaris en zelf ook doctor in de rechten, groeide op in het Witse-dorp Halle en werd een van de meest beruchte wapenhandelaars van ons land. De man heeft al een groot stuk van de wereld gezien en zo ook nogal wat gevangenissen. Vandaag staat hij in Brussel opnieuw terecht, de aanklager vraagt een gevangenisstraf van twee jaar. Het verhaal van een man met een onwaarschijnlijk parcours dat, zo ziet het er naar uit, nog niet ten einde is gekomen.

In Brussel is vandaag het proces begonnen tegen Jacques Monsieur, een van de meest beruchte wapenhandelaars van België. De 64-jarige man staat terecht voor illegale wapenleveringen. Het federaal parket beschouwt hem als de leider van een criminele organisatie, maar zelf ontkent Monsieur alles. Hij verklaarde in de rechtszaal dat de wapenhandel een dekmantel en dat hij in opdracht van verschillende inlichtingendiensten informatie vergaarde bij verschillende regeringen. Zo zegt hij zelf dat hij 15 jaar voor de CIA gewerkt heeft.

Het Openbaar Ministerie vordert twee jaar cel voor Monsieur.

De “carrière” van le maréchal

Jacques Monsieur geniet de twijfelachtige eer op te duiken in verschillende dossiers van wapenhandel. Monsieur is een zoon van een notaris uit Halle, maar woont sinds begin jaren 90 officieel in Frankrijk. Zelf startte hij zijn loopbaan bij het Belgisch leger, vandaar zijn bijnaam le maréchal, maar echt “carrière” maakte hij pas nadat hij daar ontslag nam en begon te werken als wapenhandelaar. De man liet zich niet bepaald hinderen door internationale embargo’s en leverde o.a. aan Iran, Ecuador, Kroatië, Bosnië, Congo-Brazzaville, Tsjaad, India… en dan vergeten we wellicht nog een paar conflicthaarden.

Vooral de handel met Iran betekende voor Monsieur een zakelijke doorbraak. Onder het mom van “waterpompen voor de landbouw” leverde hij het Teheran van ayatollah Khomeini onder meer 6.000 TOW-raketten voor een totaalbedrag van 83.000.000 dollar.

Maar de ware politieke proporties van die deal werden pas helemaal duidelijk toen later het Iran-Contragate-schandaal losbarstte, waar bleek dat Amerika (onder het presidentschap van Ronald Reagan) de opbrengsten van de clandestiene wapenhandel gebruikte om de contrarevolutionairen die streden tegen het linkse regime in Nicaragua, te financieren.

“Niet de meest aangename periode uit mijn leven”

In 1996 deed het Belgische en Franse gerecht een inval in zijn toenmalige woning in Frankrijk, nabij Bourges, een stoeterij met de lieflijke benaming “Les Amourettes”. Monsieur werd dusdanig in het nauw gedreven dat hij de vlucht nam naar Teheran waar hij hoopte wegens bewezen diensten immuun te blijven voor vervolging. Helaas voor hem, de machtsverhoudingen lagen inmiddels anders in Teheran en de man werd er tot tien jaar veroordeeld wegens spionage. “Dat was niet de meest aangename periode uit mijn leven,” zo liet hij zich achteraf ontvallen.

Tijdens zijn Iraanse gevangenschap werd hij in België bij verstek veroordeeld tot vijf jaar cel door de correctionele rechtbank in Brussel, voor illegale wapenhandel naar onder meer Iran, China, Ecuador, Burundi en Kroatië, oplichting, misbruik van vertrouwen, valsheid in geschrifte en witwaspraktijken.

Monsieur kocht zich intussen in Teheran vrij voor welgeteld 437.573 euro, maar op weg naar België, bij een tussenlanding, werd hij in Turkije gearresteerd op basis van een internationaal arrestatiebevel. Na een paar maanden werd hij dan toch uitgeleverd aan ons land, ons land dat hem korte tijd later dan weer op haar beurt uitleverde aan Frankrijk.

