25 jaar na de Witte Mars: ‘Als we toen hadden opgeroepen tot revolutie, was dat gebeurd’

Een kwarteeuw geleden, op 20 oktober 1996, liepen 300.000 mensen door de Brusselse straten in de Witte Mars na de zaak-Dutroux. Drie deelnemers kijken terug op een van de indrukwekkendste manifestaties die ons land gekend heeft.

Dennis Barbion (52): “Ik word er opnieuw emotioneel van”

“Is het al 25 jaar geleden? Dat is bizar om vast te stellen, het staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Ik was toen een jonge knaap, een twintiger. Ik word opnieuw emotioneel als ik eraan denk. Ik zat bij mijn ouders en zag de beelden van twee meisjes die gered werden uit het huis van Dutroux op tv. Dat had een enorme impact op mij. Er was daarvoor al een algemeen gevoel van ongerustheid: enkele kinderen waren vermist en dat maakte indruk, omdat ik dat echt ongezien vond voor België. Ik dacht: hoe is dat in godsnaam mogelijk? Ik vond het mijn plicht om deel te nemen aan de mars.

“Ik wilde mijn steun betuigen aan de ouders van vermiste en vermoorde kinderen, een teken geven van ‘ik denk aan jullie’. Maar ik deed ook mee om een signaal te sturen naar beleidsmakers, het gerecht en politici, want er moest echt iets wezenlijks veranderen. Het rammelde toen echt langs alle kanten.

“Ik weet dat er enorm veel volk aanwezig was en dat we stapsgewijs door Brussel liepen. Het was heel heftig en hartverwarmend om al die mensen te zien. Ook al was ik op dat moment maar één druppel in de oceaan, ik wilde iets mee veranderen. En dat is dan ook wel gelukt. De Witte Mars was noodzakelijk om effectief tot veranderingen te komen, zoals de oprichting van Child Focus daarna. Al vind ik het enorm droevig om te beseffen dat er eerst kinderen moesten sterven voordat er iets veranderde.”

Paul Marchal (68): “We wilden de kinderen eren”

“Als vader van een van de slachtoffers van Dutroux heb ik de Witte Mars als een enorme kracht en uiting van solidariteit ervaren, van alle burgers. De Witte Mars is gegroeid uit een aantal ouders van verdwenen, vermoorde of teruggevonden kinderen. We wilden geen protestmars organiseren, we wilden de kinderen eren en aandacht vragen voor kindslachtoffers, en voor de problematiek die er toen was: de overheid luisterde onvoldoende naar ons.

“Vijf families organiseerden de mars, onder wie de ouders van Julie en Melissa en de ouders van Loubna Benaïssa. Alles ging toen vrij snel: we hadden blijkbaar alle burgers mee. Door de mars is er ook wat veranderd, en ook dat ging ineens heel snel. We werden uitgenodigd door toenmalig premier Jean-Luc Dehaene, aan wie we onze grieven mochten vertellen. Het was een goed gesprek, maar wij wilden natuurlijk meer. We wilden dingen op papier. Een van de belangrijkste dingen die we op papier hebben laten zetten is dat er in ons land een plek zou komen waar ouders van verdwenen kinderen terecht konden. Wij hadden de ervaring dat we in de kou bleven staan en dat wilden we voor andere ouders niet.

“We wilden ook dat verdwijningen serieuzer werden genomen. Soms lieten speurders zelfs dagen en weken voorbijgaan. Dat was de aanleiding voor onze eisen: we wilden een organisatie en een structuur waar ze onmiddellijk naar ouders van verdwenen kinderen zouden luisteren. Dat is ook gelukt, en dat was een grote verandering.

“Als we hadden opgeroepen tot een revolutie zou dat zelfs gebeurd zijn, denk ik. Niet dat ik dat wou, we wilden een geweldloze mars en daartoe hadden we ook opgeroepen. Het woordje ‘solidariteit’ heeft op die mars voor mij alleszins inhoud gekregen.”

Magda De Bruyne: “Ook mijn zus werd ontvoerd en vermoord”

“Mijn zus is in 1961 op negenjarige leeftijd ontvoerd en vermoord in Kortrijk. Ze was 33 dagen vermist. Ik werd pas later geboren en kreeg dezelfde naam als haar, en was een soort van vervangdochter geworden. Mijn ouders waren altijd bang om mij ook te verliezen. Heel mijn leven stond in het teken van wat er gebeurd was. Voor mijn ouders was het een enorme klap, het tekende ook hun leven.

