De man van 70 verhoren

Daar is fixer Koen Blijweert (54) weer – nooit veroordeeld, maar genoemd in een sliert van affaires en fraudedossiers. Ondanks zijn bedenkelijke reputatie dook de zakenman-lobbyist eind augustus 2010 op bij politiek overleg tussen N-VA en MR. Op een plek waar Blijweert zich als een vis in het water voelt: het Brusselse sterrenrestaurant Bruneau. Met zijn aanwezigheid bezorgt hij zijn tafelgenoten een politieke kater van jewelste. “Niet voor herhaling vatbaar.”

Extravert en joviaal – het zijn omschrijvingen die vaker opduiken als Koen Blijweert (54) ter sprake komt. Een uitbundige man, aangenaam in de omgang, iemand die zijn gehoor weet te vermaken en die – ondanks zijn suikerziekte – graag in dure restaurants dineert. Die eigenschappen stelden de steenrijke zakenman uit de Rupelstreek in staat om de voorbije decennia een vuistdik adressenboek uit te bouwen. Blijweert kent iedereen met ook maar een beetje macht, en troont zijn invloedrijke vrienden graag mee naar de betere restaurants van het land.

Nog een eigenschap van Blijweert is dat hij behoorlijk trots is op zijn indrukwekkende netwerk. “Hij wil dat iedereen weet dat hij invloed heeft”, zegt een invloedrijke socialist. Maar Blijweert mag dan wel graag opscheppen over zijn machtige vrienden, omgekeerd geldt dat minder. Haast niemand wil met de lobbyist geassocieerd worden; vandaar ook de vele anonieme bronnen in dit verhaal. Aan Blijweert hangt namelijk een geurtje. Hij omschreef zichzelf ooit lacherig als “de man van de zeventig verhoren”, en deed dat niet zomaar. Nooit werd hij veroordeeld, maar hij dook de voorbije jaren ontelbare keren op in fraudedossiers.

Eén van de affaires waarin zijn naam opdook is die met milieuboxen uit de jaren negentig. Niet eens zo lang geleden raakte Blijweert alweer in opspraak, toen bekend raakte dat hij het bordeelbezoek van de Brusselse substituut Dirk Merckx gefinancierd had. Die zou Blijweert geholpen hebben om belastingen te ontduiken.

Het dichtst bij de cel kwam Blijweert in september 2000, toen hij enkele dagen in voorhechtenis belandde. Blijweert was betrokken bij Action Trading, een bedrijf van Charlie De Pauw jr. De kleinzoon van de legendarische Brusselse betonboer had een btw-carrousel met gsm’s opgezet, en het was Blijweert die het startkapitaal voor de onderneming geleverd had. Maar zoals gezegd: Blijweert werd nooit veroordeeld.

De invloed van de lobbyist gaat terug op zijn vader, de in 1996 overleden Renaat Blijweert. Een man van simpele komaf, die rijk trouwde. Na de dood van zijn schoonvader nam Renaat Blijweert het roer over van het Antwerpse bouwbedrijf Amelinckx. Dat was in die periode de grote concurrent van de al genoemde (en heel erg omstreden) Charlie De Pauw.

“We hebben het nu over de periode dat de bouwsector nog nauwe banden had met de politiek”, zegt een ex-minister uit Blijweerts adressenbestand. “Er bestond geen enkele regeling voor partijfinanciering, en in ruil voor geld werd er al eens makkelijker een bouwvergunning doorgeschoven. De Blijweerts waren toen overal, en vooral binnen de toenmalige CVP.”

Koen Blijweert runt op dit moment het verzekeringsbureau Assumax in Waasmunster en zit met zijn broer Peter – een bonafide zakenman – in de aluminium. “Maar Koen is echt wel de zoon van zijn vader”, zegt een oude bekende van de familie. En dan gaat het niet noodzakelijk over zijn zakelijke instinct.

