Marianne Capelle krijgt de leiding in het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Dat is zonder meer hoopgevend volgens wie al mocht kennismaken met de special force voor de speciale dossiers. “Zij is een krijger die niet loslaat.” Vraag dat maar aan de Aquino’s.

Of het op eigen initiatief was dat Marianne Capelle voortaan haar tanden zal zetten in de meest opzienbarende cold case in ons land, wilde niemand bij het federaal parket bevestigen of ontkennen. Feit is dat de Brusselse magistrate die het zal overnemen van haar Luikse collega Christian De Valkeneer wel zo’n verbazingwekkend track record heeft in lastige zaken dat de Bende van Nijvel er mooi in zal passen.

Ook advocaten die doorgaans hun enthousiasme wel in toom kunnen houden als ze tegenover Capelle komen te staan in de rechtbank, beschrijven haar oprecht als iemand die zich als een pitbull in een dossier kan vastbijten, technisch uiterst bekwaam is en van geen wijken weet in haar zoektocht naar de waarheid.

Dat zij nu de hoofdfiguur wordt die het onderzoek zal leiden, verbaast advocaat Joris Van Cauter – al vaak de verdediger van een cliënt die Capelle achter de tralies wilde draaien – allerminst. “Het is opvallend: als het federaal parket speciale dossiers heeft waarvan het op voorhand weten dat het vuurwerk kan en zal opleveren in de zaal, is het altijd zij die ermee wordt belast. Marianne Capelle is de special force voor de speciale dossiers. Ze is een krijger die niet loslaat. Dat ze nu haar tijd en energie moet steken in een, volgens mij, onoplosbaar dossier zal een hele opluchting zijn voor de drugscriminelen.” (lacht)

Een grapje, maar grote drugdossiers lijken wel een grote constante in haar carrière. Vooral in de rechtbank van Hasselt sleepte Capelle maandenlang lijvige dossiers aan tegen onder meer drugsbaron Adrianus Van Wesenbeeck, maar recenter nog de beruchte bende van de Aquino’s. Die probeerde met behulp van het kruim van de Belgische strafpleiters de beschuldiging van internationale cocaïnesmokkel à rato van 72 miljoen euro af te wimpelen door aan te klagen dat het parket zijn boekje te buiten was gegaan.

Voor wie beroepscriminelen van de bovenste plank in de beschuldigdenbank wil zien, bestaat soms de nood om wat creatiever uit de hoek te komen dan de doorsnee recherchetechnieken. Dat het federaal parket om de Aquino’s te snappen beroep deed op een Nederlandse burgerinfiltrant met een serieus strafblad was voor veel topadvocaten een brug te ver. Slag om slinger was er wel een advocaat die wegens ‘uitlokking’ een ‘bom onder het proces legde’. Maar echt ontploffen deden die nooit. Doorgaans werden de klachten niet eens ten gronde uitgeklaard, want dat liet het beroepsgeheim helaas niet toe. Met grote sérieux versloeg Capelle de pleiters op hun eigen terrein.

Doodsbedreigingen

“Ze doet haar job en ik heb nog nooit ervaren dat ze er een probleem mee heeft dat wij advocaten ook onze job doen”, zegt Van Cauter. “We maken het haar juridisch niet altijd even gemakkelijk. Daardoor gaat het soms erg hard in de rechtbank. Maar mevrouw Capelle kan daartegen. Ze is een harde tante die zich door niets of niemand laat doen om haar missie tot een goed einde te brengen: de verdachte in de bak steken.”

Niet elke advocaat beschouwt het gehakketak met de openbaar aanklager als een sportief gevecht van geven en nemen. Een van hen gooide onmiddellijk de hoorn op de haak. “Over valsspelers heb ik niets te zeggen.” Het moet zijn dat de nederlaag nog steeds pijn doet, want hoewel het er een tijdlang op leek dat het Openbaar Ministerie zich in de zaak van de Aquino’s had vergaloppeerd, kregen betrokkenen zware celstraffen. Met vaste stem geëist door Marianne Capelle trouwens, die nochtans tijdens het proces doodsbedreigingen had ontvangen uit het drugsmilieu maar daar niet aan toegaf en dan maar onder zware bewaking op een hotelkamer ging logeren.

“Ze heeft nooit laten uitschijnen dat ze zou stoppen omdat ze bang was”, zegt Jef Vermassen, ook actief in het proces van de Aquino’s. “Dat typeert haar: harde werker, doortastend en niets uit de weg gaan.”

Erehaag van Hell’s Angels

Nog een ‘mooi’ voorbeeld daarvan op een proces in Kortrijk in 2009, waar Capelle door een erehaag van maar liefst 200 zware jongens naar haar werk stapte. In de rechtbank stonden vier Hell’s Angels terecht die drie leden van de rivaliserende Outlaws zwaar hadden verwond tijdens een drive by-shooting in Aalbeke. Ze kregen vocale steun van hun makkers, maar evengoed een bolwassing van de openbaar aanklager. “Jullie schoten één van de slachtoffers zijn heup kapot, de andere joegen jullie een kogel door zijn been. En waarom? Omdat er één onnozele kras zat op een van jullie motoren. Het gaat om zware feiten waarvoor ik dan ook zware straffen zal vorderen.”

Een van de daders – een Fransman – had zeer tegen de gewoonte in bij de Hell’s Angels toch de omerta doorbroken en hoopte op een lichtere straf, maar dat was buiten ‘Marianne zonder vrees’ gerekend.

Ook op het proces van een dealende pizzabakker die banden bleek te hebben met de Italiaanse maffiaclan Ndrangheta schuwde ze de zware woorden niet. Net als bij het oprollen van een bende Somalische piraten. Wat haar niet altijd in dank werd afgenomen. “Om het dossier van de Bende van Nijvel te willen doen, moet je zot zijn”, zegt een politiebron. “Dat is mevrouw Capelle: zot! Maar ook zot van eigen glorie. Ze steekt te veel pluimen op haar hoed. Zo vindt ze dat zij de Aquino’s heeft opgerold. En dat zij de piratenkoning heeft opgepakt. Pardon, ze vergeet dat de politie haar op dat vlak misschien een klein beetje heel erg veel heeft geholpen.”

Hopelijk zal de politie ook dit keer een handje toesteken. “Zo’n lijvig dossier opeens in handen krijgen zonder jaren van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat studeren gaat niet”, zegt Jef Vermassen. “Maar gelukkig kan mevrouw Capelle bogen op een team van bekwame mensen. Als zij de taken verdeelt en haar politiemensen goed aanstuurt, zal dat dossier haar snel eigen zijn.” Met kans op slagen dus? “Als de onderzoeksrechter in Charleroi eruit gehaald wordt toch. Wie in 25 jaar tijd geen resultaat gehaald heeft, heeft zijn kans verkeken.”

Bron » De Morgen