“In die tijd was zoiets heel uitzonderlijk. Toen al die verhalen over Dutroux uitkwamen leefde iedereen, maar wij vooral, ook mee. Ik weet nog dat mijn moeder in de periode-Dutroux ziek werd van de verhalen en weer nachtmerries kreeg omdat ze zich in de onrust van de families herkende. Ze beleefde alles opnieuw. Die onzekerheid, het blijven zoeken naar een kind, dat deed iets met onze familie.

“Ik ging die dag alleen naar de Witte Mars en wist niet goed wat ik kon verwachten, maar ik ben heel blij dat ik er toen bij was. Er was die grote massa waarin we allemaal meeliepen, die menigte op de trein. Ja, dat was allemaal heel aandoenlijk. Ik was er vooral omdat ook ik de angst van de getroffen families voelde. Ik herkende het verdriet daar, verdriet dat ouders en gezinnen van verdwenen kinderen altijd zullen meedragen.

“Ik vind dat de straffen voor daders strenger moeten. Op dat vlak vind ik dat justitie nog kan verbeteren, ook al zijn er ondertussen al wat dingen gebeurd. Maar ik kan niet begrijpen dat bijvoorbeeld de vrouw van Dutroux nu gewoon vrij is. Ik zag haar liever nog wat langer in de gevangenis zitten. Mensen die kinderen hebben laten uithongeren en sterven en die dan weer vrij rondlopen, dat is gewoon iets dat voor mij niet kan. Dat gaat er bij mij echt niet in.”

Bron » De Morgen

Burgemeester D’Haese: “Er is geknoeid in het Bende-dossier, volgend jaar een Witte Mars met nog meer volk?”

Komt er volgend jaar een nieuwe Witte Mars? Burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) denkt dat het misschien nodig zal zijn nu een oud-magistraat uit de biecht klapt over manipulaties in het onderzoek. De man zegt anoniem dat bepaalde huiszoekingen niet mochten worden uitgevoerd van de minister van Justitie.

Een voormalig Brussels magistraat zegt in een brief dat het onderzoek naar de Bende van Nijvel gesaboteerd is door Justitie zelf. Hij wou in de jaren 90 onderzoeken of er een link was tussen de Bende en de CCC. Hij zegt daarin gehinderd te zijn, onder meer door toenmalig minister van Justitie Stefaan De Clerck. Die zegt echter altijd correct gehandeld te hebben.

Burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) denkt dat als Justitie zo voortdoet, er volgend jaar een tweede Witte Mars zal komen met veel meer volk. “‘Er is geknoeid met het Bende-onderzoek’. Een bewering die nu al vele jaren nadrukkelijk wordt geopperd, vanuit diverse bronnen, en die ‘vaneigens’ juist is. Vandaag brengen VTM Nieuws & TV Oost verklaringen van een voormalige magistraat die in dezelfde lijn liggen. U leest het goed: geen krantenjongen, maar een magistraat die werkte in het onderzoek!”, zegt D’Haese.

“Het is stilaan een open deur intrappen, en ik stelde het vorige week nog tijdens de 9 november-herdenking, maar de manier waarop dit onderzoek werd en wordt gevoerd is absurd, niet ernstig en bovenal onrespectvol jegens de slachtoffers en de nabestaanden. De manipulaties moeten stoppen. Laat ons de druk op de ketel houden. Volgend jaar een Witte Mars in Aalst met nog veel meer deelnemers dan de succesvolle mars van vorige week? Aalst vergeet je nooit…”

De Witte Mars lokte volgens sommige bronnen wel drieduizend deelnemers.

Michel Markey, een van de initiatiefnemers van de Witte Mars, start nu met een Waakzaamheidscomité. “Dat zal alles volgen wat de Bende van Nijvel betreft en eventueel acties ondernemen als het nodig is. Het is zeker niet uitgesloten dat er een tweede Witte Mars komt volgend jaar op 9 november. Maandag evalueren we de voorbije Witte Mars in Aalst en zullen we daarover praten. Zelfs een jaarlijkse Witte Mars is zeker een van de mogelijkheden”, reageert Michel.