Blijweert erfde voor een stuk het adressenboekje van Renaat en nam gretig diens lobbywerk over. Etienne Schouppe en Blijweert bijvoorbeeld kennen elkaar al heel lang. (Overigens zijn Schouppe, Bart De Wever en Blijweert vorige week ook samen op restaurant gespot, nvdr). Pieter De Crem stond ooit zelfs op Blijweerts loonlijst. Maar Blijweert beperkte zich niet tot de christen-democratie: hij heeft contacten in alle partijen.

Wie zich tegen de macht aanvleit, komt dezer dagen onvermijdelijk in de omgeving van N-VA-voorzitter Bart De Wever. Blijweert zou De Wever onderhand ook al jaren kennen. En zo komt het dat Blijweert eind augustus in de Bruneau opduikt. Nog erbij: Bart De Wever, Blijweerts oude kameraad Siegfried Bracke, Didier Reynders (MR), diens rechterhand en voorzitter van de raad van bestuur van de NMBS-Holding Jean-Claude Fontinoy en Louis Michel (MR).

Organisator van dat etentje was ex-staatssecretaris en liberaal Pierre Chevalier, ook niet geheel onomstreden. Chevalier: “De Wever had me gevraagd om hem in contact te brengen met Louis Michel, en ik heb dat gedaan.”

We hebben het nu over augustus 2010, op een moment dat de onderhandelingen met de zeven partijvoorzitters helemaal stuk aan het lopen zijn. De Wever zag in de liberalen een oplossing voor de politieke ellende, maar Elio Di Rupo (PS) hing verhalen op over de onstabiliteit en onbetrouwbaarheid van de MR.

Om die te checken nam hij via Chevalier contact op met Louis Michel. En niet veel later werd er een etentje belegd in de Bruneau. Zonder Chevalier, maar mét Blijweert. Blijweert daarover: “Chevalier had me gevraagd om die ontmoeting te regelen en erbij te zijn.’ Chevalier ontkent dat echter. ‘Ah ja, zat ik daar dan als spook?”

Hoe dan ook was Blijweerts aanwezigheid voor de andere tafelpartners een complete verrassing. Behalve misschien voor Jean-Claude Fontinoy, ook al een goede bekende van Blijweert. “Ik had het gevoel dat Fontinoy hem mee had genomen”, zegt één van de aanwezigen. Feit is dat niemand het echt op prijs stelde.

“Wij hebben niet de gewoonte om discrete politieke gesprekken te houden met buitenstaanders erbij”, luidt het aan de kant van de MR. “En wij ook niet”, zegt Siegfried Bracke. “Ik ken Koen inderdaad al lang, en ik laat hem niet vallen, maar achteraf kwamen we allemaal tot dezelfde conclusie. Dit is niet voor herhaling vatbaar.”

Bron » Het Nieuwsblad

Vastapane, met de V van vastgoed,voeding en vrienden

Voor het grote publiek is Aldo Vastapane een nobele onbekende. Maar de 70-jarige Belg van Italiaanse origine is al jarenlang een ronkende naam in Brusselse zakenkringen. Zo mag hij Albert Frère tot zijn vriendenkring rekenen. Hoewel hij vooral bekend staat als vastgoed- en restauranteigenaar, is de luchthaven geen onbekend terrein voor Vastapane. Hij startte er in 1958 met de taksvrije Sky Shops en heeft nog steeds een meerderheidsbelang in de uitbater van de parkings op de luchthaven.

Vader Dino Vastapane kwam in 1990 van Italië naar Brussel en maakte carrière als invoerder van Martini en Rossi. Zijn zoon Aldo heeft altijd de band met lekker eten en drinken bewaard. Eerst via een belang in Distripar, de luxepoot van de Nationale Portefeuillemaatschappij waarin goede vriend Albert Frère zijn wijnbelangen groepeert. Sinds vorig jaar heeft Vastapane geen aandelen meer in Distripar. Hij kreeg er 20 miljoen euro voor, maar hij is wel nog steeds de eigenaar van La Maison du Cygne. Ooit een volkshuis waar ene Karl Marx graag een glas bier kwam drinken, staat het nu in de topvijf van favoriete restaurants van Albert Frère. Ook al omdat het uitkijkt op de mooiste plaats ter wereld, de Grote Markt van Brussel, vertelde die in november 99 aan onze krant.

