Le Soir-journalist René Haquin overleden

Journalist René Haquin van de Franstalige krant Le Soir is op 64-jarige leeftijd overleden na een slepende ziekte. Eind vorig jaar publiceerde Haquin samen met Pierre Stéphany een boek over alle grote misdaadzaken in België, gaande van de diefstal van het paneel “De rechtvaardige rechters” tot de moord op André Cools.

Haquin begon als correspondent bij Vers l’Avenir, belandde nadien bij La Libre Belgique en stapte in 1969 over naar Le Soir. Bij het grote publiek stond hij bekend voor zijn talrijke deelnames aan tv-debatten.

Komt vrouw van Dutroux vervroegd vrij?

De ouders van een van de slachtoffers van Marc Dutroux en zijn bende reageren geschokt op de mogelijke vervroegde vrijlating van Michelle Martin, de vrouw van Dutroux. In een interview met de Franstalige tv-zender RTL-TVI heeft Jean-Denis Lejeune, de vader van het vermoorde meisje Julie Lejeune, zijn afschuw uitgesproken over de kwestie. De man vertelde hoe hij van het gerecht in Luik een brief kreeg. Daarin vroeg het gerecht hem om zijn mening over een eventuele vervroegde vrijlating van Michelle Martin, de vrouw van Marc Dutroux.

Martin is op het proces in Aarlen tot 30 jaar cel veroordeeld wegens haar aandeel in de kwestie van de ontvoerde en vermoorde meisjes. Door de lange voorhechtenis en de twee jaar die ze tot nu toe in de gevangenis heeft gezeten, komt ze in aanmerking voor verlof en voor vervroegde vrijlating. De ouders van de slachtoffers kunnen in de zaak wel hun stem laten horen.

Bron » VRT Nieuws

Zestig jaar geleden werd de eerste Yzertoren opgeblazen

Zestig jaar geleden werd de eerste IJzertoren in Diksmuide verwoest door een bomaanslag. De daders werden nooit gevat, maar de toren zou groter dan tevoren heropgebouwd worden. Na de bevrijding in september 1944 waren er in verzetskringen veel stemmen opgegaan om het monument te verwoesten.

Zij beschouwden de “Stenen Inciviek” als het symbool van de collaboratie en sympathie voor het fascisme. De overheid ging daar niet op in, maar in juni ’45 lieten twee jonge weerstanders een bom ontploffen. De toren liep schade op, maar bleef overeind. In de nacht van 15 op 16 maart 1946 was er een veel grotere explosie. Dit keer stortte het IJzermonument volledig in elkaar.

Een onderzoek naar de aanslag leverde weinig op. Beschuldigende vingers werden uitgestoken naar Franstaligen, verzetslui of Belgische militairen die in de buurt een munitieopslagplaats hadden, maar de echte toedracht kwam niet aan het licht. De toren had zijn wortels in de loopgraven in de IJzervlakte.

Tussen 1914 en 1918 vochten daar vooral Vlaamse soldaten onder bevel van Franstalige officieren. 20.000 onder hen zouden omkomen, vele anderen raakten verminkt. Na de oorlog legden de veteranen taaleisen op tafel en verenigden ze zich in de Frontpartij, die profiteerde van de invoering van het algemeen enkelvoudig kiesrecht in 1919.

De Vlaamse beweging werd door de politieke en militaire leiding echter met wantrouwen bekeken wegens de collaboratie van Vlaamse “activisten” onder Duitse bezetting. Een symbolische strijd brak uit rond de kruisen die op de soldatengraven stonden. Veel Vlaamse soldaten rustten onder “Heldenhuldezerkjes” met een Keltisch kruis en het opschrift AVV-VVK. De legerleiding liet veel van die zerken vervangen door Belgische symbolen.

In de jaren 20 startten de jaarlijkse IJzerbedevaarten in Steenkerke, daarna in Diksmuide. In 1930 werd daar de eerste IJzertoren gebouwd waar in een crypte de lichamen van gesneuvelde Vlamingen werden bijgezet. De toren kreeg de vorm van een heldenzerk met bijhorend opschrift. In de jaren 30 radicaliseerde de conservatieve Vlaamse frontbeweging en onder invloed van extreem-rechts elders in Europa evolueerde ze tot een anti-democratische beweging.

Bewegingen als het Vlaams Nationaal Verbond en DeVlag voerden het hoge woord en stapten tijdens de Tweede Wereldoorlog zonder veel dralen in de collaboratie. De IJzerbedevaarten tijdens de bezetting waren dan ook louter bijeenkomsten van “zwarthemden” die tot wrevel leidden bij andere delen van de bevolking. De boodschap “Nooit meer oorlog” werd verlaten om vrijwilligers te ronselen voor het Oostfront.

Na de bevrijding eind 1944 werd alles wat naar Vlaamsgezindheid rook, meteen verdacht en de kop ingedrukt. België was in en de meeste politieke strekkingen lieten geen traan om de IJzertoren.

Bron » VRT Nieuws

Michel Nihoul kan voorwaardelijk vrijkomen

Michel Nihoul, die tot vijf jaar cel werd veroordeeld in het proces-Dutroux, kan mogelijk voorwaardelijk vrijkomen. Om een aanvraag tot voorwaardelijke invrijheidstelling in overweging te nemen, is er groen licht nodig van de gevangenis, de procureur des Konings en de minister van Justitie.

Het advies is eensluidend positief en dus kan de commissie voor Voorwaardelijke Invrijheidstelling de aanvraag bekijken. De commissie is echter niet gebonden aan het advies. Nihoul heeft sinds september één derde van zijn straf uitgezeten en kan dus voorwaardelijk vrijkomen.

Bron » VRT Nieuws

Hof van Justitie geeft gangster gelijk

Gangster Leopold van Esbroeck is volgens het Europese Hof van Justitie in Luxemburg onterecht tweemaal veroordeeld voor dezelfde zaak van drugssmokkel, in Noorwegen en in België. In ons land zal de zaak daarom herbekeken moeten worden. Voormalig topcrimineel Van Esbroeck kreeg in Noorwegen vijf jaar cel voor de drugssmokkel. In België kreeg hij voor dezelfde feiten nog eens één jaar extra.

Het Europees Hof vindt dat onterecht, omdat een verdachte geen twee keer voor dezelfde feiten mag worden veroordeeld, ook niet in verschillende landen. Van Esbroeck pleegde in de jaren tachtig gewapende overvallen en werd ooit genoemd in de zaak van de Bende van Nijvel. Vandaag leeft hij van een OCMW-uitkering.

Bron » Gazet van Antwerpen