Het weekblad Humo publiceert deze week een interview met Denise Tyack, de weduwe van wijlen Patrick Haemers. Met zijn bende pleegde hij eind jaren tachtig tientallen gewapende overvallen en gijzelde hij oud-premier Paul Vanden Boeynants. In een Disney-reclamespot wordt het interview aangekondigd als een sprookje. “Er was eens een grote blonde reus die Hamertje heette, hij roofde dat het een lieve lust was en ontvoerde de vleeskoning.”
“Terwijl jullie P.H. verder verheerlijken, verbijt een slachtoffer van dienst misdrijven, bij de #ombudsman, zijn pijn”, zo sneerde Bart Weekers naar de Vlaamse media. Zijn verontwaardigde tweet kwam er na een blik op een krant waarin Denise Tyack als volgt geciteerd werd: “Hij kwam binnen aan mijn kraambed en had net een geldtransport overvallen.” “We staan er blijkbaar niet meer bij stil dat die prille vader meerdere moorden op zijn geweten heeft.”
‘Le grand blond’, of de grote blond reus zoals Humo hem noemt, is weer helemaal terug. De documentaire die VIER binnenkort uitzendt, doorspekt met homevideo’s en familieplaatjes, laat de menselijke kant van de glamourgangster zien. Een film, met Matthias Schoenaerts in de huid van Haemers, ligt in het verschiet. En dat doet pijn bij sommigen.
“De dag voor het versturen van die tweet had ik een erg lang gesprek achter de rug van een man die aanwezig was bij een postoverval door zijn bende”, zegt Weekers. “Die man zit al sinds 1985 aan de pillen om zijn depressie te behandelen. De sfeer die gecreëerd wordt is een klap in het gezicht van slachtoffers.”
Hij begrijpt de aantrekkingskracht van de glamourgangster wel, zegt media-ethicus Karl Verstrynge van de VUB. “Haemers leek wel een rockster, hij is een verpersoonlijking van de geromantiseerde misdaad. Toch vind ik dat Humo, in haar typische cynische stijl, hier een grens overschrijdt. Maar wat ik zo mogelijk nog erger vind: is de grens niet al zo ver verschoven dat niemand hier nog van opkijkt?”
De bende-Haemers vermoordde destijds minstens zes mensen. Van postbeambten Yves Lambiet (31) en Henriette Genet (24) bij een overval in Verviers in 1985 tot GMIC-agent Ronny Croes (22) op 29 januari 1989 in Groot-Bijgaarden.
De meeste nabestaanden van slachtoffers zijn Franstalig en de Humo-spot werd (nog) niet opgemerkt, net zo min als de zesdelige docureeks op VIER vanaf 18 september. Het idee alleen dat de moordenaar van zijn broer het voorwerp wordt van een tv-reeks doet alvast Guy Vindevogel steigeren. Zijn broer Georges was op 17 juli 1986 chauffeur van een geldtransport van Group 4 Securitas. Hij werd aan een filiaal van het Gemeentekrediet in Leerbeek van dichtbij geëxecuteerd door Haemers. “Wij proberen al jaren te vergeten”, zegt Vindevogel.
“Maar dat lukt niet. Ik heb vroeger Tyack al eens op tv gezien, na de arrestatie in Rio. Ze zei dat voor bewakingsagenten een gewapende overval tot ‘de risico’s van het vak’ behoort. Ik vind dat ongelofelijk dat zoiets zomaar kan worden gezegd, en dat iedereen dat cool vindt. Je oudere broer verliezen is niet cool.”
“Wij hebben er jaren over gedaan om het verlies te verwerken. Ik heb destijds lange tijd rondgelopen met het idee dat ik zelf gewapenderhand gerechtigheid zou moeten zoeken. Natuurlijk zijn dat alleen gedachten, maar ik wil er niet nog eens dag in dag uit mee te lopen vechten.”
Bron » De Morgen