Maar meer nog dan met drank en eten maakte Aldo Vastapane zich een naam en bijbehorend fortuin met vastgoed. Amper 25 jaar oud stortte hij zich samen met andere betonbaronnen als Charly de Pauw, Jean-Marie Josi en Ado Blaton op de Brusselse Noordwijk. Dankzij goede relaties met PSC-topman Paul van den Boeynants werd die wijk omgetimmerd tot het Manhattan van Brussel.

Het is ook aan de hand van VDB dat Vastapane opduikt in Zaventem, als daar naar aanleiding van de Wereldexpo 58 aan een luchthaven wordt gebouwd. De Italo-Belg verwerft het monopolie op de uitbating van taksvrije winkels, de Sky Shops. Ook vandaag is vastgoedman Vastapane nog steeds actief in Zaventem, als aandeelhouder van Airport Parc International, de uitbater van parkings rond de luchthaven.

Verder bezit hij nog steeds tientallen panden en kantoorgebouwen in het Brusselse en is hij aandeelhouder van vastgoedgroep Atenor. Tot begin jaren negentig had hij eveneens een belang in de uitgever van de rechts-katholieke Brusselse krant La Libre Belgique.

De luchthaven kent Vastapane dus door en door, maar ervaring in een luchtvaartgroep heeft de nieuwe Sobelair-eigenaar amper. Wel richtte hij enkele jaren geleden Belgian World Airlines (BWA) op. Geen luchtvaartmaatschappij, wel een consultant- en managementbedrijfje voor de luchtvaartsector. Op de luchthaven komt hij zijn oude vriend Albert Frère opnieuw tegen, die belangen heeft in SN Brussels Airlines en luchthavenbeheerder Biac.

Bron » De Tijd

Advocaat Senelle zit straks zelf op beklaagdenbank

De Brusselse advocaat Marc Senelle, zoon van de bekende grondwetspecialist Robert Senelle en advocaat van Carla Galle (zie hiernaast), moet op 12 september zelf voor de correctionele rechtbank van Brussel verschijnen op beschuldiging van bedrog, verduistering, bedrieglijk faillissement en inbreuken op de fiscale wetgeving. Andere betichten in die zaak zijn de Luikse zakenman Leon-François Deferm, die een onduidelijke rol heeft gespeeld in de Agusta-zaak, zijn toenmalige fiscaal adviseur Michel Verdeyen en de Brusselse notaris Philippe Boute. Het dossier draait om grootschalige financiële criminaliteit in verband met een aantal speculatieve vastgoedoperaties.

Voor een van die operaties leende de vennootschap Monnaie Invest, die via een Luxemburgse constructie vermoedelijk werd gecontroleerd door Senelle en Boute, op het einde van de jaren tachtig een bedrag van 65 miljoen frank bij het Centraal Bureau voor Hypothecair Krediet (CBHK). Met dat geld werd een gebouw gekocht aan de Brusselse IJzerlaan, dat enkele dagen later aan een Nederlandse firma werd verkocht. De nettowinst daarvan, zo’n 42 miljoen frank, werd als kapitaalverhoging ingebracht bij Monnaie Invest, zonder belastingen of registratierechten te betalen.

Toen Monnaie Invest in 1993 failliet ging, moest het CBHK een verlies van vele honderden miljoenen incasseren. Senelle zegt dat hij enkel optrad als advocaat van Monnaie Invest en zichzelf niets te verwijten heeft. Een poging van Senelle om zijn dossier naar de Nederlandstalige rol te laten afsplitsen en zich met medewerking van enkele bevriende magistraten op die manier uit het dossier weg te toveren, veroorzaakte enkele jaren geleden een zware rel in het Brusselse justitiepaleis.

Voorts zou de advocaat een rol gespeeld hebben in de affaire rond de voormalige gevangenis het Pandreitje in Brugge, waar de firma Imsay International destijds een hotelproject wou realiseren. Dezelfde betichten vindt men ook terug in de duistere financiële operaties rond de vennootschap Espace Sainte-Cathérine, opgericht om een hotelproject te realiseren rond de Zwarte Toren in het Brusselse stadscentrum. In dat dossier werd Senelle evenwel niet gedagvaard.

