Dagelijkse archieven: 30 mei 2001

Onderzoek Bende van Nijvel sleept zich naar roemloos einde

Geplaatst op door

Voor de nabestaanden van de slachtoffers van de Bende van Nijvel is de pil bijzonder bitter. Zolang iemand officieel werd verdacht in het Bende-dossier hoopten zij dat de speurders bij die verdachte een aanknopingspunt zouden vinden om het raadsel alsnog op te lossen. Met de buitenvervolgingstelling van Philippe De Staerke door de raadkamer wordt die hoop vandaag definitief de grond ingeboord.

Was het de Bende om geld te doen, om politieke invloed of om pure afpersing op grote schaal? Zijn bepaalde denksporen niet onderzocht? Werd het onderzoek gedwarsboomd? Waren er hoge omes in het spel, die een nooit eerder geziene doofpotoperatie tot een goed einde hebben gebracht? Zijn de seksfuiven van de Roze Balletten verbonden met het bloedbad in de warenhuizen?

“Het is ongehoord dat daar na al die jaren nog niets over is uitgelekt”, beweert een getuige uit het milieu van het zwaar banditisme. “Doorgaans hoor je links of rechts wel een echo over de daders van overvallen. Van die Bende-toestanden wordt met geen woord gerept. Misschien wordt het wachten tot iemand op zijn sterfbed bekentenissen aflegt of na de verjaring eindelijk eens uit de biecht wordt geklapt.”

Het verloop van het onderzoek werd ongetwijfeld in grote mate beïnvloed door het eerste deel ervan, dat plaatsvond in Nijvel. Procureur des konings Jean Deprêtre hield onvoorwaardelijk vast aan zijn theorie van de prédateurs , de roofmoordenaars die uit waren op snel verdiend geld, dat ze meteen verpatsten en snel moesten aanvullen.

Het Nijvelse gerecht bracht in dat kader trots de Boraings van Michel Cocu en co. voor het assisenhof van Bergen. De trots verdween als sneeuw voor de zon toen op het proces bekend geraakte dat een voor het gerecht ongunstig ballistisch verslag in een lade was blijven liggen. De Borains werden vrijgesproken.

Alle hoop was nog gericht op de Delta-cel rond de Dendermondse onderzoeksrechter Freddy Troch. Hij voerde de druk op de bende rond Philippe De Staerke op omdat hij dacht uitvoerders van de Bende-opdrachten te hebben gevonden. Die zouden hem tot bij de opdrachtgevers kunnen leiden. Het heeft niet mogen zijn.

De toenmalige minister van Justitie, Melchior Wathelet, besloot dan heel het onderzoek te centraliseren in Charleroi. Daar werden twee teams van onderzoekers samengesteld. Een eerste team zou zich concentreren op het politieke denkspoor van de destabilisering van het land om een rechtser regime in het zadel te helpen, het tweede team zou het traditionele spoor van het grote banditisme bewandelen.

Kosten noch moeite werden gespaard. Rogatoire commissies werden naar alle uithoeken van de wereld gestuurd. Gelijkaardige fenomenen in het buitenland werden onder de loep genomen. Voor het eerst in België werd geëxperimenteerd met de leugendetector. Dat toestel hielp andere feiten oplossen, maar bracht geen opheldering in het Bende-onderzoek. Niet-officiële verdachten zoals de ex-rijkswachters Madani Bouhouche en Robert Beijer hebben er zelfs hun voorwaardelijke vrijheid aan te danken.

Er werd ook een beroep gedaan op hypnose om het geheugen van de getuigen en nabestaanden te polsen naar de beelden, die ze in 1985 hebben gezien. Het leidde tot twee reeksen van robotfoto’s, veel aanwijzingen, maar geen nieuwe verdachten.

Zoals het er nu naar uitziet zal de Bende van Nijvel nooit worden ontmaskerd. “Er zal mettertijd nog een permanentie blijven werken aan de laatste elementen. Tot de definitieve verjaring in november 2005”, klinkt het ietwat gelaten in Charleroi.

Bron » De Standaard

Philippe De Staerke buiten vervolging gesteld

Geplaatst op door

De raadkamer van Charleroi heeft Philippe De Staerke buiten vervolging gesteld in het dossier Bende van Nijvel. Philippe de Staerke, kopman van de gelijknamige Brusselse gangsterbende, was de laatste verdachte in dit dossier. Het onderzoek naar de bende die begin de jaren tachtig verantwoordelijk was voor de dood van 28 mensen zit daarmee op een dood punt, zo stelde de advocaat van de burgerlijke partijen na afloop.

De Staerke werd in juni ’87 door de Dendermondse onderzoeksrechter Troch in verdenking gesteld, kort na zijn veroordeling tot twintig jaar cel door het Gentse beroepshof voor een reeks overvallen. De inverdenkingstelling volgde op partiële bekentenissen van de gangster, maar die trok zijn verklaringen kort daarop in.

Volgens de Dendermondse speurders zou De Staerke onder meer verkenningsopdrachten hebben uitgevoerd voor de uiterst bloedige aanslag op een Delhaize in Aalst op 9 november 1985 en bezat hij wapens die konden gebruikt zijn bij de overvallen.

