De organisatoren van de Witte Mars in Aalst hebben meer details vrijgegeven over het verloop van de mars. Vooraan zullen vooral slachtoffers lopen van terreur en zware misdaden. Met trommels, witte lintjes en lichtjes hopen ze op een massale opkomst.

De Witte Mars die vrijdag door de straten van Aalst zal trekken, zal vooral een tocht door en voor slachtoffers van terreur en zware misdaden zijn. Vooraan in de optocht zullen, achter een groot spandoek, onder andere Jean Lambrechts, wiens dochter Eefje vermoord werd door Dutroux, meelopen. Maar ook nabestaanden van de aanslagen in Zaventem en Maalbeek tekenen present, net als David Van de Steen, auteur van het boek Niet Schieten. Dat boek over de Bende van Nijvel werd onlangs verfilmd en vormde de aanleiding tot de mars.

Sterk signaal

“Het idee ontstond dus echt nog maar een tiental dagen geleden”, zegt Michel Markey van het Witte Marscomité. “Maar ik sta er al van versteld hoeveel positieve reacties we kregen. Het is ook de eerste keer dat er zoveel slachtoffers mee zullen stappen in een mars. Daarmee willen we vooral een sterk signaal uitsturen.”

De start wordt om 20 uur gegeven aan de Grote Markt en nadien loopt het parcours onder andere richting de parking van de Delhaize, het toneel van een bloedbad, aangericht door de Bende van Nijvel op 9 november 1985.

Trommels en witte lintjes

“Nog vooraan zullen er ook mensen met trommels lopen. We hopen dat buurtbewoners zo komen kijken wat er allemaal gebeurt en misschien zelfs aansluiten. We vragen wel dat politici geen speeches afsteken of kentekens meebrengen. Enkel de organisatie en slachtoffers zullen even het woord nemen. Tot slot roepen we ook iedereen op om witte lintjes te voorzien en de witte lichtjes van de smartphone te doen oplichten tijdens de mars.”

“We hopen dat deze mars toch wel het een en ander losmaakt”, zegt David Van de Steen. “Bij aanslagen zoals die van de Bende of 22 maart zijn veel gewonden gevallen die ook nu nog gekwetst zijn. Maar onze maatschappij staat hier niet voldoende bij stil. Pas met het uitbrengen van de film Niet Schieten kwamen er echt reacties van buitenaf. Maar ondertussen is het al 33 jaar een hels gevecht geweest om dit trauma te verwerken. En hoe dieper we bij justitie komen, hoe meer we het gevoel hebben dat er iets niet klopt.”

Bron » Het Nieuwsblad