Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg heeft België veroordeeld in de rechtszaak van Richard Taxquet, die op 7 januari 2004 veroordeeld werd tot een gevangenisstraf van 20 jaar voor de moord op André Cools en de poging tot moord op Marie-Hélène Joiret in Cointe (Luik) op 18 juli 1991. Taxquet was in 1991 de secretaris van de Waalse minister Alain Van der Biest, die zich normaal samen met Taxquet moest verantwoorden voor het Luikse hof van assisen, maar zelfmoord pleegde. Taxquet heeft steeds ontkend de opdrachtgever van de moord op André Cools te zijn.

Vandaag oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat Taxquet geen rechtvaardig proces kreeg wegens een gebrek aan motivatie van het hof van assisen en het niet verhoren, door het assisenhof of de onderzoeksrechter, van een anonieme getuige die de onderzoekers op het spoor van Taxquet en de andere beschuldigden had gebracht.Het Hof vestigde de aandacht op vier identieke vragen die aan de jury van het hof van assisen werden voorgelegd over de schuldvraag van de acht beschuldigden.

Voor het Hof in Straatsburg werden die vragen zo geformuleerd dat het voor Taxquet niet duidelijk was wat de motivatie was waarom ze positief beantwoord werden. “Het Hof vindt dat die beknopte antwoorden op de vragen die vaag en algemeen gesteld werden, de indruk geven dat het gaat om een arbitraire en weinig transparante rechtspraak”, aldus het Hof.

“Het is belangrijk om het arrest aan de beschuldigde uit te leggen”, aldus de motivatie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Volgens het Hof is dat niet enkel van belang voor de beschuldigde zelf, maar is het ook voor de publieke opinie belangrijk de redenen te horen waarom iemand al dan niet schuldig wordt bevonden. Volgens het Hof was er in dat geval een schending van het recht op een rechtvaardig proces door het gebrek aan motivatie. Taxquet klaagde ook over het niet verhoren van een anonieme getuige.

Het assisenhof weigerde de anonieme getuige te verhoren, omdat de getuige geen relevante informatie zou opleveren. Volgens Taxquet is dat niet verhoren van die anonieme getuige erg belangrijk, want in het kader van het gebrek aan motivatie is het volgens Taxquet onmogelijk te bepalen in welke mate de anonieme getuige heeft bijgedragen tot het beantwoorden van de schuldvraag. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens volgt Taxquet en noemt het niet ondervragen van de anonieme getuigen een schending van het recht op een rechtvaardig proces.

De verdediging van Taxquet haalde ook andere schendingen in Straatsburg aan. Zo zou de mediatisering van het proces een invloed hebben gehad op het assisenhof, en de verdediging klaagde ook over de weigering van het hof van assisen om getuigen opnieuw te verhoren. Het EHRM volgde de verdediging niet op die punten, en veroordeelde de Belgische staat tot het betalen van 4.000 euro voor de geleden morele schade. Minister van Justitie Stefaan De Clerck wijst erop dat het arrest Taxquet nog niet definitief is. België heeft drie maanden de tijd om de verwijzing naar het Europees Hof van Justitie te vragen, wat opschortend werkt.

Hij wijst er nog op dat een arrest van het EHRM een verklarend, constaterend karakter heeft. Dit wil zeggen dat het EHRM België niet kan opleggen zijn wetgeving te wijzigen. Eens het arrest definitief is, komt het aan het Comité van Ministers (van de Raad van Europa) toe zich uit te spreken over de maatregelen die België moet nemen om het arrest uit te voeren. Hij merkt voorts nog op dat de hervorming van assisen momenteel in de Senaat besproken wordt.

Bron » De Morgen

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg heeft België veroordeeld voor de abnormale duur van het onderzoek ten laste en ten ontlasting van twee Luikse ondernemers, van wie de namen vernoemd werden in de marge van de moord op André Cools.