Er zou al een nieuwe Witte Mars kunnen plaatsvinden op 11 maart. “In Brussel vindt dan de dag van de slachtoffers van terreur plaats. Er lopen nu gesprekken om ook daar dan een Witte Mars te organiseren.”

Bron » Het Laatste Nieuws

1.400 mensen stappen mee in Witte Mars tegen falende justitie

Aalst heeft vrijdag de slachtoffers van de Bende van Nijvel herdacht met een Witte Mars. 1.400 mensen kwamen de nabestaanden hun steun betuigen en stapten mee van de Grote Markt naar de voormalige rijkswachtkazerne en naar de Delhaize, waar de laatste en bloedigste aanslag van de Bende op 9 november 1985 – 33 jaar geleden – plaatsvond. “Zoveel mensen die ons komen steunen, dit doet deugd”, zegt Bende-overlever David Van de Steen. Burgemeester Christoph D’Haese had het over 2.800 deelnemers, maar dat is geen officieel cijfer.

9 november is sinds 1985 een speciale dag in Aalst. Een dag waarop er plaatsgemaakt wordt voor verdriet, en een beetje woede ook. In de voormiddag was er zowel woede als verdriet voelbaar op de begraafplaats van Aalst waar burgemeester Christoph D’Haese hard naar justitie uithaalde. “Justitie – althans wat dit dossier betreft – is rot”, was te horen, en hij verklaarde justitie failliet.

“Ik denk niet dat er een mens ter wereld is die meer op zijn robotfoto lijkt dan die bewuste Bonkoffsky”, aldus de burgemeester. “Maar toch zeggen de speurders ons nu 99 procent zeker te zijn dat die man niet de reus is? Kan er alstublieft vanuit justitie transparant gecommuniceerd worden waarom men tot dit besluit komt? Slachtoffers en nabestaanden blijven nu, meer dan ooit, met het gevoel achter dat niet alles mag worden gezegd. Dat justitie rot is. En wie kan hen ongelijk geven?”

Rollende ogen

Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) verdedigde zich daar door te zeggen dat er bijkomende manschappen en middelen gaan naar het onderzoek naar de Bende. “Dat is geen show, we willen resultaten”, zei hij. Zijn woorden werden door sommige nabestaanden van slachtoffers met rollende ogen ontvangen.

De organisatoren van de Witte Mars hadden op zo’n 1.000 deelnemers gerekend, de politie telde er 1.400. “Dat doet goed”, vertelde David Van de Steen, de overlever van de Bende wiens verhaal verfilmd is in Niet Schieten. “Het betekent dat er toch heel veel mensen nog aan ons denken”, zei hij. Ook nabestaanden van andere beruchte dossiers waren aanwezig: de familie Appeltans, Geijsbrechts, Van Uytsel en Lambrecks waren er, maar ook nabestaanden van slachtoffers van de aanslagen van Brussel stapten mee.

Lappendeken

Ingrid Mulder, die haar zus verloor in de Delhaize en wiens kinderen in de winkel waren toen de Bende binnenviel, houdt een warm gevoel over aan de Witte Mars. “Op 14 dagen hebben we dat hier georganiseerd. Vanavond zie je dat er toch veel mensen zijn die je steunen”, zegt ze. Ingrid werkt nog aan een eigen actie, een lappendeken met stukken stof die mensen haar opsturen. Een warm lappendeken tegen de justitie die haar in de kou laat staan. “We gaan er een optocht mee houden naar het Justitiepaleis en het krijgt een plaats in het Huis van het Slachtoffer in Brussel”, kondigt ze aan.

Bron » Het Laatste Nieuws

Nabestaanden lopen vooraan tijdens Witte Mars tegen falende justitie

De organisatoren van de Witte Mars in Aalst hebben meer details vrijgegeven over het verloop van de mars. Vooraan zullen vooral slachtoffers lopen van terreur en zware misdaden. Met trommels, witte lintjes en lichtjes hopen ze op een massale opkomst.

De Witte Mars die vrijdag door de straten van Aalst zal trekken, zal vooral een tocht door en voor slachtoffers van terreur en zware misdaden zijn. Vooraan in de optocht zullen, achter een groot spandoek, onder andere Jean Lambrechts, wiens dochter Eefje vermoord werd door Dutroux, meelopen. Maar ook nabestaanden van de aanslagen in Zaventem en Maalbeek tekenen present, net als David Van de Steen, auteur van het boek Niet Schieten. Dat boek over de Bende van Nijvel werd onlangs verfilmd en vormde de aanleiding tot de mars.