Monsieur ging in België wel in verzet en zijn veroordeling werd eind 2002 afgezwakt tot een celstraf van 40 maanden met uitstel. Opmerkelijk, het proces vond op vraag van de verdediging gedeeltelijk achter gesloten deuren plaats met als motivatie “de goede diplomatieke relaties tussen meerdere landen niet in het gedrang te brengen”.

In Frankrijk speelde Monsieur een sleutelrol in het zogenoemde Elf-Aquitaineschandaal. Bleek dat “monsieur Monsieur” voor rekening van de Franse oliemaatschappij in 1997 massaal wapens had geleverd aan Pascal Lissouba, de toenmalige president van Congo-Brazzaville die in het nauw werd gedreven door de opstand rond huidig president Sassou Nguesso. In mei 2008 veroordeelde de rechtbank van de Franse stad Bourges hem onder meer voor zijn aandeel in het Elf-Aquitaineschandaal, tot 4 jaar cel met uitstel.

Een sluier van geheime diensten: voor welke rekening werkt Monsieur?

Een jaar later, in 2009, liep het voor Jacques Monsieur opnieuw grondig mis toen hij werd opgepakt op de luchthaven van New York. Via een Amerikaanse undercoveragent werd duidelijk dat Monsieur wapens leverde aan het Iran van ayatollah Khomeini. Monsieur werd in Amerika veroordeeld tot een straf van 23 maanden en die mag opvallend licht genoemd worden gegeven het feit dat hij 60 jaar cel riskeerde te krijgen. De straf was dan ook het resultaat van een schuldbekentenis én de informatie die Monsieur gaf aan de Amerikanen.

Rond de wapenhandelaar hangt een sluier van geheime diensten en het is niet altijd even duidelijk voor wiens rekening hij werkt. Zoals dat gaat met (zelfverklaarde?) geheime agenten schuwt hij de media. Maar in het enige interview dat hij gaf in 2004 aan de Franse radiozender RFI, verklaarde hij dat zijn criminele activiteiten eigenlijk slechts een dekmantel zijn voor zijn werk als spion voor de geheime diensten van België (militaire inlichtingendienst), Frankrijk (DGSE en DST), Amerika (CIA) en Israël (Mossad).

Maar of die uitlatingen daadwerkelijk kloppen dan wel een nieuw dwaalspoor zijn, is minder duidelijk. Al kan het ook zijn dat Monsieur een tijdlang voor inlichtingendiensten werkte om dan soloslim te beginnen, handig gebruikmakend van zijn vroegere dekmantel. Spionnen zijn soms moeilijk in de hand te houden en criminelen gebruiken niet zelden het argument dat ze als informant/infiltrant werken voor deze of gene politie- of inlichtingendienst. Het bewijs daarvoor is door de aard der dingen moeilijk te leveren en het tegenbewijs ook.

Het voorlopig einde van een merkwaardig parcours

In april 2011 kwam de man vrij uit zijn Amerikaanse gevangenis en sindsdien werd het ogenschijnlijk stil rond hem.

Maar in elk geval verloor het Belgisch federaal parket hem niet uit het oog want ze sleepten hem opnieuw voor de strafrechter. Vandaag staat hij dus terecht voor de correctionele rechtbank in Brussel op beschuldiging van illegale wapenhandel met Libië, Tsjaad, Pakistan en Iran in de periode tussen 2006 en 2009.

Het gaat onder andere om de levering van 100.000 automatische geweren aan Libië, 10 tanks en 5 helikopters aan Guinea-Bissau, 200.000 automatische geweren, de bijbehorende munitie, 4 gevechtshelikopters en 2 gevechtsvliegtuigen aan Tsjaad, raketlanceerders en mitrailleurs aan Pakistan en militair materiaal aan Iran.

Bron » VRT Nieuws