De Belgische staat, die in Straatsburg regelmatig veroordeeld wordt voor de schending van het recht op een eerlijk proces binnen een redelijke termijn, moet 24.000 euro morele schade storten aan Joseph Denée, een ondernemer uit Flémalle die gespecialiseerd is in afval, en 20.000 euro aan Philippe Denée, de zoon van de man.

Rond beide mannen liepen sinds 1992 en 1994 twee gerechtelijke onderzoeken. Het eerste had betrekking op milieu-inbreuken, zoals het illegaal storten van afval door Transports Denée en Ebouages Denée. Het andere dossier betrof valse onkostennota’s, die betalingen in het zwart aan de chauffeurs van hun onderneming aantoonden.

Het onderzoek en de regeling van de procedure van beide dossiers hebben heel lang geduurd. De zaak kwam in 2006 uiteindelijk voor een correctionele rechtbank, die besliste ze uit te stellen, maar zonder een nieuwe datum vast te leggen.

Volgens het Hof “hebben de abnormaal lange termijn van het onderzoek en de regeling van het onderzoek een zekere morele schade veroorzaakt bij de eisers”. Joseph Denée werd ondervraagd in de marge van het onderzoek naar de moord op André Cools. Hij werd in verdenking gesteld voor de brand in de wagen van Laurent Verjus, de voormalige kabinetschef van de vermoorde politicus.

De auto werd op 18 juli 1991, enkele uren voor de moord op Cools, uitgebrand teruggevonden. In 2002 veroordeelde het hof van beroep Joseph Denée tot een straf met uitstel voor die feiten van intimidatie tegenover verschillende mensen, onder anderen Verjus, die zich verzette tegen het niet vervolgen van de man.

Bron » De Morgen

Raphaël D’Amico, de advocaat van Domenico Castellino, heeft een cassatieberoep ingediend in het proces Cools bis. Het hof van assisen in Luik had Domenico Castellino op 15 maart 2007 veroordeeld tot twintig jaar effectieve celstraf voor de moord op André Cools en voor poging tot doodslag op de vriendin van Cools, Marie-Hélène Joiret, op 18 juli 1991.

Daarmee kreeg Castellino dezelfde straf als tijdens het eerste proces-Cools drie jaar geleden. De man die de twee Tunesische huurmoordenaars inhuurde, had verzet aangetekend tegen dat arrest en een nieuw proces gekregen. Hij heeft nu ook een cassatieverzoek ingediend.

Bron » De Morgen

De jury van het Luikse assisenhof heeft Dominico Castellino veroordeeld tot 20 jaar effectieve celstraf. Daarmee wordt het eerste arrest bij verstek tegen de man bevestigd. De jury had hem woensdagavond in een genuanceerd arrest schuldig bevonden aan moord op André Cools en aan poging tot doodslag op Marie-Hélène Joiret, de vriendin van Cools, op 18 juli 1991.

Advocaat-generaal Marianne Lejeune vorderde 20 jaar cel, de bevestiging van de straf bij verstek van het eerste assisenproces. Ze wees er op dat Domenico Castellino nooit enige bescherming heeft genoten.

“Justitie blijft haar werk doen en ik stel daar vertrouwen in”, verklaarde ze. De advocaat-generaal haalde verder het juridisch verleden van de beschuldigde aan en vroeg nogmaals bevestiging van de strafmaat van het eerste assisenproces over de zaak. De advocaten van Domenico Casetllino, de mrs. D’Amico en Chefneux, haalden een aantal verzachtende omstandigheden aan.

Volgens mr. Raphaël D’Amico werd zijn cliënt bedreigd door de andere protagonisten. Verder wees hij op de duur die Justitie nodig had om de zaak te behandelen maar ook op de moed van zijn cliënt om te bekennen. Hij stipte ook aan dat Domenico Castellino ten tijde van de feiten geen juridisch dossier had. Volgens hem is een straf van 5 tot 10 jaar cel een juiste weergave.

Bron » VRT Nieuws