Tenslotte werd meester Senelle vorig jaar ook in beschuldiging gesteld voor zijn rol in een grootschalige btw-fraude met gsm-toestellen. In die internationale miljardenfraude spelen Charly De Pauw, kleinzoon van de legendarische Brusselse bouwtycoon, en de Vlaamse zakenman-lobbyist Koen Blijweert een hoofdrol. “Wat een flauwekul”, reageert Senelle. “Het gaat ocharme om twee honorariastaten van drie jaar geleden, waarvoor ik zogenaamd geen prestaties zou hebben verricht.” Het onderzoek naar die btw-fraude is nog niet afgesloten.

Bron » De Morgen

Raadkamer stelt lobbyman Koen Blijweert in voorlopige vrijheid

Lobbyman Koen Blijweert, die door het Brusselse gerecht verdacht wordt van corruptie en medeplichtigheid aan een BTW-carroussel, is vrijdag door de raadkamer in voorlopige vrijheid gesteld. De raadkamer legde Blijweert, die de feiten ontkent, een aantal voorwaarden op, waaronder de betaling van een borgsom van drie miljoen frank. Het parket besliste geen beroep tegen de vrijlating aan te tekenen.

De Brusselse onderzoeksrechter Françoise Roggen vaardigde op 2 september een aanhoudingsbevel uit tegen Koen Blijweert. De onderzoeksrechter verdenkt de zakenman ervan medeplichtig te zijn aan een BTW-carroussel met gsm-toestellen. Dit dossier werd door het Brusselse gerecht eind 1997.

Enkele oplichters maakten voor de gsms fictieve uitvoerfacturen op, waardoor ze telkens de BTW konden recupereren en ook de toestellen in hun bezit bleven. De staat verloor hierdoor miljarden aan BTW-inkomsten.Het onderzoek bracht het gerecht op het spoor van Action Trading, de firma van Charles de Pauw, de kleinzoon van de Brusselse vastgoedmakelaar Charly de Pauw, en van Koen Blijweert. Het gerecht meent dat beide mannen een hand in de BTW-carroussel hebben en liet hen eind september opsluiten. Beide mannen hebben intussen hun voorlopige vrijheid teruggekregen.

Beide mannen werden enkele weken later ook beticht van corruptie. Onderzoeksrechter Françoise Roggen ontdekte immers dat de hoofdcontroleur van de BTW-Zaventem regelmatig geschenken kreeg van Charles de Pauw en van Koen Blijweert. Het gerecht gaat ervan uit dat deze geschenken dienden om vervoor te zorgen dat de ambtenaar een oogje dichtkneep bij de activiteiten van de firma van De Pauw en Blijweert.

De ambtenaar bekende de feiten en werd aangehouden door rechter Roggen. Koen Blijweert ontkent deze beschuldiging. Volgens hem waren de geschenken uit vriendschap gegeven en was het niet de bedoeling de man om te kopen.

Bron » De Tijd

Aanhouding Blijweert bevestigd

De Brusselse onderzoeksrechter Françoise Roggen bracht gisteren lobbyman Koen Blijweert wegens corruptie in verdenking. Dat bevestigde het Brusselse parket gisteren.De corruptie zou gepleegd zijn om de hoofdcontroleur van de Zaventemse BTW mild te stemmen opdat hij een BTW-carrousel met gsm-toestellen met rust zou laten.

De BTW-carrousel is volgens het Brusselse gerecht opgezet door een bedrijf waarachter Blijweert en de kleinzoon van de Brusselse vastgoedtycoon Charly de Pauw schuilgaan. De Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling bevestigde gisteren de aanhouding van Koen Blijweert in het gsm-dossier.

Blijweert was twee weken geleden door de onderzoeksrechter aangehouden voor zijn aandeel in de BTW-carrousel die maandenlang enkele tientallen miljoenen per maand had opgebracht.Woensdag bevestigde de raadkamer reeds de aanhoudingen van Charles de Pauw en Freddy D.M., de ambtenaar van de BTW. Beide mannen werden vorige week aangehouden.

Bron » De Tijd