Na de overheveling van het dossier naar Charleroi werden geen nieuwe elementen meer gevonden die de medeplichtigheid of mededaderschap van De Staerke konden staven. Zijn advocaten drongen overigens als geruime tijd aan op een buitenvervolgingstelling.

Hun stelling luidde dat De Staerke een zware jongen is die zijn straf heeft uitgezeten en dat er geen bloed aan zijn handen kleeft. Zijn zogenaamde bekentenissen waren niets meer dan een samenraapsel van losse gegevens uit krantenartikels en brachten niets relevants bij voor het onderzoek, zo stelde meester Delobel tijdens een eerdere zitting van de raadkamer.

De beslissing van de raadkamer werd betreurd door meester Callebaut, de raadsman van de burgerlijke partijen. Hij blijft er bij dat De Staerke minstens banden had met de moordenaarsbende en dus een spilfiguur is in het onderzoek.

De zogenaamde Bende van Nijvel was actief in de periode 1982-1985. De misdadigers pleegden meerdere uiterst gewelddadige overvallen waar bij in totaal 28 slachtoffers vielen. Behalve De Staerke werden geen verdachten opgepakt, ondanks de inzet van tientallen onderzoekers.

Dit falen had politieke gevolgen. Twee parlementaire onderzoekscommissies legden de oorzaken van deze mislukkingen vast. Er volgden evenveel rapporten waarin de basis werd gelegd van de demilitarisering van de rijkswacht (Pinksterplan) en de politiehermvorming die momenteel wordt gefinaliseerd.

Bron » De Standaard

A-t-on tué Pépé De Rycke?

Geplaatst op door

Si elle paraît privilégier le suicide, l’enquête sur le décès par balle(s), le 16 mai, à Zellik, de Pierre Paul – dit Pépé – De Rycke n’est pas bouclée et encore moins au bout de ses surprises. C’est si vrai que Marie-Claire, qui fut pendant plus de cinq ans l’ex-compagne de Pépé, était entendue hier après midi par la Crime comme le sera sans doute Michel Nihoul.

Nihoul dont nous découvrons qu’il est l’un des derniers à avoir vu Pépé De Rycke vivant, au Coco Beach, un bar à filles à Laeken, quatre heures au plus avant le suicide!

“Je n’avais plus revu Pépé depuis des années. Sincèrement, il ne m’a pas paru le moins du monde suicidaire. Il m’a beaucoup parlé d’une fille (que nous, DH, ne préciserons pas) pour laquelle il disait avoir fait la plus belle de sa vie. Il n’avait pas peur d’elle, plutôt des gens qu’elle fréquentait. Je confirme que Pépé m’a dit avoir reçu des menaces.”

“Marleen (De Cokere) et moi avons quitté le Coco Beach vers 21 h 30, peut-être 22h. Lui serait parti vers 22 h 30. Il était gai, rigolait, plaisantait. Il parlait d’une cuvée de vin qu’il lançait avec des étiquettes dessinées par Choron. On devait se revoir la semaine suivante. Je lui avais promis un exemplaire de mon livre écrit en prison. Deux filles ont encore fait un strip-tease intégral. Deux Africaines. On parle de problèmes de fric mais j’ai vu quelqu’un le lendemain qui aurait dû signer un contrat avec lui.”

Les Nihoul quittent le Coco Beach, bientôt suivis par De Rycke qui se rend alors au Jaguar, sur la route de Zellik. On l’y a vu avec un homme maigre et barbu qui a reçu un coup de fil puis est parti, le laissant seul. De Rycke, lui, aurait quitté le Jaguar après minuit.Il se serait suicidé vers 2 h (J. Termoniastraat, un témoin a entendu plusieurs coups de feu – espacés de plusieurs dizaines de secondes – vers les 2 h 05 du matin).

Ce qui étonne Marie-Claire, c’est que Pépé, qui notait tout, n’ait pas laissé de mot d’adieux (faux, selon nous). Termoniastraat encore, un témoin – vrai ou faux – prétend que Pépé se serait parqué en double file.

Pour avoir partagé sa vie pendant tant d’années, Marie-Claire – qui croit, elle, au suicide – ne comprend pourtant pas que Pépé ne se soit pas suicidé chez lui.

Supposons que Pépé fût attendu: personne dans le quartier ne l’a entendu crier, appeler à l’aide. Il n’est plus question de deux mais de trois coups de feu. Pépé De Rycke aurait-il tiré deux premières fois pour tester l’arme?

Le lendemain, Lily, sa première épouse, trouve dans sa boîte aux lettres une enveloppe avec de l’argent et les clés du véhicule, comme si Pépé – décidé à mourir – avait décidé de tout lui laisser. Reste la demoiselle qu’il avait épousée en janvier, ex-strip-teaseuse au Coco Beach.

En fait, Pépé l’avait ramenée du Mozambique où il s’était rendu pour y retrouver son vieil ami Jean Bultot. La fille lui avait été présentée, fournie, on ne sait trop, par Bultot. Les deux hommes s’étaient fâchés. Ce qui n’empêchait pas le fils de Jean d’assister aux funérailles de Pépé lundi à Waterloo. Ajoutons que le PC de Pépé a été saisi. Et que beaucoup donneraient cher pour savoir ce qu’on y a trouvé.

Bron La Dernière Heure