Sterk signaal

“Het idee ontstond dus echt nog maar een tiental dagen geleden”, zegt Michel Markey van het Witte Marscomité. “Maar ik sta er al van versteld hoeveel positieve reacties we kregen. Het is ook de eerste keer dat er zoveel slachtoffers mee zullen stappen in een mars. Daarmee willen we vooral een sterk signaal uitsturen.”

De start wordt om 20 uur gegeven aan de Grote Markt en nadien loopt het parcours onder andere richting de parking van de Delhaize, het toneel van een bloedbad, aangericht door de Bende van Nijvel op 9 november 1985.

Trommels en witte lintjes

“Nog vooraan zullen er ook mensen met trommels lopen. We hopen dat buurtbewoners zo komen kijken wat er allemaal gebeurt en misschien zelfs aansluiten. We vragen wel dat politici geen speeches afsteken of kentekens meebrengen. Enkel de organisatie en slachtoffers zullen even het woord nemen. Tot slot roepen we ook iedereen op om witte lintjes te voorzien en de witte lichtjes van de smartphone te doen oplichten tijdens de mars.”

“We hopen dat deze mars toch wel het een en ander losmaakt”, zegt David Van de Steen. “Bij aanslagen zoals die van de Bende of 22 maart zijn veel gewonden gevallen die ook nu nog gekwetst zijn. Maar onze maatschappij staat hier niet voldoende bij stil. Pas met het uitbrengen van de film Niet Schieten kwamen er echt reacties van buitenaf. Maar ondertussen is het al 33 jaar een hels gevecht geweest om dit trauma te verwerken. En hoe dieper we bij justitie komen, hoe meer we het gevoel hebben dat er iets niet klopt.”

Bron » Het Nieuwsblad

Herdenking en Witte Mars voor slachtoffers bende van Nijvel

Op vrijdag 9 november vindt op de begraafplaats van Aalst om 10 uur een korte herdenkingsplechtigheid voor de slachtoffers van de bende van Nijvel plaats. Er is een toespraak door burgemeester Christoph D’Haese en aansluitend worden er bloemen neergelegd aan de gedenksteen voor de slachtoffers.

Naast deze jaarlijkse herdenking zal er dit jaar ’s avonds een Witte Mars door de straten van Aalst trekken. Aanleiding daartoe was de golf van verontwaardiging die er kwam na de film Niet Schieten. De film over de aanslag in Aalst liet niemand onberoerd en bracht ondertussen al 200.000 bezoekers naar de bioscoop.

De Witte Mars gaat van start om 20 uur op de Grote Markt, vervolgens gaat het richting de Zwarte Zusterstraat, Albert Liénartstraat, Statieplein, Majoor Claesstraat, Denderstraat, Zeshoek, Dendermondsesteenweg, Vrijheidstraat, Vredeplein, Keizersplein, Zonnestraat, Maanstraat, Watertorenstraat, Hugo Lefevrestraat, Geraardsbergsestraat, Haring en de Geraardsbergsestraat tot aan de parking van Delhaize waar een stiltemoment gevolgd door een applaus wordt gehouden. Daarna gaat de tocht verder richting Geraardsbergsestraat via de rotonde Haring, Korte Zoutstraat, Lange Zoutstraat, om terug te eindigen op de Grote Markt.

“Er is gekozen voor de symbolische datum van 9 november omdat op die datum 33 jaar geleden de laatste en bloedigste aanslag van de Bende van Nijvel aan de Delhaize in Aalst plaats vond” aldus medeorganisator Michel Markey. “Het is een schande dat na 33 jaar nog steeds de daders en opdrachtgevers niet gekend zijn.”

“Het is ondertussen ook een ‘nationale mars’ geworden. Ook de ouders van de door Dutroux gedode kinderen komen naar Aalst om hun solidariteit te betuigen. Verder zijn er ook familieleden van de slachtoffers van de aanslagen van IS in Brussel. Er komen ook nog andere familieleden van slachtoffers uit heel het land. Elke dag komen er nieuwe namen bij.”

Deze mars is er een voor alle slachtoffers van terreur en zware misdaden, tegen een falende justitie, doofpotoperaties en het gebrek aan slachtofferhulp.

Bron » Het Nieuwsblad